«Ακούς, κύριε Πρόεδρε…;»

 Οι γιορτάρες μέρες ευνοούν, αν δεν επιβάλλουν, λόγω και του συμβολισμού τους, έναν ηπιότερο πολιτικό λόγο κι ας είμαστε στην κορύφωση της προεκλογικής εκστρατείας. Η οξύτητα της πολιτικής αντιπαράθεσης και οι παρελθοντολογικές αναφορές, αχρείαστες κι ανώφελες – για κάποιους, ίσως βολικό πρόσχημα για τις ακολουθούμενες πολιτικές-, επιτείνουν την απαξίωση και των θεσμών και των πολιτικών προσώπων. Ο απλός άνθρωπος, ο εξαθλιωμένος από τις κακουχίες του Κακού που μας βρήκε, που βιώνει καθημερινά τη Σταύρωση, τώρα προσδοκά να ακούσει για την Ανάσταση. Να νιώσει έναν πολιτικό λόγο σύνεσης, ταξικής αυτοσυγκράτησης και εθνικής υπευθυνότητας. Κυρίως, προτάσεις και πράξεις, που θα τον βγάζουν απ’ το τέλμα. Κι όμως, δυστυχώς, απέχουμε από μια τέτοια εκδοχή.

Κύριε Πρόεδρε, απευθύνομαι σε σένα… Το έφεραν οι συγκυρίες, απ’ έξω κι από μέσα, και ανήλθες στο ύπατο αξίωμα. Όχι σε ιδανικές συνθήκες, το παραδέχομαι. Είχες τάξει, όμως, πολλά. Και κάνεις, τελικά, πολύ λίγα. Άρχισες πολύ άσχημα, το ομολόγησες. Ήταν και εκείνες οι φήμες για τις εκροές και οι «άριστοι» που δεν σε δικαίωσαν, οι επιλεκτικές μηδενικές ανοχές σου και οι αλλεπάλληλες παλινδρομήσεις για τις προεκλογικές δεσμεύσεις, που έγιναν φτερό στον άνεμο. Και ανέμενε κάποιος πως στην πορεία θα έφτιαχνες τα πράγματα. Είχες υποχρέωση να φτιάξεις τα πράγματα. Διότι, δεν είσαι πλέον κομματάρχης, προεδρεύεις για όλους μας.
Εν τέλει, επέλεξες στρατόπεδο σε ένα, όπως εξελίσσεται, άγριο ταξικό πόλεμο. Αγνόησες τους πολλούς και υπηρετείς τους λίγους. Ο κόσμος πεινά, κύριε Πρόεδρε, δεν το βλέπεις; Κι ούτε χορταίνει με επικοινωνιακά τεχνάσματα και ραφιναρισμένα νούμερα. Η κοινωνία εξαθλιώνεται και βουλιάζει μέσα στη μιζέρια. Βιώνουμε, πλέον, μια ανθρωπιστική κρίση. Μακροχρόνια ανεργία, μετανάστευση, εσωτερική υποτίμηση μισθών και εισοδημάτων, φτωχοποίηση, κοινωνικά παντοπωλεία, κατάρρευση του συστήματος υγείας, «επαναστατική» φροντίδα με το ΕΕΕ, επερχόμενες εκποιήσεις: αυτή είναι η εικόνα της «σωτήριας» προσπάθειας της κυβέρνησής σου. Αλλιώς, η άνοιξη για την οποία μιλούσες έγινε βαρυχειμωνιά… Όχι για όλους. Γιατί κάποιοι αυγατίζουν τα κέρδη τους από την κρίση. Και εσύ όλο μας υπόσχεσαι ανάπτυξη. Ποιος θα τη φέρει; Οι φυλλοροούσες τράπεζες, οι ανύπαρκτες ξένες επενδύσεις ή ο μνημονιακός αντιαναπτυξιακός προϋπολογισμός;

Άκου, κύριε Πρόεδρε, πριν να είναι αργά. Γιατί, στην πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα, όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος. Υπάρχουν όρια και αντοχές που εξαντλούνται. Και η έπαρση όταν οδηγεί στην ύβρη σε πάει στην τύφλωση του νου και απ’ εκεί κατευθείαν στην «τίσιν», στην τιμωρία και τη συντριβή… Και αυτά δεν αργούν να έρθουν, όταν πολλοί αρχίζουν να συνειδητοποιούν πως το success story του Χάρη είναι, ουσιαστικά, μια ιστορία τρόμου…

Κύριε Πρόεδρε, μιλώ σε σένα. Θα σε κρίνει αυστηρά η ιστορία. Βάλε τα παιδιά μας πάνω από το Κόμμα, τους ολίγους «φίλους» σου και την τάξη σου. Γίνε, όντως, ο Ηγέτης της κρίσης. Τότε, έχεις να κερδίσεις πολλά. Κι εσύ κι εμείς κι ο τόπος μας…

Υποψήφιος βουλευτής 
ΑΚΕΛ – Αριστερά – Ν.Δ στην επαρχία Λάρνακας
 

Δειτε Επισης

Τι έχουμε και ποια Ευρώπη θέλουμε
Έστω και τώρα βοηθήστε τη μάνα να ησυχάσει και τον Θανάση να αναπαυθεί...
Δικαίωμα Κρατουμένων στην επανένταξη
Η Ποινική και Πειθαρχική ευθύνη των μελών της Αστυνομίας/Εθνικής φρουράς στην υπόθεση του Θανάση Νικολάου
Η Δικαίωση άργησε μια ολόκληρη ζωή...
Επιλογή για το μέλλον της Ευρώπης
Η προσβολή του τεκμηρίου αθωότητας από δηλώσεις του ΥΔΔΤ
Έξαρση εγκλήματος: Απ' ον μπορεί να δέρει το γάρο, δέρνει το σάμαν
Συνέχιση ή Μετατροπή Αλλοδαπής Ποινής στη Κύπρο
Πορεία Χριστοδούλας, η σύνοψη των αγώνων μας σήμερα