Η απαλλαγή από τον ΔΗΣΥ και ο προεκλογικός από θέση αντιπολίτευσης

«Το διακύβευμα των εκλογών είναι αυτές οι εκλογές να τερματίσουν τη συναγερμική διακυβέρνηση που έχει οδηγήσει την Κύπρο στον πάτο. Δεν υπάρχει σοβαρό ζήτημα που καθορίζει την πορεία του τόπου και της κοινωνίας, που να μην βρισκόμαστε σε τεράστια αδιέξοδα με ευθύνη της πολιτικής αυτής της κυβέρνησης. Επομένως πρέπει να τερματιστεί αυτή η Κυβέρνηση και την ίδια ώρα να εκλεγεί ένας Πρόεδρος και μία Κυβέρνηση που να έχει ένα προοδευτικό πρόγραμμα που να ανοίγει προοπτικές για τον τόπο και τον λαό».

Τάδε έφη Στέφανος Στεφάνου, Γενικός Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ. Και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται δηλώσεις σε αυτό το μοτίβο, προερχόμενες από την αντιπολίτευση.

Το διακύβευμα δεν θα έπρεπε να ήταν για κανένα κόμμα να ξεφορτωθεί κάποιον άλλον. Το διακύβευμα θα πρέπει να είναι να κυβερνήσει το ίδιο, γιατί έχει καλύτερη πολιτική πρόταση, καλύτερο πολιτικό όραμα και καλύτερες προθέσεις. Και παρόλο που το ΑΚΕΛ ουδέποτε είπε πως του λείπει κάτι από όλα αυτά –ακριβώς το αντίθετο- επιλέγει να προτάσσει την απαλλαγή από τη διακυβέρνηση ΔΗΣΥ. Μια ρητορική επιλογή που γεννά ερωτήματα και που εντοπίζεται, σε μικρότερο βαθμό, και σε άλλα κόμματα.

Η μία ανάλυση, βεβαίως, είναι πως αυτή είναι μια κίνηση τακτικής από πλευράς του ΑΚΕΛ. Δημιουργεί, δηλαδή, κοινούς στόχους με άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ενόψει των διαβουλεύσεων που θα ξεκινήσει μαζί τους για συνεργασία στις Προεδρικές Εκλογές, γνωρίζοντας άλλες αδυναμίες που υπάρχουν στην προσπάθεια για συμπόρευση. Ο ΔΗΣΥ, μετά από εννέα χρόνια φθοράς στην εξουσία, είναι ένας εύκολος κοινός εχθρός και η απαλλαγή από τη διακυβέρνησή του ένα μεγάλο πεδίο επί του οποίου μπορούν να χαράξουν κοινή πορεία.

Η άλλη ανάλυση, ωστόσο, λέει πως το ΑΚΕΛ δυσκολεύεται να πουλήσει την ιδέα της εξουσίας σε αυτή τη φάση. Έχει εγκατασταθεί για τα καλά στην άλλη πλευρά, έχει κάνει την αντιπολίτευση απόλυτο comfort zone, και του είναι ευκολότερο να μιλά από αυτή την οπτική γωνία, παρά ως μελλοντική Κυβέρνηση. Με την εξέλιξη του προεκλογικού αυτό θα αλλάξει, βεβαίως, αλλά φαίνεται πως, στην απουσία συνεργατών και υποψηφίου, δεν έχει γίνει ακόμη ολοκληρωμένα αυτή η μετάβαση.

Αν ισχύει αυτή η ερμηνεία, τότε θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς γιατί το ΑΚΕΛ αποφεύγει να πλασάρει τον εαυτό του ως η εξουσία της επόμενης πενταετίας, έναν χρόνο πριν τις Προεδρικές Εκλογές. Οφείλεται στο γεγονός πως γνωρίζει ότι ακόμη επιβιώνει ο απόηχος της διακυβέρνησης Χριστόφια, ιδιαίτερα ανάμεσα στις εκλογικές βάσεις πιθανών συνεργατών του; Συμβαίνει επειδή δεν προτίθεται να διεκδικήσει την Προεδρία με μία αμιγώς δική του υποψηφιότητα; Ή απλώς αντιλαμβάνεται πως η επίκληση στον Συναγερμό λειτουργεί συσπειρωτικά για τη δική του βάση;

Ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ βγήκε με σιγουριά στο Συνέδριο του κόμματος και είπε πως θα είναι η επόμενη Κυβέρνηση. Παρά τον έντονα αντιπολιτευτικό λόγο που επίσης διατύπωσε, που δεν στερείται σε ένταση από τον αντίστοιχο του ΑΚΕΛ, και παρά το γεγονός πως έχει αναφερθεί κι αυτός πολλές φορές στο στοίχημα της αλλαγής, έβαλε μπροστά το ΔΗΚΟϊκό όραμα και συνταύτισε τη νέα εποχή του κόμματός του με τη νέα εποχή της Κύπρου. Αντιθέτως το ΑΚΕΛ εμφανίζεται πιο διστακτικό να κάνει αυτή τη στιγμή το ίδιο, στην ίδια κλίμακα.

Η διαφορά αυτή ενδεχομένως να έγκειται στο γεγονός πως ο Νικόλας Παπαδόπουλος φαίνεται να έχει σοβαρή πρόθεση να διεκδικήσει ο ίδιος την Προεδρία, κάτι που δεν ισχύει για τον αρχηγό του ΑΚΕΛ σε αυτές τις εκλογές. Ενδεχομένως, όμως, το ΔΗΚΟ να «διάβασε» και καλύτερα το αποτέλεσμα των Βουλευτικών Εκλογών, στις οποίες και οι δύο πολιτικές δυνάμεις επέλεξαν να επικεντρώσουν τον προεκλογικό τους στην άσκηση αντιπολίτευσης, με αμφότερες να μετρούν, τελικά, απώλειες.   

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Πρεμιέρα στον διάλογο με καταγεγραμμένους κινδύνους και δυσκολίες
• Ναι μεν αλλά για Νικόλα από το ΑΚΕΛ-Ξεκινά διάλογο με την αντιπολίτευση
• Πρόσταγμα νίκης για τις Προεδρικές Εκλογές έδωσε ο Νικόλας Παπαδόπουλος
• Έδωσαν γραμμή για υποψηφιότητα Νικόλα οι ΔΗΚΟϊκοί-Ποιον προτείνουν για plan b