Ο ρόλος των αουτσάιντερς, ο εμβολιασμός προγραμμάτων και το παζάρι του β’ γύρου

Όσο πλησιάζει η ημερομηνία διεξαγωγής των Προεδρικών Εκλογών, τόσο πληθαίνουν και οι συζητήσεις ενόψει δευτέρου γύρου. Πέραν του μεγάλου χαμένου, του ατόμου δηλαδή που θα μείνει εκτός μεταξύ των Αβέρωφ Νεοφύτου, Ανδρέα Μαυρογιάνη και Νίκου Χριστοδουλίδη με διψήφιο ποσοστό και δεκάδες χιλιάδες ψήφους, ρόλο μεταξύ πρώτης και δεύτερης Κυριακής αναμένεται να διαδραματίσουν, σε κάποιο βαθμό, και οι «μικροί» υποψήφιοι, αλλά κυρίως οι ψηφοφόροι τους.

Μπορεί οι υποψηφιότητες των αουτσάιντερς να μην συγκεντρώνουν ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά και αρκετοί από αυτούς να κινηθούν κάτω από τη μία μονάδα, όμως από τις δημοσκοπήσεις προκύπτει πως συλλογικά οι 11 αυτοί υποψήφιοι ενδέχεται να εξασφαλίσουν περισσότερο από το 15% των ψήφων του πρώτου γύρου. Σημειώνεται πως ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα ήταν συμβατό με αυτό των Βουλευτικών Εκλογών του 2021, όταν τα κόμματα και οι ανεξάρτητοι υποψήφιοι που έμειναν εκτός Βουλής και αποτελούσαν τα αουτσάιντερς στο πλαίσιο εκείνης της διαδικασίας είχαν συγκεντρώσει συνολικά ποσοστό 14,6%.  

Με εξαίρεση το Κίνημα Αλληλεγγύη, το οποίο ήταν στη Βουλή κατά την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο και απέτυχε να διατηρήσει τις έδρες του, όλοι οι υπόλοιποι σχηματισμοί και ανεξάρτητοι υποψήφιοι κινούνταν έξω από τα όρια του παραδοσιακού πολιτικού συστήματος, ασχέτως αν ορισμένοι δεν διεκδικούσαν για πρώτη φορά εκλογή. Στα μάτια κάποιων πολιτών αυτό μεταφραζόταν ως αντισυστημικότητα. Ακόμη κι αν δεν υιοθετούσαν μια τέτοια ερμηνεία όμως, κατέστη ξεκάθαρο πως ένα αξιοσημείωτο ποσοστό πολιτών, επέλεξε να τηρήσει τις αποστάσεις του από τους παραδοσιακούς κομματικούς σχηματισμούς, είτε επειδή θεωρούσε πως με αυτό τον τρόπο θα τιμωρούσε το σύστημα, είτε επειδή πίστευε πραγματικά ότι η αλλαγή δεν μπορεί να προέλθει μέσα από αυτό.  

Σε παρόμοια λογική φαίνεται να κινείται μια αντίστοιχη μερίδα ψηφοφόρων και ενόψει των εκλογών της 5ης Φεβρουαρίου, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Με εξαίρεση τους τρεις βασικούς, από τους 14 υποψήφιους μόνο ο Χρίστος Χρίστου λαμβάνει υποστήριξη από κοινοβουλευτικό κόμμα, καθώς είναι ο πρόεδρος του ΕΛΑΜ.

Όπως γίνεται αντιληπτό, αυτή η μάζα ψηφοφόρων είναι εξαιρετικά ανομοιογενής, καθώς μοιράζεται ανάμεσα σε 11 υποψηφίους, κάποιοι εκ των οποίων συγκεντρώνουν πολύ υψηλότερα ποσοστά από τους υπόλοιπους στις δημοσκοπήσεις. Δεν είναι ούτε τα κίνητρά της ξεκάθαρα, ούτε και οι πολιτικές της τοποθετήσεις, καθώς τα πρόσωπα αυτά έχουν εκ διαμέτρου διαφορετικές θέσεις για διάφορα ζητήματα, με πρώτο το Κυπριακό. Συνεπώς δεν αναμένεται να επιδείξουν όλοι την ίδια εκλογική συμπεριφορά. Αναμένεται, όμως, πως η πλειοψηφία τους θα ασκήσει το εκλογικό της δικαίωμα στον δεύτερο γύρο και, ως εκ τούτου, να διοχετευτούν προς το ζευγάρι των δύο διεκδικητών ως πρόσθετες δεξαμενές ψηφοφόρων.  

Το κατά πόσον αυτό θα γίνει μέσω υποψηφίων ή ανεξάρτητα από αυτούς, θα διαφανεί στην πορεία. Ενδέχεται, όμως, κάποιοι από τους «μικρούς» υποψηφίους να προσπαθήσουν να εμπλακούν στα παζάρια μεταξύ πρώτου και δευτέρου γύρου, με την υπόσχεση να καλέσουν τους ψηφοφόρους τους να συνταχθούν με τον ένα εκ των δύο υποψηφίων. Για να συμβεί αυτό θα ζητήσουν από τους υποψηφίους του δευτέρου γύρου να υιοθετήσουν θέσεις από το δικό τους προεκλογικό πρόγραμμα αλλά και να τους διασφαλίσουν προσβάσεις στην εξουσία με κάποιο τρόπο.

Αν και η προσοχή θα είναι στραμμένη στην εξασφάλιση των ψήφων του μεγάλου χαμένου, ο οποίος θα κουβαλά μαζί του και τη μεγαλύτερη μάζα ψηφοφόρων, καθώς και τουλάχιστον ένα κοινοβουλευτικό κόμμα, γίνεται κατανοητό πως και οι ψήφοι των υπόλοιπων έχουν βαρύτητα, αφού το συνολικό ποσοστό είναι αρκετά μεγάλο, ώστε να μπορεί να διαδραματίσει ρόλο στα τελικά αποτελέσματα. Δεν είναι ξεκάθαρο αν θα τοποθετηθούν υπέρ κάποιου όλα τα αουτσάιντερς ή, ακόμη κι αν το πράξουν, αν θα τους ακολουθήσουν οι ψηφοφόροι τους. Ούτε καν κατά πόσον οι δύο υποψήφιοι του δευτέρου γύρου θα προβούν σε διαβουλεύσεις με όλους δεν θεωρείται βέβαιο, καθώς κάποιοι αναμένεται να καταγράψουν εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά.

Σύμφωνα, όμως, με τις δημοσκοπήσεις, αναμένεται πως τουλάχιστον οι Χρίστος Χρίστου, Αχιλλέας Δημητριάδης, Γιώργος Κολοκασίδης και Κωνσταντίνος Χριστοφίδης θα λάβουν περισσότερο από 1%, με κάποιους εξ’ αυτών να κινούνται σε υψηλότερα ποσοστά και να αποτελούν τις πλέον ελκυστικές επιλογές για συνεργασία. Η αντιστοιχία σε πραγματικά νούμερα των ποσοστών αυτών θα εξαρτηθεί από το ποσοστό προσέλευσης. Ενδεικτικά αναφέρεται πως στις Βουλευτικές Εκλογές, με την αποχή στο 34%, το 4,41% που έλαβε το Κίνημα Οικολόγων αντιστοιχούσε σε 15,762 ψήφους.

Αν και προφανώς και οι δύο υποψήφιοι θα θέλουν αυτές τις χιλιάδες ψηφοφόρων, είναι ξεκάθαρο πως δεν θα μπορέσουν να τα βρουν με όλους. Για παράδειγμα, όπως φάνηκε και στα προηγούμενα στάδια του προεκλογικού, δεν επιδιώκονται συνεργασίες με το ΕΛΑΜ, ενώ κάποιοι εκ των υποψηφίων που θα μείνουν απ’ έξω μπορεί να επιλέξουν οι ίδιοι να μην εμπλακούν, αφού δεν αποσκοπούν σε Υπουργεία ή άλλα αξιώματα.

Το ερώτημα είναι, μέσα σε αυτό το κλίμα πολεμικής αλλά και τις ιδιάζουσες συνθήκες στις οποίες πραγματοποιούνται οι Προεδρικές Εκλογές, κατά πόσο μπορεί να τεκμηριωθεί μία συμπόρευση αυτού του είδους. Και βεβαίως εκτείνεται και στα μεγάλα κόμματα, όπως και στον βασικό υποψήφιο που θα μείνει εκτός. Μπορούν να συνεργαστούν με υποψηφίους που θεωρούν διεφθαρμένους ή που έχουν εκ διαμέτρου διαφορετική θεώρηση σε μία πλειάδα ζητημάτων; Θα έχουν τη δυνατότητα να τεκμηριώσουν στους ψηφοφόρους τους μια τέτοια συνεργασία, στη βάση του όποιου προγραμματικού εμβολιασμού επιτευχθεί; Και τελικά αυτοί, θα ακολουθήσουν την εισήγηση ή θα κάνουν δικές τους επιλογές;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Φλερτ μεγάλων με μικρούς-Κτίζει γέφυρες ο Αβέρωφ, γκρεμίζει ο Μαυρογιάννης
• Τα σκάνδαλα, οι Προεδρικές και η κατηγορία που μειώνεται όσο η ενοχή μεγαλώνει
• Προεκλογικός για τα μάτια των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ-Μάχη μέχρι την τελευταία στιγμή
• Οι κομματικές χορηγίες για εκλογές, τα νέα κόμματα και τα προσωπικά αφηγήματα