Από τη μέθη των Προεδρικών, στη σκληρή πραγματικότητα των κομματικών εκλογών η συμπολίτευση

Μπορεί και τα τρία να είναι κόμματα του κεντρώου χώρου, μπορεί και τα τρία να είναι κόμματα της συμπολίτευσης, ωστόσο ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και ΔΗΠΑ-Συνεργασία, εγκαινιάζουν την νέα προεκλογική περίοδο που ανοίγεται, κυρίως για τις Ευρωεκλογές από διαφορετικές αφετηρίες και με διαφορετικούς λόγους.

Από τη μια θα έλεγε κανείς πως ο χώρος του κέντρου διέρχεται μια περίοδο κρίσης, η οποία ξεκίνησε πολύ πριν από τις Προεδρικές Εκλογές. Η πτώση των ποσοστών, των δύο παραδοσιακών κομμάτων, αποτελεί απόδειξη για αυτό, όπως επίσης και οι διάφορες εσωκομματικές κρίσεις, με τα όσα συνέβησαν στο ΔΗΚΟ με την αποχώρηση αρκετών στελεχών την προηγούμενη πενταετία, γεγονός που γέννησε τη ΔΗΠΑ και τα όσα συμβαίνουν στην ΕΔΕΚ με τις αποχωρήσεις και διαγραφές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Δημοσκόπηση REPORTER: Πρώτο το ΑΚΕΛ, τρίτο το ΕΛΑΜ, στα τάρταρα τα κόμματα της συμπολίτευσης

Από την άλλη, όποιος θα ήθελε να αντικρούσει τη θέση, ότι το κέντρο βρίσκεται σε κρίση, θα υποδείκνυεται πως το κέντρο για πρώτη φορά, από την περίοδο του Σπύρου Κυπριανού και τη μακρινή δεκαετία του 80’ κατάφερε να εκλέξει χωρίς συνεργασία με έναν εκ των δύο πόλων Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Το συγκεκριμένο ζήτημα ωστόσο τυγχάνει επίσης, διαφόρων ερμηνειών, και θυμίζει την ιστορία με την κότα και το αυγό. Αν δηλαδή ο Νίκος Χριστοδουλίδης είχε ανάγκη τα κόμματα του κέντρου για να εκλεγει Πρόεδρος ή αν τα κόμματα του κέντρου, βρήκαν διέξοδο στην υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη. Τη δεύτερη άποψη, πάντως, ενδεχομένως να συμμερίζεται και ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ, Νικόλας Παπαδόπουλος, ο οποίος από το βήμα του Συνεδρίου του ΔΗΚΟ, δήλωσε πως ακόμα κι αν δεν υπήρχε ο Νίκος Χριστοδουλίδης, θα έπρεπε να τον ανακαλύψουν.

Ότι κι αν συνέβη, όποιος κι αν ευνοήθηκε από τις ισορροπίες που δημιουργήθηκαν για τις Προεδρικές, ανήκει στην ιστορία. Ανέκαθεν, εκεί που τα κόμματα μετρούσαν τα κουκιά τους, ήταν οι εκλογές που κατέρχονται αυτόνομα. Οι βουλευτικές εκλογές, δηλαδή και οι Ευρωεκλογές. Και τις δεύτερες τις έχουμε ενώπιον μας και εκεί πράγματι τα κόμματα, όχι μόνο της συμπολίτευσης, αλλά όλα θα μετρήσουν τα κουκιά τους.

Τα δεδομένα πάντως, σύμφωνα και με την πρόσφατη δημοσκόπηση του REPORTER, για το δεύτερο Πολιτικό Βαρόμετρο, δεν είναι ευοίωνα. Αφενός το ΔΗΚΟ, είναι τέταρτο κόμμα, με μονοψήφιο μάλιστα ποσοστό, αφετέρου ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ, καταγράφουν ένα ποσοστό, μικρότερο των Οικολόγων, κοντά στο 2,3%. Αναμφίβολα τα ποσοστά των κομμάτων την 9η Ιουνίου δεν θα είναι αυτά, πρώτον λόγω της συσπείρωσης στην οποία επενδύουν ότι θα πετύχουν, με την ανακοίνωση των ψηφοδελτίων και την δουλειά των κομματικών μηχανισμών και δεύτερον, λόγω της αναγωγής και της μείωσης των αναποφάσιστων που σήμερα είναι πέραν του 10%.

Για το ΔΗΚΟ, πάντως, το μεγάλο διακύβευμα, είναι να κρατήσει την τρίτη θέση, στην οποία φαίνεται να στοχεύει και το ΕΛΑΜ, αλλά και να καταγράψει διψήφιο ποσοστό. Σε περίπτωση που σπάσει το ψυχολογικό φράγμα του 10%, τότε δεν αποκλείεται να υπάρξουν εξελίξεις και στο εσωτερικό του κόμματος, αφού ήδη υπάρχει μουρμούρα και δυσφορία, ανάμεσα σε κάποια στελέχη για αποφάσεις που λαμβάνονται, αλλά και για τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες, το κόμμα λειτουργεί ως συμπολίτευση.

Και για τα τρία κόμματα, η στήριξη της Κυβέρνησης Χριστοδουλίδη, εμπερικλείει και θετικά, αλλά όπως διαφαίνεται, όσο περνά ο καιρός, και κινδύνους. Το ερώτημα είναι, αν η φθορά της εξουσίας, που όπως καταγράφεται και στις δημοσκοπήσεις, επωμίζονται, είναι ανάλογη των όσων απολαμβάνουν ως αντάλλαγμα. Είναι για παράδειγμα, ο διορισμός του Μιχάλη Δαμιανού, ικανοποιητική εξέλιξη για την ηγεσία και τον κόσμο του ΔΗΚΟ; Είναι ικανοποιημένα εκείνα τα στελέχη που φιλοδοξουσαν να αποκομίσουν λάφυρα εξουσίας, μέσα από διορισμούς ή προαγωγές και τελικά κατάλαβαν πως αυτή η Κυβέρνηση λειτουργεί αλλιώς; Και όχι μόνο αυτό, αλλά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, διορίζει και μέλη ή στελέχη του ΔΗΣΥ σε διάφορες πόστα, που θα ήθελαν στελέχη του ΔΗΚΟ…

Από την άλλη, στη ΔΗΠΑ, γνωρίζουν πως έχουν να ανεβούν ένα βουνό, ενόψει των Ευρωεκλογών. Τα δεδομένα, σε καμία περίπτωση δεν είναι υπέρ τους, ωστόσο φιλοδοξούν, ότι με ένα ισχυρό ψηφοδέλτιο, στο οποίο θα περιλαμβάνονται και στελέχη από τον στενό κομματικό κύκλο, αλλά και προσωπικότητες που τυγχάνουν ευρείας αποδοχής από την κοινωνία των πολιτών, θα πετύχουν τον στόχο που τέθηκε, του 7,5% και αναλόγως θα κυνηγήσουν τις όποιες ελπίδες, έχουν για να πάρουν μια από τις έξι έδρες.

Για την ΕΔΕΚ, τα πράγματα μοιάζουν στην παρούσα συγκυρία πολύ πιο δύσκολα, αφού πέραν όλων των άλλων δυσκολιών, έχουν να αντιμετωπίσουν και τον παράγοντα εσωστρέφεια, με τις πληγές, από τις εσωτερικές προστριβές, τις διαγραφές, τις κατηγορίες, τις αγωγές και τις καταγγελίες, να μην έχουν κλείσει.

Συμπερασματικά, τα δεδομένα για τα κόμματα του κέντρου δεν είναι ευοίωνα. Αντιθέτως και σε πολιτικό επίπεδο και σε επίπεδο αριθμών, υπάρχει προβληματισμός και για το κομμάτι της συμπολίτευσης και πως αυτή λειτουργεί εις βάρος των κομμάτων και για το γεγονός ότι το Πολιτικό Βαρόμετρο της περασμένης Τρίτης, δεν είναι η πρώτη φορά που ανιχνεύει, μονοψήφιο ποσοστό και τέταρτη θέση για το ΔΗΚΟ και χαμηλά ποσοστά για ΔΗΠΑ και ΕΔΕΚ.

Υπενθυμίζεται ότι και στο πρώτο Πολιτικό Βαρόμετρο του περασμένου Σεπτεμβρίου, πάνω κάτω τα τρία κόμματα είχαν τα ίδια ποσοστά, συνεπώς είναι ξεκάθαρο, πως δημιουργείται μια τάση, η οποία όσο πλησιάζουν οι εκλογές δύσκολα θα ανατραπεί. Βέβαια, τα τρία κόμματα ως συμπολίτευση, έχουν το χρονικό περιθώριο να αλλάξουν την κατάσταση. Αν και ο ανασχηματισμός του Προέδρου Χριστοδουλίδη, επιδείνωσε αντί να βελτιώσει τις ισορροπίες μεταξύ Προεδρικού και κομμάτων, υπάρχει χρόνος για διορθωτικές κινήσεις αλλά και η ευκαιρία για δημιουργία ισχυρών ψηφοδελτίων, με προσωπικότητες που θα βοηθούσαν την προβληματική, σήμερα, κατάσταση.