Η πορεία από το υπόγειο στο ρετιρέ και ο νέος συνδιαχειριστής της δεξιάς πολυκατοικίας

Στην ελλαδική δημοσιογραφική αργκό, ως δεξιά πολυκατοικία στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, ορίζονται τα κόμματα από τη Νέα Δημοκρατία και δεξιότερα. Παλαιότερα ένοικοι σε αυτή την πολυκατοικία, ήταν η Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά, αργότερα το ΛΑΟΣ του Γιώργου Κατατζαφέρη, πιο πριν το Εθνικό Μέτωπο του Μάκη Βορίδη και διάφορα άλλα κόμματα και κομματίδια, που τα περισσότερα ήρθαν, είδαν και απήλθαν από το προσκήνιο.

Σήμερα στην ελληνική βουλή, μετά τη διάλυση της Χρυσής Αυγής, ως δεξιότερα της Νέας Δημοκρατίας, ορίζονται τρεις πολιτικοί σχηματισμοί. Η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου, οι Σπαρτιάτες που διατηρούν σχέσεις με τον Ηλία Κασιδιάρη που εκτίει ποινή φυλάκισης για τη συμμετοχή του στην Χρυσή Αυγή, η οποία αποδείχθηκε πως δρούσε ως εγκληματική οργάνωση και το κόμμα «Νίκη», του Δημήτρη Νατσιού, με θρησκευτικές καταβολές.

Ανάλογη ήταν και η εικόνα στην κυπριακή πολιτική σκηνή. Κόμματα όπως οι Νέοι Ορίζοντες, η ΕΥΡΩΔΗ, το ΕΥΡΩΚΟ, η Αλληλεγγύη επιβίωσαν για λίγο και είτε διαλύθηκαν, είτε συγχωνεύτηκαν με άλλα κόμματα. Ποτέ και πουθενά δεν αμφισβητήθηκε η κυριαρχία του ΔΗΣΥ, από την κεντροδεξιά και δεξιότερα. Ποτέ μέχρι σήμερα, αφού το ΕΛΑΜ με την πάροδο του χρόνου, την κανονικοποίηση του από παράρτημα της Χρυσής Αυγής, σε ένα κόμμα, με όργανα και πολιτικές θέσεις, αποτελεί μια υπαρκτή απειλή.

Θα έλεγε κανείς, ότι το ΕΛΑΜ ξεκίνησε ως ενοικιαστής στο ημιυπόγειο της δεξιάς πολυκατοικίας, και βήμα βήμα επεκτείνεται προς τους πάνω ορόφους της. Από τις 663 ψήφους που έλαβε πριν από ακριβώς δεκαπέντε χρόνια, έφτασε στις 24 χιλιάδες στις Βουλευτικές του 2021 και τις Προεδρικές του 2023. Πλέον μετά κι από τη «μεταγραφή» του Μάριου Πελεκάνου, το ΕΛΑΜ διευρύνει την πολιτική του επιφάνεια, όπως έκανε και με την ένταξη στο ψηφοδέλτιό του και του τέως χρηματοοικονομικού επιτρόπου Παύλου Ιωάννου. Σε συνδυασμό και με την απόφαση για ένταξη του στην ευρωπαϊκή οικογένεια του ECR, είναι πλέον ξεκάθαρη η επιδίωξη του, να αφήσει οριστικά πίσω του τις όποιες σχέσεις με την Χρυσή Αυγή και τη μετατόπιση του, σε πιο μετριοπαθή ή καλύτερα συντηρητικό χώρο, σε σχέση με τις πιο ακραίες θέσεις και την έντονη ριζοσπαστικοποίηση που εξέφραζε παλαιότερα.

Η επέκταση του ΕΛΑΜ ως ένοικου της δεξιάς πολυκατοικίας από τα υπόγεια προς το ρετιρέ, δεν είναι μόνο απότοκο των μετρημένων και προσεγμένων κινήσεων της ηγεσίας του. Ήταν και αποτέλεσμα του ρόλου των υπόλοιπων ενοίκων. Η διάλυση του ΕΥΡΩΚΟ, η απομάκρυνση του Συλλούρη, η αποτυχία της Αλληλεγγύης, το κλείσιμο ακόμα και της Συμμαχίας Πολιτών, προσέφεραν στο ΕΛΑΜ την ευχέρεια να είναι ο αποκλειστικός εκφραστής, όλων των εθνικοφρόνων δυνάμεων, της λαϊκής δεξιάς και της πιο συντηρητικής τάσης του ΔΗΣΥ.

Και μεγάλο μερίδιο ευθύνης, φέρει και η προηγούμενη ηγεσία του ΔΗΣΥ, αλλά και η σημερινή Πρόεδρος, αφού συνέβαλαν στην κανονικοποίηση. Εξάλλου, έχει μείνει στην ιστορία, το βίντεο με τον Αβέρωφ Νεοφύτου, κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εκλογής Προέδρου της Βουλής το 2021, να γυρίζει προς τα πίσω και να γνέφει προς τους βουλευτές του ΕΛΑΜ να υψώσουν τα χέρια τους. Πράγμα που έγινε και ήταν καταλυτικό για να εκλεγεί Πρόεδρος της Βουλής η Αννίτα Δημητρίου. Στην κανονικοποίηση συνέβαλε και η ίδια η Αννίτα Δημητρίου, όταν αποφάσιζε να δώσει την προεδρία της Ad hoc επιτροπής για το δημογραφικό στο ΕΛΑΜ. Θα πει κάποιος ότι ορθά έπραξε, αφού κάτι τέτοιο το δικαιολογούσαν τα ποσοστά του, ωστόσο δεν μπορεί η Πινδάρου να κάνει λόγο για, «αντιευρωπαϊκό λαϊκισμό των άκρων». Είναι υποκριτικό, όχι μόνο για τον ΔΗΣΥ αλλά και για όλα τα κόμματα ανεξαιρέτως, να προσεγγίζουν στις δημόσιες τοποθετήσεις τους το ΕΛΑΜ ως παράρτημα της Χρυσής Αυγής, αλλά στη Βουλή να συνυπογράφουν προτάσεις Νόμου και να λειτουργούν σε πλήρη σύμπνοια. Όπως βέβαια, είναι υποκριτικό κι από την άλλη πλευρά, το ΕΛΑΜ από εδώ και πέρα να κατηγορεί το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα για κατεστημένο, την ώρα που θα έχει στις τάξεις του, τον κύριο εκφραστή της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, τον τέως κυβερνητικό εκπρόσωπο και μέχρι πριν ένα μήνα Αντιπρόεδρο του ΔΗΣΥ, Μάριο Πελεκάνο.

Εξάλλου, κάποιος που προσεγγίζει το θέμα επιφανειακά, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η μετακίνηση Πελεκάνου, από τον ένα στον άλλο όροφο της δεξιάς πολυκατοικίας, είναι προς όφελος του ΕΛΑΜ. Ωστόσο, έχοντας υπόψη την υπόθεση Θεμιστοκλέους, μόνο ο χρόνος και τα γεγονότα, θα αποδειξουν αν ο μοναδικός χαμένος της ιστορίας θα είναι η Πινδάρου, ή αν στην πορεία είτε το ΕΛΑΜ, είτε ο ίδιος ο Μάριος Πελεκάνος, που πλέον διεκδικεί με αξιώσεις είσοδο στο Ευρωκοινοβούλιο, θα είναι κερδισμένοι από αυτή την εξέλιξη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Διπλή επίθεση ΔΗΣΥ σε Πελεκάνο και ΕΛΑΜ-«Οι φθηνοί τακτικισμοί του ΕΛΑΜ, ενισχύουν το ΑΚΕΛ»
• Στο ψηφοδέλτιο του ΕΛΑΜ ο Μάριος Πελεκάνος-Έστειλε επιστολή παραίτησης στον ΔΗΣΥ
• Βολές Αννίτας με αποδέκτη τον Πελεκάνο-«Ο ΔΗΣΥ δεν είναι όχημα προσωπικών φιλοδοξιών»