Εγκλωβισμένος ο ΔΗΣΥ-Οι τρεις δρόμοι, οι παγίδες και η πιο ανώδυνη επιλογή

Τα φώτα του προεκλογικού για τον πρώτο γύρο έσβησαν, σε όλα τα επιτελεία πλην των δύο που πέρασαν στον δεύτερο γύρο άρχισαν να μαζεύουν τα πράγματά τους και πλέον το ενδιαφέρον έχει στραφεί στις δυναμικές που θα αναπτυχθούν κατά τη διάρκεια της τρέχουσας εβδομάδας, υπέρ του Νίκου Χριστοδουλίδη και του Ανδρέα Μαυρογιάννη.

Κι αν για το τι θα πράξουν οι έντεκα υποψήφιοι των Προεδρικών, είναι λίγο πολύ για τους περισσότερους αδιάφορο, το τι θα πράξει ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Δημοκρατικός Συναγερμός, αποτελεί το πλέον κρίσιμο ερώτημα που αναζητά απάντηση. Μιας απάντησης που αναμένεται να δοθεί εντός της σημερινής ημέρας και συγκεκριμένα το απόγευμα στη συνεδρία του Πολιτικού Γραφείου του Δημοκρατικού Συναγερμού.

Πάνω στον Αβέρωφ Νεοφύτου και τον ΔΗΣΥ έπεσαν πολλά. Μετά από έναν μακρύ και κοπιαστικό προεκλογικό, πολλές εντάσεις, έντονη εσωστρέφεια που προκάλεσε η υποψηφιότητα Χριστοδουλίδη, διαφορετικές απόψεις, διαγραφές  και μια άνευ προηγουμένου προεκλογική εκστρατεία, που παρά την τρίτη θέση, από την ίδια την ηγεσία του ΔΗΣΥ, κρίνεται ως επιτυχημένη, αφού το κόμμα κατάφερε να εξασφαλίσει μεγαλύτερα ποσοστά και μεγαλύτερο αριθμό ψηφοφόρων από τις Βουλευτικές του 2021, ο ΔΗΣΥ βρίσκεται σήμερα για πρώτη φορά στην ιστορία του εκτός του δεύτερου γύρου Προεδρικών Εκλογών.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: H σκακιέρα κινήσεων Χριστοδουλίδη-Μαυρογιάννη και η διεκδίκηση των Συναγερμικών

Η παρούσα συγκυρία δημιουργία ουσιαστικά μια κατάσταση εγκλωβισμού για το κόμμα, αφού ενώπιον του έχει ουσιαστικά τρεις επιλογές, εκ των οποίων όποια κι αν επιλέξει τελικά, θα κληθεί να πληρώσει και το σχετικό πολιτικό κόστος. Κόστος που αναλόγως της επιλογής θα είναι διαφορετικό και ακόμα χειρότερα δεν μπορεί να προβλεφθεί στο σύνολό του την παρούσα φάση.

Κάνοντας κανείς μια βόλτα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα αντιληφθεί τις διαφορετικές τάσεις που επικρατούν ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ. «Μαύρο στον διασπαστή», όπως αποκαλούν κάποιοι τον Νίκο Χριστοδουλίδη, «δεν ξεχνάμε το 2013» η άποψη κάποιων άλλων που δεν θα ήθελαν να με τίποτα να δουν το ΑΚΕΛ στη διακυβέρνηση και πάει λέγοντας. Ανάλογη ήταν και η εικόνα στα πιο ψηλά δώματα της Πινδάρου. Κάποια στελέχη εξάλλου, έσπευσαν να δημοσιοποιήσουν πριν τις τελικές αποφάσεις του κόμματος της αποφάσεις τους, ενώ διαφορετικές προσεγγίσεις ακούστηκαν και στις δύο συσκέψεις που πραγματοποιήθηκαν στο Προεδρικό, μια το βράδυ της Κυριακής και μια το πρωί της Δευτέρας. Η τρίτη επιλογή που έπεσε στο τραπέζι και φαίνεται πως αν και κρύβει κι αυτή παγίδες για τον ΔΗΣΥ, γεφυρώνει κάπως τις δύο επικρατούσες τάσεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Αγγίζει τις ευαίσθητες χορδές των Συναγερμικών ο Χριστοδουλίδης

Η επιλογή στήριξης του Νίκου Χριστοδουλίδη, αναμφίβολα είναι η πολιτικά πιο συγγενική στο κόμμα. Πρόκειται για μια υποψηφιότητα που ουσιαστικά προέρχεται από τα σπλάχνα του κόμματος που είναι ιδεολογικά ταυτόσημη με τον ίδιο τον κ. Χριστοδουλίδη να μην έχει αποκηρύξει σε κανένα σημείο του προεκλογικού τις καταβολές του. Επιπλέον, οι σημερινοί υποστηρικτές της συγκεκριμένης επιλογής, φέρνουν ως επιχείρημα και το γεγονός ότι απέναντι από αυτή την επιλογή βρίσκεται το ΑΚΕΛ, ο άλλος ιδεολογικά αντίθετος πόλος. Σε αυτό πάτησε χθες και ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης, ο οποίος ενδεχομένως για πρώτη φορά σε όλη την πορεία του προεκλογικού, αναφέρθηκε στην ανάγκη «να μην επιστρέψουμε σε πολιτικές που οδήγησαν τον κυπριακό λαό, που οδήγησαν τη χώρα μας σε πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα» και «πισωγυρίσματα».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ο εκνευρισμός Αβέρωφ για Πρόεδρο, η δυσφορία για στελέχη και ο γρίφος για Β γύρο

Οι πολέμιοι της συγκεκριμένης επιλογής, έχουν ένα και μόνο ένα βασικό επιχείρημα. Δεν συγχωρούν στον Νίκο Χριστοδουλίδη το γεγονός ότι κινήθηκε αυτόνομα, περιφρόνησε τα κομματικά όργανα και επιχείρησε να «προσηλυτίσει» τους Συναγερμικούς ψηφοφόρους εις βάρος του επίσημου υποψηφίου του κόμματος. Σε αυτό το πνεύμα ήταν και η βασική επιχειρηματολογία του Αβέρωφ Νεοφύτου στις διάφορες προεκλογικές του συγκεντρώσεις. Άρα η επιλογή να στηριχθεί ο Νίκος Χριστοδουλίδης, ουσιαστικά θα αποτελούσε αναίρεση ενός σημαντικού μέρους των όσων τα στελέχη του κόμματος έλεγαν προεκλογικά και συνεπώς θα τα παρουσίαζε μη ταύτιση λόγων και έργων.

Η επιλογή στήριξης του Ανδρέα Μαυρογιάννη από την άλλη, φαίνεται στην παρούσα φάση, να αποτελεί επιλογή, όχι κατ΄ ανάγκην με πολιτικά κριτήρια –άλλωστε τις θέσεις εσωτερικής διακυβέρνησης ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ τις χωρίζει άβυσσος- αλλά κυρίως με εκδικητικά κριτήρια. Ως εκδίκηση δηλαδή του ΔΗΣΥ, έναντι του Νίκου Χριστοδουλίδη που διάσπασε και χρησιμοποίησε το κόμμα ως πολιτικό όχημα για την ανέλιξή του και την εξυπηρέτηση των προσωπικών του φιλοδοξιών, όπως είπε και σε μια ομιλία του ο Νίκος Αναστασιάδης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Τι άφησαν στον ΔΗΣΥ οι συναντήσεις με Μαυρογιάννη και Χριστοδουλίδη

Υπάρχει όμως και ένας άλλος βασικός πυλώνας επιχειρημάτων όσων επιμένουν, ότι ο ΔΗΣΥ θα πρέπει να στηρίξει τον Ανδρέα Μαυρογιάννη, που έχει να κάνει με το Κυπριακό. Θεωρείται δηλαδή ότι με τον Ανδρέα Μαυρογιάννη και το ΑΚΕΛ, υπάρχουν πολύ περισσότερα κοινά και δημιουργούνται πολύ καλύτερες συνθήκες στην προσπάθεια για λύση του Κυπριακού, απ΄ ότι με τον Νίκο Χριστοδουλίδη. Μάλιστα οι εκπρόσωποι της συγκεκριμένης σχολής σκέψης, υποστηρίζουν πως με μια πολιτική συμφωνία, που θα προβλέπει ότι ο ΔΗΣΥ θα έχει λόγο στον διορισμό του υπουργού Οικονομικών, διασκεδάζονται και οι προεκλογικές ανησυχίες του Αβέρωφ Νεοφύτου, για την αδυναμία του ΑΚΕΛ στη διαχείριση των οικονομικών του κράτους.

Το πρόβλημα της συγκεκριμένης συλλογιστικής άπτεται κυρίως του ιδεολογικού χάσματος και της απουσίας προηγούμενου συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων του τόπου. Όπως επίσης και στη δυσκολία να διοχετευθεί και να υιοθετηθεί από τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του κόμματος μια τέτοια απόφαση.

Η τρίτη επιλογή είναι αυτή της ψήφου κατά βούληση. Να καλέσει δηλαδή ο ΔΗΣΥ τους ψηφοφόρους τους να τοποθετηθούν όπως οι ίδιοι προσωπικά κρίνουν στον δεύτερο γύρο των εκλογών. Αυτή η επιλογή έχει ένα σημαντικό πολιτικό μειονέκτημα. Άλλωστε οι πιο παλιοί θα θυμούνται πως ο ΔΗΣΥ σχολίαζε τις αποφάσεις κομμάτων κυρίως του Ενδιάμεσου σε προηγούμενες Προεδρικές Εκλογές για «ψήφο κατά βούληση». Εθεωρείτο τότε από τον ΔΗΣΥ, ως μια ένδειξη έλλειψης πολιτικού θάρρους και απουσίας άποψης.

Από την άλλη είναι μια επιλογή που ενδεχομένως να προκαλέσει τις λιγότερες δονήσεις στο εσωτερικό του κόμματος, αφού θα δίδεται ουσιαστικά άδεια στα στελέχη να τοποθετηθούν αυτόβουλα, χωρίς να κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για ανυπακοή. Επιπλέον η ηγεσία δεν θα βρεθεί στη δύσκολη θέση να αυτοαναιρεθεί στηρίζοντας μια υποψηφιότητα που μέχρι χθες κατηγορούσε, είτε αυτή είναι του Ανδρέα Μαυρογιάννη, είτε του Νίκου Χριστοδουλίδη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Στο κάδρο του ΔΗΣΥ και η ψήφος κατά βούληση-Οι τάσεις ανάμεσα στα στελέχη