Κομματική ή πολιτική η απομόνωση του Προέδρου Χριστοδουλίδη; Πώς επηρεάζει ο ανασχηματισμός

Ως μια κατάσταση ανήσυχης ηρεμίας, μπορεί να χαρακτηριστεί αυτή που ακολούθησε του ανασχηματισμού της περασμένης εβδομάδας από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αφενός η συνεχής διαρροή λεπτομερειών, για το τι μεσολάβησε από την παραίτηση Χατζηζαχαρία μέχρι την ανακοίνωση του ανασχηματισμού, και αφετέρου η δυσφορία που εκφράστηκε από τα κόμματα της συμπολίτευσης, τροφοδοτούν τη συζήτηση για την επόμενη ημέρα της Κυβέρνησης.

Μιας Κυβέρνησης, που μπορεί η ίδια να τονίζει -ίσως και τα γεγονότα- ότι έχει κάνει πολλά και λειτουργεί πλήρως αποτελεσματικά στη βάση του προγράμματος διακυβέρνησης του Νίκου Χριστοδουλίδη, το οποίο εφαρμόζει κατά γράμμα, ωστόσο πολλά κομμάτια της κοινωνίας, κάποια εκ των οποίων στήριξαν τον Νίκο Χριστοδουλίδη, καθώς και τα κόμματα, βλέπουν με σκωπτικό μάτι τα τεκταινόμενα.

Η πολιτική ανάλυση που ακολούθησε του ανασχηματισμού, έκανε λόγο για χαμένους και κερδισμένους. Πολλοί έβαζαν μέσα στους κερδισμένους το Δημοκρατικό Κόμμα και ανάμεσα στους χαμένους τα άλλα δύο κόμματα της συμπολίτευσης, την ΕΔΕΚ και τη ΔΗΠΑ. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική. Ξεκινώντας από τις αποχωρήσεις, θα πρέπει να σημειωθεί πως εκ των τεσσάρων υπουργών που αποχώρησαν, κανένας δεν είχε στενό κομματικό δεσμό με κάποιο κόμμα. Ειδικότερα, η Πόπη Κανάρη και η Άννα Κουκκίδου Προκοπίου, ήταν υποδείξεις του ΔΗΚΟ, ο Μιχάλης Γιωργάλλας προερχόταν από την διαλυμένη Αλληλεγγύη της Ελένης Θεοχάρους και λέγεται πως ήταν υπόδειξη του Μαρίνου Σιζόπουλου, ενώ ο Πέτρος Ξενοφώντος, ήταν υπόδειξη του Μάριου Καρογιάν.

Στην Κυβέρνηση, τα τέσσερα πρώην μέλη της, αντικαταστάθηκαν από τον Μιχάλη Δαμιανό, που είναι αντιπρόεδρος του ΔΗΚΟ, την Μαρία Παναγιώτου, η οποία έχει καταγράψει μια αξιοσημείωτη κομματική καριέρα στην ΕΔΕΚ, τον Βασίλη Πάλμα, που εκτός από τους πιο στενούς συνεργάτες των Προέδρων Αναστασιάδη και Χριστοδοουλίδη ποτέ δεν έκοψε τους δεσμούς του με τη ΔΗΠΑ και τον Μάριο Καρογιάν, και τον Μάριο Χαρτσιώτη, ο οποίος προέρχεται από τη δεξιά.

Άρα το ΔΗΚΟ βλέποντας τον αντιπρόεδρο του να υπουργοποιείται, θα έπρεπε να δηλώνει ικανοποιημένο. Την ίδια ώρα η ΕΔΕΚ μπήκε για πρώτη φορά μετά από δέκα μήνες στην Κυβέρνηση, με κομματικό στέλεχος, ενώ η ΔΗΠΑ, είδε μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες του πολιτικού της χώρου, επίσης να υπουργοποιείται. Τα δεδομένα ωστόσο, είναι λίγο διαφορετικά, αφού στην ηγεσία του ΔΗΚΟ και δη στο περιβάλλον Νικόλα Παπαδόπουλου, είναι γνωστό πως οι όποιες σχέσεις με τον Μιχάλη Δαμιανό, ήταν τυπικού χαρακτήρα. Μάλιστα, άτομα από το περιβάλλον του κ. Παπαδόπουλου, είχαν αρνηθεί την υπουργοποίηση και αυτός ήταν και ο λόγος που ο Νίκος Χριστοδουλίδης, κατέληξε στην επιλογή του κ. Δαμιανού.

Επίσης, αυτό που επαναλάμβαναν πηγές από τη ΔΗΠΑ, είναι πως ο κ. Πάλμας, πιο πολύ συνεργάτης του Προέδρου Χριστοδουλίδη ήταν τον τελευταίο χρόνο, παρά στέλεχος της Παράταξης. Άλλωστε και πριν από τις Προεδρικές, ο κ. Πάλμας είχε στηρίξει και εργαστεί για την υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη από οργανωτικό πόστο, πριν καν η Δημοκρατική Παράταξη λάβει τις τελικές της αποφάσεις.

Αυτά τα δεδομένα, μπορεί στην παρούσα φάση να μην σημαίνουν και πολλά, ωστόσο απέδειξαν πως η συμμαχία ή καλύτερα το μπλοκ της συμπολίτευσης, δεν είναι δομημένο σε στέρεες βάσεις, που αποκλείουν ανατροπές στο εγγύς μέλλον. Σε συνδυασμό με πρώτον τα όσα συμβαίνουν στη Βουλή, όπου πολλές φορές βουλευτές της συμπολίτευσης ασκούν πολύ πιο έντονη κριτική από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης, δεύτερον τα όσα σημαντικά είπε στην ομιλία του κατά την τελετή διαβεβαίωσης των Υπουργών ο Πρόεδρος, όπου εξέφρασε ένα αίσθημα πολιτικής απομόνωσης, αφού θεωρεί πως τίποτα και κανένας δεν είναι δεδομένος για την Κυβέρνηση, και τρίτο τη δυσφορία που έσπευσαν να εκφράσουν οι ηγεσίες των κομμάτων της συμπολίτευσης, μπορεί να διαβλέψει κανείς, πως αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, θα ακολουθήσουν και άλλα επεισόδια στο σήριαλ της συμπολίτευσης.

Αυτό που θα ήθελε ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, το είχε επαναλάβει αρκετές φορές στο παρελθόν. Θα επιθυμούσε να έχει στη συμπολίτευση και τον Δημοκρατικό Συναγερμό, πράγμα, που όπως αποδείχθηκε, είναι στην παρούσα φάση ανέφικτο να συμβεί. Είναι ξεκάθαρο δηλαδή, πως θα ήθελε την πλειοψηφία των κομμάτων και αριθμητικά και στη βάση των ποσοστών, δίπλα του. Αντιθέτως, υπό τα σημερινά δεδομένα, πιο εύκολα θεωρεί και ο ίδιος ότι μπορεί να απομονωθεί πολιτικά, παρά να φέρει και νέες δυνάμεις στο πλευρό του.

Αυτό το σενάριο, εάν επιβεβαιωθεί θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί ο Νίκος Χριστοδουλίδης, στη βάση και των αποτελεσμάτων των Προεδρικών Εκλογών, ήταν ξεκάθαρο πως άντλησε ψήφους από όλους τους εκλογικούς χώρους, ακόμα και από την αριστερά. Αν όμως ως Κυβέρνηση νιώθει πως τίποτα και κανένας δεν είναι δεδομένος, τότε θα μιλάμε για έναν Πρόεδρο με ευρεία αποδοχή, αλλά απομονωμένο πιο πολύ κομματικά παρά πολιτικά. Μένει ωστόσο αυτό να διαφανεί αν, αφενός θα δυσκολέψει το έργο της διακυβέρνησης για τα επόμενα τέσσερα χρόνια και αν θα επηρεάσει τις αποφάσεις και τις επιλογές για την επόμενη πενταετία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Δημοσκόπηση REPORTER: Πρώτο το ΑΚΕΛ, τρίτο το ΕΛΑΜ, στα τάρταρα τα κόμματα της συμπολίτευσης