Ο γάμος Σιζόπουλου-Χριστοδουλίδη και οι κάθετες διαφωνίες για Κυπριακό και ΓΕΣΥ

Μέσα σε πανηγυρικό κλίμα, η ΕΔΕΚ έγινε την περασμένη Τετάρτη το δεύτερο κοινοβουλευτικό κόμμα που στηρίζει την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη, μετά το ΔΗΚΟ και ουσιαστικά έθεσε τις βάσεις για να δημιουργηθεί ο τρίτος πόλος του κέντρου σε ακόμα μια εκλογική διαδικασία. Ιδιαίτερα τον 21ο αιώνα ο τρίτος πόλος ήταν κάτι που διαχρονικά επιχειρήθηκε να δημιουργηθεί. Όσες φορές συνέβη αυτό στο τέλος απέτυχε.    

Το 2003 όταν εκλεχθηκε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ήταν και με τη στήριξη του ΑΚΕΛ, συνεπώς δεν μπορεί να προσμετρηθεί στις προσπάθειες. Το 2008 το εγχείρημα ανέλαβε ο Τάσσος Παπαδόπουλος, έχοντας τη στήριξη του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ και των μικρότερων κομμάτων του Ενδιάμεσου, ωστόσο απέτυχε να περάσει στον δεύτερο γύρο. Το 2013 ηγέτης της προσπάθειας, ήταν ως ένα βαθμό ο Γιώργος Λιλλήκας, ο οποίος εξασφάλισε επίσημη στήριξη από την ΕΔΕΚ και το ανεπίσημο ΔΗΚΟ καθώς και από άλλα πρόσωπα του ευρύτερου χώρου του κέντρου. Το 2018, το επιχείρησε ο Νικόλας Παπαδόπουλος, ο οποίος είχε τη στήριξη του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ και των μικρότερων κομμάτων του Κέντρου. Αμφότεροι δεν κατάφεραν να σπάσουν το δίπολο.

Για πρώτη φορά το εγχείρημα φαίνεται πως βρίσκεται σε διαφορετική βάση με πολύ περισσότερες πιθανότητες να στεφθεί με επιτυχία, σύμφωνα και με τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Τη μεγάλη διαφορά, σε σχέση με όλες τις προηγούμενες απόπειρες, κάνει το γεγονός ότι ο ίδιος ο υποψήφιος προέρχεται από τον Δημοκρατικό Συναγερμό και κουβαλά μαζί του μια σημαντική μερίδα ψηφοφόρων, που μαζί με τις βάσεις των κομμάτων του κέντρου δημιουργούν μια ισχυρή συμμαχία.

Ωστόσο τα πράγματα δεν φαίνεται να είναι τόσο απλά, ή τουλάχιστον δεν αναμένεται να εξελιχθούν ως τέτοια. Κι αυτό διότι, παρά το γεγονός ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης εξασφάλισε τη στήριξη από δύο κοινοβουλευτικά κόμματα, ειδικά από το ΔΗΚΟ, καταγράφει χαμηλότερα ποσοστά από αυτά που εξασφάλιζε προηγουμένως.

Αυτό το φαινόμενο, μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες, μεταξύ αυτών και στο γεγονός ότι οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ, που ακολούθησαν αρχικά τον Νίκο Χριστοδουλίδη, βλέποντας να στηρίζεται από τα κόμματα της αντιπολίτευσης που κατηγορούσαν την Κυβέρνηση Αναστασιάδη ως την πιο διεφθαρμένη στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, σήμερα κάνουν δεύτερες σκέψεις. Ωστόσο, μπορεί να αποδοθεί και σε άλλους παράγοντες, όπως για παράδειγμα στις αστοχίες που καταγράφηκαν αρχικά, είτε με το copy/paste περιεχόμενο της εξαγγελίας του, είτε με άλλα μικρότερου βεληνεκούς λάθη, όταν τον στήριξε το ΔΗΚΟ, όπου αναφέρθηκε από λάθος σε στήριξη στον Νίκο Αναστασιάδη. Τέλος ενδεχομένως να πρόκειται για ένα φαινόμενο που οφείλεται στο γεγονός ότι κάποιοι ψηφοφόροι δεν ικανοποιήθηκαν με όσα άκουσαν ή δεν άκουσαν μέχρι σήμερα από τον κ. Χριστοδουλίδη.

Πάντως έχει ενδιαφέρον, πώς θα εξελιχθεί η συνεργασία του Νίκου Χριστοδουλίδη ειδικά με την ΕΔΕΚ για μια σειρά από γεγονότα. Πολλοί χαρακτήρισαν ως επιβαρυντικό παρά ως κέρδος για τον ίδιο το γεγονός ότι εξασφάλισε τη στήριξη του Μαρίνου Σιζόπουλου. Κι αυτό διότι, όπως είναι γνωστό ο Μαρίνος Σιζόπουλος ελέγχει μόνο ένα κομμάτι από το κόμμα, με μια σημαντική ομάδα να βρίσκεται απέναντι του και να ζητά την απομάκρυνση του από την ηγεσία. Μάλιστα σε μεγάλο βαθμό τα στελέχη αυτής της ομάδας, η οποία σε πολιτικό επίπεδο δεν ενεπλάκη στις προεκλογικές διεργασίες, έχει κάνει διαφορετικές επιλογές από αυτές που αποφάσισε την περασμένη Τετάρτη η ΕΔΕΚ.

Επιπλέον εναντίον του Μαρίνου Σιζόπουλου υπάρχουν μια σειρά από εκκρεμούσες δικαστικές αποφάσεις, αλλά και έρευνες, που αρχίζουν από το θέμα διαγραφής του Δημήτρη Παπαδάκη, συνεχίζει με το θέμα του μητρώου μελών του κόμματος, περνά από την απόφαση καρατόμησης του τέως Γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής, και αφού ολοκληρώνεται με τα οικονομικό σκάνδαλο του τέως οικονομικού διευθυντή του κόμματος που εξαργύρωνε επιταγές του κόμματος στο όνομα του, καταλήγει στην εξασφάλιση κυπριακού διαβατηρίου σε Ιρακινό μέσω ΚΕΠ, και την υπόθεση πώλησης εταιρείας με πλαστά συμβόλαια, στην οποία ο κ. Σιζόπουλος ήταν μέτοχος.

Όλα αυτά αποτελούν βραχνά για τον ίδιο τον πρόεδρο της ΕΔΕΚ, αφού κανείς δεν μπορεί να ξέρει με σιγουριά, πώς θα εξελιχθούν τα ανοικτά μέτωπα, τόσο σε πολιτικό όσο και σε δικαστικό ή ποινικό επίπεδο.

Πάντως σε πολιτικό επίπεδο προκύπτουν και μια σειρά από άλλα ζητήματα που αφορούν κυρίως τη σχέση και το είδος συνεργασίας Σιζόπουλου-Χριστοδουλίδη και όχι τόσο τη σχέση συνεργασίας Χριστοδουλίδη-Παπαδόπουλου.

Πέραν από τις εντελώς αντίθετες θέσεις σε ιδεολογικό επίπεδο, αμφότεροι κατά καιρούς είχαν διαφωνήσει για μια σειρά θεμάτων που άπτονται του Κυπριακού. Είναι γνωστό πως η ΕΔΕΚ από το 2015 είναι το μοναδικό κόμμα μαζί με το ΕΛΑΜ στη Βουλή που τάσσονται κάθετα εναντίον στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Από την άλλη ο Νίκος Χριστοδουλίδης, παραμένει σταθερός στην θέση και δηλώνει με κάθε ευκαιρία πως θα παλέψει για λύση του Κυπριακού στη βάση της ΔΔΟ. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα, ποια θέση θα εκράζει η ΕΔΕΚ το επόμενο διάστημα μέχρι τις Προεδρικές; Πώς θα μπορέσουν να συνυπάρξουν στο ίδιο επιτελείο δύο εντελώς αντίθετες απόψεις;

Είναι συνηθισμένο και ενίοτε έχει θετικά αποτελέσματα, πολιτικές δυνάμεις με διαφορετικές θέσεις να συνεργάζονται να συνθέτουν και να αναθεωρούν τις θέσεις τους. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, που αφορά τη βάση λύσης του Κυπριακού και ειδικά από τη στιγμή που απέναντι μας αυτή τη στιγμή ο εγκάθετος της Άγκυρας έβαλε στο τραπέζι την αλλαγή βάσης λύσης, είναι τουλάχιστον επικίνδυνο, το φαβορί των εκλογών να στηρίζεται από πολιτικές δυνάμεις που δηλώνουν με τον πιο επίσημο τρόπο πως επιζητούν αλλαγή της βάσης λύσης.

Το συγκεκριμένο ζήτημα είναι άσπρο ή μαύρο. Δεν είναι θέμα που με μια γκρίζα θέση αυτή η συνεργασία μπορεί να καρποφορήσει. Και εδώ είναι που η ΕΔΕΚ θα πρέπει να αποφασίσει, εάν θα αλλάξει εκείνη τη συνεδριακή απόφαση ή αν θα απέχει από τον προεκλογικό και θα εκφράζει δια της απουσίας της, σιωπηρή διαφωνία με την επίσημη θέση του υποψηφίου της. Κι αν η περίπτωση του Νίκου Χριστοδουλίδη, ήταν ανάλογη με αυτήν του Νικόλα Παπαδόπουλου του 2018, ο οποίος είχε δηλώσει ευθαρσώς πως βρισκόμαστε σε λανθασμένη πορεία, την οποία θα άλλαζε με την Νέα Στρατηγική που παρουσίασε, θα κατανοούσε κάποιος, ότι όντως η ΕΔΕΚ, μπορεί να συμφωνήσει και να

Ανάλογης κρισιμότητας είναι και ένα δεύτερο ζήτημα που προκύπτει και που έχει να κάνει με το ΓΕΣΥ. Οι θέσεις του Μαρίνου Σιζόπουλου για το ΓΕΣΥ είναι γνωστές. Πολέμησε όσο λίγοι την εφαρμογή του, ενώ με κάθε ευκαιρία που βρίσκει επιχειρεί να περάσει από τη Βουλή τέτοιες αλλαγές που θα βάζουν από την πίσω πόρτα το πολυασφαλιστικό, αλλάζοντας τη φιλοσοφία του.

Από την άλλη πλευρά, όσοι έχουν καλή μνήμη θα θυμούνται πως κατά την εξαγγελία της υποψηφιότητας του ο Νίκος Χριστοδουλίδης, περιορίστηκε σε ένα πολύ γενικό περίγραμμα θέσεων, δίδοντας ιδιαίτερη έμφαση στο όραμα του για την επόμενη ημέρα της Κύπρου. Στα δύο μοναδικά θέματα που κατέθεσε συγκεκριμένες θέσεις ήταν το Κυπριακό και το ΓΕΣΥ. Για το ΓΕΣΥ δήλωσε: «στηρίζω ξεκάθαρα το ΓΕΣΥ, την περαιτέρω αναβάθμισή του, με την ενίσχυση των νοσοκομείων και των τμημάτων πρώτων βοηθειών και την ίση και εύκολη πρόσβαση σε θεραπείες και φάρμακα.

Εξάλλου μετά τη συνάντηση που είχε με τον Γενικό Διευθυντή του ΟΑΥ πρόσφατα, ο Νίκος Χριστοδουλίδης εξέφρασε την απόλυτη στήριξη του στο ΓΕΣΥ, «χωρίς ουρές, χωρίς υποσημειώσεις. Είναι μια από τις σημαντικότερες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ναι, υπάρχουν προβλήματα και στρεβλώσεις. Το περίεργο θα ήταν να μην υπάρχουν προβλήματα σε μια τόσο μεγάλη και σημαντική μεταρρύθμιση».

Είναι αυτές τις στρεβλώσεις και τα προβλήματα που από την πρώτη μέρα διαπίστωνε ο Μαρίνος Σιζόπουλος και ζητούσε εμμονικά να γίνουν αλλαγές για να ικανοποιηθούν γιατροί που έμειναν εκτός του συστήματος όπως ο ίδιος.

Διαπιστώνει λοιπόν κανείς πως, όποιοι κι αν ήταν οι λόγοι που τελικά οδήγησαν σε αρραβώνα Σιζόπουλο και Χριστοδουλίδη, σίγουρα δεν έχουν να κάνουν με κοινές, κοντινές ή πανομοιότυπες απόψεις στα δύο αυτά κορυφαία ζητήματα. Από τη στιγμή που οι θέσεις τους απέχουν από τη γη μέχρι τον ουρανό και στην οικονομία, αφού ο ένας δηλώνει σοσιαλιστής και ο άλλος φιλελεύθερος, περήφανος για τις κομματικές του καταβολές του της δεξιάς, πλέον θα πρέπει να αναζητηθούν αλλού οι όποιοι λόγοι συνεργασίας των δύο πλευρών.