Η υστεροφημία της θα είναι όσο σπουδαία όσο κι η συμβολή της...

Μια σπουδαία γυναίκα άφησε τα εγκόσμια. Πέρασε στην Ιστορία, να πάρει τη θέση της ανάμεσα στα πιο άξια τέκνα της Κύπρου. Γιατί η Ζέτα Αιμιλιανίδου υπηρέτησε επάξια την πατρίδα της, από όποιο πόστο κι αν της ανατέθηκε. Κόσμησε την κυπριακή πολιτική με την ανθρωπιά και την αποφασιστικότητά της. Και έκανε την Κύπρο καλύτερη.

Έδωσε τη μάχη της. Οπλισμένη με τις ευχές και τις προσευχές χιλιάδων συμπολιτών μας, που ταράχθηκαν στο άκουσμα της ξαφνικής κρίσης στην υγεία της. Μα ήταν άνιση και δεν τα κατάφερε. Έφυγε και το κενό της φάνηκε αμέσως. Στο πένθος των γνωστών και των αγνώστων. Μέσα σε μερικά λεπτά το νησί βυθίστηκε στον θρήνο. Κι όλοι έχουν ένα καλό λόγο να πουν. Σπάνιο επίτευγμα για ένα πολιτικό πρόσωπο, χαρακτηριστικό της ιδιαιτερότητάς της.

Γιατί η Ζέτα ήταν ιδιαίτερη. Προσιτή Υπουργός, με βάθος σκέψης. Σκέψης που άγγιζε όλα τα επίπεδα. Από τον άνεργο, τον μισθωτό, τον συνδικαλιστή μέχρι τον επιχειρηματικό κόσμο και τις εργοδοτικές οργανώσεις. Με την κατάλληλη ισορροπία μεταξύ ρεαλισμού και ευαισθησίας.

Ήταν παρούσα στις μεγάλες στιγμές και στις μεγάλες μεταρρυθμίσεις της τελευταίας δεκαετίας, είτε ως πρωταγωνίστρια, είτε ως υποστηρικτής. Κι είχε πάντα πυξίδα τον άνθρωπο. Γι’ αυτό και εισέπραττε σεβασμό, ακόμη κι από τους διαφωνούντες και τους πολιτικούς αντιπάλους. Γιατί απέφευγε τη σύγκρουση εκεί που μπορούσε, αναζητώντας λύσεις που να ικανοποιούν όλες τις πλευρές. Κι αν ακόμα δεν τα κατάφερνε, όλοι αναγνώριζαν την προσπάθεια, γιατί ήταν ειλικρινής.

Όπως ειλικρινές ήταν και το ενδιαφέρον της για την κάθε προσωπική ιστορία που έφτανε κοντά της. Για αυτές που δεν μάθαιναν οι πολλοί, μα η ίδια είχε πάντοτε ανοιχτά αυτιά να ακούσει. Και στον βαθμό που της επέτρεπαν οι δυνάμεις της και οι κανονισμοί, εξαντλούσε πάντα κάθε περιθώριο να βοηθήσει. Δεν δοκίμασε ποτέ να ανταλλάξει το καλό που έκανε με δημοσιότητα και πολιτικό όφελος. Γιατί η φιλοδοξία της ήταν να είναι πάντα σωστή και να κάνει το κράτος πιο δίκαιο.

Γι’ αυτό αντιλαμβανόταν την ανάγκη για θέσπιση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος. Την ανάγκη για ισότητα στην εργασία, για καλύτερη ισορροπία μεταξύ οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής, για στήριξη των γονιών, των παιδιών και των ηλικιωμένων. Γι’ αυτό κατάλαβε πως οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας χρειάζονταν αναδιάρθρωση, υποστήριξε τη δημιουργία του Υφυπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας και προώθησε τη δημιουργία των Σπιτιών του Παιδιού και της Γυναίκας. Γι’ αυτό και όταν χτύπησε και τη δική μας πόρτα η πανδημία, δήλωσε παρούσα, ετοιμάζοντας μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα σχέδια στήριξης των εργαζομένων και των επιχειρήσεων, προσπαθώντας να προστατέψει τους μισθούς και την εργασία. Και λίγο πριν φύγει, προωθούσε άλλη μία τεράστια αλλαγή που η κοινωνία απαιτούσε για χρόνια, τη θεσμοθέτηση εθνικού κατώτατου μισθού.

Κατάφερε να κάνει σε μερικά χρόνια όσα δεν έκαναν άλλοι σε δεκαετίες. Επειδή λειτουργούσε ως ήρεμη δύναμη, με δημιουργικές παρεμβάσεις και με πραγματική βούληση για αλλαγή. Και την πέτυχε.

Θα τη θυμόμαστε τη Ζέτα και στα χρόνια που θα έρθουν. Γιατί θα βρίσκουμε τις θετικές επιρροές και τα οράματά της στην καθημερινότητά μας. Και η υστεροφημία της θα είναι όσο σπουδαία όσο κι η συμβολή της...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Ένας άγγελος ανάμεσα στους αγγέλους…
• Συντετριμμένος ο Πρόεδρος από τον θάνατο της Ζέτας-«Θα λείψει σε όλους μας»
• Το αντίο του Υπουργικού στη Ζέτα-«Η Κύπρος χάνει μια άξια γυναίκα και πολιτικό»
• Αποχαιρετούν τη Ζέτα οι εργοδοτικές οργανώσεις-«Στο καλό αρχόντισσα»