Οι μεγάλοι Δήμοι αγκάθι στην ευρεία συνεργασία του ΔΗΚΟ με τον ΔΗΣΥ

Η πρόθεση -κυρίως από την πλευρά του Δημοκρατικού Συναγερμού, που δεν είχε άλλες επιλογές- ήταν στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση να γίνει μια ευρεία συνεργασία μεταξύ του ΔΗΣΥ και των τριών κομμάτων του Κέντρου. Παραμερίζοντας τις όποιες διαφορές μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, θα πατούσαν πάνω στις κοινές ανάγκες της κάθε περιοχής και τα όσα αναδείκνυαν οι τοπικές κοινωνίες και θα προέβαιναν σε πολλές συνεργασίες, με στόχο να εξασφαλίζουν πλειοψηφίες που θα επέτρεπαν πολλαπλές εκλογές δημάρχων, αντιδημάρχων και περιφερειαρχών.

Το ΔΗΚΟ, η ΕΔΕΚ και η ΔΗΠΑ γνώριζαν ότι είχαν πάντοτε ως εναλλακτική το ΑΚΕΛ. Εκεί και όπου έχει μεγαλύτερη δύναμη (όπως για παράδειγμα στην επαρχία Λάρνακας), θα μπορούσαν να συνεργαστούν μαζί του για να κερδίσουν είτε αντιδημαρχίες ή υποστήριξη δικών τους υποψηφίων αλλού. Και αυτός ήταν και ο λόγος που, παρά την πρόθεση για μία ευρεία συνεργασία με τον ΔΗΣΥ, ουδέποτε δεν υπήρχε πρόταση για καθολική συνεργασία. Οι πόρτες ήταν ανοιχτές για το ΑΚΕΛ, σε κάποια από τα τρία κόμματα περισσότερο και σε κάποια λιγότερο και το κόμμα της Αριστεράς φάνηκε να εισέρχεται με… λουλούδια και σοκολατάκια.

Η ΔΗΠΑ συνεχίζει να εμμένει σε αυτή την ευρύτερη συνεργασία με τον ΔΗΣΥ, καθώς φαίνεται να ικανοποιείται από τα ανταλλάγματα. Δεν συμβαίνει, ωστόσο, το ίδιο και με το ΔΗΚΟ, με αποτέλεσμα να παρατηρείται η σύγχυση των τελευταίων ημερών, ενώ δεν έχει ακόμη ξεκαθαρίσει η εικόνα με την ΕΔΕΚ, με την οποία, όπως φαίνεται, είναι σε λιγότερο προχωρημένο επίπεδο οι συζητήσεις.

Το ΔΗΚΟ, ως τρίτο μεγαλύτερο κόμμα, θέτει τον πήχη πιο ψηλά. Και είναι ακριβώς σε αυτά τα ψηλά που εντοπίζεται η δυστοκία στη συμφωνία με τον ΔΗΣΥ. Το γεγονός πως η Πινδάρου είναι το μεγαλύτερο κόμμα της εξίσωσης προφανώς και της δίνει το πλεονέκτημα για περισσότερες δικές της επιλογές. Ωστόσο φαίνεται ότι το ενδεχόμενο ύπαρξης ανταρτών και η προσπάθεια να τηρήσει εσωτερικές ισορροπίες, μειώνουν τα περιθώρια διαπραγμάτευσης που έχει, την ίδια στιγμή που φαίνεται πως το ΑΚΕΛ είναι σε θέση να προσφέρει καλύτερες συμφωνίες.

Είναι κατανοητό πως το ΔΗΚΟ αντιλαμβάνεται ότι το μεγάλο κόμμα σε αυτό τον διάλογο είναι ο ΔΗΣΥ και προφανώς θα έπαιρνε πολύ περισσότερα. Ωστόσο το ΔΗΚΟ, ως τρίτο κόμμα, θεωρούσε λογικό ότι θα έπαιρνε κάποιες σημαντικές θέσεις, ιδιαίτερα σε περιοχές στις οποίες έχει διαχρονικά καλή παρουσία, συμπεριλαμβανομένων Δημαρχιών και μίας Προεδρίας Επαρχιακού Οργανισμού Αυτοδιοίκησης. Και εκεί είναι που φαίνεται να υπάρχει πρόβλημα με τον ΔΗΣΥ και καλύτερες προτάσεις από πλευράς ΑΚΕΛ, με αποτέλεσμα να είναι ορατό το ενδεχόμενο για περισσότερες συνεργασίες στους μεγάλους Δήμους με το κόμμα της Αριστεράς παρά της Δεξιάς.

Για παράδειγμα, το ΔΗΚΟ θεωρεί ότι θα έπρεπε να έχει τη Δημαρχία ενός από τους τέσσερις Δήμους της πρωτεύουσας. Ωστόσο, ο ΔΗΣΥ επιθυμεί τον δικό του Ανδρέα Κωνσταντίνου για δήμαρχο Λευκωσίας και βρισκόταν σε συζητήσεις με τη ΔΗΠΑ για τον Χρίστο Τσίγκη στον Δήμο Στροβόλου. Απέμεναν, δηλαδή, μόνο οι δύο μικρότεροι Δήμοι της πρωτεύουσας, στους οποίους έχει το ΑΚΕΛ και όχι ο ΔΗΣΥ τον πρώτο λόγο.

Ο ΔΗΣΥ απορρίπτει την πρόταση του ΔΗΚΟ στον Στρόβολο για τον Σταύρο Σταυρινίδη, επειδή, παρόλο που είναι στέλεχος του κόμματος του Κέντρου, θεωρείται πιο κοντά στο ΑΚΕΛ και δεν είναι αρεστός στα τοπικά στελέχη του ΔΗΣΥ. Στην προσπάθεια να βρεθεί κάποια λύση, ο ΔΗΣΥ έριξε στο τραπέζι το όνομα του αντιπροέδρου του ΔΗΚΟ, Μιχάλη Δαμιανού. Πρόκειται για μία ιδέα στην οποία το ΔΗΚΟ θα ήταν θετικό, δεδομένου ότι θα επιτυγχανόταν μια ευρύτερη συμφωνία στην επαρχία Λευκωσίας αλλά και αλλού, αλλά ενδεχομένως να τίναζε στον αέρα τη συνεργασία μεταξύ ΔΗΣΥ και ΔΗΠΑ, καθώς θα άλλαζε τις ισορροπίες.

Δεδομένου ότι μεταξύ ΔΗΚΟ και ΔΗΣΥ υπάρχει κοινή πρόθεση για υποστήριξη του Κωνσταντίνου Γιωρκάτζη για τη θέση του περιφερειάρχη, εάν ο ΔΗΣΥ προτίθεται να συνεργαστεί με την ΔΗΠΑ στον Στρόβολο, τότε ενδεχομένως το ΔΗΚΟ να είχε περισσότερα να κερδίσει εάν έκανε μια πιο ευρεία συνεργασία με το ΑΚΕΛ, η οποία να περιλάμβανε και τη Δημαρχία του μητροπολιτικού Δήμου, εκτός από αυτές στη Λακατάμια και στο Δάλι ή περισσότερες Αντιδημαρχίες.

Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Πάφος, η οποία θεωρείται το προπύργιο του ΔΗΚΟ, και ο ΔΗΣΥ προτείνει τον Φαίδωνα Φαίδωνος, γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται να τον υποστηρίξει το ΔΗΚΟ και θέλει και τη θέση του περιφερειάρχη με τον Κωστάκη Κωνσταντίνου. Στην Αμμόχωστο, που είναι προπύργιο του ΔΗΣΥ, πληροφορίες αναφέρουν πως στο ΔΗΚΟ προτάθηκε μόλις μία Αντιδημαρχία με πολλές υποψηφιότητες προερχόμενες από τον ΔΗΣΥ, ενώ θα μπορούσε να αποτελέσει η Πάφος αντίβαρο για παράδειγμα.

Επί της ουσίας, παρόλο που η ηγεσία του ΔΗΣΥ προσφέρει Δημαρχίες και Αντιδημαρχίες στο ΔΗΚΟ, είναι κυρίως σε Δήμους που δεν θεωρούνται τόσο σημαντικοί για το κόμμα του Κέντρου. Δεν έχουν, για παράδειγμα, την ίδια βαρύτητα ο Δήμος Λευκωσίας και ο Δήμος Αθηένου και παρόλο που σαφώς και θα ήθελε το ΔΗΚΟ να διεκδικήσει πιο περιφερειακούς Δήμους, φαίνεται να αισθάνεται ότι ο ΔΗΣΥ δεν προσφέρει αρκετά καλές επιλογές σε ό,τι αφορά τους μεγάλους και πιο σημαντικούς. Για αυτό και θεωρείται δύσκολο να συνεργαστούν σε αυτούς, ιδιαίτερα από τη στιγμή που το ΑΚΕΛ εμφανίζεται πιο ευέλικτο και διασφαλίζει και την απουσία ανταρτών, κάτι που αναπόφευκτα διευκολύνει την εκλογή των ατόμων στα οποία θα καταλήξει η συνεργασία.

Οι εκτιμήσεις είναι ότι, με τα υφιστάμενα δεδομένα και το μπέρδεμα που υπάρχει, δεν θα βγει άσπρος καπνός πριν από τα Χριστούγεννα. Και με ανοιχτό το ενδεχόμενο η συμφωνία του ΔΗΣΥ με ένα κόμμα να αλλάζει τις ισορροπίες με άλλο κόμμα, η τράπουλα ίσως ανακατευτεί αρκετές φορές μέχρι να υπάρχει κατάληξη.