Το πρωτόγνωρο σκηνικό στον ΔΗΣΥ και οι εσωκομματικές μάχες από το 1976

Υπό συνθήκες πρωτοφανούς κρίσης και εσωστρέφειας, ο Δημοκρατικός Συναγερμός μπαίνει κι επίσημα σε περίοδο εσωκομματικών εκλογών, έχοντας για πρώτη φορά στην ιστορία του, τουλάχιστον τρεις υποψήφιους που θα δώσουν τη μάχη για τη μια θέση του προέδρου στις 11 Μαρτίου. 

Αβέρωφ Νεοφύτου, Χάρης Γεωργιάδης και Δημήτρης Δημητρίου αναμένεται να τρέξουν ένα εκατοστάρι για περίπου ένα μήνα μέχρι τις εκλογές, σε μια προσπάθεια να φτάσουν στη βάση του κόμματος, να επικοινωνήσουν με τα χιλιάδες μέλη του κόμματος με στόχο, να αναδειχθούν νικητές σε μια εσωκομματική διαδικασία, που θα μείνει στην ιστορία, όχι μόνο γιατί θα είναι η πρώτη που θα έχει πέραν των δύο υποψηφίων αλλά και λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης και της ανάγκης η νέα ηγεσία να γυρίσει σελίδα και να αλλάξει πολλά από τα κακώς έχοντα του τελευταίου διαστήματος. 

Σίγουρα, στον ΔΗΣΥ θέλουν άπαντες να βγουν πιο δυνατοί από αυτή την εκλογική διαδικασία και το κόμμα να μπει ξανά στις ράγες, μακριά από την εσωστρέφεια και τα εκατέρωθεν πυρά που παρατηρούνται από πρωτοκλασάτα στελέχη μετά τον αποκλεισμό του Αβέρωφ Νεοφύτου από τον δεύτερο γύρο των Προεδρικών Εκλογών.

Η πορεία των εκλογικών αναμετρήσεων στον ΔΗΣΥ

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός ιδρύθηκε το 1976, δύο χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, από τον Γλαύκο Κληρίδη, ο οποίος ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος, μέχρι το 1993, όταν εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Μέχρι τότε, με εξαίρεση το 1992, όταν ο Γιαννάκης Μάτσης υπέβαλε υποψηφιότητα απέναντι στον Κληρίδη για το ποιος θα ήταν ο υποψήφιος του ΔΗΣΥ στις Προεδρικές, δεν στήθηκαν ποτέ κάλπες για τον πρόεδρο του κόμματος. Το 1992 ο ιδρυτής της παράταξης, Γλαύκος Κληρίδης είχε επικρατήσει για δεκατρείς ψήφους ενώ λίγο αργότερα, το 1993 εκλέχθηκε και Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

H μάχη Αναστασιάδη-Συλλούρη

Αμέσως μετά την εκλογή του Γλαύκου Κληρίδη, ο Γιαννάκης Μάτσης ανέλαβε το πηδάλιο του κόμματος για μια τετραετία, μέχρι τις εκλογές του 1997, άνευ ανθυποψηφίου. Με τον Δημοκρατικό Συναγερμό στην εξουσία από το 1993 και ενόψει των Προεδρικών Εκλογών του 1998, το 1997 στήθηκαν για δεύτερη φορά κάλπες για την προεδρία του κόμματος, με μονομάχους τον Νίκο Αναστασιάδη και τον Δημήτρη Συλλούρη. 

Ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος σε λίγες μέρες ολοκληρώνει τη δεύτερή του θητεία, είχε επικρατήσει άνετα σε εκείνες τις εσωκομματικές εκλογές του ανθυποψήφιού του, αφού έλαβε 2.943 ψήφους ή ποσοστό 68.88%, έναντι 1.330 ψήφων ή ποσοστό 31.13% του Δημήτρη Συλλούρη.

Η εκλογή Αναστασιάδη και η αναμέτρηση με Κασουλίδη

Το κόμμα με τον Νίκο Αναστασιάδη στην Προεδρία του βρήκε μια σταθερότητα, αφού το 1999, εν μέσω διακυβέρνησης Γλαύκου Κληρίδη, ο Αναστασιάδης εξελέγη άνευ ανθυποψηφίου. Τέσσερα χρόνια αργότερα και πιο συγκεκριμένα στις 25 Μαΐου 2003, ο σημερινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε ξανά τη στήριξη της βάσης του κόμματος, ωστόσο αυτή τη φορά είχε αντίπαλο, που ήταν ο σημερινός υπουργός Εξωτερικών Ιωάννης Κασουλίδης. Σε εκείνες τις εκλογές ο Αναστασιάδης έλαβε 9,928 ψήφους έναντι 8,122 του ανθυποψηφίου του, που σε ποσοστό μεταφράζεται 55%-45% και συνέχισε στην Προεδρία του ΔΗΣΥ.

Στο επόμενο εκλογικό συνέδριο του ΔΗΣΥ, το 2007, ο Αναστασιάδης χρίστηκε για τέταρτη φορά πρόεδρος, χωρίς αντίπαλο και ένα χρόνο αργότερα με τη σύμφωνο γνώμη του κόμματος, στήριξε τον Ιωάννη Κασουλίδη για την Προεδρία της Δημοκρατίας, σε μια μάχη που χάθηκε στον δεύτερο γύρο από τον Δημήτρη Χριστόφια.

Αναστασιάδης ή Θεοχάρους

Το 2012, ο Αναστασιάδης έκλεινε δεκατρία χρόνια στην ηγεσία του ΔΗΣΥ και αισθάνθηκε ότι ήταν η ώρα του για να υποβάλει υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εντός του κόμματος ωστόσο, υπήρχε και ένα άλλο ρεύμα, που προέκρινε για υποψήφια την Ελένη Θεοχάρους. Οι δύο τους, αναμετρήθηκαν σε εσωκομματικές εκλογές, με τον Αναστασιάδη να παίρνει τελικά το χρίσμα. Σημειώνεται πως οι συγκεκριμένες εκλογές δεν ήταν για την ηγεσία του κόμματος, αλλά για το ποιος θα είναι ο πρόεδρος του κόμματος, στις Προεδρικές Εκλογές του 2013. 

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, στήριξε τον Αναστασιάδη σε ποσοστό, 86,73%, έναντι 13,27% της ανθυποψήφιάς του, με τον πρώτο να εκλέγεται τη δεύτερη Κυριακή, με αντίπαλο τον Σταύρο Μαλά, Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Η άνοδος του Αναστασιάδη στην Προεδρία κένωσε τη θέση του προέδρου του ΔΗΣΥ, με τον αναπληρωτή τότε πρόεδρο Αβέρωφ Νεοφύτου να είναι ο ένας και μοναδικός υποψήφιος για τη θέση. Έτσι, ο Αβέρωφ ανέβηκε στην προεδρική καρέκλα, θέση την οποία κράτησε και στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση του 2018, επίσης χωρίς ανθυποψήφιο. Στο μεσοδιάστημα, ο ΔΗΣΥ κέρδισε όλες τις εκλογικές μάχες που έδωσε, όπως συνέβη και μετά τη δεύτερη εκλογή του κ. Νεοφύτου, με εξαίρεση τις τελευταίες, για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Η ήττα του Αβέρωφ στις Προεδρικές φανέρωσε ένα κλίμα εσωστρέφειας που υπέβοσκε στις τάξεις του ΔΗΣΥ και το οποίο αφορούσε την μη στήριξη του Νίκου Χριστοδουλίδη για τη θέση του Προέδρου. Τα συνεπακόλουθα της ήττας λίγο πολύ γνωστά. Πρωτοκλασάτα στελέχη τάχθηκαν απέναντι στον πρόεδρο του κόμματος και στήριξαν Χριστοδουλίδη στον δεύτερο γύρο των εκλογών.

Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της εκλογικής διαδικασίας, ακόμη και κάποιοι που δεν είχαν πάρει θέση μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου φανέρωσαν την δυσφορία τους για την ήττα στις εκλογές, επιρρίπτοντας ευθύνες στον Πρόεδρο του κόμματος.

Αφού ο ΔΗΣΥ αποφάσισε να προκηρύξει εκλογές για τη θέση του Προέδρου, εκδήλωσαν ενδιαφέρον ήδη τρία πρόσωπα καθιστώντας τη μάχη που θα δοθεί την μεγαλύτερη στην ιστορία του κόμματος.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Απάντα στους ανθυποψηφίους του ο Αβέρωφ-«Τις αποφάσεις λαμβάναμε συλλογικά»
• Εξήγγειλε κι επίσημα ο Δημητρίου-«Ο ΔΗΣΥ χρειάζεται συνολική επανεκκίνηση»
• Απέναντι στον Αβέρωφ και ο Χάρης-Εξήγγειλε υποψηφιότητα για την προεδρία ΔΗΣΥ
• Εκτός χορού πυροβολώντας ο Νουρής-Δεν θα διεκδικήσει την προεδρία του ΔΗΣΥ
• Συμπληρώνεται η τρίλιζα για την ηγεσία του ΔΗΣΥ-Οι σχολές σκέψεις των υποψηφίων