Σώσον, Κύριε, την Εκκλησία, την Αστυνομία και τους θεσμούς σου...

Ένα από τα πλέον γνωστά απολυτίκια της ορθόδοξης Εκκλησίας, είναι το απολυτίκιο που ψέλνεται στις Εκκλησίες μας, κάθε 14η Σεπτεμβρίου, την ημέρα της ανύψωσης του Σταυρού. «Σώσον, Κύριε, τον λαόν Σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου, νίκας τοις βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων, δια του Σταυρού Σου, πολίτευμα».

Σύμφωνα με αναλύσεις θεολόγων που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, στο τροπάριο αυτό, το συμπέρασμα είναι πως ο λαός δεν ανήκει στους άρχοντες, οι οποίοι δεν έχουν το δικαίωμα να τον διοικούν ως κτήμα τους, ανεξάρτητα από τον Θεό. Η φράση «νίκας τοις βασιλεύσιν», εννοιολογικά αναφέρεται στους άρχοντας που ηγούνται του λαού. Βέβαια για άλλους, πιο σύγχρονους λόγους, η λέξη «βασιλεύσιν», αντικαταστάθηκε από πολλούς κληρικούς με τη λέξη «ευσεβέυσι».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Αββακουμικοί Vs Ταμασιακοί: Ο ανελέητος Ιερός πόλεμος και το ερώτημα ποιος παραβίασε την 9η εντολή

Στην υπόθεση της Μονής Αββακούμ, η οποία ταλανίζει την Εκκλησία της Κύπρου τις τελευταίες δύο εβδομάδες, το πιο πάνω τροπάριο καθίσταται απολύτως επίκαιρο. Οι άρχοντες της Εκκλησίας, θεωρώντας πως ο λαός τους ανήκει, επιχείρησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τον χειραγωγήσουν κι εκούσια ή ακούσια, αφενός τον σκανδάλισαν και αφετέρου έπληξαν την Εκκλησία ως θεσμό.

Μετά από δύο εβδομάδες, με τις έρευνες πλένω να τρέχουν σε πολλά επίπεδα, είναι πλέον ξεκάθαρο, μέσα κι από τις δημόσιες τοποθετήσεις, τόσο από πλευράς Εκκλησίας όσο κι από πλευράς Αστυνομίας, ότι θέλουν να κρατήσουν την υπόθεση μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.

Επιδιώκουν, δηλαδή, ένα θέμα που αφορά τους άρχοντες της Εκκλησίας και πρόσωπα που φέρονται να εκμεταλλεύτηκαν τον λαό, μακριά από τον λαό. Κι όλα αυτά, την ώρα που οι άμεσοι πρωταγωνιστές, επεδίωξαν τις τελευταίες εβδομάδες, να δώσουν οι ίδιοι τη δυναμική στην υπόθεση, επιδιδόμενοι σε ένα ανελέητο blame game, διαρρέοντας βίντεο, μηνύματα και καταθέσεις.

Τόσο οι μοναχοί της Μονής Αββακούμ όσο και η Μητρόπολη Ταμασού, επιχείρησαν να χειραγωγήσουν τον λαό, θεωρώντας ότι μπορούν να τον ελέγξουν και να κερδίσουν τη μάχη των εντυπώσεων και κατ΄ επέκταση να ασκήσουν πίεση, έτσι ώστε να δικαιωθούν κατά τη διάρκεια των ερευνών, λόγω της πίεσης προς τους ερευνώντες, είτε αυτή είναι η Αστυνομία, είτε η ανακριτική επιτροπή της Εκκλησίας.

Το ζήτημα που προκύπτει, δεν έχει να κάνει αμιγώς με το επίπεδο πληροφόρησης των μέσων για τις παράλληλες έρευνες που τρέχουν. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι η μέχρι σήμερα προϊστορία των θεσμών που είναι επιφορτισμένοι με τη διερεύνηση υποθέσεων, βρίθει από κενά κι από αποτυχίες.

Στις έρευνες γνώμης που ενίοτε δημοσιεύονται, η Αστυνομία και η Νομική Υπηρεσία, βρίσκονται ιδιαίτερα χαμηλά στην υπόληψη των πολιτών. Συνεπώς, δικαιολογημένα η πλειοψηφία των πολιτών, είναι επιφυλακτική ως προς την κατάληξη της υπόθεσης, αλλά και ως προς την αποκρυστάλλωση της αλήθειας και την απονομή της Δικαιοσύνης, σε οποιοδήποτε ενδεχομένως να διέπραξε ποινικά αδικήματα. Εξάλλου, ήδη διακινούνται πληροφορίες, για έντονο παρασκήνιο, διεργασίες και συμφωνίες που ενδεχομένως να ψήνονται, έτσι ώστε η όλη υπόθεση να κλείσει με όσο το δυνατό, λιγότερες συνέπειες. Αυτός ενδεχομένως να ήταν και ο στόχος του Μητροπολίτη Ταμασού που αποφάσισε να ενεργήσει με τον τρόπο που ενήργησε, λαμβάνοντας μάλιστα και τις ομολογίες των μοναχών, προκειμένου όλα να γίνουν με συνοπτικές διαδικασίες και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ωστόσο το σκηνικό ανατράπηκε όταν οι μοναχοί αποφάσισαν να βγουν στην αντεπίθεση. Εξού και ακολούθησαν τα γεγονότα που ακολούθησαν, με εκατέρωθεν σοβαρές καταγγελίες, αλλά και με την καταγγελία του Μητροπολίτη στην Αστυνομία, η οποία δεν είχε γίνει εκ των προτέρων.

Βέβαια, στο τέλος αποκαλύφθηκε και η εμπλοκή της Αστυνομίας, με το κουβάρι να περιπλέκεται όλο και περισσότερο. Είναι για αυτό το λόγο, που στο τέλος θα κριθούν εκ του αποτελέσματος και οι θεσμοί και οι εμπλεκόμενοι, αφού για τη συγκεκριμένη υπόθεση, υπάρχουν μια σειρά από αποδείξεις και τεκμήρια που είδαν το φως της δημοσιότητας. Κάτι που θα πρέπει να έχουν υπόψιν τους οι αρμόδιοι, πριν λάβουν τις τελικές τους αποφάσεις. Αποφάσεις που είτε έχουν να κάνουν με την ουσία του σκανδάλου που διερευνά η Αστυνομία, δηλαδή τις καταγγελίες από τη μια για εξασφάλιση χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις και μαύρο χρήμα που κρυβόταν παράνομα σε χρηματοκιβώτια, αλλά και για τις καταγγελίες, για απαγωγή, απειλές και παράνομη καταγραφή οπτικοακουστικού υλικού.

Με απλά λόγια, μπορεί οι ανακριτικές Αρχές της Αστυνομίας ή της Εκκλησίας, να επιχειρούν τη διερεύνηση και την δίωξη όσων παρανόμησαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, αλλά και ο λαός, παρακολουθεί και έχει δικαίωμα να κρίνει τους χειρισμούς και τις αποφάσεις που θα ληφθούν από αυτές. Ο λαός, δηλαδή, καλείται να είναι ο εγγυητής, ότι όλα θα γίνουν τεκμηριωμένα, στη βάση των πραγματικών γεγονότων, χωρίς υπόνοιες για συγκάλυψη, όπως έχει δεσμευτεί και ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος. Ο λαός συνεπώς, θα είναι αυτός που στο τέλος θα σώσει την ίδια την Εκκλησία. Διότι όπως λέει και το τροπάριο της ανυψώσεως του Σταυρού, η Εκκλησία ανήκει στον λαό και όχι στους άρχοντές της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Η αμηχανία των θεσμών απέναντι στο σκάνδαλο της Μονής, η ισχύς της Εκκλησίας και η στάση του Αρχιεπισκόπου