Υπό πολιορκία το κέντρο-Οι ουρές των... ανεξάρτητων και τα «θέλω» των ηγεσιών

Όλες τις συνθήκες για να χαρακτηρισθεί ανατρεπτικό, ρευστό και εν μέρει αλλοπρόσαλλο πληροί το πολιτικό σκηνικό, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, εν αναμονή των τελικών αποφάσεων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ενόψει των Προεδρικών Εκλογών του Φεβρουαρίου του 2023. Στο τραπέζι βέβαια βρίσκονται και οι προθέσεις, όπως αυτές καταγράφονται μιας σειράς προσώπων, για να διεκδικήσουν ως ανεξάρτητοι, αλλά προσβλέποντας και στη στήριξη των κομμάτων.    

Πέραν της δεδομένης υποψηφιότητας του προέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού, Αβέρωφ Νεοφύτου, υπάρχουν στο τραπέζι οι επίσης δεδομένες ανεξάρτητες υποψηφιότητες των Μάριου Ηλιάδη και Γιώργου Κολοκασίδη. Επίσης υπάρχει το καταγεγραμμένο ενδιαφέρον των, Αχιλλέα Δημητριάδη, Νίκου Χριστοδουλίδη, Γιώργου Παμπορίδη, Χριστόδουλου Πρωτοπαπά, Ερατούς Κοζάκου Μαρκουλλή, Ανδρέα Θεοφάνους, οι οποίοι ακόμα διερευνούν το έδαφος και δεν έχουν ανακοινώσει τις τελικές τους αποφάσεις. Βέβαια κάποιοι πιο πολύ, κάποιοι λιγότερο γνωρίζουν τα όρια, το εύρος, αλλά και τις πιθανότητες που μπορεί να έχει μια δική τους ενδεχόμενη υποψηφιότητα και προς ποια κατεύθυνση, θα μπορεί να είναι η στήριξη που θα λάβουν.

Παρά την πληθώρα ονομάτων που έχουν πέσει στο τραπέζι της πρόωρης προεκλογικής κουβέντας που άνοιξε με αφορμή της ραγδαίες εξελίξεις στο κυβερνητικό στρατόπεδο, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, προσεγγίζουν με αρκετή επιφυλακτικότητα τις συγκεκριμένες επιλογές. Κι αυτό διότι γνωρίζουν ή καλύτερα διαβλέπουν τις αντιδράσεις που θα μπορούσαν να ξεσηκώσουν επιλογές από τη λίστα των εν δυνάμει ανεξάρτητων υποψηφίων, αλλά και τα περιθώρια εκλογικής επιτυχίας που αυτές θα μπορούσαν να έχουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Στα παπούτσια των Αβέρωφ-Χριστοδουλίδη και των Συναγερμικών

Πιο απλά, τα κόμματα καλούνται να δημιουργήσουν μια φόρμουλα που θα περιλαμβάνει μια σειρά από βασικές παραμέτρους, μεταξύ των οποίων είναι: (α) πρότερος πολιτικός βίος (β) ταύτιση των θέσεων των υποψηφίων με το κόμμα, τουλάχιστον στα κεφαλαιώδη ζητήματα του Κυπριακού και της οικονομίας, (γ) δημοφιλία-εκλεξιμότητα, (δ) ποσοστό αποδοχής από τη βάση (ε) δυνατότητα συσπείρωσης και άλλων πολιτικών δυνάμεων γύρω από το συγκεκριμένο πρόσωπο.

Όλα τα πιο πάνω, θα πρέπει να μπουν στις ζυγαριές των κομμάτων και να προσμετρηθούν, την ώρα που τα κόμματα της αντιπολίτευσης γνωρίζουν πως για να πετύχουν την αλλαγή που τα πλείστα εδώ και καιρό ευαγγελίζονται, θα πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου, τον καθοριστικό ρόλο του ρυθμιστή κατέχει το κέντρο. Και το κέντρο δεν είναι πλέον μόνο το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ, ρόλο και λόγο στο τραπέζι έχει και η ΔΗΠΑ-Συνεργασία. Συνεπώς, τη στιγμή που κάποιοι εκ των ανεξάρτητων υποψηφίων προσδοκούν στη στήριξη της υποψηφιότητας τους από το ΑΚΕΛ, του οποίου ο Γενικός Γραμματέας ξεκαθάρισε πως ο ίδιος δεν πρόκειται να είναι υποψήφιος, θα πρέπει να κλείνουν το μάτι και στα κόμματα του κέντρου, προσβλέποντας στη δημιουργία ενός κοινού αντιπολιτευτικού μετώπου.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Άναψε φωτιές η βιασύνη του Αβέρωφ-Πότε λαμβάνουν αποφάσεις ΔΗΚΟ και ΑΚΕΛ

Όμως, την ώρα που υπάρχουν μια σειρά «αριστερόστροφων» εν δυνάμει υποψηφίων, που θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να συγκεντρώσουν στο πρόσωπο τους τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης, υπάρχουν και οι «δεξιόστροφοι» εν δυνάμει υποψήφιοι, που μπορεί να ποντάρουν στη δεξαμενή των παραδοσιακών ψηφοφόρων του κυβερνώντος κόμματος, όμως ρίχνουν γέφυρες και επενδύουν στη στήριξη, αφενός από τις ηγεσίες των κομμάτων του κέντρου, αφετέρου σε μια μεγάλη μερίδα ψηφοφόρων που δηλώνουν κεντρώοι αλλά κινούνται το ίδιο εύκολα, είτε προς τα αριστερά, είτε προς τα δεξιά και παραδοσιακά επιλέγουν έναν εκ των δύο πόλων.

Επί του πρακτέου, τα κόμματα του κέντρου έχουν μπροστά τους μια μεγάλη ευκαιρία να καθορίσουν το παιχνίδι των Προεδρικών του 2023. Με την ίδια θέρμη που το ΑΚΕΛ, επιθυμεί να συστήσει το μέτωπο της αλλαγής, όπως αυτό δημιουργήθηκε και πέτυχε πλήρως τον σκοπό του πριν από ακριβώς 20 χρόνια, και ο Αβέρωφ Νεοφύτου διεκδικεί και το επόμενο διάστημα αναμένεται να εντατικοποίηση τις προσπάθειες του, για τη στήριξη των ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΔΗΠΑ-Συνεργασία και Οικολόγων. Την ίδια ώρα, κανένα από τα πιο πάνω κόμματα δεν κλείνει την πόρτα σε ένα σενάριο που θέλει και τα τρία ή τουλάχιστον τρία εκ των τεσσάρων να συστήνουν αυτόνομα ένα ισχυρό κεντρώο μέτωπο, αναβιώνοντας το λεγόμενο μέτωπο του Ενδιάμεσου, διεκδικώντας να αφήσουν εκτός δεύτερου γύρου ένα εκ των δύο μεγάλων κομμάτων.

Μάλιστα για να έχει δυνατότητες επιτυχίας αυτό το σενάριο, θα μπορούσε να στηριχθεί σε αυτή την προσπάθεια ένα πρόσωπο, το οποίο πέραν από τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους των πιο πάνω κομμάτων, θα μπορούσε να προσελκύσει και σημαντικό ποσοστό της βάσης είτε του ΑΚΕΛ, είτε του ΔΗΣΥ. Σε αυτό το πλαίσιο τα ονόματα του Νίκου Χριστοδουλίδη και Γιώργου Παμπορίδη (σ.σ. ο πρώην υπουργός απολαμβάνει υψηλής δημοφιλίας, τόσο ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΑΚΕΛ όσο και του ΔΗΣΥ) βρίσκονται στο τραπέζι και αναλόγως της τύχης που θα έχουν οι επαφές μεταξύ των ηγεσιών των κομμάτων, δεν αποκλείεται μέχρι το τέλος του μήνα, να υπάρξουν εξελίξεις.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Τα πρόωρα σενάρια, τα δύο μονοπάτια και η δύσκολη απόφαση να πατηθεί το κουμπί