Προκρίθηκε η αλητεία, αποκλείστηκε η Αστυνομία...

Σε τρία επίπεδα μπορεί να σχολιάσει κανείς τα όσα συνέβησαν το βράδυ της Τετάρτης στο ΑλφαΜέγα, πριν τον αγώνα μεταξύ του Απόλλωνα και της ΑΕΛ. Το πρώτο επίπεδο, που πλέον αντιλαμβάνεται και ο πιο αδαής, έχει να κάνει με το κομμάτι της δράσης των χούλιγκανς. Το δεύτερο έχει να κάνει επίσης με το τραγικό και αποδεκτό από όλους συμπέρασμα ότι η Αστυνομία Κύπρου προέβη σε μια ακόμα παραδοχή αδυναμίας και ανικανότητας και το τρίτο, είναι πως πλέον έχουμε και την παρέμβαση του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ξεκινώντας από το πρώτο, είναι πλέον κοινώς αποδεκτό πως ένα κομμάτι της κυπριακής κοινωνίας, ζει στο περιθώριο. Δρα με στόχο να προκαλέσει προβλήματα, να τραυματίσει τον δίπλα του, να διακόψει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, να νιώσει σημαντικός. Αυτό είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό, που στον χθεσινό αγώνα αντιστοιχεί σε διψήφιο αριθμό κουκουλοφόρων που εισήλθαν στον αγωνιστικό χώρο. Είναι αυτοί οι 20-30 που ταλαιπώρησαν εννέα χιλιάδες κόσμο και που τιμωρήθηκαν, ενώ πλήρωσαν εισιτήριο και ξεσηκώθηκαν από τα σπίτια τους για να πάνε στο γήπεδο μια Τετάρτη του Γενάρη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Καρέ καρέ η εισβολή των οπαδών στο Άλφαμεγα-Πέρασε μεγάλος αριθμός φωτοβολίδων και κροτίδων στο γήπεδο

Για αυτούς τους 20-30 κάθε μεγάλης ομάδας, άλλωστε η ΚΟΠ έλαβε την απόφαση να κόψει το γήπεδο στους χιλιάδες που κάθε Σαββατοκύριακο πήγαιναν στο γήπεδο. Συνεπώς δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση το γεγονός, ότι για ακόμα μια φορά, αυτοί που έχουν στα χέρια τους την τύχη του Κυπριακού ποδοσφαίρου, επέλεξαν την εύκολη λύση. Επέλεξαν να διώξουν τον κόσμο από το γήπεδο, αφού δεν κατάφεραν να απομονώσουν τους 20-30. Με την ίδια λογική βέβαια, θα πρέπει να διακόψουν την κυκλοφορία των αυτοκινήτων από τους δρόμους, διότι υπάρχουν κάποιοι λίγοι που οδηγούν επικίνδυνα, ή θα πρέπει να κλείσουν τα σχολεία, γιατί κάποιοι καθηγητές, δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους. Θα πρέπει επίσης να ξυρίσουν, όλους τους μητροπολίτες, διότι βρέθηκε ένας στη Λάρνακα, που σύμφωνα με το Δικαστήριο βρέθηκε ένοχος για σεξουαλική παρενόχληση και θα πρέπει να διώξουν όλους τους Αστυνομικούς, διότι κάποιοι αποδεδειγμένα είναι διεφθαρμένοι.

Ο χουλιγκανισμός, είναι ζήτημα της κοινωνίας, ωστόσο ποτέ μέχρι σήμερα δεν αντιμετωπίστηκε ως τέτοιος. Διαχρονικά οι Κυβερνήσεις, αντιμετωπίζουν το συγκεκριμένο πρόβλημα μεμονωμένα και με μέτρα που φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Σε συνδυασμό με τα κοινωνικοοικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει μεγάλη μερίδα νέων, δημιουργεί αυτά τα αγρίμια με της κουκούλες, που δεν υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή και ρίχνουν φωτοβολίδες πάνω σε γυναίκες και παιδιά πάνω στις κερκίδες.

Ποιος όμως θα έπρεπε να προστατεύει τη συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων; Ποιος θα έπρεπε να σεβαστεί τις χιλιάδες του κόσμου που άφησε τα σπίτια του για να πάει Τετάρτη βράδυ σε ένα γήπεδο έξω από την πόλη, γνωρίζοντας εκ των προτέρων πως πέραν από τις δύο ώρες του αγώνα, θα φάει άλλες τόσες μέσα στο αυτοκίνητο μέχρι να φτάσει και μετά, μέχρι να φύγει; Η απάντηση σε κάθε ευνομούμενη χώρα, είναι απλή: Η Αστυνομία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:«Η Αστυνομία δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια»-Όποτε θέλουν, όπως θέλουν και όπου θέλουν...

Η Αστυνομία που θα ήταν περιττό να απαριθμήσουμε για ακόμα μια φορά, πόσες φορές βρέθηκε στο μάτι του Κυκλώνα τα τελευταία χρόνια. Όχι μόνο για τα επεισόδια, αλλά για όλες εκείνες τις φορές που πιάστηκε στον ύπνο. Όπως πιάστηκε και την Τετάρτη στο ΆλφαΜέγα. Τι κι αν ο νέος υπουργός, που ενδεχομένως να μην κατάλαβε ακόμα το μέγεθος του προβλήματος, διαβεβαίωνε στον απόηχο των ανακοινώσεων των μέτρων που έλαβε η Αστυνομία για πάταξη της εγκληματικότητας και της βίας στα γήπεδα, ότι τα μέτρα θα είναι άμεσα και θα είναι ορατά στους πολίτες; Τι κι αν μας είπαν πως θα έκαναν εξονυχιστικούς ελέγχους; Τι κι αν ο κ. Χαρτσιώτης έδωσε οδηγίες για να του αποστέλλεται στο γραφείο του λίστα με τους Αστυνομικούς που διεξήγαγαν τους ελέγχους στις εισόδους των γηπέδων;

Για ακόμα μια φορά μια παρέα νεαρών, κατάφεραν να γελοιοποιήσουν ολόκληρο το σύστημα, με δεκάδες πυρσούς που άναψαν πριν την έναρξη του αγώνα. Και στη συνέχεια, συνέχισαν την παράσταση, με θεαματική είσοδο στο γήπεδο, η οποία κράτησε για κάποια λεπτά, μέχρι να λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά της κυπριακής Αστυνομίας και να μπει μέσα να τους περιορίσει. Θα ήταν πολυτέλεια, βέβαια, να μιλάμε για επ αυτοφώρω συλλήψεις ή προσαγωγές, εκείνων που χάλασαν, ένα ποδοσφαιρικό αγώνα.

Και τότε τι έγινε; Μετά από μισή ώρα και αφού το νούμερο των 30 χουλιγκάνων ολοκληρώθηκε, τα πνεύματα ηρέμησαν, οι ποδοσφαιριστές επέστρεψαν στο γήπεδο, οι Αστυνομικοί πήγαν στη γωνία και οι διαιτητές πήραν θέση. Λίγα δευτερόλεπτα πριν ο διαιτητής σφυρίξει την έναρξη του αγώνα, μια οδηγία που έλαβε στο αυτί τον οδήγησε οριστικά στα αποδυτήρια. Ο λόγος, όπως έγινε γνωστό, επειδή η Αστυνομία, είπε μάλλον το αυτονόητο για πολλούς, ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφαλή διεξαγωγή του αγώνα. Ότι δηλαδή οι εκατοντάδες αστυνομικοί που βρίσκονταν μέσα και γύρω από το γήπεδο, δεν μπορούσαν να παρέχουν ασφάλεια, σύμφωνα με τον επικεφαλής τους. Η συζήτηση, αν αυτή η απόφαση είναι ορθή ή λανθασμένη, δεν μπορεί να γίνει, διότι θα ήταν σε υποθετική βάση. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει, τι άλλο είχαν στα σχέδια τους, οι 30-40 χουλιγκάνοι να πράξουν, αναλόγως και με την έκβαση του αγώνα.

Και εδώ έρχεται η τρίτη πτυχή, αυτή της πολιτικής απόφασης. Μια δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος βρίσκεται στη Λευκωσία, ήταν αρκετή για να δώσει και άλλες διαστάσεις και να προκαλέσει συζητήσεις. Κληθείς να αναφερθεί στα επεισόδια κατά τη διάρκεια αγώνα στη Λεμεσό παρά τα μέτρα που έλαβε η Αστυνομία, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι «πριν δέκα λεπτά μίλησα με τον Υπουργό Δικαιοσύνης και με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. (Έγινε) συγκεκριμένη σύσταση προς τον Πρόεδρο της ΚΟΠ, συγκεκριμένη οδηγία προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης. Όλα αυτά που έβλεπα πριν να έρθω εδώ είναι απαράδεκτα και δεν μπορούν να συνεχιστούν» (σ.σ. η διατύπωση όπως δόθηκε επίσημα από το Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών).

Αργότερα, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, έγινε γνωστό πως η σύσταση προς τον Πρόεδρο της ΚΟΠ, ήταν να μην ξεκινήσει ο αγώνας, εάν η Αστυνομία δεν εγγυάται την ασφάλεια, ενώ σχετικές οδηγίες δόθηκαν από τον ίδιο τον Πρόεδρο και προς τον υπουργό Δικαιοσύνης, Μάριο Χαρτσιώτης. Ενώ δηλαδή, όλα ήταν έτοιμα για το σφύριγμα της έναρξης, έφτασε η σύσταση του Νίκου Χριστοδουλίδη, μέσω μιας αλυσίδας αρμοδίων στο αυτί του Ιταλού διαιτητή, για να μην ξεκινήσει ο αγώνας.

Το ερώτημα είναι γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, παρενέβη με τέτοιο τρόπο για τη διεξαγωγή ή όχι ενός ποδοσφαιρικού αγώνα; Την ώρα μάλιστα που η ευθύνη είναι πάνω στην Αστυνομία και ειδικά τον Αρχηγό της στον οποίο ο ίδιος ο Πρόεδρος πριν λίγους μήνες του είπε κατάφατσα πως, «δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών της χώρας και ο ίδιος νιώθει ντροπή». Τον Αρχηγό, που τον είχε τελειωμένο από το αστυνομικό σώμα και που τον άφησε τελικά στη θέση του γιατί δεν έβρισκε αντικαταστάτη.

Θα πει κάποιος πως από τη στιγμή που ο ίδιος ο Πρόεδρος γνωρίζει από πρώτο χέρι τις αδυναμίες της Αστυνομίας, πράγμα που ως ένα βαθμό επιχείρησε να διορθώσει με την αλλαγή σκυτάλης υπουργού, καλά έκανε και προχώρησε με σύσταση για μη έναρξη του παιχνιδιού, ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα. Από την άλλη είναι οξύμωρο, ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας ή ακόμα και ένας υπουργός Δικαιοσύνης που μετράει μόνο μερικές μέρες στο συγκεκριμένο πόστο, να αναγκάζονται να παρέμβουν σε ένα επιχειρησιακό ζήτημα.

Κι αυτό επιβεβαιώνεται και μέσα από το ίδιο το Νομοσχέδιο που μόλις προ ολίγων ημερών κατέθεσε στη Βουλή ο υπουργός Δικαιοσύνης, στο οποίο αναφέρεται ρητά, πως αν η νέα Νομοθεσία περάσει από τη Βουλή, ο μόνος που θα έχει την εξουσία, για να αποφασίζει για το αν ένας αγώνας θα διεξαχθεί ή όχι, στη βάση των πληροφοριών και των δεδομένων που έχει ενώπιον του, θα είναι ο εκάστοτε Αρχηγός Αστυνομίας. Δεν δίνεται δηλαδή εξουσία για να αποφασίζει για ένα επιχειρησιακής φύσεως ζήτημα, στον υπουργό ή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Όπως και να έχει, το δεδομένο είναι πως η Αστυνομία, όπως είναι σήμερα, δεν είναι σε θέση να διασφαλίσει την ασφάλεια των πολιτών, όχι μόνο στα γήπεδα αλλά και σε θέματα ασφάλειας που σχετίζονται με την έξαρση της εγκληματικότητας. Το ερώτημα είναι αν η πολιτική ηγεσία θα συνεχίσει στο ίδιο τέμπο ή κάποια στιγμή θα αποφασίσει να προχωρήσει σε τομές, με στόχο να αλλάξει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση.