Ποιος χωρά στο κουστούμι υποψηφίου του ΑΚΕΛ; Οι επιλογές, τα υπέρ και τα κατά

Στην εξεύρεση υποψηφίου από πλευράς ΑΚΕΛ επικεντρώνεται το ενδιαφέρον για τις Προεδρικές Εκλογές τις τελευταίες ημέρες και ιδιαίτερα μετά την επισημοποίηση του αδιεξόδου στις διαβουλεύσεις με το ΔΗΚΟ. Το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης δημοσίως δεν αναφέρεται σε ονόματα, ενώ προτάσσει την εξεύρεση συνεργασιών, καθώς, παρά την αποτυχία με το ΔΗΚΟ, δεν έχει αποκλειστεί η συνεργασία με κανένα από τα υπόλοιπα κόμματα του κεντρώου χώρου, τα οποία βρίσκονται επίσης σε διαδικασία αναζήτησης για τις Προεδρικές.

Όπως και κατά τη διάρκεια των συζητήσεων με το ΔΗΚΟ, το ΑΚΕΛ θέτει ως προτεραιότητα την ανάγκη για αλλαγή στη διακυβέρνηση του τόπου, η οποία θα επιτευχθεί μέσα από συγκεκριμένες ενέργειες που αφορούν τα μεγαλύτερα ζητήματα που είναι αντιμέτωπη αυτή τη στιγμή η Κύπρος. Και αναγνωρίζουν ότι όσο πιο πολλές δυνάμεις της αλλαγής καταφέρουν να ενώσουν, τόσο πιο εύκολο θα είναι να επιτευχθεί. Γι’ αυτό και αναμένεται να εντείνει τον διάλογο με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, με τις οποίες υπάρχει κάποιο περιθώριο συνεννόησης, με έμφαση στους Οικολόγους, οι οποίοι θεωρούν πως ιδεολογικά βρίσκονται πιο κοντά στο ΑΚΕΛ και εμφανίζονται αποστασιοποιημένοι από άλλες επιλογές. Πιο δύσκολη αλλά όχι ακατόρθωτη θα ήταν και μία συνεργασία με την ΕΔΕΚ ή την ΔΗΠΑ, οι οποίες όμως δεν αποκλείουν ούτε την συνεργασία με τον Αβέρωφ Νεοφύτου, ούτε με τον Νίκο Χριστοδουλίδη.

Σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα, το ΑΚΕΛ εμμένει στη θέση που εξέφραζε και καθ’ όλη τη διάρκεια του διαλόγου με το ΔΗΚΟ. Ότι θα πρέπει να εξευρεθεί μία προσωπικότητα κοινής αποδοχής, η οποία να έχει την ικανότητα να αντλεί υποστήριξη από διάφορα δημογραφικά στρώματα και να φέρνει στο τραπέζι αξιοπιστία θέσεων και όχι κομματικά βαρίδια, με στόχο όχι απλώς να περάσει στον δεύτερο γύρο αλλά να διεκδικήσει με πραγματικές προοπτικές την Προεδρία.

Εάν τελικά δεν καταστεί δυνατή η εξεύρεση ενός ανεξάρτητου προσώπου, ακόμη κι αν αυτό υποστηρίζεται μόνο από το κόμμα της Αριστεράς, τότε υπάρχει πάντα η επιλογή της καθόδου ενός κομματικού στελέχους. Ωστόσο στο ΑΚΕΛ θεωρούν ότι αυτό είναι το τελευταίο σενάριο, εάν δεν ευοδωθεί καμία συνεργασία με άλλα κόμματα και εάν δεν βρεθεί μία προσωπικότητα που το κόμμα μπορεί να υποστηρίξει έστω κι από μόνο του, κατά το πρότυπο Σταύρου Μαλά.   

Τόσο ενώπιον των συλλογικών οργάνων του ΑΚΕΛ όσο και στα πολιτικά πηγαδάκια, πάντως, λέγονται και ακούγονται πολλά αναφορικά με τις προσωπικότητες τις οποίες θα μπορούσε να υποστηρίξει το ΑΚΕΛ. Κι ακόμη περισσότερα θα λεχθούν όταν αυτές τεθούν ενώπιον των κομματικών ομάδων βάσης, όπου κάθε μέλος θα μπορεί να εκφράσει τις προτιμήσεις του. Κάποιοι έχουν περισσότερες πιθανότητες και κάποιοι πολύ λιγότερες, αλλά, όταν θα παρουσιαστούν οι τελικές εισηγήσεις ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής, πριν πραγματοποιηθεί το έκτακτο Συνέδριο, είναι πιθανόν να είναι περισσότερες από μία, αν στην πορεία δεν ξεχωρίσει ένα και μόνο πρόσωπο.

Στο τραπέζι έχουν πέσει διάφορες ιδέες ως προς τα ονόματα, οι οποίες δεν είναι απαραίτητο ότι θα συζητηθούν σοβαρά από το ΑΚΕΛ στην τελική ευθεία. Κάποια είναι απλώς σκέψεις, άλλα εξετάζονται σοβαρά και κάποια εισηγήσεις που κατατίθενται από διάφορους, οι οποίες δεν σημαίνει ότι θα τύχουν τελικά αξιολόγησης. Όλες οι περιπτώσεις έχουν υπέρ και όλες έχουν κατά για το κόμμα της Αριστεράς και πρέπει να μελετηθούν σοβαρά προτού ληφθούν αποφάσεις. Τα πρόσωπα που ακούγονται εντονότερα τις τελευταίες ημέρες είναι τα ακόλουθα:

Αχιλλέας Δημητριάδης

Για πολλούς θεωρείται φαβορί για το ΑΚΕΛ. Ήταν ένα από τα πρόσωπα που έπεσαν στη συζήτηση και κατά τη διάρκεια του διαλόγου με το ΔΗΚΟ, καθώς κρίνεται ως επαρκώς ανεξάρτητος και αναγνωρίσιμος. Το ΔΗΚΟ τον θεωρούσε εντελώς λανθασμένη επιλογή, λόγω ιδεολογικών αποκλίσεων, οι οποίες ενδεχομένως να ισχύουν και για τους ψηφοφόρους της δεξαμενής του Κέντρου ευρύτερα. Στον αντίποδα, ωστόσο, είναι ένα πρόσωπο που εξήγγειλε ήδη την υποψηφιότητά του και έχει βάλει τον προεκλογικό του στις ράγες, άρα δεν ξεκινά από το μηδέν και, ως προερχόμενος από την αστική Λευκωσία, το μεγαλύτερο δημογραφικό μπλοκ των εκλογών, ίσως μπορεί να διεισδύσει και σε άλλους χώρους. Πάντως, στην τελευταία δημοσκόπηση του REPORTER και του IMR, ερχόταν τρίτος ανάμεσα στους ΑΚΕΛικούς, μετά τον Στέφανο Στεφάνου και την Ειρήνη Χαραλαμπίδου.  

Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή

Το όνομά της συζητήθηκε και κατά τη διάρκεια των διαβουλεύσεων με το ΔΗΚΟ, καθώς κρίνεται ως σοβαρή και αναγνωρίσιμη, με πλούσια εμπειρία στον χώρο της διπλωματίας και θητεία στην εκτελεστική εξουσία. Δεδομένου ότι υπουργοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, θεωρείται μία περίπτωση που θα μπορούσε να έχει ερείσματα και στον χώρο του Κέντρου. Από την άλλη, κανένα κόμμα δεν φαίνεται, μέχρι στιγμής, να εξέτασε σοβαρά την περίπτωσή της, ενώ η ίδια φαίνεται να πιστεύει πως δεν έχει νόημα να κατέλθει χωρίς επαρκή κομματική υποστήριξη, παρά το ενδιαφέρον της.

Ανδρέας Μαυρογιάννης

Παρουσιαζόταν και παλαιότερα ως επιλογή για το ΑΚΕΛ, όμως τώρα, λόγω της γνωστοποίησης της παραίτησής του από τη θέση του διαπραγματευτή για το Κυπριακό, επανήλθε έντονα στη συζήτηση. Ο κ. Μαυρογιάννης έχει παρόμοια επαγγελματική πορεία με την κ. Μαρκουλλή, η οποία κορυφώθηκε στο σημαντικό πόστο του διαπραγματευτή. Αυτό, ωστόσο, τον καθιστά βασικό συνεργάτη του Νίκου Αναστασιάδη. Αν το ΑΚΕΛ απορρίπτει τον Νίκο Χριστοδουλίδη για τον ρόλο που διαδραμάτισε στην πολιτική Αναστασιάδη στο Κυπριακό, είναι πολύ δύσκολο ταυτόχρονα να προκρίνει μια υποψηφιότητα Μαυρογιάννη. Από όλα τα ονόματα μη κομματικών στελεχών που ακούστηκαν, πάντως, είναι ενδεχομένως ο πλέον αναγνωρίσιμος.

Τάσος Χριστοφίδης-Στέλιος Πλατής

Πρόκειται για δύο πρόσωπα που φαίνεται να μπαινοβγαίνουν το τελευταίο διάστημα στις λίστες του ΑΚΕΛ, ως τεχνοκρατικές επιλογές. Ο κ. Χριστοφίδης δεν δοκιμάστηκε ιδιαίτερα στον πολιτικό στίβο, ενώ ο κ. Πλατής πέρασε από ψηφοδέλτιο του ΔΗΣΥ και το επιτελείο του Νικόλα Παπαδόπουλου και ηγείτο ενός μικρού πολιτικού σχηματισμού. Αμφότεροι, παρά την επιτυχημένη επαγγελματική τους πορεία, ωστόσο, δεν θεωρούνται αναγνωρίσιμες ή δημοφιλείς επιλογές, ούτε βαθιά μέσα στα πολιτικά πράγματα, όπως άλλα ονόματα που παίζουν. Η απουσία της σημαντικής εμπλοκής τους με την πολιτική, ωστόσο, παρά το γεγονός πως τους στερεί αναγνωρισιμότητα, τους προσθέτει κύρος, υπό την έννοια ότι θεωρούνται «καθαρές» επιλογές, χωρίς οποιαδήποτε εμπλοκή σε σκάνδαλα, σε μία εποχή που η αντίληψη του κόσμου για την σχέση ενός υποψηφίου με τη διαφθορά φαίνεται να αποτελεί κριτήριο ψήφου.

Ειρήνη Χαραλαμπίδου

Αδιαμφισβήτητα η βουλεύτρια Λευκωσίας είναι ένα από τα δημοφιλέστερα πρόσωπα στον χώρο του ΑΚΕΛ. Δεν θα δυσκολευόταν να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του κόμματός της (άλλωστε στις βουλευτικές εκλογές είναι η πρωταθλήτρια στους σταυρούς) αλλά παραμένει ερωτηματικό κατά πόσον έχει την ικανότητα να συγκεντρώσει ψήφους και από τα άλλα κόμματα, παρά της εκτίμησης που φαίνεται να χαίρει για την στάση της σε συγκεκριμένα ζητήματα. Ωστόσο η Ειρήνη Χαραλαμπίδου δεν πληροί το σημαντικότερο χαρακτηριστικό που θέτει ως προτεραιότητα το ΑΚΕΛ, αυτό της ανεξαρτησίας, καθώς είναι προβεβλημένη βουλεύτρια του κόμματος. Εάν, όμως, το ΑΚΕΛ αναγκαστεί, τελικά, να ακολουθήσει τον δρόμο της αυτόνομης καθόδου, τότε είναι μία επιλογή που θα τεθεί επί τάπητος, κυρίως από τη βάση. Το ερώτημα είναι κατά πόσον, σε ένα τέτοιο σενάριο, η δική της υποψηφιότητα υπερτερεί έναντι μίας υποψηφιότητας του Γενικού Γραμματέα του κόμματος.

Στέφανος Στεφάνου

Ο ηγέτης του ΑΚΕΛ διακήρυττε καθ’ όλη τη διάρκεια των συζητήσεων με το ΔΗΚΟ ότι δεν είναι προτιμητέα επιλογή να είναι υποψήφιοι οι αρχηγοί των κομμάτων και δεν αναμένεται να αλλάξει την στάση του λόγω του ναυαγίου. Αν, ωστόσο, το κόμμα του αποτύχει να κάνει οποιαδήποτε συνεργασία με άλλη πολιτική δύναμη ή μια ανεξάρτητη προσωπικότητα, είναι η προφανής επιλογή και, όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, η πιο ισχυρή ανάμεσα στους ψηφοφόρους του κόμματος, αφού θεωρείται μια καθαρή, παραδοσιακή, ΑΚΕΛική προσωπικότητα. Με την ικανότητά του να αντλήσει ψηφοφόρους άλλων κομμάτων χωρίς συνεργασία να θεωρείται αντίστοιχη με εκείνην του Αβέρωφ Νεοφύτου, θα επικεντρωθεί στη συσπείρωση της ΑΚΕΛικής βάσης, εάν κληθεί να είναι τελικά υποψήφιος. Συζητείται, όμως, ως επιλογή μόνο σε περίπτωση αυτόνομης καθόδου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Με επίκεντρο την αλλαγή διακυβέρνησης συνεχίζει το ΑΚΕΛ στην επόμενη μέρα
• Η ανατομία ενός αδιεξόδου-Η βούληση, η αλλαγή και οι διαφορετικές προσεγγίσεις