Τάραξαν τα νερά οι δολοφονίες Μαυρομιχάλη και Καλογερόπουλου-Σημείο καμπής οι δύο εκτελέσεις

Εδώ και χρόνια, ο υπόκοσμος έδειξε πως καθαρίζει αλλιώς. Οι βεντέτες υπάρχουν εδώ και δεκαετίες και αποτελεί ουτοπία να πιστεύει κανείς, πως θα εξαλειφθούν με το πέρασμα των χρόνων ή μετά από ένα έγκλημα, αργά ή γρήγορα, δεν θα υπάρξουν αντίποινα. Εξάλλου, αν κάτι τέτοιο ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα, τότε δεν καταγράφονταν τις τελευταίες δεκαετίες μια σειρά από δολοφονίες, που αποτελούσαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ προσώπων της νύχτας, κάποιες από τις οποίες συνδέονταν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, μεταξύ τους.

Πιάνοντας το νήμα αποκλειστικά, την τελευταία δεκαετία, σε αυτή διαπράχθηκα 18 δολοφονίες με φόντο τον υπόκοσμο, ενώ διαπιστώνει κανείς, πως οι πλείστες υποθέσεις παραμένουν ανεξιχνίαστες από την Αστυνομία. Αυτό ωστόσο δεν συνεπάγεται απαραίτητα με άγνοια από πλευράς πρωταγωνιστών, ως προς το ποιος ή ποιοι κρύβονται πίσω από την κάθε εγκληματική ενέργεια.

Αναμφίβολα η δολοφονία ενός προσώπου που ανήκει σε κάποιο στρατόπεδο, ταράζει τα νερά. Η δολοφονία όμως ενός προσώπου που είναι αρχηγός μιας ομάδας, φέρνει φουρτούνες, διαταράσσει τις ισορροπίες και δημιουργεί ένα ντόμινο εξελίξεων και συνεπώς, ουδείς μπορεί να βγάλει από το κάδρο πιθανά αντίποινα.

Είναι για αυτό το λόγο που οι δολοφονίες Καλογερόπουλου και Μαυρομιχάλη προκάλεσαν τρικυμίες, ειδικότερα στη Λευκωσία, στην έδρα της οποίας έχει να καταγραφεί δολοφονία με φόντο τον κυπριακό υπόκοσμο από το 2015, πέραν από κάποιες απόπειρες φόνου, σε αντίθεση με τη Λεμεσό, στην οποία η τελευταία δολοφονία καταγράφηκε μόλις τον περασμένο Ιούνιο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Δέκα χρόνια, 16 δολοφονίες με φόντο τον υπόκοσμο-Εν μέρει εξιχνιασθείσες μόνο οι δύο

Δεδομένου της ισχύς που είχαν τα δύο θύματα των τελευταίων δύο δολοφονιών, σε συνδυασμό με τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες, δημιούργησαν λογαριασμούς και απέκτησαν εχθρούς, εξού και οι έρευνες των Αρχών στρέφονται προς αυτή την κατεύθυνση, ώστε να διαπιστωθεί εάν πρόκειται για αντίποινα.

Οι δύο δολοφονίες είχαν το ίδιο modus operanti, με τις Αρχές να καλούνται να καταλήξουν εάν συνδέονται μεταξύ τους, αφού όλα τα στοιχεία στρέφονται προς αυτή την κατεύθυνση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα δύο θύματα διατηρούσαν φιλικές σχέσεις. Ωστόσο το γεγονός πως ο κάθε ένας είχε την έδρα του, δημιουργεί ερωτήματα σε σχέση με τα κίνητρα, εκτός και αν προέκυψαν συμμαχίες από κοινούς εχθρούς, με κοινό συμφέρον.

Αυτό όμως που χαρακτηρίζεται πρωτοφανές, σε περίπτωση που κλειδώσει η σύνδεση των δύο εγκλημάτων, αφού όλα δείχνουν πως δεν επρόκειτο για συγκυρία, ούτε για αντίποινα αλλά για δύο καλοστημένα σχέδια που μελετήθηκαν εκ των προτέρων αρκετά καλά, είναι πως οι ηθικοί αυτουργοί και οι εκτελεστές, μέσα σε 37 ώρες κατάφεραν να σκοτώσουν δύο βαρυσήμαντα ονόματα, με το ένα μάλιστα, αυτό του Αλέξη Μαυρομιχάλη, να χαρακτηρίζεται ως δύσκολος στόχος, κάτι που αποδείχθηκε με το πέρασμα του χρόνου, αφού εναντίον του, από το 2004, καταγράφηκαν μια σειρά από απόπειρες φόνου.

Το αν όμως, οι δολοφονίες αυτές θα αποτελέσουν τον επίλογο μιας εποχής ή εάν θα είναι η συνέχεια μιας βεντέτας που θα φουντώσει ακόμη περισσότερο, είναι κάτι που θα διαφανεί με το πέρασμα του χρόνου.

Καθοριστικό ρόλο όμως σε όλο αυτό, διαδραματίζει η Αστυνομία, στην οποία πέφτει αφενός το βάρος της εξιχνίασης και αφετέρου στην πρόληψη του εγκλήματος, στην οποία, εκ του αποτελέσματος, έδειξε πως παρουσιάζει σοβαρές αδυναμίες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ήταν το έκτο και μοιραίο χτύπημα στο πέρασμα των χρόνων κατά του Μαυρομιχάλη-Νο1 στόχος