Το αφήγημα της σταθερότητας, η συνέπεια στον χρόνο και το ρίσκο της αποδόμησης

Το αφήγημα του Δημοκρατικού Συναγερμού και του υποψηφίου του, Αβέρωφ Νεοφύτου, είναι σαφές και επαναλαμβανόμενο. Στις Προεδρικές Εκλογές οι ψηφοφόροι έχουν να επιλέξουν μεταξύ της σταθερότητας που προσφέρει η συνέχιση της διακυβέρνησης Συναγερμού και μεταξύ του αγνώστου της αντιπολίτευσης.

«Οι επιλογές στις επόμενες εκλογές είναι δύο. Είτε μένει ο ΔΗΣΥ ως ο πρωταγωνιστής για περαιτέρω εξέλιξη και σταθερότητα της χώρας, είτε η σημερινή αντιπολίτευση έρχεται στην εξουσία. Δεν υπάρχουν τρίτες επιλογές», είναι η αναφορά που τροποποιείται ελαφρώς αναλόγως περίστασης, αλλά διατηρεί το ίδιο νόημα. Η λέξη κλειδί που λειτουργεί ως σύνθημα είναι η «σταθερότητα».

Η συγκεκριμένη ρητορική απευθύνεται σε δύο διαφορετικά ακροατήρια και εξυπηρετεί ταυτόχρονα δύο διαφορετικούς στόχους. Γι’ αυτό και είναι βολική και επαναλαμβάνεται με κάθε ευκαιρία, τόσο από τον ίδιο τον υποψήφιο του κόμματος, όσο κι από τους εκπροσώπους του.

Το πρώτο -και ενδεχομένως πιο σημαντικό- κοινό είναι το Συναγερμικό, στο οποίο προσπαθούν συνεχώς να περνούν το μήνυμα πως ο πραγματικός εκπρόσωπος της παράταξης και ο πραγματικός συνεχιστής του Νίκου Αναστασιάδη είναι ο Αβέρωφ Νεοφύτου. Η ανάγκη γι’ αυτή επισήμανση προκύπτει από το γεγονός πως όλοι οι βασικοί υποψήφιοι υπήρξαν στενοί συνεργάτες του Προέδρου της Δημοκρατίας και, ως εκ τούτου, είχαν σε κάποιο βαθμό συνεισφορά στο έργο και την πολιτική του.

Κυρίως, όμως, αφορά το πρόσωπο του τέως Υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Χριστοδουλίδη. Ενός υποψηφίου που δεν αποποιείται τις Συναγερμικές του καταβολές, επικροτεί το έργο της διακυβέρνησης Αναστασιάδη και δεν παίρνει τις αποστάσεις που ενδεχομένως να ήθελαν να δουν τα κόμματα του Κέντρου, που προσανατολίζονται να υποστηρίξουν την υποψηφιότητά του. Και αυτή η προσέγγιση φαίνεται να του βγαίνει, καθώς, όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, καταφέρνει να διεισδύσει στην εκλογική βάση του ΔΗΣΥ, με ένα ποσοστό των Συναγερμικών να προκρίνουν τη δική του υποψηφιότητα έναντι αυτή του προέδρου του κόμματος. Για να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο και να αφυπνίσει τον κομματικό πατριωτισμό, ο ΔΗΣΥ φροντίζει με κάθε ευκαιρία να κατατάσσει τον κ. Χριστοδουλίδη στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, προσπαθώντας, μάλιστα, να τον συνταυτίσει με το ΔΗΚΟ, ώστε να τονίσει πως δεν αποτελεί Συναγερμική επιλογή.

Υπάρχει, όμως, και το ακροατήριο πέραν από τη βάση του ΔΗΣΥ. Αυτό στο οποίο ποντάρει ο Αβέρωφ Νεοφύτου, μέσα από την προώθηση των επιτευγμάτων της Κυβέρνησης Αναστασιάδη, για να προωθήσει την ιδέα της συνέχειας και της συνέπειας. Σε αυτό το κοινό είναι που δημιουργεί το δίλημμα μεταξύ της ασφάλειας του γνώριμου και της ανασφάλειας του αγνώστου. Σε αυτό καλλιεργεί την ιδέα της σταθερότητας μέσα από μία ευθεία πολιτική γραμμή στον χρόνο, δημιουργώντας την εντύπωση ότι η προώθηση της αλλαγής που ευαγγελίζεται η αντιπολίτευση είναι ρευστή και ενέχει ρίσκο.

Αν και η προσέγγιση αυτή εξυπηρετεί εύκολα τον διττό στόχο, δεν έρχεται χωρίς κινδύνους. Γιατί η διακυβέρνηση Αναστασιάδη δεν είναι συνυφασμένη στο μυαλό των ψηφοφόρων μόνο με επιτεύγματα. Δεν έχει στο ιστορικό της μόνο βελτιώσεις και μεταρρυθμίσεις. Δεν διαχειρίστηκε καταστάσεις μόνο με τον σωστό τρόπο. Αντιθέτως, στο μυαλό αρκετών, εάν ερωτηθούν τι θυμούνται πιο έντονα από αυτά τα εννέα χρόνια, ενδεχομένως να έρθουν πρώτα το κούρεμα και τα χρυσά διαβατήρια και μετά το ΓεΣΥ και το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα. Και προφανώς η συνέπεια που διαφημίζει το κόμμα του Προέδρου σχετίζεται με τα θετικά κι όχι με τα αρνητικά της διακυβέρνησής του.

Αυτά είναι επιχειρήματα που αναμένεται να χρησιμοποιήσει η αντιπολίτευση στον προεκλογικό και θα πρέπει ο ΔΗΣΥ να εξηγήσει ότι είναι συνεπής μόνο στους τομείς για τους οποίους έχει λόγους να είναι περήφανος κι όχι για τα λάθη, τις παραλείψεις και τις ανεπάρκειες που παρουσιάστηκαν μέσα σε σχεδόν μία δεκαετία στην εξουσία. Θα πρέπει να πείσει πως δεν θα διορίζει με σταθερότητα Γιαννάκηδες, με κριτήριο αριστείας την κομματική τους ταυτότητα, ούτε θα επιτρέψει ξανά σε κάποιους να εκμεταλλεύονται το κράτος, όπως γινόταν με το Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα.

Κι όσο αυξάνεται ο πληθωρισμός, το κόστος ζωής μεγαλώνει και η ποιότητα ζωής υφίσταται πλήγματα, προφανώς και θα πρέπει το επιτελείο Αβέρωφ να πείσει πως μπορεί να μας βγάλει από αυτή την κρίση με τις μικρότερες δυνατές συνέπειες κι όχι ότι θα συνεχίσουμε σταθερά να βλέπουμε την αγοραστική μας δύναμη να μειώνεται και να αισθανόμαστε ότι δουλεύουμε με αποκλειστικό στόχο να πληρώνουμε ενοίκια και λογαριασμούς.

Η σταθερότητα δεν έχει μόνο μία όψη και δεν έχει μόνο Συναγερμική ανάγνωση. Και με την ευκολία που μπορεί να χτιστεί αυτό το επιχείρημα, μπορεί και να αποδομηθεί από την αντιπολίτευση. Η πορεία θα δείξει εάν η σταθερότητα του Αβέρωφ Νεοφύτου θα αποτελέσει τελικά ρίσκο…  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Ρίχνει καρφιά για τους ανθυποψηφίους του ο Αβέρωφ-Τους προ(σ)καλεί για debate
• Ποιοτικά κριτήρια για το ΓεΣΥ θέλει ο Αβέρωφ-Να μην μετατραπεί σε κατάρα η ευλογία
• Στην αντεπίθεση κατά Στεφάνου ο ΔΗΣΥ-«Προοδευτική αλλαγή σημαίνει ανεργία;»
• Δυσοίωνες προβλέψεις Αβέρωφ για οικονομία-«Εξαρτάται ποιος είναι ο τιμονιέρης»