Η επόμενη μέρα των εκλογών, τα περιθώρια που στενεύουν και οι άμεσες ανάγκες

Οι Προεδρικές Εκλογές πλησίασαν πολύ. Μετρούμε πλέον αντίστροφα για να μάθουμε ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ποιο όραμα θα καθορίσει τη διακυβέρνηση του τόπου για την επόμενη πενταετία. Για να δώσει ο λαός εντολή σε ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα να τεθεί σε εφαρμογή και να δει τις ελπίδες του να μετατρέπονται σε πολιτικές.

Μπορεί στις 12 Φεβρουαρίου να τελειώσει η προεκλογική εκστρατεία για τα κόμματα και τους υποψηφίους, όμως ο μεγάλος αγώνας για τον απλό κόσμο δεν σταματά, επειδή θα παραδώσει σκυτάλη η απερχόμενη Κυβέρνηση στην επόμενη. Δεν σταματούν ούτε τα προβλήματα, ούτε οι αγωνίες. Κι όταν τελειώσουν τα  πυροτεχνήματα και συνέλθουν όλοι από τη μέθη της νίκης, θα πρέπει να συγχρονιστούν με την πραγματικότητα το συντομότερο δυνατόν και να βάλουν μπρος για αλλαγές.  

Είναι πλήρως κατανοητό πως, ό,τι κι αν έταζε προεκλογικά, καμιά νέα Κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα με την έναρξη της θητείας της. Κάποια από αυτά άλλωστε δημιουργούνταν χρόνια, άρα δεν είναι εύκολο να επιλυθούν μέσα σε μια μέρα. Γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά σημαντικό ο επόμενος Πρόεδρος να ιεραρχήσει σωστά τις ανάγκες που προέκυψαν και που θα συνεχίζουν να δημιουργούνται ενόσω συνεχίζουν να υφίστανται συγκεκριμένες συνθήκες.   

Τα περιθώρια έχουν στενέψει για χιλιάδες συμπολίτες μας εδώ και πολύ καιρό. Γι’ αυτό και η επόμενη Κυβέρνηση έχει πολύ λίγα για λάθη και αστοχίες. Θα πρέπει από την αρχή να έχει πλάνο. Πραγματικό κι όχι εύηχα προεκλογικά λόγια και προγραμματικά σημεία που δεν είναι απαραιτήτως ολοκληρωμένες προτάσεις. Να έχει συγκεκριμένες προτεραιότητες, οι οποίες θα προσφέρουν ανακούφιση κι όχι τσιρότα σε αυτούς που υποφέρουν εξαιτίας των οικονομικών συνθηκών. Και θα πρέπει οι όποιες κινήσεις να συνοδεύονται από μακροχρόνιους σχεδιασμούς, γιατί δεν θέλουμε απλώς παρηγοριά για τον άρρωστο, αλλά ανοσία από τις αρρώστιες. Ένα κράτος, μια οικονομία και μια κοινωνία που να είναι ανθεκτικά στις πιέσεις που προκαλούνται από εξωγενείς παράγοντες και καταστάσεις πέραν από τον έλεγχό μας.

Κι είναι ίσως απατηλό να κάνουμε λόγο για νέα αρχή. Γιατί η νέα αρχή υπάρχει μόνο για την ηγεσία. Για τους νικητές, γι’ αυτούς που περιμένουν υπομονετικά να καθίσουν στις καρέκλες τους, γι’ αυτούς που οι δικοί τους στόχοι έχουν επιτευχθεί. Για τον πολύ κόσμο είναι μια δραματική συνέχεια σε μια θρυμματισμένη χώρα. Μια ακόμη Δευτέρα, από αυτές που πρέπει να αποφασίσουν τι θα στερηθούν οι ίδιοι και τα παιδιά τους για να βγει η βδομάδα. Μια ακόμη Δευτέρα στην αφετηρία του αδιεξόδου. Και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνούν, δεν δικαιούνται να ξεχνούν μετά εκλογή τους.

Η λαϊκή εντολή δεν είναι κενή. Είναι γεμάτη με υποχρεώσεις. Ο λαός επενδύει σε κάποιους πολιτικούς, πιστεύοντας ότι έχουν τις ικανότητες και τη βούληση να κάνουν τα πράγματα καλύτερα. Κι οι ίδιοι έχουν υποχρέωση προς αυτούς που τους πίστεψαν -ακόμη και προς αυτούς που δεν τους πίστεψαν- όντως να το πράξουν. Να φροντίσουν τον απλό πολίτη, να ανταποκριθούν πρακτικά στις ανάγκες του. Να δουν το τώρα και να δουν και το μετά. Να κάνουν την Κύπρο ένα πιο γερό σπίτι για όλους μας, φτιαγμένο από καλύτερα υλικά, χτισμένο πάνω σε πιο σωστά θεμέλια.

Δεν θέλει άλλες πίκρες αυτός ο λαός, δεν χρειάζεται άλλες απογοητεύσεις. Μια χώρα πιο δίκαιη χρειάζεται. Πιο καθαρή. Μια πατρίδα ελεύθερη, εύρωστη, που να παράγει και να εκμεταλλεύεται ευκαιρίες. Μια Κύπρο για τους πολλούς, μια Κύπρο με ισότητα. Κι όλοι, μέσα από τα πολυσέλιδα προγράμματά τους, αυτά υπόσχονται. Στο χέρι τους είναι να αποδείξουν ότι μπορούν και θέλουν να τα κάνουν πράξη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Τα σκάνδαλα, οι Προεδρικές και η κατηγορία που μειώνεται όσο η ενοχή μεγαλώνει
• Ο ρόλος των αουτσάιντερς, ο εμβολιασμός προγραμμάτων και το παζάρι του β’ γύρου
• Προεκλογικός για τα μάτια των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ-Μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή