Οι Αρχιεπισκοπικές κλέβουν λίγη από τη δόξα των Προεδρικών Εκλογών

Μέχρι τη στιγμή του θανάτου του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, οι συζητήσεις στους φυσικούς και διαδικτυακούς καφενέδες σε μεγάλο βαθμό επικεντρώνονταν στις Προεδρικές Εκλογές της 5ης Φεβρουαρίου. Οι κουβέντες του κυπριακού καφενέ εκτείνονταν από τις δημοσκοπήσεις μέχρι τις «που μέσα» πληροφορίες για το παρασκήνιο κι από τα κουτσομπολιά στις αναλύσεις. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι Προεδρικές έβρισκαν τον τρόπο να εμφιλοχωρήσουν στις καθημερινές συζητήσεις, συντηρώντας μ’ αυτό τον τρόπο και ψηλά το ενδιαφέρον.

Ο θάνατος του προκαθήμενου της Εκκλησίας της Κύπρου, όμως, ανέτρεψε αυτή την ομαλή κι αναμενόμενη καθημερινότητα, καθώς τα βλέμματα στράφηκαν στις Αρχιεπισκοπικές Εκλογές, οι οποίες θα προηγηθούν των Προεδρικών και θα πραγματοποιηθούν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Και μάλιστα πολλές από αυτές τις συζητήσεις γίνονται μεταξύ προσώπων που δεν έχουν καμία πρόθεση να συμμετέχουν στην εκκλησιαστική διαδικασία και απλώς βρίσκουν το ζήτημα ενδιαφέρον.  

Εν μέρει οι Αρχιεπισκοπικές είναι τόσο ενδιαφέρουσες για πολλούς γιατί είναι καλυμμένες από ένα πέπλο μυστηρίου. Σε αντίθεση με τα κόμματα, που πρωταγωνιστούν σε μόνιμη βάση στην καθημερινότητά μας, οι κληρικοί απασχολούν την πλατιά μάζα πολύ πιο σπάνια, με αποτέλεσμα να μην έχουν όλοι διαμορφωμένες απόψεις γι’ αυτούς και για πολλούς να αποτελεί ερώτημα ποιοι είναι και τι πρεσβεύουν. Ακόμη κι αν οι περισσότεροι πολίτες δεν σκοπεύουν να εμπλακούν στις εκλογές, αντιλαμβάνονται την επιρροή της Εκκλησίας σε διάφορα θέματα (αρκετοί, μάλιστα, δεν την εγκρίνουν) και, ως εκ τούτου, τη σημασία που έχει το επόμενο πρόσωπο που θα καθίσει στον αρχιεπισκοπικό θώκο.  

Δεδομένου ότι η τελική απόφαση δεν θα ληφθεί από τον λαό, καθώς ο «δεύτερος γύρος» θα πραγματοποιηθεί ανάμεσα σε 16 υψηλόβαθμους κληρικούς, εκ των οποίων τρεις θα είναι υποψήφιοι, την περιέργεια κινούν και οι δυναμικές που αναπτύσσονται σε επίπεδο Ιεράς Συνόδου. Σε αντίθεση με τους υποψηφίους των πολιτειακών εκλογών, που όλοι γνωρίζουμε με ποιους συνταυτίζονται, τα «κόμματα» των ιερωμένων δεν είναι ξεκάθαρα για όσους δεν συνηθίζουν να ασχολούνται με τα της Εκκλησίας της Κύπρου. Οι Μαχαιριώτες, οι Κυκκώτες, οι «άνθρωποι του Αρχιεπισκόπου» και οι «ανεξάρτητοι» καλλιεργούν μια εικόνα που ιντριγκάρει πιστούς και μη, ακριβώς λόγω των περιορισμένων γνώσεων που έχουν οι περισσότεροι.

Αυτά τα άτυπα «κόμματα» ενδιαφέρουν επειδή, αναλόγως ποιοι θα μπουν στο τριπρόσωπο κατά τον «πρώτο γύρο», ενδέχεται να επηρεάσουν τις δυναμικές με τέτοιο τρόπο, που να ανατρέψουν την κατάταξη που αποφάσισε ο λαός, με αποτέλεσμα ο πρώτος στις επιλογές των πιστών να μην είναι ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος. Εάν δεν έχουν «δικό τους» στο τριπρόσωπο θα λειτουργήσουν ενιαία ή θα διασπαστούν; Εάν έχουν, ποιος επικρατεί αριθμητικά; Θα υπάρξουν αλλαγές στρατοπέδων στις λίγες μέρες που μεσολαβούν μεταξύ της λαϊκής ψήφου και της διαδικασίας ενώπιον της Ιεράς Συνόδου; Πρόκειται για ερωτήματα που θυμίζουν κάποια που κατά καιρούς συζητούνται στις Προεδρικές Εκλογές, αλλά χωρίς την αντίστοιχη τριβή και γενική γνώση για τους περισσότερους.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο οι Αρχιεπισκοπικές ελκύουν την προσοχή είναι το σύντομο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μέχρι την πραγματοποίησή τους. Σε αντίθεση με τις Προεδρικές Εκλογές, για τις οποίες ο προεκλογικός ξεκίνησε ένα χρόνο και κάτι ψιλά πριν, οι Αρχιεπισκοπικές Εκλογές πραγματοποιούνται μέσα σε μερικές εβδομάδες. Όλες οι πληροφορίες, δηλαδή, συμπιέζονται μέσα σε ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Ο κόσμος προσπαθεί να κατανοήσει τις ιδιαιτερότητες και τις λεπτομέρειες της εκλογικής διαδικασίας, να μάθει ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι και τι πρεσβεύουν, καθώς και όλες τις υπόλοιπες πληροφορίες, μέσα σε διάστημα μερικών ημερών. Ενδιαφέρονται, επίσης, να μάθουν ποιος υποστηρίζει ποιον κι ας λένε τα κόμματα πως δεν θα γνωστοποιήσουν τις προτιμήσεις τους, με αποτέλεσμα να μπλέκεται η μία εκλογική διαδικασία μέσα στην άλλη, σε ορισμένες περιπτώσεις. Όλα αυτά αποτελούν τροφή για πάρα πολλές συζητήσεις. 

Η μετατόπιση του ενδιαφέροντος είναι ξεκάθαρη ακόμη και σε επίπεδο ειδησεογραφίας. Οι ημέρες πένθους για τον θάνατο του Αρχιεπισκόπου δεν προσφέρονταν για πολιτικές αντιπαραθέσεις, ενώ ακολούθως έπρεπε να καλυφθούν οι πολλές πληροφορίες που υπάρχουν για τις εκκλησιαστικές εκλογές. Ανάμεσα στα «δόξα τω Θεώ», οι Αρχιεπισκοπικές Εκλογές κατάφερα να «κλέψουν» λίγη από τη δόξα των Προεδρικών Εκλογών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Επανάληψη του 2006 ή ανατροπή; Τα επικρατέστερα σενάρια για τις Αρχιεπισκοπικές
• Επίδοξοι Αρχιεπίσκοποι σαν έτοιμοι από καιρό-Δεδομένα και τάσεις ενόψει εκλογών
• Το who is who των ενδιαφερόμενων Ιεραρχών για τον Αρχιεπισκοπικό θρόνο
• Δημοσκόπηση REPORTER: Η καθαρή πρωτιά και ποιοι δίνουν μάχη για τριπρόσωπο