Οι αστοχίες της Δικαιοσύνης, η στάση των κομμάτων και τα ξύλα της παπαθκιάς

Σύμφωνα με τον λαϊκό μύθο σε ένα χωριό, υπήρχε ένας ιερέας που ανάλωνε πολλή από την ενέργεια του για να προετοιμαστεί για τον χειμώνα, μαζεύοντας ξύλα για το τζάκι. Αφού μάζευε τα ξύλα, τα τοποθετούσε εντός της αυλής της οικίας του. Η παπαδιά ωστόσο, προσκαλούσε τους γείτονες να πάρουν κι αυτοί ξύλα από αυτά που έκοβε ο ιερέας. Παρά το γεγονός ότι αυτό προκαλούσε τη δυσφορία του ιερέα, η παπαδιά αγνοώντας τον κόπο που χρειάστηκε ο ίδιος για να τα κόψει, συνέχιζε να τα δωρίζει δεξιά και αριστερά. Εν μέσω βαρυχειμωνιάς τα ξύλα τελείωσαν και η παπαδιά αναγκάστηκε να πάει η ίδια να κόψει ξύλα. Λίγες μέρες αργότερα οι γείτονες πήγαν να πάρουν από τα κομμένα ξύλα στην αυλή τους, με την ίδια πλέον, αφού είχε συνειδητοποιήσει τον χρόνο και τον κόπο που απαιτείται για να μαζέψει και να κόψει κάποιος τα ξύλα, τους απέτρεψε λέγοντας τους, «εν της παπαθκιάς τα ξύλα».  

Όπως κάθε ρητό που έχει επιβιώσει μέσα στους αιώνες εμπερικλείει μέρος της λαϊκής σοφίας που καθημερινά επανέρχεται ενώπιον μας για να μας επιβεβαιώνει πως όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι ανθρώπινες συμπεριφορές παραμένουν πάντα οι ίδιες. Είναι δηλαδή μέρος της ανθρώπινης μας φύσης η σκανδαλώδης απάθεια μας όταν ένα πρόβλημα επηρεάζει τον συνάνθρωπο μας και η υπερβολική αντίδραση μας όταν το ίδιο πρόβλημα αγγίζει εμάς.

Αυτό επιβεβαιώνει και η στάση των κομμάτων και γενικότερα του πολιτικού μας συστήματος, απέναντι σε μια σειρά ζητημάτων που συχνά πυκνά επιστρέφουν σας τραγική ειρωνεία για να επιβεβαιώνουν την ιστορία της παπαθκιάς.

Ποιος δεν μονολόγησε για τη σύλληψη 70χρονου παππού που τον έσυραν από το γεροκομείο στη φυλακή για ανεξόφλητα επί καιρώ λιρών; Ποιος δεν διαμαρτυρήθηκε πως έκλεισαν στη φυλακή παππού γιατί αναγκάστηκε να κλέψει προϊόντα αξίας μερικών ευρώ για να φάει ο εγγονός του; Ποιος δεν διαμαρτυρήθηκε πως έκλεισαν στη φυλακή παππού γιατί αναγκάστηκε να κλέψει προϊόντα αξίας μερικών ευρώ για να φάει ο εγγονός του. Ποιος ξεχνά τη φυλάκιση πολίτη γιατί παραβίασε για λίγα λεπτά το κέρφιου για τον κορωνοϊό. Ποιος δεν εξοργίστηκε στο άκουσμα της απόφασης για ποινή χάδι σε υπόθεση βιασμού ανηλίκων, μικρότερη ακόμα κι από αυτό που έκλεψε πενήντα ευρώ.  Πως ο τάδε την γλίτωσε γιατί μετατράπηκε από εγκληματίας σε μάρτυρα κατηγορίας έτσι ώστε να στηθεί υπόθεση. Πόσα και πόσα καθημερινά εξοργίζουν τον μέσο πολίτη για την ποιότητα της Δικαιοσύνης στην Κύπρο.

Καμία όμως από τις πιο πάνω υποθέσεις, ή από τις άλλες τόσες, δεν κρίθηκαν άξιες σχολιασμού από τα κόμματα, τα οποία συζητούν, επεξεργάζονται και ψηφίζουν Νόμους, μιλώντας μάλιστα για ισονομία και απονομή Δικαιοσύνης. Και γιατί να σχολιάσουν ή να εργαστούν για να διορθωθούν οι στρεβλώσεις, ή να παρέμβουν για να διορθωθεί η αρρωστημένη κατάσταση. Όπως και η παπαθκιά, έπρεπε να την πάθει η ίδια για να μάθει έτσι και τα κόμματα.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα αυτό της ΕΔΕΚ, με τον πρόεδρο του κόμματος να ανοίγει μέτωπο με τη Δικαιοσύνη με αφορμή τις προσφυγές μελών εναντίον των αποφάσεων του, μετά την απόρριψη στην πρόταση τους για έλεγχο του μητρώου του κόμματος, ενόψει του Τακτικού Συνεδρίου και των εκλογών που τελικά ακυρώθηκαν.

Ο Μαρίνος Σιζόπουλος έθεσε θέμα ακόμα και για τα πολιτικά πιστεύω τον Δικαστών, την ώρα μάλιστα που κατέθεσε στη Βουλή πρόταση Νόμου για να μην μπορούν τα Δικαστήρια να παρεμβαίνουν στις αποφάσεις που λαμβάνονται στη βάση των Καταστατικών των κομμάτων. «Δηλαδή οποιοσδήποτε διαφωνεί με μια απόφαση του κόμματος θα πηγαίνει στο Δικαστήριο και θα μου αναστέλλει την εφαρμογή της απόφασης πώς θα δουλέψει το κόμμα; Δηλαδή αν αύριο το κόμμα πάρει μια απόφαση για τις Προεδρικές και πάει κάποιος που διαφωνεί στο Δικαστήριο και πάρει μια απόφαση για αναστολή της απόφασης πώς θα λειτουργήσω εγώ ως κόμμα;, διερωτήθηκε ο Μαρίνος Σιζόπουλος, μιλώντας στην εκπομπή «Προκλήσεις» του ΡΙΚ την περασμένη Δευτέρα.

Προχωρώντας και ένα βήμα παρακάτω διερωτήθηκε, «μπορώ να γνωρίζω ο κάθε δικαστής ποιες είναι οι πολιτικές ή ιδεολογικές του τοποθετήσεις κι αν θέλει λόγω διαφορετικής πολιτικής τοποθετήσεις να μου δημιουργήσει πρόβλημα, εγώ δηλαδή πρέπει να παραλύσω;».

Ο Μαρίνος Σιζόπουλος δεν είναι ο πρώτος που τα βάζει με τις αποφάσεις των Δικαστηρίων. Μια από τις πιο χαρακτηριστικές περιπτώσεις, όπου κόμμα αμφισβήτησε την Κυπριακή Δικαιοσύνη, δεν είναι άλλη από το σκάνδαλο της Δρομολαξιάς, όπου μεταξύ άλλων καταδικάστηκε ένα από τα στελέχη πρώτης γραμμής του ΑΚΕΛ, ο Βενιζέλος Ζαννέτος. Το ΑΚΕΛ σε εκείνη την υπόθεση από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η ενοχή του κ. Ζαννέτου, αμφισβήτησε την απόφαση και έκανε λόγο για εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα που δημιουργείται, σε σχέση με την ορθότητα της.

Μάλιστα, ενδεχομένως αγνοώντας ή παραλείποντας το γεγονός πως οι πλείστες ποινικές υποθέσεις, που οδηγούνται στα κυπριακά Δικαστήρια μετατρέπουν κάποιον εκ των κατηγορουμένων, σε μάρτυρα κατηγορίας, το ΑΚΕΛ, κατήγγειλε, απαράδεκτες αστυνομικές πρακτικές και μεθοδεύσεις με τη μετατροπή του Νίκου Λίλλη από βασικό ύποπτο σε μοναδικό μάρτυρα κατηγορίας, ενώ εξαπέλυσε επίθεση και κατά του Γενικού Εισαγγελέα. Ειδικότερα έκανε λόγο για απαράδεκτη πρακτική της Αστυνομίας και της Γενικής Εισαγγελίας, «να συναλλάσσεται με πρόσωπα που έχουν παραδεχθεί τη διάπραξη σοβαρότατων ποινικών αδικημάτων όπως την περίπτωση του Νίκου Λίλλη, με σκοπό να επιτύχει την καταδίκη συγκεκριμένων προσώπων».

Η σύγχρονη κυπριακή πολιτική ιστορία βρίθει από παραδείγματα όπου κόμματα και θεσμοί κρίνουν κατά το δοκούν τις αποφάσεις της Κυπριακής Δικαιοσύνης. Ποιος ξεχνά τις Ερευνητικές Επιτροπές που διορίσθηκαν, για το Μαρί, τα σκάνδαλα της οικονομίας, πιο πρόσφατα για το ΚΕΠ και άλλα πολλά. Για κανένα εξ αυτών δεν υπήρξε ομόφωνη προσέγγιση από τα κόμματα, αφού το κάθε κόμμα, για το οποίο εντοπίζονταν ευθύνες για στελέχη του, επιχειρούσε αφενός να τις υποβαθμίσει και αφετέρου να τις αποδομήσει. Αν βέβαια κάρφωνε πολιτικούς αντιπάλους, τότε γινόταν σημαία στους ιστούς και σύνθημα στα χείλη των στελεχών του.

Από τα πορίσματα, μέχρι και το ιστορικό «ντροπή» του τέως Γενικού Εισαγγελέα για τη στάση του ιδίου του Προέδρου της Δημοκρατίας απέναντι στην Δικαιοσύνη για την υπόθεση του Ρίκκου Ερωτοκρίτου τα παραδείγματα είναι πολλά που αναλόγως των συμφερόντων και του διακυβεύματος της κάθε υπόθεσης το πολιτικό σύστημα τοποθετείται με γνώμονα πάντα το συμφέρον και ποτέ το καλό του τόπου απέναντι στις αποφάσεις των Δικαστηρίων.

Στα όσα καταγράφονται πιο πάνω, υπάρχει ένα σημείο που εσκεμμένα γράφτηκε με ελλιπή τρόπο για να τονισθεί αυτή η υποσημείωση στο τέλος του κειμένου. Πρόκειται για την υπόθεση του 35χρονου και τη φυλάκιση του γιατί παραβίασε το κέρφιου για τον κορωνοϊό για λίγα λεπτά για να πάει να δει τη φίλη του. Αφέθηκε λανθασμένα να νοηθεί πιο πάνω, ότι εκείνη η υπόθεση δεν απασχόλησε τα κόμματα. Τα κόμματα ως συνηθίζουν στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα της κυπριακής κοινωνίας για ακόμα μια φορά ήταν ουραγοί απέναντι στις εξελίξεις. Μετά από την τεράστια λαϊκή κατακραυγή για τον παραλογισμό εκείνης της απόφασης, και υπό το βάρος της κοινής γνώμης, έσπευσαν ομόφωνα να καταδικάσουν και να ζητήσουν την αποφυλάκιση του, θέλοντας να εκμεταλλευτούν ακόμα κι αυτό το ζήτημα πολιτικά. Για την ιστορία ο 35χρονος αποφυλακίστηκε μετά από προσωπική παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας.