Θανάσης, Μεταξάς, Στυλιανός… Ευθύνες που θάφτηκαν μαζί με τα θύματα

Τελικά, δεν ήταν αυτοκτονία. Τελικά, τον δολοφόνησαν. Τελικά, η χαροκαμένη μάνα δεν φώναζε άδικα. Τελικά, η κυρία Ανδριάνα είχε δίκαιο... Μα ποιος την άκουγε; Ήθελαν να την ακούσουν; Το παιδί της, Θανάσης Νικολάου, θάφτηκε το 2005 και μαζί του, μπήκαν στον τάφο του και όλες οι ευθύνες και οι παραλείψεις, όσων δεν διερεύνησαν - που τελικά δεν διερεύνησαν - την υπόθεση του 26χρονου εθνοφρουρού, ο οποίος εντοπίστηκε νεκρός κάτω από το γεφύρι της Άλασσας. 

Δεκαεπτά χρόνια μετά, η υπόθεση του Θανάση, ήρθε να μας δώσει άλλο ένα γερό μάθημα. Να δώσει ένα ηχηρό χαστούκι στην ανικανότητα του ίδιου του συστήματος να διερευνήσει εις βάθος και όχι επιφανειακά, τον αδόκητο χαμό ενός νέου. Ενός νεαρού, για τον οποίο η μητέρα του έκανε τιτάνιους αγώνες μέχρι σήμερα, για να βρει τους ενόχους. Να βρει αυτούς που δολοφόνησαν το παιδί της και αυτούς που επέμεναν να συγκαλύπτουν ένα έγκλημα. Και επέμενε... Επέμενε... Και ας την αμφισβητούσαν και ας έλεγαν και ξανά έλεγαν πως το παιδί της αυτοκτόνησε. Εκείνη επέμενε, λες και της μιλούσε ο Θανάσης.

Για δεκαεπτά χρόνια κρατούσε τη φωτογραφία του, κτυπούσε καθημερινώς πόρτες για να μάθει τι όντως απέγινε προηγουμένως και βρέθηκε ο γιος της κάτω από το γεφύρι, αφού όλα τα στοιχεία που είχε ενώπιον της, έδειχναν ένα οργανωμένο έγκλημα. Ένα έγκλημα που λες και δεν ήθελαν να δουν... Τελικά, αυτή η μάνα που φώναζε, είχε δίκαιο. Το παιδί της δολοφονήθηκε! Για πρώτη φορά από τους δράστες και για δεύτερη από τις Αρχές!  

Μπορεί να αισθάνεται δικαιωμένη για τους αγώνες της, αφού το πόρισμα των ποινικών ανακριτών που παραδίδεται σήμερα στον Γενικό Εισαγγελέα, καταλογίζει ευθύνες σε πέντε πρόσωπα, εκ των οποίων οι τέσσερις αστυνομικοί, ωστόσο από την άλλη, η πραγματική δικαίωση για την μητέρα του Θανάση, ενδεχομένως να μην έρθει ποτέ, αφού θεωρείται δύσκολη η στοιχειοθέτηση της υπόθεσης, αφού κάποιοι επέμεναν να κλείνουν τα αφτιά τους. 

Η ελλιπής έρευνα, αλλά και η αμέλεια από πλευράς Αστυνομίας, (σ.σ αμέλεια ή κουκούλωμα;) είχαν ως αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμα στοιχεία για την υπόθεση. Τα κενά και οι ελλείψεις που υπήρξαν για τη διερεύνηση της, αποτέλεσαν παράλληλα και μια συγκάλυψη του στυγερού εγκλήματος, κάτι που έβαζε και εμπόδια στο να αποδειχθεί, πώς τελικά σκοτώθηκε ο Θανάσης. Δεκαεπτά χρόνια μετά, το πόρισμα των ανεξάρτητων ποινικών ανακριτών, δείχνει τρία πρόσωπα ως ύποπτα για την δολοφονία δια στραγγαλισμού του 26χρονου εθνοφρουρού, ωστόσο ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω και η ατιμωρησία των δολοφόνων, θεωρείται στην παρούσα φάση, το πιο ορατό σενάριο. Ένα σενάριο που την ψυχή αυτής της χαροκαμένης μάνας, δεν την δικαιώνει!  

Εύλογα, μπορεί να διερωτηθεί κανείς, εάν οι χειρισμοί που οδήγησαν σε συγκάλυψη, έχουν να κάνουν με την ανικανότητα του συστήματος ή απλά να αποτελεί ένα κουκούλωμα άλλης μιας υπόθεσης που ενδεχομένως οι ευθύνες να άγγιζαν πρόσωπα που κατέχουν σημαντικές θέσεις. Εξάλλου, δεν είναι η πρώτη φορά στα χρονικά, που συμβαίνει κάτι τέτοιο, καθώς αντικρύσαμε ιδίοις όμμασι και άλλες υποθέσεις που συγκλόνισαν το παγκύπριο, να παραμένουν στα συρτάρια και ποτέ να μην τιμωρούνται παραδειγματικά οι ένοχοι. Και κάπου εδώ έρχεται και το ερώτημα, που μπορεί να είναι τετριμμένο αλλά σημαντικό, εάν τέτοια θα ήταν η διερεύνηση, εάν ο Θανάσης και ο κάθε Θανάσης, ήταν το παιδί τους...  

Κοινό παρονομαστή, με την υπόθεση του Θανάση, έχουν άλλωστε και τα θύματα του κατά συρροή δολοφόνου, Νίκου Μεταξά. Τα θύματα πεταγμένα στις λίμνες αποκάλυψαν και πάλι ολιγωρία, αδράνεια, παραλείψεις. Λανθασμένοι χειρισμοί που θάφτηκαν με τα θύματα στις βαλίτσες. Θύματα που θεωρήθηκαν πως εγκατέλειψαν την Κύπρο. Και ας τα στοιχεία έδειχναν το αντίθετο... Και ας το σπίτι της μητέρας με της κόρης, εντοπίστηκαν τα ρούχα και τα προσωπικά τους έγγραφα που έδειχναν πως δεν διέφυγαν... Και ας μην ίσχυε το «έτσι κάμουν τούτοι οι αλλοδαποί»... 

Κάθε σορός που εντοπιζόταν, τόσο σε πηγάδια αλλά και λίμνες, έκοβε ακόμη περισσότερο την ανάσα της κοινής γνώμης, που παρακολουθούσε αποσβολωμένη το στυγερό έγκλημα που διαπράχθηκε. Κάθε σορός, έριχνε ακόμη ένα γερό χαστούκι στο σύστημα. Ένα σύστημα που διερωτώσουν εάν θα αναλάβει τις ευθύνες του, κάτι για το οποίο δεν μας έχει συνηθίσει. Έρευνες επί ερευνών και αναζήτηση ευθυνών, με την κοινή γνώμη να περιμένει την απονομή Δικαιοσύνης. Μάταια όμως... Παραιτήθηκε ο υπουργός Δικαιοσύνης για λόγους ευθιξίας. Παύθηκε ο Αρχηγός Αστυνομίας. Και περιμένεις να δεις πώς θα τιμωρηθούν οι εγκληματικές παραλήψεις. Ο τέως Γενικός Εισαγγελέας, Κώστας Κληρίδης, αποφασίζει την δίωξη δεκαπέντε αστυνομικών που ενεπλάκησαν στην διερεύνηση. Ο νυν ανατρέπει τις ποινικές διώξεις και οι αστυνομικοί διώκονται πειθαρχικά... 

Και λίγους μήνες μετά, ο 14χρονος Στυλιανός θέτει τέρμα στη ζωή του... Και πάλι ολιγωρία! Άλλος ένας θάνατος που ξεγύμνωσε το σάπιο σύστημα, που σε αυτή την περίπτωση θα έλεγε κανείς πως ήταν ο ηθικός αυτουργός ενός εγκλήματος, με θύμα ένα παιδί που φώναζε για βοήθεια, μα δεν τον άκουσε κανείς. Χαμένοι στις γραφειοκρατίες τους και στην αδράνεια τους, άφησαν ένα παιδί να οδηγηθεί στον θάνατο. Αυτοί, που μετά και πάνω από το πτώμα του, έψαχναν τα γιατί... 

Το πόρισμα καταπέλτης! Βαρύτατες ευθύνες σε λειτουργούς του Γραφείου Ευημερίας και σε αστυνομικούς. Καταχωρημένες είκοσι αναφορές για σωματική και ψυχολογική βία. Το σύστημα σε πλήρη αδράνεια. Οι λειτουργοί δεν ενημερώθηκαν, οι αστυνομικοί δεν υπολόγισαν τον φόβο της μητέρας και αρκέστηκαν στο γεγονός πως δεν προέβη σε γραπτή καταγγελία. Ίσως, λέμε ίσως όμως, αν λειτουργούσαν όλα όπως έπρεπε και υπήρχε αντίδραση του συστήματος, τότε ο Στυλιανός να ήταν και ανάμεσά μας. 

Λάθη, παραλείψεις και παρατυπίες. Αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία που οδήγησαν αυτό το σύστημα να βολοδέρνει σε ρηχά νερά. Οι ευθύνες, μαζεμένες σε ένα μπαλάκι και να πηγαινοέρχονται. Ο καθένας τα του οίκου του και όπως λέει άλλωστε και μια παροιμία, «κρύψε να περάσουμε», μέχρι που θα γίνει ξανά κάτι. Η οργή και η ντροπή που προκλήθηκε σε κάθε πόρισμα και στις τρεις υποθέσεις ήταν τεράστια, αφού έχουμε σε όλες τις περιπτώσεις αντίστοιχα, ένα κοινό παρονομαστή. Τη γύμνια του συστήματος, που κρύβεται κάτω από το χαλί, με τεράστιες ολιγωρίες και αδυναμίες. Είναι όμως αδυναμίες ή ίσως κάτι άλλο που κρύβεται πίσω; 

Υπάρχουν όμως και αυτοί που έχουν την κοσμοθεωρία πως για να βρεις το δίκαιο σου σήμερα, πρέπει να είσαι «κάποιος», διαφορετικά δεν πρόκειται να δεις φως στο τούνελ. Αυτοί οι «κάποιοι» βέβαια είναι αυτοί που ενδεχομένως να τυγχάνουν διαφορετικής μεταχείρισης όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με την Δικαιοσύνη. 

Η Θέμις, όπως γνωρίζουμε από τα παιδικά μας χρόνια είναι η θεά της Δικαιοσύνης και μάλιστα όπως τη μάθαμε και από τις φωτογραφίες, είναι τυφλή και κρατά ζυγαριά και σπαθί. Ο δικός μας «κάποιος» όμως, στη δική μας περίπτωση, έχει τοποθετήσει εμάς στη ζυγαριά και μας χαϊδεύει τ' αυτιά με τη κόγχη του σπαθιού του... 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Ποινικά αδικήματα για πέντε, οι τέσσερις αστυνομικοί στο πόρισμα για Θανάση
• Κόλαφος το πόρισμα για Θανάση-Δείχνει δολοφονία και κουκούλωμα από Αστυνομία
• Ανοίγει ξανά μετά από 16 χρόνια η υπόθεση Θανάση-Διορίστηκαν ποινικοί ανακριτές
• 11 χρόνια μετά… Ο θάνατος του «Αυστραλού» στη Λεμεσό και ο ατέρμονος αγώνας της μάνας (vid&pics)
• Ανατροπή στην υπόθεση Θανάση 16 χρόνια μετά-Έδειξε στραγγαλισμό η ιατροδικαστική