Από… δεκανίκι, στην ρήξη με βάθος τριετίας-Σκληρό ροκ και crash test για Νικόλα

Αναμφίβολα αποτελεί ένα από τα πρόσωπα που με τις αποφάσεις του καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό το περιεχόμενο του δημόσιου διαλόγου τους τελευταίους μήνες. Η χρονική συγκυρία μέσα στην οποία επέλεξε να εγκαινιάσει την αλλαγή πλεύσης του κόμματός του και η κεφαλαιοποίηση του ζητήματος της διαφθοράς, μετά τη δημοσιοποίηση του βίντεο από τον Al Jazeera, έβαλαν φωτιά στα μπατζάκια της Κυβέρνησης, η οποία έσπευσε να καλύψει το κενό του ρυθμιστή στη Βουλή με άλλα κόμματα.

Ο Νικόλας Παπαδόπουλος συμπλήρωσε τον περασμένο Δεκέμβριο επτά χρόνια στην ηγεσία του ΔΗΚΟ και έχει ενώπιον του σημαντικές προκλήσεις, οι οποίες ενδεχομένως να καθορίσουν και το πολιτικό μέλλον, τόσο του ιδίου, όσο και του κόμματός του γενικότερα, αφού το σκληρό ροκ με το οποίο πολιτεύεται το τελευταίο διάστημα, ακροβατεί μεταξύ της επιτυχίας, που θα μεταφραστεί σε ένα θετικό αποτέλεσμα στις επικείμενες βουλευτικές που αποτελούν πρόκριμα για τις Προεδρικές, αλλά και της αποτυχίας, που μπορεί να συνεπάγεται με την οριστική απώλεια του ρυθμιστικού ρόλου που οικειοθελώς «πέταξε» στον κάλαθο των αχρήστων τον περασμένο Δεκέμβριο.

Η πορεία του Νικόλα Παπαδόπουλου στην ηγεσία του ΔΗΚΟ, είναι παράλληλη με αυτή της Κυβέρνησης. Τα πρώτα χρόνια, μάλιστα, οι σχέσεις ανάμεσα στο κόμμα του και την Κυβέρνηση, ήταν πολύ στενές, αφού χωρίς τη δική του στήριξη και τις πλάτες που έβαλε στη Βουλή, η χώρα δεν θα μπορούσε να βγει από το τέλμα που προκάλεσε η οικονομική κρίση, το κούρεμα καταθέσεων, το κλείσιμο των τραπεζών, την ανεργία, την φτώχεια και την ανέχεια μεγάλης μερίδας των πολιτών.

Στην πορεία όμως του χρόνου, όλα αυτά άλλαξαν. Το πνεύμα συνεργασίας και η αλληλοκατανόηση των προηγούμενων χρόνων, το 2020 είχαν παρέλθει ανεπιστρεπτί και έδωσαν τη θέση τους στη σκληρή αντιπολίτευση, την αυστηρή κριτική και τις κατηγορίες, που μεταφράστηκαν και στην καταψήφιση του προϋπολογισμού.

Το Al Jazeera έφερε νέα τακτική 

Μετά το ρεπορτάζ και το βίντεο του Al Jazeera το φθινόπωρο, το Δημοκρατικό Κόμμα, χάραξε νέα επικοινωνιακή τακτική με φόντο τα θέματα διαφθοράς και με στόχο την πλήρη αποδόμηση του Νίκου Αναστασιάδη, τόσο προσωπικά, όσο και της Κυβέρνησής του.

Η επιδιωχθείσα κρίση εκφράστηκε πλήρως στο θέμα του προϋπολογισμού. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, προκαλώντας μια πολιτική κρίση που θα είχε κόστος στην Κυβέρνηση, χρησιμοποίησε το αίτημα του Γενικού Ελεγκτή, Οδυσσέα Μιχαηλίδη, ως άλλοθι για να καταψηφίσει τον προϋπολογισμό.

Αν και σε πρώτη φάση το εγχείρημα πέτυχε, με την καταψήφιση του προϋπολογισμού τον Δεκέμβριο, τον Ιανουάριο ήταν άνευ αντικειμένου, αφού το ρυθμιστικό ρόλο του ΔΗΚΟ, ανέλαβε με προθυμία η ΕΔΕΚ, η Συμμαχία Πολιτών και τα άλλα κόμματα που υπερψήφισαν.

Σίγουρα κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει μετά βεβαιότητας, εάν αυτή η επιθετική τακτική του Νικόλα Παπαδόπουλου θα γίνει δεκτή από τους πολίτες, ενώ ο χρόνος θα δείξει επίσης πόσο έτοιμη ήταν η κυπριακή κοινωνία, αφενός να ακούσει πως κινδυνεύει να μείνει χωρίς προϋπολογισμό εν μέσω πανδημίας, με τα επιδόματα χιλιάδων πολιτών και την οικονομική βοήθεια προς επιχειρήσεις να βρίσκονται στον αέρα, και αφετέρου, να αποδεχθεί πως υπεύθυνο για αυτό ήταν το Δημοκρατικό Κόμμα.

Εάν αυτή η επιθετική τακτική του Δημοκρατικού Κόμματος, που κεφαλαιοποιεί και επιδιώκει να είναι βασικός κατήγορος της Κυβέρνησης για τα θέματα διαφθοράς, ήταν η ορθή, θα αποδειχθεί λίαν συντόμως στις κάλπες. Οι βουλευτικές εκλογές θα αποτελέσουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, πρόκριμα σε δύο επίπεδα για τον Νικόλα Παπαδόπουλο.

Πρώτον, εάν οι πολίτες πιστώνουν θετικά τη στάση του ΔΗΚΟ και ευνοούν τη συνέχιση αυτής της επιθετικής τακτικής, ευαγγελιζόμενο τον δρόμο προς την κάθαρση, ενός σαθρού πολιτικού συστήματος που συντηρείται για δεκαετίες από όλα τα κόμματα, και δεύτερο εάν στο δρόμο προς τις Προεδρικές, ο Νικόλας Παπαδόπουλος βρίσκεται στον σωστό δρόμο, ή θα πρέπει να επανεξετάσει την τακτική του. Μια τακτική, πάντως, για την οποία δέχθηκε δριμεία κριτική το τελευταίο διάστημα, με τους πολιτικούς του αντιπάλους να αμφισβητούν τις ικανότητες των ανθρώπων που σχεδιάζουν τη τακτική του κόμματος μαζί με τον Νικόλα Παπαδόπουλο.

Μια εξ αυτών των αναφορών έγινε μάλιστα, από τον Διευθυντή του Γραφείου Τύπου του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος υποδείκνυε τις προηγούμενες ημέρες πως  «οι επιμονές σε βαθμό εμμονών και οι επαναλαμβανόμενες σε καθημερινή βάση θέσεις του ΔΗΚΟ για τις έρευνες αναφορικά με τις κατ΄εξαίρεση πολιτογραφήσεις, κατόπιν συμβουλών συγκεκριμένου επικοινωνιολόγου εξ Ελλάδος, δεν μπορούν να αντιστρέψουν την πραγματικότητα και να διαγράψουν τα πραγματικά γεγονότα».

Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες, ο επικοινωνιολόγος που είναι πίσω από τον Νικόλα Παπαδόπουλο στην παρούσα φάση δεν είναι μόνο ο Κώστας Παναγόπουλος, ο οποίος τα τελευταία 13 χρόνια βρίσκεται κοντά στο κόμμα, από τις Προεδρικές του 2008 και την αποτυχία εκλογής του Τάσσου Παπαδόπουλου, αλλά και στις Προεδρικές του 2018 και την αποτυχία εκλογής του Νικόλα.  Πρόκειται για νέο επικοινωνιολόγο εξ Ελλάδος, που σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες στο παρελθόν είχε συνεργαστεί με την Κυβέρνηση του Αλέξη Τρίπρα και του Πάνου Καμμένου, ενώ είναι εκδότης και εφημερίδας.

Το στοίχημα του Νικόλα 

Οι επικείμενες βουλευτικές εκλογές αποτελούν και ένα επιπλέον στοίχημα για το ΔΗΚΟ, δεδομένης της παρουσίας της Δημοκρατικής Παράταξης και της Συνεργασίας Δημοκρατικών Δυνάμεων. Η δυναμική παρουσία και οι υψηλοί στόχοι που θέτουν Μάριος Καρογιάν και οι πέντε της πλατφόρμας, προϋποθέτουν μείωση των ποσοστών του Δημοκρατικού Κόμματος.

Στο ΔΗΚΟ ωστόσο, όπου τα ψηφοδέλτια ανακοινώθηκαν από πολύ νωρίς, εκτιμούν πως τα ποσοστά του κόμματος, δεν πρόκειται να επηρεαστούν από αυτό το γεγονός και πως στόχος παραμένει η διατήρηση, κι αν είναι δυνατό, η αύξηση ποσοστών και εδρών.

Πάντως, η επιθετική ρητορική που συχνά επιλέγει προσωπικά ο Νικόλας Παπαδόπουλος για να επιτεθεί στους τρεις αποχωρήσαντες βουλευτές, χαρακτηρίζοντας τους ως «δεκανίκι της Κυβέρνησης», τυγχάνει αντίδρασης, με τη Συνεργασία Δημοκρατικών Δυνάμεων να διερωτάται, αν όλα αυτά τα χρόνια που το ΔΗΚΟ επέλεγε να ψηφίζει τους προϋπολογισμούς και άλλα Νομοσχέδια, ήταν δεκανίκι.

Την ίδια ώρα, υποβόσκει στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, και η ενδεχόμενη επικείμενη συνεργασία του Δημοκρατικού Κόμματος με το ΑΚΕΛ, που έχει ως αφετηρία τον κοινό στόχο για απομάκρυνση του Δημοκρατικού Συναγερμού από την εξουσία.

Το ΑΚΕΛ μπορεί να έχει δώσει ήδη το πλαίσιο μέσα στο οποίο επιθυμεί αυτή την αλλαγή, ωστόσο εγείρονται ερωτηματικά, σε σχέση με το εάν αυτό το πλαίσιο συμβαδίζει με τα προσωπικά «θέλω» του Νικόλα Παπαδόπουλου. Κι αυτό, διότι ο Άντρος Κυπριανού έχει ξεκαθαρίσει πως ο υποψήφιος Πρόεδρος στις Προεδρικές Εκλογές του 2023, δεν θα πρέπει να είναι αρχηγός κόμματος. Κάτι που επιμελώς αποφεύγει να πει ή να ξεκαθαρίσει το Δημοκρατικό Κόμμα.

Όπως και να έχει η συγκεκριμένη συζήτηση δεν αναμένεται να λάβει χώρα το επόμενο διάστημα, όπου στο ΔΗΚΟ το μόνο που θέλουν στην παρούσα φάση, είναι να δουν τα ποσοστά του κόμματος να παραμείνουν στα σημερινά, γιατί όχι και σε υψηλότερα επίπεδα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ο κομβικός ρόλος του Αβέρωφ, το τεντωμένο σχοινί και το στοίχημα των εκλογών