Ας επιστρέψουμε στη συλλογική συνείδηση που μας έστεψε νικητές

Ανακοινώθηκαν νέα μέτρα. Και αναστατωθήκαμε. Ανησυχήσαμε. Καταλάβαμε πως κάτι δεν πάει καθόλου καλά.
 
Μέτρα, όμως, υπήρχαν και πριν. Και πρωτόκολλα, πολλά πρωτόκολλα. Τα τριψήφια νούμερα κρουσμάτων, όμως, αποκαλύπτουν μια πικρή αλήθεια: Πως κάποιοι επέλεγαν να τα αγνοούν, κάποιοι αποφάσισαν ότι δεν τα χρειαζόμασταν. Και έτσι χρειαστήκαμε πολύ περισσότερα.

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Υποχρεωτική η μάσκα και στους ανοιχτούς χώρους-Όλα τα νέα μέτρα της Κυβέρνησης
 
Το είπε, άλλωστε, και ο Υπουργός Υγείας, όταν ανακοίνωνε τα νέα μέτρα. «Μέτρα υπήρχαν και υπάρχουν, αλλά δυστυχώς δεν είχαμε την τήρησή τους. Θερμή παράκληση στον κόσμο να πειθαρχήσουν, διότι χωρίς την πειθαρχεία δεν θα έχουμε τα ανάλογα αποτελέσματα».
 
Και αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα μέτρα ποτέ δεν θα μπορούσαν να εξαφανίσουν τον ιό. Δεν αποτελούν θεραπεία. Αποτελούν, όμως, ουσιαστικούς πυλώνες πρόληψης της εξάπλωσής του. Έχουν ως στόχο, εάν προκύψει κρούσμα σε ένα περιβάλλον, να αποτραπεί η μετάδοσή του σε πολλούς άλλους στο ίδιο περιβάλλον και παρά πέρα, στις υπόλοιπες στενές επαφές και στις επαφές των επαφών. Να περιοριστεί, δηλαδή, η μετάδοση όσο περισσότερο γίνεται.
 
Όταν έχουμε ανακοινώσεις τριψήφιου αριθμού κρουσμάτων και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση, καθίσταται κατανοητό στους πάντες ότι ούτε τα πρωτόκολλα ούτε τα μέτρα ατομικής υγιεινής εφαρμόζονταν από όλους στον βαθμό που θα έπρεπε το προηγούμενο διάστημα. Γι’ αυτό και τώρα αναγκαζόμαστε να ακολουθήσουμε ακόμη πιο αυστηρά μέτρα, που διαταράσσουν περισσότερο την καθημερινότητά μας, σε μία προσπάθεια να σπάσουν οι πολλές αλυσίδες που έχουν δημιουργηθεί.
 
Στην Κύπρο μπορούμε να καυχιόμαστε πως στο παρελθόν νικήσαμε τον ιό. Περάσαμε και ξεπεράσαμε το πρώτο κύμα της πανδημίας ομαλά και μάλιστα θεωρούμασταν παράδειγμα προς μίμηση. Αυτό δεν έγινε τυχαία. Αυτό έγινε αποφασιστικά. Με τους κόπους και τις θυσίες μας, με τη σοβαρότητα και τις στερήσεις μας. Με μια συλλογική προσπάθεια, στην οποία συμμετείχαν όλοι, από τα παιδιά του νηπιαγωγείου μέχρι τους ηλικιωμένους. Υπομείναμε τα σκληρά μέτρα και μηδενίσαμε τα κρούσματα.
 
Όταν, όμως, ήρθε η ώρα της χαλάρωσης, κάποιοι φαίνεται πως παραχαλάρωσαν. Και όταν μας ανακοίνωσαν πως κάποια μέτρα θα συνεχίσουν να αποτελούν μέρος της καθημερινότητάς μας, μέχρι η επιστήμη να μπορέσει να ελέγξει πλήρως τον ιό, κάποιοι το θεώρησαν υπερβολή. Έβλεπαν την επιδημιολογική εικόνα να είναι καλή και αγνοούσαν τα στοιχειώδη. Μέχρι που η επιδημιολογική εικόνα δεν ήταν απλώς κακή, αλλά έγινε τρομακτική και αναγκάστηκε η Κυβέρνηση να επιβάλει επιπλέον μέτρα για να αναχαιτίσει την πορεία του ιού.
 
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει άνθρωπος στην Κύπρο που να μην γνωρίζει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει, έτσι ώστε να προστατεύσει τον εαυτό του και τους γύρω του από τον κορωνοϊό. Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να περιορίσουμε τις επαφές μας. Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να τηρούμε αποστάσεις. Όλοι ξέρουμε ότι πρέπει να φοράμε την μάσκα μας, να πλένουμε τα χέρια μας και να παραμένουμε alert για την πανδημία. Απλώς φαίνεται πως τα έχουμε ξεχάσει…
 
Πρέπει να επιστρέψουμε στον προηγούμενο τρόπο σκέψεως. Αυτό που μας έστεψε νικητές στην προηγούμενη μάχη κατά του ιού. Να νοιαστούμε για την προστασία του συνανθρώπου μας και του συστήματος υγείας μας. Να προσαρμόσουμε ξανά την καθημερινότητα και τα ένστικτά μας σε συνθήκες πανδημίας. Να ξαναγίνουμε το παράδειγμα προς μίμηση.
 
Πρέπει εκείνη η έντονη συλλογική συνείδηση, που επιδείξαμε τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, να καθοδηγήσει τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο μας…