Γύρω γύρω όλοι και στη μέση ο Χριστοδουλίδης-Τα πυρά από παντού και οι στόχοι

Η συνηθισμένη προεκλογική πλοκή, ανεξαρτήτως εκλογικής διαδικασίας, είναι οι δύο μεγάλοι να πλακώνονται μεταξύ τους και οι υπόλοιποι να μπαίνουν σφήνα στη συζήτηση. Επιθέσεις και αλληλοκατηγορίες, αντεγκλήσεις και ανταλλαγή πυρών. Με ευθεία στόχευση ο ένας προς τον άλλον. Φέτος όμως, ξεκίνησε να αποκρυσταλλώνεται μια διαφορετική εικόνα. Από τη μία ο ΔΗΣΥ κι από την άλλη το ΑΚΕΛ, κρατάνε τα βελάκια και πετάνε. Όχι όμως ο ένας προς τον άλλον, αλλά προς μια κοινή κατεύθυνση. Αυτήν του Νίκου Χριστοδουλίδη.

Η μετατόπιση από τη συνηθισμένη πρακτική σχετίζεται, βεβαίως, με το έδαφος που φαίνεται να κερδίζει ο υποψήφιος, αφού στις μέχρι στιγμής δημοσκοπήσεις ο Αβέρωφ Νεοφύτου και ο Ανδρέας Μαυρογιάννης δεν μπορούν να τον πλησιάσουν. Χαρακτηριστική ήταν η τελευταία δημοσκόπηση του REPORTER, που δημοσιεύθηκε στα μέσα Μάϊου, στην οποία ο Νίκος Χριστοδουλίδης προηγείτο στην πρόθεση ψήφου με 42,3%, δεύτερος ήταν ο Αβέρωφ Νεοφύτου με 16,2% και τρίτος ο Ανδρέας Μαυρογιάννης με 13,7%. Στα δε σενάρια του δεύτερου γύρου, ο κ. Χριστοδουλίδης κέρδιζε και τους δύο με μεγάλη άνεση. Μεγάλες διαφορές παρατηρήθηκαν και σε άλλες δημοσκοπήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας αλλά και σε μυστικές, που έγιναν για λογαριασμό κομμάτων και επιτελείων. Αν και είναι αναμενόμενο πως όσο πλησιάζουμε στις εκλογές θα προκύπτουν διαφοροποιήσεις και οι ψαλίδες θα κλείνουν, η μεγάλη διαφορά που αποτυπώθηκε δημοσκοπικά το προηγούμενο διάστημα και το ξεκάθαρο προβάδισμα που έλαβε ο κ. Χριστοδουλίδης, χωρίς, μάλιστα, οποιαδήποτε κομματική υποστήριξη πριν από την Κυριακή που αποφάσισε το ΔΗΚΟ, τον έχει καταστήσει στόχο για όλες τις πλευρές.

Η ικανότητα του κ. Χριστοδουλίδη να λειτουργεί πολυσυλλεκτικά, εισπράττοντας υποστήριξη από ψηφοφόρους οι οποίοι σχεδόν ποτέ δεν βρίσκονται στην ίδια πλευρά του ψηφοδελτίου, αφού εκφράζει κόσμο στο σύνολο του πολιτικού χάρτη, επίσης φαίνεται ότι ανησυχεί τους άλλους παραδοσιακούς μεγάλους παίχτες των εκλογών, που δεν είναι συνηθισμένοι να αντιμετωπίζουν υποψηφίους που δεν χωράνε στα τυπικά πολιτικά καλούπια του τόπου. Αν και ο ίδιος δεν είναι και δεν δηλώνει αντισυστημικός, φαίνεται ότι έχει ταράξει τα νερά του συστήματος και εισπράττει την ενόχλησή του γι’ αυτό.

Τόσο η πλευρά του ΔΗΣΥ όσο και η πλευρά του ΑΚΕΛ ρίχνουν ευθείες βολές προς την κατεύθυνση του Νίκου Χριστοδουλίδη, με τον στόχο να είναι διττός. Αφενός προσπαθούν να αποδομήσουν την προσωπικότητά του, αποσκοπώντας στην κατ’ επέκταση αποδόμηση της δημοφιλίας του. Αφετέρου προσπαθούν ο ένας να τον φορτώσει στον άλλο, αποσκοπώντας στην απομάκρυνση των δικών τους ψηφοφόρων από τον υποψήφιο και στην μεγαλύτερη συσπείρωση.

Η πλευρά του ΑΚΕΛ παρουσιάζει τον κ. Χριστοδουλίδη ως αναπόσπαστο μέρος της διακυβέρνησης Αναστασιάδη και συνέχειά της, συνταυτίζοντας, δηλαδή, την υποψηφιότητά του, με εκείνην του Αβέρωφ Νεοφύτου. Η πλευρά του ΔΗΣΥ κάνει ακριβώς το αντίθετο, παρουσιάζοντας τον ως μέρος της αντιπολίτευσης και εχθρό της Κυβέρνησης που υπηρέτησε και που τον ανέδειξε πολιτικά, υποστηρίζοντας ότι πιθανή εκλογή του θα επιφέρει αστάθεια, όπως και στην περίπτωση του Ανδρέα Μαυρογιάννη.

Αν και προφανώς δεν μπορεί να είναι και τα δύο, δηλαδή και συνεχιστής της Κυβέρνησης και ο άνθρωπος που ενσαρκώνει το όραμα της αντιπολίτευσης, ο Νίκος Χριστοδουλίδης διευκολύνει αυτά τα παράλληλα αφηγήματα, επειδή επιλέγει να μην τοποθετεί τον εαυτό του στη μία ή στην άλλη πλευρά. Η δική του ρητορική είναι πως είναι ο υποψήφιος της κοινωνίας και των πολιτών, που λειτουργεί με γνώμονα τη δική τους βούληση, παίρνοντας αποστάσεις από τον παραδοσιακό διχασμό συμπολίτευσης-αντιπολίτευσης. Ταυτόχρονα «πατά» και στις δύο πλευρές, υπό την έννοια ότι δεν αποποιείται τη Συναγερμική του ταυτότητα ούτε παίρνει αποστάσεις από την Κυβέρνηση Αναστασιάδη και τη συμμετοχή του σε αυτήν, την ίδια στιγμή που παρουσιάζεται ως κάτι το καινούριο, που μπορεί να ανανεώσει και να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις.

Παραμένει άγνωστο αν η υποστήριξη του κ. Χριστοδουλίδη από το ΔΗΚΟ θα αλλάξει αυτή την προσέγγιση ισορροπίας, μετακινώντας τον περισσότερο στην κατεύθυνση της αντιπολίτευσης. Σίγουρα το ΔΗΚΟ εκεί τοποθετείτο και εκεί τοποθετείται. Δεδομένου, όμως, ότι ο υποψήφιος διατηρεί την ανεξαρτησία του, δεν είναι απαραίτητο ότι θα επιχειρήσει να κολυμπήσει μέχρι την όχθη του ΔΗΚΟ, αφού οι δύο πλευρές παρουσιάζονται ικανοποιημένες με τη διατήρηση της δικής τους ατζέντας και ταυτότητας, εφόσον τα βρίσκουν σε προγραμματικό επίπεδο. Είναι, όμως, αναμενόμενο πως το ΔΗΚΟ θα αρχίσει να δέχεται επίσης πυρά και από τα δεξιά και από τα αριστερά, εφόσον πλέον βρίσκεται στο πλευρό του Νίκου Χριστοδουλίδη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Τα θολά όρια συμπολίτευσης-αντιπολίτευσης και άλλες εκλογικές παραδοξότητες
• Οι πυρήνες δυναμικής, η απάντηση στον ΔΗΣΥ και οι επιλογές Χριστοδουλίδη