Ξανά στο προσκήνιο τα προβλήματα σε δομές φιλοξενίας-Λόγια πολλά και από ουσιαστικές λύσεις τίποτα

Ξανά στο προσκήνιο έρχονται οι δομές φιλοξενίας ανηλίκων, με την προβληματική κατάσταση στη φιλοξενία παιδιών να βρίσκεται για μια ακόμα φορά στο επίκεντρο και την ανάγκη για αλλαγές να γίνεται όλο ένα και μεγαλύτερη. Είτε πρόκειται για δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων που φθάνουν στην Κύπρο, είτε για παιδιά που γεννήθηκαν εδώ, αλλά για διάφορους λόγους χρήζουν βοήθειας από το κράτος, η εικόνα σε αυτούς τους χώρους προκαλεί ανησυχία.

Οι πρόσφατες καταγγελίες του Δημάρχου Πάφου, Φαίδωνα Φαίδωνος, αποτελούν απλά την κορυφή της πυραμίδας, μιας πυραμίδας γεμάτης με προβλήματα, ανοργανωσιά και χωρίς καθόλου ενσυναίσθηση για τα παιδιά.

Οι καταγγελίες του κ. Φαίδωνος, εκτός από σοβαρότατες, αναδεικνύουν και την αλυσίδα προβλημάτων, καθώς πέραν από τις παραβατικές συμπεριφορές σε δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων ανήλικων, που προκαλούνται υλικές ζημιές, καταγράφονται και άλλα προβλήματα, κυρίως στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Σύμφωνα, μάλιστα, με τις δημόσιες αναφορές του δημάρχου Πάφου, πολίτες που τα σπίτια τους γειτνιάζουν με την δομή αναγκάστηκαν να πωλήσουν τις περιουσίες τους και να φύγουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ξέσπασμα Φαίδωνα μετά τη φωτιά σε δομή ανηλίκων-«Πωλούν σπίτια μόνιμοι κάτοικοι, ανθίζει ο αγοραίος έρωτας»

Επιπλέον, ο Φαίδωνας Φαίδωνος ανέφερε ότι ανθίζει ο αγοραίος έρωτας στην περιοχή, μια καταγγελία που φανερώνει πως κάποια από αυτά τα παιδιά τυγχάνουν εκμετάλλευσης του χείριστου είδους. Τέτοια περιστατικά δυστυχώς τείνουν να γίνουν κανονικότητα, καθώς κανείς δεν πέφτει από τα σύννεφα ακούγοντας αυτές τις καταγγελίες, την ίδια ώρα που δεν λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο, παρά μόνο πρόσκαιρες λύσεις που αποδεικνύονται εκ του αποτελέσματος δώρον άδωρον.

Το περιστατικό με την φωτιά στην Πάφο έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά από γεγονότα, όπως η φιλοξενία ανήλικων σε οίκο ευγηρίας στη Λάρνακα, τις φωτιές σε δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων ανηλίκων στην Ορόκλινη, καταγγελίες για περιστατικά βίας και κλοπών, ενώ έγινε και καταγγελία για απόπειρα βιασμού εργαζόμενης στον οίκο ευγηρίας.

Σε όλα αυτά τα περιστατικά υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής, τα αργά αντανακλαστικά του δημοσίου και η αδυναμία εξεύρεσης μόνιμων και ουσιαστικών λύσεων. Είναι κοινώς αποδεκτό ότι η Κύπρος έχει στα χέρια της ένα πολύ μεγάλο βάρος, καθώς διαχειρίζεται πέραν των χιλίων ασυνόδευτων παιδιών, τα πλείστα εκ των οποίων κουβαλούν τα δικά τους βιώματα και τραύματα, καθώς ο δρόμος μέχρι να φθάσουν στην Κύπρο δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλά.

Παρά τις δυσκολίες που υπάρχουν στη διαχείριση αυτών των παιδιών, οι αρμόδιες υπηρεσίες παραμένουν εκτεθειμένες, διότι μετά από κάθε περιστατικό κάνουν λόγο για αλλαγές και βελτιώσεις, ωστόσο εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι η πολιτική που ακολουθείται είναι κοντόφθαλμή και τα περιστατικά σε δομές δεν εκλείπουν, φανερώνοντας τις διαχρονικές αδυναμίες χειρισμού.

Παράλληλα, πέραν όλων αυτών των περιστατικών, στο κάδρο μπαίνουν οι συχνές και πολυσυζητημένες εξαφανίσεις παιδιών που διαμένουν σε στέγες φιλοξενίας ευρύτερα, με αποκορύφωμα το περιστατικό στη Λεμεσό, με τις ανήλικες που κατηγορούνται ότι λήστεψαν άτομο το οποίο κατηγορείται πως τις κακοποίησε σεξουαλικά, ενώ βρίσκονταν υπό την εποπτεία του κράτους. Περιστατικά που δεν είναι τα μοναδικά, αλλά προστίθενται σε άλλα τόσα που λαμβάνουν χώρα κατά καιρούς.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Έκαναν τις εξαφανίσεις παιδιών κανονικότητα και όλοι σφυρίζουν αδιάφορα

Επιπλέον, αν κάποιος ρίξει μια ματιά στις ανακοινώσεις για τα ελλείποντα πρόσωπα στη σελίδα της Αστυνομίας, θα διαπιστώσει πως στις εξαφανίσεις καταγράφονται πέραν των 22 ανήλικων παιδιών με μεταναστευτική βιογραφία από τον «χώρο διαμονής τους». Κάποια εξ αυτών απουσιάζουν εδώ και καιρό, με το πού βρίσκονται και τι απέγιναν να παραμένει άγνωστο.

Πάντως, αυτό που διαφάνηκε από τις περιπτώσεις με παιδιά που φεύγουν από τις στέγες, είναι ότι πρέπει να υπάρχει μία συνεργασία όλων των αρμόδιων φορέων και στο επίκεντρο να βρίσκονται τα παιδιά. Η ιδιαιτερότητα στις συγκεκριμένες περιπτώσεις είναι ότι πρόκειται για ευάλωτα παιδιά, με βεβαρημένο ιστορικό και διάφορα προβλήματα και προφανώς χρήζουν διαφορετικής προσέγγισης.

Όσο οι αλλαγές παραμένουν σε επίπεδο δηλώσεων και συζητήσεων, χωρίς αποφάσεις και λήψη μέτρων, τότε οι στέγες αντί σπίτι για τα παιδιά, θα αποτελούν πρόβλημα. Δεν φτάνουν οι καλές προθέσεις και η παροχή βοήθειας στους ανήλικους που το έχουν ανάγκη, αλλά χρειάζονται και εξειδικευμένες τομές ευρύτερα στο σύστημα, ούτως ώστε ο χώρος φιλοξενίας να γίνει ζεστό σπίτι για τα παιδιά και όχι ένας χώρος βανδαλισμού που αναγκάζει κάποιους από τους διαμένοντες να φεύγουν, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να διατρέχουν κινδύνους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ξανά στη Βουλή για τις στέγες η Ευαγγέλου-Στο τραπέζι θέματα λειτουργίας και στελέχωσης