Η περιορισμένη αντιπολίτευση και οι Συναγερμικοί ψηφοφόροι ως μήλον της έριδος

Εντελώς αντίθετες θα έλεγε κανείς πως είναι οι προσεγγίσεις του κυβερνώντος κόμματος και των κομμάτων του Κέντρου, ενόψει Προεδρικών Εκλογών. Ενώ ο Δημοκρατικός Συναγερμός με κάθε ευκαιρία βγαίνει στην επίθεση και βάλλει κατά του Νίκου Χριστοδουλίδη, τα κόμματα που υποστηρίζουν το τέως Υπουργό της Κυβέρνησης Αναστασιάδη έχουν ρίξει πολύ τους αντιπολιτευτικούς τους τόνους και επέλεξαν να μην πρωταγωνιστούν στον προεκλογικό. Και οι δύο αυτές προσεγγίσεις φαίνεται πως έχουν τον ίδιο στόχο: Την εκλογική βάση του ΔΗΣΥ.  

Όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ δεν αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα να φέρουν τους ψηφοφόρους τους κοντά στην υποψηφιότητα Νίκου Χριστοδουλίδη, παρόλο που είναι ξεκάθαρο πως δεν θα τους ακολουθήσουν όλοι. Έτσι κι αλλιώς, οι βάσεις τους προηγήθηκαν των συλλογικών οργάνων σε ό,τι αφορά την επιλογή του υποψηφίου, καθώς ήταν σαφές από νωρίς ότι αποτελούσε το πρόσωπο που προτιμούσε η πλειοψηφία των ψηφοφόρων τους, σε μία εκλογική διαδικασία που για πολλούς σημαίνει το τέλος της εποχής των υψηλών συσπειρώσεων των κομμάτων. Σε σχέση με το ΑΚΕΛ αλλά και κυρίως τον ΔΗΣΥ, τα κόμματα του Κέντρου φαίνεται ότι έχουν πιο εύκολο έργο ενώπιον τους, με λιγότερες απώλειες. Και φαίνεται πως η πλειοψηφική υποστήριξη των ψηφοφόρων τους στον Νίκο Χριστοδουλίδη είναι ανεξάρτητη από τον τρόπο που επιλέγουν να λειτουργούν προεκλογικά τα ίδια τα κόμματα.

Αυτούς που ενδέχεται να επηρεάσει η αντιπολιτευτική στάση των δυνάμεων του Κέντρου είναι τους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ, οι οποίοι επιλέγουν να συνταχθούν με την υποψηφιότητα του Νίκου Χριστοδουλίδη. Πολλοί από αυτούς νοιώθουν πως η ψήφος στον κ. Χριστοδουλίδη δεν στρέφεται εναντίον του ΔΗΣΥ, καθώς τον θεωρούν άνθρωπο της Κυβέρνησης Αναστασιάδη και δεν αισθάνονται ότι αλλάζουν στρατόπεδο. Η απόρριψη του Αβέρωφ Νεοφύτου ή η προτίμηση στον Νίκο Χριστοδουλίδη (αναλόγως ερμηνείας) γίνεται σε προσωπικό επίπεδο και δεν συνιστά αλλαγή στα αισθήματά τους έναντι της παράταξής τους.

Πολλοί ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ που σε αυτές τις εκλογές θα αποκλίνουν από την κομματική γραμμή είναι, μάλιστα, αρκετά πιθανόν να επιστρέψουν στις επόμενες και λιγότερο πιθανόν να γίνουν ξαφνικά ψηφοφόροι του ΔΗΚΟ, της ΕΔΕΚ ή της ΔΗΠΑ, επειδή στήριξαν τον ίδιο υποψήφιο που στήριξαν και αυτά τα κόμματα. Αντιθέτως, για κάποιους από αυτούς, πρωτοκλασάτα στελέχη αυτών των κομμάτων αποτελούν κόκκινο πανί και δεν φαίνεται να συγκεντρώνουν ιδιαίτερες συμπάθειες. Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Νίκος Χριστοδουλίδης επέλεξε πολύ νωρίς να αφαιρέσει από την επικοινωνιακή του εξίσωση τα στελέχη πρώτης γραμμής των κομμάτων αυτών, επιλέγοντας άτομα με λιγότερη φθορά, με τις ηγεσίες να κάνουν κυρίως εμφανίσεις ενώπιον των δικών τους κομματικών ακροατηρίων.

Στον ΔΗΣΥ αναγνωρίζουν ότι υφίστανται αυτές οι αντιπάθειες, γι’ αυτό και τονίζουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης είναι ο υποψήφιος «του Νικόλα και του Σιζόπουλου», ότι ο πρώην Υπουργός του συνταυτίζεται με την αντιπολίτευση και ότι ψήφος σε αυτόν συνιστά εμμέσως ψήφο σε αυτούς που επιθυμούν να πλήξουν τη συνοχή του κόμματος. Γι’ αυτό και φαίνεται πως τα κόμματα του Κέντρου επιδιώκουν να αποδυναμώσουν αυτή τη γραμμή επιχειρηματολογίας, φροντίζοντας να μην δίνουν λαβή για ανάπτυξή της. Σε αντίθεση με το ΑΚΕΛ, έχουν μειώσει το τελευταίο διάστημα της αντιπολιτευτικές τους παρεμβάσεις σε ζητήματα που θεωρούν απαραίτητα, ώστε η στάση τους να μην ξυπνά τον κομματικό πατριωτισμό των Συναγερμικών, αρκετοί από τους οποίους είναι προστατευτικοί με τον Νίκο Αναστασιάδη.

Από τη στιγμή που η ψήφος των δικών τους ψηφοφόρων δεν εξαρτάται από την ενάσκηση αντιπολίτευσης από μέρους τους, ενώ η ψήφος των Συναγερμικών στον Χριστοδουλίδη είναι ευάλωτη σε τέτοιου είδους απειλές, τα κόμματα που υποστηρίζουν τον τέως Υπουργό του ΔΗΣΥ φαίνεται να μετατόπισαν το βάρος της προεκλογικής τους δουλειάς στο παρασκήνιο και αποφεύγουν τις μεγάλες και συνεχείς αντιπαραθέσεις με τους κυβερνώντες, επιτρέποντας έτσι στον υποψήφιό τους να απευθύνεται με μεγαλύτερη ευκολία στο Συναγερμικό κοινό, χωρίς να πρέπει να δικαιολογεί την στάση τους έναντι της Κυβέρνησης που υπηρέτησε για εννέα χρόνια. Αν και ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης έχει σταματήσει να παίζει πολύ το χαρτί της ανεξαρτησίας, που χρησιμοποιούσε αρκετά στα προηγούμενα στάδια του προεκλογικού, επιδιώκει να στέλνει το μήνυμα πως δεν έχει ούτε σχέση εξάρτησης από αυτά τα κόμματα και το κοινωνικό του συμβόλαιο είναι απευθείας με τον λαό –συμπεριλαμβανομένων των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ- κι όχι με τους κομματάρχες που τον υποστηρίζουν.  

Το μεγάλο προβάδισμα που καταγράφει ο υποψήφιος στις δημοσκοπήσεις δεν προέρχεται μόνο από τους ψηφοφόρους των πολιτικών δυνάμεων που τον υποστηρίζουν αλλά και από εισροές που έχει από άλλους χώρους και δη αυτόν του ΔΗΣΥ, που είναι το μεγαλύτερο κόμμα της Κύπρου βάσει των αποτελεσμάτων των τελευταίων Βουλευτικών Εκλογών. Και είναι καλά γνωστό πως η υψηλή συσπείρωση της Συναγερμικής βάσης θα καθιστούσε πολύ πιο εύκολο το έργο του Αβέρωφ Νεοφύτου και δυσκολότερο εκείνο του Νίκου Χριστοδουλίδη. Γι’ αυτό και η Πινδάρου επικέντρωσε όλο αυτό το διάστημα την πολεμική της στον τέως ΥΠΕΞ και όχι τόσο στον Ανδρέα Μαυρογιάννη, αφού προς εκείνη την κατεύθυνση καταγράφονται οι απώλειές της.

Ουσιαστικά, μία μερίδα της βάσης του ΔΗΣΥ αποτελεί αυτή την στιγμή μήλον της έριδος ανάμεσα στον Αβέρωφ Νεοφύτου και τον Νίκο Χριστοδουλίδη και ο καθένας δίνει τη δική του παράσταση για να προσελκύσει αυτό το κοινό. Κι ενώ ο ΔΗΣΥ εξαπολύει συνεχώς επιθέσεις, προσπαθώντας να αποδομήσει τον κ. Χριστοδουλίδη, ώστε να επιστρέψουν οι ψηφοφόροι που χάνει στη δική του υποψηφιότητα, τα κόμματα του Κέντρου επέλεξαν να βρίσκονται πίσω πίσω στην σκηνή και να βγαίνουν μπροστά μόνο όταν κρίνεται απαραίτητο.  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Ξεκαθαρίζει τις σκιές ο ΠτΔ-Σπάει τη σιωπή του, στέλνει επιστολή στον Αβέρωφ
• Τα σενάρια για την έκβαση των εκλογών και η κανονικότητα κυβέρνησης μειοψηφίας
• Αντί να αποδομήσουν τον Χριστοδουλίδη, αποδομούν τους εαυτούς τους