Στο κενό η νέα ένσταση Γιαννάκη με σημαία την παύση Οδυσσέα-«Δεν δεσμεύει άλλο Δικαστήριο η μαρτυρία στο Ανώτατο»

Απορρίφθηκε και η νέα προδικαστική ένσταση του πρώην Επιτρόπου Εθελοντισμού, Γιαννάκη Γιαννάκη, σε σχέση με αίτημα που υπέβαλε η υπεράσπιση του για διεξαγωγή δίκης εντός δίκης ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, το οποίο δικάζει την υπόθεση που καταχωρήθηκε σε βάρος του και η οποία αφορά πλαστογραφία και κυκλοφορία πλαστού εγγράφου.

Η ένσταση προέκυψε με αφορμή την αίτηση που καταχώρησε ο Γενικός Εισαγγελέας για παύση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη, στα πλαίσια της οποίας έγινε αναφορά στην υπόθεση Γιαννάκη, η οποία είχε αποκαλυφθεί και εξεταστεί από τον τέως Γενικό Ελεγκτή.

Στα πλαίσια της δίκης, κατά την κατάθεση του πρώτου μάρτυρα κατηγορίας, η Κατηγορούσα Αρχή ζήτησε από τον λοχία της Αστυνομίας να παρουσιάσει στο Δικαστήριο έναν ψηφιακό δίσκο, ο οποίος περιέχει βίντεο από την οικοσελίδα του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, ημερομηνίας 7.10.2015, με θέμα «50 χρόνια Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού - Συνάντηση Ιδεών - κ. Γιάννη Γιαννάκη».

Ο δικηγόρος του πρώην Επιτρόπου, Γιάννης Πολυχρόνης,, ήγειρε ένσταση, ζητώντας από το Δικαστήριο να διατάξει διεξαγωγή δίκης εντός δίκης, ώστε να αποφασίσει εάν πρέπει να αποδεχθεί την κατάθεση του τεκμήριου, εξετάζοντας τους ισχυρισμούς ότι αυτό λήφθηκε παράνομα ή κατά παράβαση που κατοχυρώνουν συνταγματικών διατάξεων του κατηγορούμενου.

Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Πολυχρόνης υποστήριξε ότι «ως αποτέλεσμα της παράνομης διερεύνησης που προηγήθηκε από τον τέως Γενικό Ελεγκτή της Δημοκρατίας, ο οποίος δεν είναι ανακριτής υπό την εννοία του άρθρου 41 του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, οτιδήποτε έχει συλλεγεί αποτελεί καρπό δηλητηριώδους δέντρου και συνεπώς θα πρέπει να αποκλειστεί ως παρανόμως ληφθείσα μαρτυρία».

Στην αντίπερα όχθη, η Κατηγορούσα Αρχή, η οποία εκπροσωπήθηκε από την Πολίνα Ευθυβούλου, υποστήριξε ότι τυχόν έγκριση του αιτήματος της υπεράσπισης θα οδηγούσε σε κατατεμαχισμό της δίκης κατά τρόπο ανεπίτρεπτο. Πρόσθετα, υποστήριξε πως δεν υφίσταται αναγκαιότητα διεξαγωγής δίκης εντός δίκης, επειδή τα τεκμήρια που προτίθεται να καταθέσει η Κατηγορούσα Αρχή για σκοπούς απόδειξης της υπό εκδίκαση υπόθεσης, δεν στηρίζονται στην όποια διερεύνηση της Ελεγκτικής Υπηρεσίας, αλλά σε διερεύνηση που έγινε από την Αστυνομία, νομότυπα και δυνάμει των ανακριτικών εξουσιών της.

Χαρακτηρίζοντας πρόωρη, γενική και αόριστη την ένσταση της υπεράσπισης, η κα Ευθυβούλου ισχυρίστηκε ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε διασύνδεση των κατ' ισχυρισμών παραβιάσεων συνταγματικών δικαιωμάτων του κατηγορούμενου με την λήψη των τεκμηρίων, αλλά πρόκειται για μια νέα προσπάθεια να εξεταστεί εκ νέου ζήτημα δίκαιης δίκης παρά την επικυρωθείσα από το Ανώτατο Δικαστήριο ενδιάμεση απόφαση του Δικαστηρίου, στην οποία απορρίφθηκε σχετική εισήγηση εκ μέρους της υπεράσπισης.

Εξετάζοντας τα όσα λέχθηκαν από τις δύο πλευρές, το Δικαστήριο (σ.σ δικαστής Νικόλ Γρηγορίου) απέρριψε την ένσταση της υπεράσπισης του Γιαννάκη Γιαννάκη, λέγοντας αρχικά πως η δίκη εντός δίκης είναι μια αυτοτελής διαδικασία η οποία κρίνεται αποκλειστικά στη βάση της μαρτυρίας που προσάγεται εντός του πλαισίου της, ενώ υπέδειξε πως διεξάγεται μόνο όταν κάτι τέτοιο κρίνεται απολύτως απαραίτητο.

Από εκεί και πέρα, το Δικαστήριο συμφώνησε με την θέση της Κατηγορούσας Αρχής, πως στην προκειμένη περίπτωση «απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά σε διασύνδεση των ισχυρισμών για παραβίαση των δικαιωμάτων, με την διαδικασία συλλογής οποιουδήποτε τεκμηρίου, τοσούτω μάλλον του τεκμηρίου του οποίου η κατάθεση επιχειρήθηκε».

Περαιτέρω, ανέφερε πως «η αρχή του καρπού του δηλητηριώδους δέντρου όπως χαρακτηρίστηκε στην Κυπριακή νομολογία, η οποία υπαγορεύει τον αποκλεισμό μαρτυρίας λόγω παράβασης βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων, επιβάλλει την ύπαρξη αιτιώδους συνάφειας της αρχικής παρανομίας με τη μαρτυρία, ούτως ώστε να δικαιολογείται ο αποκλεισμός της. Σε περίπτωση δε, που η μαρτυρία αποσυναρτηθεί και αποτιμηθεί από την προηγηθείσα παρανομία, τότε ενδεχομένως να γίνει αποδεκτή. Στο παρόν στάδιο, καθίσταται επομένως ανέφικτο να εξεταστούν απομονωμένα από την κυρίως δίκη, όλα όσα προβάλλει η υπεράσπιση, εντός ενός πλαισίου δίκης εντός δίκης που επιβάλλεται να είναι συγκεκριμένο και αυστηρά οριοθετημένο».

Επιπρόσθετα το Δικαστήριο υπέδειξε πως ζητήματα όπως η καταγγελία, οι ενέργειες της Αστυνομίας κατά τη διερεύνηση και τυχόν παράνομη εμπλοκή οποιουδήποτε, αλλά και οι συνέπειες της για τον κατηγορούμενο, μπορούν να εξεταστούν και να αξιολογηθούν μόνο αφού τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου το σύνολο της μαρτυρίας.

«Με αυτό τον τρόπο αποφεύγεται ο κίνδυνος εκτροχιασμού της δίκης, χωρίς να παραβλάπτονται με οποιοδήποτε τρόπο τα συμφέροντα του κατηγορούμενου», υπέδειξε καταληκτικά το Δικαστήριο, ενώ αναφέρθηκε και στην απόφαση του Ανώτατου Συνταγματικού Δικαστηρίου στην υπόθεση του Οδυσσέα Μιχαηλίδη.

«Στην αίτηση παύσης του Γενικού Ελεγκτής, το περιεχόμενο της οποίας επικαλείται η υπεράσπιση, αποτελούν ευρήματα του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου το οποίο ενεργούσε ως Συμβούλιο, στη βάση μαρτυρίας που προσήχθη ενώπιον του για τους σκοπούς εξέτασης της εν λόγω αίτησης. Επ' ουδενί αποτελεί δικαστική γνώση η μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον άλλου Δικαστηρίου, ούτε δύναται να δεσμεύσει με οποιοδήποτε τρόπο το παρόν Δικαστήριο και σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να τονιστεί ότι αφορούσε μια διαδικασία εντελώς διαφορετικής φύσης, με εντελώς διαφορετικό αντικείμενο».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Όχι Ανωτάτου στην έφεση Γιαννάκη για το αίτημά του να ανασταλούν οι σε βάρος του κατηγορίες