«Απανθρακώθηκες μέσα στα συντρίμμια, πρόλαβαν τον αδελφό σου, εσένα όχι αγόρι μου…»

Όσα χρόνια κι αν περάσουν ο χαμός ενός παιδιού για μια μάνα, θα παραμένει μια ανεπούλωτη πληγή. Δεκατρία ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται από τη μέρα που έμελλε να στιγματίσει για πάντα τη ζωή της κ. Σκεύης Αρέστη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Καίγομαι από καπνιστήρι και λέω πόσο μαρτύρησε το παιδί μου μέχρι να ξεψυχήσει»

Ήταν 3 Ιουνίου 2008, όταν ο 18χρονος γιος της, Κωνσταντίνος Αυγουστή, άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένεια και τους φίλους του. Ήταν στρατιώτης τότε και είχε πάρει άδεια, αφού μόλις πέντε μέρες προηγουμένως η αρραβωνιαστικιά του έφερε στον κόσμο το κοριτσάκι τους. Αλλά η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι...

Ο Κωνσταντίνος, οδηγούσε το όχημά του στη Λάρνακα, όταν σε κάποια στιγμή έχασε τον έλεγχο και προσέκρουσε σε ελαιόδεντρο. Από την πρόσκρουση, ο άτυχος 18χρονος εγκλωβίστηκε στα συντρίμμια του οχήματος, το οποίο τυλίχθηκε στις φλόγες, με αποτέλεσμα το σώμα του να απανθρακωθεί.

Μαζί του, βρισκόταν και ο αδελφός του Ειρηναίος, τον οποίο έσωσαν την υστάτη περαστικοί, ανασύροντάς τον από το όχημα.

Δεκατρία χρόνια μετά, η πληγή της κ. Σκεύης παραμένει ανοιχτή… Σε ανάρτησή της σε γκρουπ στο Facebook, για τα «αδικοχαμένα νιάτα», έγραψε, «σήμερα παιδί μου πάνε 13 χρόνια από εκείνη την καταραμένη μέρα που έφυγες από κοντά μας. Πίστευα ότι με τα χρόνια θα συνήθιζα την απουσία σου αλλά κάθε χρόνος είναι και χειρότερος. Ακόμα νομίζω πως είσαι στον στρατό και θα ανοίξει η πόρτα να μπεις μέσα. Έκανα τόση χαρά όταν σε πρωτοπήρα αγκαλιά 25/09/1990. Γιατί ήσουνα το πρώτο μου παιδί και τόσα όνειρα για σένα.

Έβλεπα να μεγαλώνεις και να κάνεις τόσα πολλά πράγματα που ήταν σαν να έτρεχες για να ολοκληρώσεις την ζωή σου και να φύγεις νωρίς. Είμαι σίγουρη ότι είσαι πολύ καλύτερα εκεί που βρίσκεσαι αλλά μου λείπεις αφάνταστα. Δεν μπορώ να περιγράψω όλα αυτά που νιώθω. Είναι Γολγοθάς η ζωή μου όπως και για όλους τους γονείς που χάσανε παιδιά. Το μόνο που κάνω και σκέφτομαι όλη μέρα είναι ποτέ θα ανταμώσουμε ξανά. Βοηθούσες όλο τον κόσμο, αγαπούσες την ζωή αλλά η κακιά η ώρα σου την στέρησε στις 03/06/2008 18 μόλις ετών μετά από τροχαίο με συνεπιβάτη τον αδελφό σου και δυστυχώς με τόσα καλά που είχες κάνει στην ζωή σου είχες ένα φρικτό και μαρτυρικό θάνατο. Απανθρακώθηκες μέσα στα συντρίμμια του αυτοκινήτου σου. Πρόλαβαν περαστικοί λίγο πριν από την έκρηξη να βγάλουν τον αδελφό σου. Εσένα δεν τα κατάφεραν αγόρι μου. Δεν περνά ώρα και λεπτό που δεν σε σκέφτομαι.  Σ αγαπώ πολύ λεβέντη μου. Καλή αντάμωση.(ατζιελοκαμωτε μου)».

Η κ. Αρέστη, είχε μιλήσει στον REPORTER, για το ατύχημα και περιέγραψε εκείνες τις φρικτές στιγμές που έζησε μετά το θανατηφόρο δυστύχημα…

«Το έμαθαν πολλοί γνωστοί και με έπαιρναν τηλέφωνο αλλά εγώ ήμουν στο νοσοκομείο να δω το εγγονάκι μου. Με έψαχναν, και όταν έβλεπαν ότι δεν είχα ιδέα, μου έλεγαν ότι με έψαχναν για καφέ, αλλά εγώ είπα του άνδρα μου "μα τι γίνεται και μας ψάχνουν όλοι, δεν γιορτάζουμε κάτι’". Δεν θα ξεχάσω, όταν έφευγα από το νοσοκομείο, είχα δει ασθενοφόρο και πίσω βαν της αστυνομίας που μεταφέρει νεκρούς και γύρισε ο άνδρας μου και μου λέει "παναγία μου, ποια είναι αυτή η μάνα που θα πιει αυτό τον καημό;". Και ‘γω του είπα, ο Θεός να μην μας το δείξει. 

Αφού ήρθαμε σπίτι μετά, μόλις κατεβήκαμε, σταμάτησε περιπολικό πίσω μας όπου πληροφορηθήκαμε για το συμβάν, αλλά δεν μου είχαν πει ότι ήταν θανατηφόρο ή ότι έκανε έκρηξη το αυτοκίνητο. Μου είπαν απλά ότι είχαν τραυματιστεί τα παιδιά μου και με ζητούσαν.

Μου είπαν να πάω μαζί τους με το περιπολικό στο νοσοκομείο και τους είπα αμέσως για να μην με αφήνετε να οδηγήσω, κάτι χειρότερο συμβαίνει και γι’ αυτό θέλετε να πάω μαζί σας. Και στη διαδρομή, με πήραν τηλέφωνο κάποια άτομα που βρίσκονταν ήδη στο νοσοκομείο και μου είπαν μην τρέχεις και τον Κωνσταντίνο ήδη τον χάσαμε. Εκείνη τη στιγμή, πήγα να ανοίξω την πόρτα του περιπολικού να πηδήσω. Και αμέσως με έπιασε ο αστυνομικός και μου είπε "τώρα κατάλαβες γιατί δεν σε άφησα να οδηγήσεις; Αν οδηγούσες και έκανες αυτή την κίνηση τι θα γινόταν;".

Μέχρι εκείνη την ώρα, δεν γνώριζα τον τρόπο που έγινε το δυστύχημα και αφού πήγα στο νοσοκομείο, άκουσα τον δεύτερο μου γιο να με φωνάζει και όταν πήγα κοντά του, μου είπε “μάμα έφυγε ο αδελφός μου, έκρουσε ζωντανός, γιατί έφυγε εκείνος και όχι εγώ; Τι θα πούμε στο μωρό του που θα μεγαλώσει;».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Στο ακουστικό για ανάκριση ο Γιαννάκη-Πιθανόν από βδομάδας ο νέος Επίτροπος
• Απόπειρα φόνου πίσω από τροχαίο-Τον πάτησε με το όχημα για ένα... πάρκινγκ