Η εξαίρεση Σάντη δεν θα έπρεπε να αποτελεί... εξαίρεση στο πολυσυζητημένο κεφάλαιο της Σύγκρουσης Συμφέροντος

Αρκετοί ήταν αυτοί που αιφνιδιάστηκαν, όταν την περασμένη Πέμπτη, με την έναρξη της διαδικασίας ενώπιον του Συμβουλίου, του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου, για την αίτηση παύσης του Γενικού Ελεγκτή που καταχώρησε ο Γενικός Εισαγγελέας, ένας εκ των Δικαστών, ο Νικόλας Σάντης, ζήτησε και πήρε τον λόγο, προκειμένου να ανακοινώσει την εξαίρεση του.

Ο κ. Σάντης, πήρε τον λόγο και ενημέρωσε τους παρόντες, αλλά και την κοινή γνώμη, πως θα εξαιρεθεί από τη διαδικασία, διότι, όπως είπε, ο γιος του εργάζεται σε ένα από τα δικηγορικά γραφεία, που εκπροσωπεί τον Γενικό Ελεγκτή και συνεπώς, θα απέχει. Τον κ. Σάντη ακολούθησαν οι παρεμβάσεις άλλων δύο Δικαστών, οι οποίες αφενός ενημέρωσαν το Σώμα και τις δύο πλευρές για τη πελατειακή σχέση που έχουν με δύο άλλα γραφεία που εκπροσωπούν τους διαδίκους στη διαδικασία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Τέλειωσαν τα ψέματα για Εισαγγελέα και Ελεγκτή-Μπαίνει στα βαθιά η αίτηση, αποφασισμένο το Συμβούλιο

Αφού ενημερώθηκαν οι δύο πλευρές, αφενός αποδέχτηκαν την εξαίρεση του Δικαστή Σάντη και ταυτόχρονο δεν έφεραν καμία ένσταση σε ότι αφορά τις άλλες δύο Δικαστίνες και ως εκ τούτου δεν εξαιρέθηκαν. Πρόκειται για μια περιορισμένης εμβέλειας, στα όρια της ασήμαντης εξέλιξης, η εξαίρεση ενός Δικαστή, ωστόσο στην Κύπρο του 2024, αποτελεί είδηση.

Αποτελεί είδηση διότι οι πλείστοι θεσμοί του κράτους, αγνοούν τι σημαίνει η σύγκρουση συμφέροντος και συμπεριφέρονται ωσάν και δεν αντιλαμβάνονται πως η εξουσία που λαμβάνουν, πέραν από δικαιώματα, περιλαμβάνει και υποχρεώσεις. Μέσα σε αυτές τις υποχρεώσεις, είναι πως όταν βρίσκονται ενώπιον αποφάσεων ή συζητήσεων που επηρεάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άμεσα και προσωπικά τους ίδιους ή στενά τους συγγενικά πρόσωπα, αφενός να το δηλώνουν και αφετέρου να απέχουν. Πρώτον για να μην επηρεάζουν τους υπόλοιπους, δεύτερον για να φεύγουν από πάνω τους οι οποιεσδήποτε σκιές ότι εξυπηρετούν προσωπικά τους συμφέροντα και τρίτον για να δίνουν το παράδειγμα και στους υπόλοιπους.

Είτε αυτοί είναι Δικαστές, είτε υπουργοί, είτε βουλευτές, είτε ανεξάρτητοι θεσμοί, ακόμα και διευθυντές στη δημόσια υπηρεσία, έχουν όλοι υποχρέωση να δηλώνουν εκ των προτέρων και να προβαίνουν στις ανάλογες ενέργειες εκεί και όπου προκύπτει σύγκρουση συμφέροντος. Μπορεί ο κάθε ένας εξ αυτών, να έχει τις καλύτερες, τις πιο αγαθές και ακέραιες προθέσεις. Οι διαφωνούντες όμως, με αυτές τους τις αποφάσεις, θα αρπάξουν την ευκαιρία και θα τους κατηγορήσουν. Και κάπως έτσι, διάφοροι θεσμοί, εισέρχονται σε μια κατάσταση εσωστρέφειας, που καταλήγει στην ανυποληψία που σήμερα βιώνουμε, σχεδόν για το σύνολο των θεσμών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Μπήκαν στο ρινγκ, έδωσαν στίγμα προθέσεων Εισαγγελία και Ελεγκτής-Πρώτη μάχη η νομιμοποίηση της αίτησης

Θα πει κάποιος, ότι η Κύπρος είναι ένας μικρός τόπος και όλοι λίγο πολύ γνωρίζονται, είναι φίλοι, συγγενείς ή κουμπάροι. Συνεπώς, είναι αναπόφευκτο να συμβαίνει. Δεν μπορεί όμως να πειστεί ο μέσος πολίτης, ότι για παράδειγμα ένας βουλευτής με δικηγορικό γραφείο, δεν επηρεάζεται από το προσωπικό του συμφέρον, όταν ασχολείται με νομικά θέματα στη Βουλή. Όταν ένας βουλευτής, ιδιοκτήτης ιδιωτικών φροντιστηρίων, αποφασίζει για τη δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση, όταν ένας υπουργός ψηφίζει για διαβατήρια πελατών του δικηγορικού του γραφείου ή όταν ο χ αξιωματικός διερευνά μια υπόθεση στην οποία εμπλέκεται στενό συγγενικό του πρόσωπο.

Στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα, όπου η κυρίαρχη άποψη μέσα στην κοινωνία είναι πως στον τόπο μας η διαφθορά ζει και βασιλεύει από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα ζητήματα, οι διάφοροι αξιωματούχοι και έχοντες εξουσία, καλούνται να είναι διπλά και τριπλά προσεκτικοί.

Θα πει κάποιος ότι η απλή κίνηση του Δικαστή Σάντη, αποτελούσε μονόδρομο, στη σκιά των καταγγελιών του δικηγόρου Νίκου Κληρίδη και τα γνωστά γεγονότα του Ιανουαρίου του 2019, ύστερα από τη σύγκρουση του τότε Γενικού Εισαγγελέα, με τον τότε Πρόεδρο του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Υπενθυμίζεται ότι τότε, έγινε δημόσια καταγγελία, ότι σε τουλάχιστον δύο περιπτώσεις το Ανώτατο ενήργησε κατά τρόπο μεροληπτικό, αφού παραβιαζόταν η Αρχή, ότι η δικαιοσύνη δεν πρέπει απλώς να απονέμεται αλλά να φαίνεται ότι απονέμεται.

Υπήρχε μάλιστα και καταδίκη από το ΕΔΑΔ, για δικαστή του Ανωτάτου, ότι δίκασε υπόθεση, στην οποία εργοδοτείτο ο γιος του στο γραφείο που τη χειριζόταν. Όπως περίπου θα συνέβαινε, εάν δεν εξερείτο από την υπόθεση ο Δικαστής Σάντης στην εξέταση της αίτησης παύσης του Ελεγκτή.

Συνεπώς, η εξαίρεση του Δικαστή Σάντη, δεν θα πρέπει να είναι η εξαίρεση. Δεν θα πρέπει να αποτελεί είδηση πως ένας Δικαστής αποσείει προληπτικά από πάνω του τις όποιες σκιές. Θα έπρεπε να είναι ο κανόνας, όχι μόνο για τους Δικαστές, αλλά για όλου όσους κατέχουν εξουσία. Ενδεχομένως αν αυτή η πρακτική αποτελούσε τον κανόνα για όλους, σήμερα να μην υπήρχε αυτή η δυσπιστία στους θεσμούς και τους αξιωματούχους για τις αποφάσεις τους. Γιατί η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Νέο ιστορικό κεφάλαιο στην σύγκρουση θεσμών-Μπαίνουν στην αρένα τα στρατόπεδα Εισαγγελίας και Ελεγκτή
• Μπαίνουν στο δικαστικό ρινγκ για τη μητέρα των μαχών Εισαγγελία και Ελεγκτής-Ο τελικός των κορυφαίων θεσμών
• Στις 75 σελίδες η ένσταση Γενικού Ελεγκτή επί του αιτήματος της Εισαγγελίας για παύση του-Πρόσθεσε έγγραφα