Η αλλαγή, η αντιπολίτευση και η… χειμερία νάρκη των κομμάτων του Κέντρου

Η προσπάθεια του ΔΗΚΟ και του ΑΚΕΛ να στήσουν ένα αντιπολιτευτικό μέτωπο για κοινή κάθοδο στις Προεδρικές Εκλογές φαντάζει ένα αιώνα μακριά. Εκτυλίχθηκε, όμως, το 2022, πριν από μερικούς μήνες δηλαδή, κι ας φαίνεται να ανήκει στο μακρινό παρελθόν. Τα δύο κόμματα, τα οποία μέχρι εκείνη την στιγμή ασκούσαν την εντονότερη αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση Αναστασιάδη, επεδίωκαν να συνενώσουν δυνάμεις κάτω από την ομπρέλα της ανάγκης για αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου και να πορευθούν μαζί προς αυτό τον στόχο.

Αν και η ιδέα ήταν συμβατή με την πολιτική πραγματικότητα, η εκτέλεσή της ήταν κάκιστη και οδηγήθηκε σε ναυάγιο. Κι όπως αυτή η προσπάθεια, στο παρελθόν ανήκει και το αντιπολιτευτικό μέτωπο, καθώς από αντιπολίτευση μας έχει μείνει βασικά μόνο το ΑΚΕΛ.

Τα κόμματα του Κέντρου σταδιακά, μετά την προσχώρησή τους στο στρατόπεδο Χριστοδουλίδη, άρχισαν να αραιώνουν τις αντιπολιτευτικές τους παρεμβάσεις, σε βαθμό που είναι πλέον ιδιαίτερα δυσεύρετες. Πάνε η εποχές της καταψήφισης προϋπολογισμών και των υψηλών ντεσιμπέλ. Αν και δεν υπάρχει πλήρης συνταύτιση με την γραμμή Χριστοδουλίδη επί όλων των ζητημάτων, όπως διαφάνηκε στο θέμα των εκποιήσεων, είναι ξεκάθαρο πως τα κόμματα που τον υποστηρίζουν έχουν περιορίσει την όποια αντιπολίτευση στα απαραίτητα.

Θα πρέπει, βεβαίως, να σημειωθεί, πως παρά τις διάφορες διακυμάνσεις που υπήρξαν τα τελευταία χρόνια, κανένα άλλο κοινοβουλευτικό κόμμα δεν είχε ποτέ τον ίδιο αντιπολιτευτικό ρόλο που είχε το ΑΚΕΛ, δηλαδή της πολύ σκληρής και άκαμπτης αντιπολίτευσης. Όλα κατά καιρούς συνέβαλαν στην ψήφιση σημαντικών νομοσχεδίων και λειτούργησαν υποστηρικτικά προς την Κυβέρνηση όταν έκριναν πως ήταν απαραίτητο, κάποια περισσότερο κι άλλα λιγότερο. Προτιμούσαν να ασκούν αντιπολίτευση εκεί και όπου θεωρούσαν σημαντικό οι ίδιοι να το πράξουν και όχι καθολικά, όπως για παράδειγμα στο Κυπριακό. Παρά ταύτα, υπήρξαν στιγμές που ήταν ιδιαίτερα έντονη η στάση τους, με αποκορύφωμα την καταψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού τον Δεκέμβριο του 2020 από το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ. Για την ιστορία, τελικά η ΕΔΕΚ άλλαξε θέση και ο προϋπολογισμός υπερψηφίστηκε τον Ιανουάριο του 2021.     

Όσο πλησιάζουμε στις Προεδρικές Εκλογές, τόσο μειώνεται η ένταση της αντιπολίτευσης των κομμάτων του Κέντρου. Η στάση τους έχει, βέβαια, εξήγηση. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης όχι απλώς δεν ανήκει στην αντιπολίτευση, αλλά φροντίζει να παρουσιάζεται συχνά ικανοποιημένος για τις ημέρες και τα έργα της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, την οποία υπηρέτησε για εννέα χρόνια, αφού δεν επιδιώκει να κόψει τον ομφάλιο λώρο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Από τη στιγμή που ο ίδιος δεν διαχωρίζει τη θέση του και φροντίζει να διατηρεί λεπτές κλωστές που να τον κρατούν συνδεδεμένο με την Κυβέρνηση, δεν θεωρείται στρατηγικά καλή κίνηση από τα κόμματα που τον υποστηρίζουν να τις πριονίζουν. Και δεδομένου πως ο Αβέρωφ Νεοφύτου συχνά παρουσιάζει την αντιπολίτευση που ασκούσαν τα κόμματα του Κέντρου και δη το ΔΗΚΟ ως ισοπεδωτική, δεν θα ήθελαν να δώσουν περισσότερα πατήματα σε αυτή τη γραμμή επιχειρηματολογίας.

Ο βασικότερος λόγος που ο κ. Χριστοδουλίδης τηρεί αυτή την στάση είναι, βεβαίως, η εκλογική βάση του ΔΗΣΥ, από την οποία αντλεί ένα σημαντικό ποσοστό της δημοσκοπικής του υπεροχής. Η αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση μπορεί να εκληφθεί ως διαφωνία με τους ψηφοφόρους της, που πλέον εμφανίζονται, κατά ένα αξιοσημείωτο ποσοστό, ως ψηφοφόροι του κ. Χριστοδουλίδη και αυτές οι ευαισθησίες φαίνεται να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Από τη στιγμή που οι βάσεις των κομμάτων του Κέντρου δεν φαίνεται να έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα αν τα κόμματά τους έπεσαν σε… χειμερία νάρκη για χάρη του κ. Χριστοδουλίδη,  όπως φαίνεται από τα υψηλά ποσοστά συσπείρωσής τους, ενώ από την πλευρά του ΔΗΣΥ καλλιεργείται συνεχώς η εντύπωση πως το μέχρι πρόσφατα στέλεχος της Κυβέρνησής τους αποτελεί εχθρό της παράταξης, ο υποψήφιος και οι δυνάμεις που τον υποστηρίζουν δεν φαίνεται να έχουν λόγο να δώσουν τροφή σε αυτή τη γραμμή.

Αν και τα κόμματα του Κέντρου σε καμία περίπτωση δεν προσχώρησαν στο κυβερνητικό στρατόπεδο και φαίνεται να τηρούν την ίδια στάση με πριν στη Βουλή, η ρητορική τους έχει ξεκάθαρα μαλακώσει και οι παρεμβάσεις τους έχουν περιοριστεί. Η πορεία προς την κάλπη θα δείξει αν θα παραστεί ανάγκη για αλλαγή αυτής της στάσης. Μέχρι τότε, ο βασικός πυλώνας της αντιπολίτευσης στην Κύπρο θα συνεχίσει να είναι το ΑΚΕΛ, με σημαία την αλλαγή για την οποία συνομιλούσε κάποτε με το ΔΗΚΟ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Η απουσία πολιτικής συζήτησης, οι «εχθροί» των τριών και η βούληση για ουσία
• Η παράλληλη πολιτική ατζέντα των νέων και η μεγάλη πρόκληση για τους υποψηφίους
• Προεκλογικός με πολλές δημόσιες σχέσεις και λίγες θέσεις