Βάλτωσαν στις λάσπες του Πουρνάρα-Η πολιτική κόντρα και το ανθρωπιστικό δράμα

Στη δίνη πολιτικών σκοπιμοτήτων και αντιπαράθεσης μεταξύ των κομμάτων, έπεσε το αμιγώς ανθρωπιστικό ζήτημα της διαβίωσης των μεταναστών και ειδικά των παιδιών που φιλοξενούνται στο Προσωρινό Κέντρο Φιλοξενίας στο Πουρνάρα. Το όλο ζήτημα επανήλθε στην επικαιρότητα μετά τις διαπιστώσεις της επιτρόπου Προστασίας των Δικαιωμάτων του Παιδιού, για τις συνθήκες που επικρατούν στο Κέντρο και τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών.  

Το όλο θέμα, της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών, δεν είναι πρώτη φορά που απασχολεί έντονα τη Βουλή ή την Κυβέρνηση, αφού εδώ και χρόνια, ειδικά ο εκάστοτε υπουργός Εσωτερικών, είτε αυτός ήταν ο Κωνσταντίνος Πετρίδης, είτε αργότερα ο Νίκος Νουρής, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου, αφενός για το ανυπόφορο για την Κύπρο μέγεθος του προβλήματος και αφετέρου για τις προεκτάσεις της ανθρωπιστικής κρίσης που αυτό προκαλεί.

Αναμφίβολα κατά τη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων, η Κύπρος προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να κλείσει τη στρόφιγγα αυτών των ροών. Το πρόβλημα έγινε προσπάθεια να «ευρωποιηθεί» και οι εταίροι μας να επωμιστούν με τη σειρά τους το βάρος που προκαλούσε στην Κύπρο η αμείωτη ροή μεταναστών. Αξίζει σε αυτό το σημείο να σημειωθεί πως η Κύπρος, αναλογικά με τον πληθυσμό της δέχθηκε τον μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών, από οποιοδήποτε άλλων ευρωπαϊκό κράτος, ενώ οι ειδικές συνθήκες που επικρατούν, λόγω της συνεχιζόμενης εισβολής και κατοχής και του ειδικού καθεστώτος της Πράσινης Γραμμής, την μετέτρεψε σταδιακά στον πιο εύκολα προσβάσιμο δίαυλο, κυρίως για οικονομικούς μετανάστες από την Αφρική για να εισέλθουν στην Ευρώπη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Καταγγελίες στη Βουλή για κυκλώματα μεταναστών με προεκτάσεις στην Αστυνομία

Τα μέτρα που κατά καιρούς ανακοινώνονταν από την Κυβέρνηση, προκαλούσαν κατά καιρούς και την αντίδραση της αντιπολίτευσης, η οποία κατηγόρησε την Κυβέρνηση για τακτικές και μέτρα που παραπέμπουν σε ρατσιστικές συμπεριφορές κατά μεταναστών. Κακά τα ψέματα, το πρόβλημα διογκώθηκε και οι ροές αν και παρουσίασαν μια κάμψη κατά τη διάρκεια  του πρώτου χρόνου της πανδημίας, επανήλθαν σε πολύ υψηλά επίπεδα.

Ένα ακόμα στοιχείο που φαίνεται να προκύπτει μέσα από τα γεγονότα και προκαλεί τεράστιο πρόβλημα στη διαχείριση κυρίως του ανθρωπιστικού ζητήματος των ανήλικων μεταναστών, προκαλείται από το γεγονός, πως με κάποιο τρόπο ενήλικοι μετανάστες, μάλλον φτάνουν στις ελεύθερες περιοχές δασκαλεμένοι, να δηλώσουν πως είναι ανήλικοι. Αυτό ως γνωστό τους δίνει μια σειρά από προνόμια που δεν δίνονται σε ενήλικες μετανάστες. Το κράτος δημιούργησε εκείνους τους μηχανισμούς για να εξετάζει την ηλικία που δηλώνεται από τους μετανάστες. Ωστόσο ο μεγάλος αριθμός δηλώσεων για ανήλικούς μετανάστες, έχει μπλοκάρει τον εν λόγω μηχανισμό, ο οποίος είναι και η αιτία για το γεγονός ότι πολλά παιδιά παραμένουν εγκλωβισμένα στο Πουρνάρα και δεν τυγχάνουν της ανάλογης προσοχής για να προωθηθούν οι αιτήσεις τους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Μετακινούνται κι άλλοι ανήλικοι από το Πουρνάρα-Οι αποφάσεις της σύσκεψης

Οι ευθύνες πάντως, τόσο για τις άθλιες εικόνες που παρουσιάστηκαν τις τελευταίες ημέρες από το Πουρνάρα, που ανάγκασαν μάλιστα και τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να επισκεφθεί τον χώρο, βαραίνουν και την Κυβέρνηση, που θα μπορούσε μπροστά στο φάσμα της απάνθρωπης διαβίωσης αυτών των παιδιών να κάνει τα αδύνατα δυνατά για να τους παρέχει τα βασικά, για την διαβίωση και την ασφάλεια τους. Από την άλλη κανείς δεν θα πρέπει να λησμονεί πως το πρόβλημα του μεταναστευτικού, έτσι όπως διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο, ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητες του κράτους, το οποίο δεδηλωμένα έχει εκφράσει την αδυναμία να το διαχειριστεί στο σύνολό του.

Πάντως, οι διαπιστώσεις της επιτρόπου Μιχαηλίδου για τις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών δεν περιποιούν τιμή σε κανένα. Μόνο να περάσει από το μυαλό κάποιου πως μπορεί να νιώθουν εκείνα τα παιδιά που βρίσκονται μόνα σε μια ξένη χώρα, μέσα στα λασπόνερα του Πουρνάρα, χωρίς γάλα ή ψωμί, με μια στρατιωτική κουβέρτα, στοιβαγμένα ενδεχομένως και με ενήλικους που δηλώνουν ανήλικοι σε ένα κοντέινερ, δένει το στομάχι του καθενός από εμάς κόμπο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Η ζωή στο Πουρνάρα μέσα από τα μάτια των μεταναστών… «Δεν μας δίνουν φαγητό»

Και όσο κι αν ο υπουργός Εσωτερικών αμφισβητεί τα ευρήματα της Επιτρόπου, δεν θα πρέπει να αμφισβητεί πως η κα. Μιχαηλίδου εκπροσωπεί ένα θεσμό που τάχθηκε να υπηρετεί να δικαιώματα των Παιδιών και οι διαπιστώσεις της έχουν αυτό τον σκοπό. Εξάλλου σε μια ευνομούμενη πολιτεία, δεν θα έπρεπε και ούτε θα μπορούσε κανείς να αμφισβητεί τα ευρήματα ενός ανεξάρτητου θεσμού. Από την άλλη, όμως, δεν θα έπρεπε αυτές οι διαπιστώσεις να γίνονται σημαία από πολιτικά κόμματα, για χάρη στείρας αντιπολίτευσης. Ειδικά από τη στιγμή που τα ίδια τα κόμματα, δεν έδειξαν τα τελευταία χρόνια να ενδιαφέρονται για την ανθρωπιστική κρίση, την εκμετάλλευση και το λαθρεμπόριο ανθρώπων που διεξάγεται μέσω των κατεχομένων από Τούρκους και Τουρκοκύπριους διακινητές από την Πράσινη Γραμμή και περιορίστηκαν σε καταδίκές, φτηνό λαϊκισμό και ευχολόγια για την ολολογιακή βόμβα του Μεταναστευτικού. 

Το πολιτικό σύστημα οφείλει και ειναι υποχρεωμένο να χαμηλώσει τους τόνους κι αφού σε πρώτη φάση επιλύσει το ανθρωπιστικό σκέλος του προβλήματος και διασφαλίσει ότι αυτά τα παιδιά διαβιούν κάτω από ανθρώπινες συνθήκες, να εστιάσει στο μεταναστευτικό με ολιστικές λύσεις, που θα ξεκινούν πρώτα από τη μείωση των ροών και ακολούθως, με τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των αιτούντων άσυλο και στη συνέχεια, σε συνεργασία με τις Βρυξέλλες, στην επιστροφή ή την προώθηση των μεταναστών στις χώρες καταγωγής τους ή σε άλλες ευρωπαϊκες χώρες, αντίστοιχα.