Σέρνεται πίσω από τα γεγονότα η Αστυνομία-Αίσθημα ανασφάλειας από πολίτες και αμφισβήτηση

Ότι η Αστυνομία δεν διανύει μια από τις καλύτερες περιόδους στην ιστορία της είναι γνωστό εδώ και καιρό. Άλλωστε μόλις πριν από λίγες εβδομάδες βρέθηκε στο στόχαστρο κριτικής από την κοινωνία και όχι μόνο, αφού ακόμα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, εξέφρασε την αγανάκτηση του για το γεγονός ότι «δεν μπορούμε να προστατέψουμε τους πολίτες μας».

Μάλιστα είχαν γίνει και τα γνωστά γεγονότα, όπου ο Αρχηγός της Αστυνομίας βρέθηκε με το ένα πόδι εκτός του Σώματος, ωστόσο τελικά παρέμεινε στη θέση του και μάλιστα σε σύσκεψη με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την υπουργό Δικαιοσύνης, συζήτησαν τους σχεδιασμούς για το μέλλον της δύναμης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Η δολοφονία Μαυρομιχάλη, η τρίτη στη σειρά με την ίδια φιλοσοφία-Στο κάδρο πιθανή κοινοπραξία εχθρών των δύο θυμάτων

Η συζήτηση για τις αδυναμίες της Αστυνομίας, όχι αποκλειστικά σε επίπεδο ηγεσίας, αλλά ολόκληρου του οικοδομήματος και του τρόπου λειτουργίας της, επανήλθε στην επικαιρότητα τις τελευταίες ημέρες, με αφορμή τις δύο στυγερές δολοφονίες που διαπράχθηκαν την Δευτέρα στη Λεμεσό και την Τρίτη στη Λευκωσία, εναντίον του Θανάση Καλογερόπουλου και του Αλέξη Μαυρομιχάλη, αντίστοιχα.

Αυτό που επικρατεί τις τελευταίες ώρες, είναι μια γενικότερη ανησυχία για το κατά πόσον οι Αρχές που έχουν επωμιστεί το βάρος της δημόσιας τάξης, μπορούν να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους, όταν πολίτες βλέπουν να διαπράττονται στυγερές δολοφονίες, σε ανοικτούς χώρους, μπροστά στα μάτια ανυποψίαστων πολιτών και τουριστών, ή όταν ο άλλος δράστης, φαίνεται πως βρισκόταν σε μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες γειτονιές της Λευκωσίας, για αρκετή ώρα, μέχρι να βρει ευκαιρία για να ανοίξει πυρ εναντίον του στόχου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Κύκλος καταθέσεων για τη δολοφονία Αλέξη, ψάχνουν τους μασκοφόρους της μοτοσικλέτας για Καλογερόπουλο

Και τα ζητήματα που προκύπτουν, είναι πολλά, τόσο για όσα προηγούνται ενός τέτοιου εγκλήματος, αλλά και για τα όσα ακολουθούν. Θα πει κάποιος, και σωστά θα το κάνει, ότι όταν ένας εγκληματίας θέλει να προχωρήσει σε μια εγκληματική ενέργεια, κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει. Αυτό είναι αλήθεια, ως ένα βαθμό. Κι αυτό διότι, η πολιτεία επενδύει τεράστια ποσά και σε πόρους και σε ανθρώπινο δυναμικό για να διατηρεί ένα καλό επίπεδο εισροής πληροφοριών.

Κατά καιρούς, η Αστυνομία γνωστοποιεί πως απέτρεψε εγκληματική ενέργεια στη βάση πληροφοριών, ή πως προχώρησε στον εντοπισμό ποσοτήτων ναρκωτικών μετά από αξιολόγηση πληροφοριών. Το ερώτημα που τίθεται εδώ, είναι πώς γίνεται η Αστυνομία που κατά καιρούς η ίδια διαφημίζει το καλό επίπεδο πληροφοριών που διαθέτει, δεν πήρε χαμπάρι και δεν είχε ούτε και μία πληροφορία, ότι σχεδιάζονται δύο φόνοι, όχι του οποιουδήποτε, δύο προσώπων που σχετίζονται με δραστηριότητες και άλλα πρόσωπα, που θεωρητικά ήταν υπό στενό μαρκάρισμα, ειδικότερα των τμημάτων που αφορούν την πρόληψη του εγκλήματος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Θολό σκηνικό για τις πληρOFFορίες της Αστυνομίας με φόντο τις δύο δολοφονίες

Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά το τελευταίο διάστημα που η Αστυνομία αποτυγχάνει στο θέμα των πληροφοριών, ώστε να καταστείλει ένα έγκλημα πριν αυτό διαπραχθεί. Υπενθυμίζεται πως υπάρχει ήδη η παραδοχή από επίσημα χείλι πως δεν έγινε σωστή αξιολόγηση των πληροφοριών που έφτασαν στην Αστυνομία για τα επεισόδια στη Χλώρακα. Τα ίδια ακολούθησαν και στη Λεμεσό, όπου επίσης υπήρχαν οι πληροφορίες γενικότερα, αλλά η Αστυνομία δεν κατάφερε να ανατρέψει τα πογκρόμ που προκάλεσαν ένα τεράστιο σοκ σε ολόκληρη την κοινωνία. Τα παραδείγματα είναι πάρα πολλά, αφού ανάλογη περίπτωση ήταν και τα σοβαρά επεισόδια που έγιναν έξω από το κλειστό Ελευθερία στη Λευκωσία στο Final Four καλαθόσφαιρας, όπου πραγματικά η Αστυνομία πιάστηκε στον ύπνο και είδε στο τέλος των επεισοδίων, δεκάδες σπασμένα περιπολικά τα οποία λεηλάτησαν οι χούλιγκανς και ζημιές δεκάδων χιλιάδων ευρώ, στον σταθμό λεωφορείων.

Άλλο ένα μνημείο αποτυχίας της Αστυνομίας, ήταν και πριν λίγα χρόνια η υπόθεση Μεταξά, όπου ένας κατά συρροή δολοφόνος, κινείτο κάτω από τη μύτη των Αρχών και εκμεταλλευόμενος τα κενά, κατάφερε να διαπράξει επτά φόνους, ενώ υπάρχουν και άλλες υποθέσεις, που η Αστυνομία απέτυχε στην πρόληψη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Τάραξαν τα νερά οι δολοφονίες Μαυρομιχάλη και Καλογερόπουλου-Σημείο καμπής οι δύο εκτελέσεις

Και το θέμα βέβαια δεν εξαντλείται εδώ. Η αδυναμία των Αρχών, αγγίζει και τα όσα συμβαίνουν μετά από ένα έγκλημα. Είναι ενδεικτικό, πως τουλάχιστον για τις δολοφονίες που αφορούν τον υπόκοσμο τα τελευταία δέκα χρόνια, οι πλείστες εξ αυτών παραμένουν ανεξιχνίαστες, δεδομένο που καταδεικνύει τη δυστοκία της Κυπριακής Αστυνομίας, να εξιχνιάσει το σοβαρό έγκλημα. Μάλιστα, στα αξιοσημείωτα θα πρέπει να προστεθεί το γεγονός πως εξιχνιάστηκαν μόνο δύο από τους 18 φόνους που διαπράχθηκαν από το 2012, ωστόσο και αυτοί παραμένουν ορφανοί από ηθικούς αυτουργούς.

Τι δείχνει αυτό; Δείχνει με τον πλέον πιο ξεκάθαρο τρόπο αφενός την αδυναμία της Αστυνομίας, και αφετέρου πως το πάνω χέρι δεν το έχει το Σώμα Ασφαλείας του κράτους, που έχει το βάρος να αποδώσει δικαιοσύνη, κατά ίσο τρόπο, σε όλα τα εγκλήματα, αποτρέποντας ενδεχομένως με αυτό τον τρόπο τα αντίποινα.

Αναμφίβολα το θέμα δεν αφορά μόνο την ηγεσία. Αφορά ολόκληρο το οικοδόμημα, τον τρόπο που δουλεύει, τα μέσα που διαθέτουν, τα πρωτόκολλα που ακολουθούνται και την εμπειρογνωμοσύνη των προσώπων που καλούνται να εξιχνιάσουν τα εγκλήματα. Αφορά επίσης και τον φόρτο εργασίας για τον οποίο διαμαρτύρονται οι Αστυνομικοί, οι οποίοι παραδέχονται πως δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε όλες τις εργασίες που τους ανατίθενται, αφού ως γνωστόν, ένα μέλος το πρωί μπορεί να διερευνά μια υπόθεση και το απόγευμα να βρίσκεται να συνδράμει στην αστυνόμευση ενός αγώνα.

Και φυσικά δεν είναι μόνο οι δολοφονίες. Οι αδυναμίες καταγράφονται καθημερινά, αρκετές φορές με την αδυναμία των Αρχών να στοιχειοθετήσουν σοβαρές υποθέσεις στο Δικαστήριο, με αποτέλεσμα αυτές να πέφτουν, ενώ υπάρχει αδυναμία στην πάταξη της εισαγόμενης εγκληματικότητας, από ανθρώπους με διαφορετικό αξιακό κώδικα, και ευρύτερα μιας εύθραυστης κατάστασης, που ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεφύγει.

Και όλα αυτά την ώρα που θεωρητικά, η χώρα βρίσκεται σε διαρκή συναγερμό, με την Αστυνομία να πρωτοστατεί στη διατήρηση της δημόσιας ασφάλειας, λόγω του φόβου για ενδεχόμενο τρομοκρατικού χτυπήματος, λόγω του πολέμου στη Γάζα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ήταν το έκτο και μοιραίο χτύπημα στο πέρασμα των χρόνων κατά του Μαυρομιχάλη-Νο1 στόχος

Είναι ξεκάθαρο, λοιπόν, ότι στην Αστυνομία κάτι δεν λειτουργεί σωστά τα τελευταία χρόνια. Η ηγεσία, μετά κι από τα τελευταία γεγονότα και την τεράστια αμφισβήτηση που υπήρξε, με τον Αρχηγό μάλιστα να παραμένει στη θέση του επειδή η Κυβέρνηση έλαβε αρνητικές απαντήσεις από όσα πρόσωπα προσέγγισε για να αναλάβουν τα ηνία, δεν μπορεί να εμπνεύσει τους ευσυνείδητους αστυνομικούς επήλθε κόπωση, ενώ η φθορά είναι κάτι περισσότερο από εμφανής σε όλες τις υπηρεσίες της Αστυνομίας. Τα εσωτερικά ζητήματα, με την εκπαίδευση, τις μεταθέσεις, τις προαγωγές, την έλλειψη προσωπικού και διάφορα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αστυνομικοί της πρώτης γραμμής, ζημιώνουν και επιχειρησιακά, αλλά και την εικόνα του σώματος και ξεκάθαρα, οι μηχανισμοί, τα πρωτόκολλα και ο τρόπος λειτουργίας των υπηρεσιών, φαίνεται πως είναι απαρχαιωμένα και δεν προσαρμόστηκαν στα δεδομένα του 2023.

Από την άλλη, ευθύνες βαραίνουν και την πολιτική προϊστάμενη, που κατά την μέχρι τώρα θητεία της, ενώ υπήρχαν περιπτώσεις που έπρεπε να σφίξει τα λουριά και να τολμήσει να βάλει τα χέρια της στα κάρβουνα ώστε η Αστυνομία να μπει σε τροχιά υλοποίησης, εμφανίζεται με ένα αφήγημα ωραιοποιώντας καταστάσεις, χωρίς να αξιολογείται η σοβαρότητα της κατάστασης και χωρίς να αφουγκράζεται τις ανησυχίες των πολιτών. Εξάλλου, ο πολιτικός προϊστάμενος της Αστυνομίας, δεν θα πρέπει να λειτουργεί ως εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας σε μια προσπάθεια να μην μετατοπιστούν οι ευθύνες στον ίδιο, αλλά να χαράζει πολιτική γραμμή προς την κατεύθυνση που θα διορθώσει καταστάσεις. Ενδεικτικοί είναι οι χειρισμοί που έγιναν στα επεισόδια, όπου μετά τα όσα εκτυλίχθηκαν στην Χλώρακα, η υπουργός Δικαιοσύνης απλά θέλησε να υψώσει ασπίδα προστασίας στην Αστυνομία που δεχόταν πυρά, ενώ κάποιος θα ανέμενε πως θα έπρεπε να τρίξει τα δόντια για να μην επαναληφθούν τα γεγονότα. Εξού και τις επόμενες ημέρες, όχι μόνο το σκηνικό έπαιξε σε επανάληψη, αλλά τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα, με αποτέλεσμα να κινδυνεύσουν ανθρώπινες ζωές.

Βλέποντας λοιπόν τις δυστοκίες της Αστυνομίας, σε συνδυασμό ότι και οι ίδιοι οι αστυνομικοί μέσω των συντεχνιών τους αντιλαμβάνονται και παραδέχονται πως υπάρχουν σοβαρά θέματα, δικαιολογημένα ο πολίτης διερωτάται, αν αύριο συμβεί ένα πραγματικά σοβαρό περιστατικό, η Αστυνομία είναι σε θέση να τον προστατεύσει ή αν και πάλι θα εμφανιστούν οι γνωστές αδυναμίες;

Κι αυτό είναι πλέον θέμα και της ίδιας της Κυβέρνησης, η οποία αφενός αναγνώρισε το πρόβλημα, αφετέρου επιχειρεί να το λύσει με το ίδιο ανθρώπινο δυναμικό, στο οποίο επέδειξε εμπιστοσύνη. Και επειδή στην Κύπρο όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος, αποτελεί και για την ίδια την Κυβέρνηση, ένα μεγάλο στοίχημα, αφενός να μην βρεθούμε προ νέων ακόμα πιο δυσάρεστων εγκλημάτων και αφετέρου, η εικόνα που παρουσιάζει το αστυνομικό σώμα, να βελτιωθεί και στη συνείδηση του μέσου πολίτη, που αυτό που δικαιολογημένα επιζητά, είναι διασφάλιση της ασφάλειας και της δημόσιας τάξης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Πάνω από δέκα σφαίρες δέχθηκε ο Καλογερόπουλος-Τα ευρήματα από την ιατροδικαστική εξέταση
• Το σημείο που έστησε καρτέρι στο Αλεξούι ο ελεύθερος σκοπευτής-«Δεν έχουμε πληροφορίες για νέο αιματοκύλισμα»
• Διατηρούσαν φιλικές σχέσεις Αλεξούι και Καλογερόπουλος-Το modus operandi των δολοφόνων στο επίκεντρο