Σκάνδαλα και κρίσεις θεσμών 61 ετών… Ιός χωρίς εμβόλιο…

Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι, η κορυφή του παγόβουνου, ο Ασκός του Αιόλου που άνοιξε για τα καλά και άλλες πολλές κλισέ εκφράσεις που χρησιμοποιούνται στην δημοσιογραφική αργκό, επιστρατεύτηκαν το τελευταίο διάστημα για να αποδώσουν πιο παραστατικά, όλα όσα διαδραματίζονται και αποκαλύπτονται σε σχέση με το σκάνδαλο των κατ΄ εξαίρεση πολιτογραφήσεων και γενικότερα να αποδώσουν το μέγεθος της διαφθοράς που, όπως αποδεικνύεται, ζει και βασιλεύει στη χώρα μας.

Οι συνέπειες των όσων βιώσαμε τους τελευταίους μήνες, επηρέασαν και θα επηρεάσουν καταλυτικά τη ζωή μας. Πέραν από την οικονομία, το διεθνές ρεζίλεμα που έχει και πολιτικές προεκτάσεις και την ανεργία που αργά ή γρήγορα θα αυξηθεί, δημιούργησε και μια σειρά κραδασμών, στη λειτουργικότητα του κράτους, αφού με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη σφαίρα της δημόσιας συζήτησης, εμπλέκονται, όλοι οι πολιτικοί θεσμοί, ακόμα και τα κοινοβουλευτικά θέσμια, αλλά και ο θεσμός της Εκκλησίας.

Συνοπτικά μπορούμε να πούμε, πως το σκάνδαλο των διαβατηρίων αγγίζει την εκτελεστική εξουσία, η οποία ελέγχεται για τους μηχανισμούς ελέγχου των πολιτογραφηθέντων από τα Υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομικών, καθώς επίσης και για τη σύγκρουση συμφερόντων σε επίπεδο Υπουργικού. Επιπρόσθετα, αγγίζει τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τουλάχιστον με βάση τα όσα του καταλογίζουν ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ, αγγίζει τον κορυφαίο θεσμό του Γενικού Εισαγγελέα, την γνωμάτευση του οποίου «αδειάζει» ο Γενικός ελεγκτής, ενώ αγγίζει και την Εκκλησία, με τον Προκαθήμενο της να τραπεζώνει και να λαμβάνει εισφορές εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ από έναν καταζητούμενο εγκληματία.

Θα έλεγε κανείς πως τα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τα τελευταία δύο χρόνια, αποτελούν τη μεγάλη εικόνα ενός παζλ που συμπληρώνεται από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και εντεύθεν, και που βασανίζει τον τόπο με κρίσεις που προκαλούνται στη βάση συμφερόντων, οικονομικών και πολιτικών.

Κακοτοπιές 61 χρόνων... 

Οι μεγάλες θεσμικές κρίσεις, δεν είναι κάτι νέο στην κυπριακή πραγματικότητα. Στα 61 χρόνια ο τόπος έζησε καταστάσεις, αντιστρόφως ανάλογες του μικρού μεγέθους ενός νησιού της Μεσογείου, κάτι που αφενός αποδεικνύει την ανωριμότητα του κράτους να διασφαλίσει την ομαλή λειτουργία των θεσμών του και αφετέρου, επιβεβαιώνει την έλλειψη πολιτικού προσωπικού που θα έχει πρωταρχικό στόχο να υπηρετήσει και όχι να υπηρετηθεί.

Και τα δύο πιο πάνω στοιχεία, εμφανίστηκαν από τα σπάργανα της ίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ελλείψει πολιτικού προσωπικού, ο ρόλος της πολιτικής καθοδήγησης του τόπου, ανατέθηκε σε πρόσωπα που με τις πράξεις και τις παραλείψεις τους, ορθά ή λανθασμένα οδήγησαν τη χώρα σε κακοτοπιές. Κακοτοπιές, τις οποίες ο λαός, όχι μόνο δεν είδε, αλλά τις χειροκροτούσε και οδήγησαν σε όσα τραγικά συνέβησαν με το πραξικόπημα και την εισβολή το καλοκαίρι του 1974.

Η ιστορία θα διέψευδε και όποιον θα θεωρούσε πως μια τραγωδία τέτοιου μεγέθους θα μας έκανε όλους πιο ώριμους. Από το μακρινό 1974, η Κυπριακή Δημοκρατία έχει στο ενεργητικό της μικρά και μεγάλα σκάνδαλα αλλά και κρίσεις θεσμών, κάθε είδους. Οικονομικές, πολιτικές, εκκλησιαστικές, σκάνδαλα διαφθοράς δημοσίων λειτουργών, σκάνδαλα εξαπάτησης πολιτών, σκάνδαλα παράνομων δοσοληψιών από κρατικούς αξιωματούχους, τα πάντα...

Το πρώτο σκάνδαλο

Όταν κάποιος αναφέρεται σε θεσμούς, σπάνια συμπεριλαμβάνει σε αυτούς πιστωτικά ιδρύματα, όχι όμως στην Κύπρο, όπου ο Συνεργατισμός αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες της οικονομίας που στήθηκε με τους κόπους και τις θυσίες μεγάλων λαϊκών μαζών. Για αυτό το λόγο, ο θεσμός του Συνεργατισμού ήταν ίσως ένας από τους δημοφιλέστερους για δεκαετίες.

Στον Συνεργατισμό ξέσπασε και το πρώτο σκάνδαλο στη μεταπολεμική κυπριακή ιστορία, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, το οποίο έγινε γνωστό και με την ονομασία «Σκάνδαλο Αζίνα», αφού πρωταγωνιστής ήταν ο τότε Διοικητής της Υπηρεσίας Συνεργατικής Αναπτύξεως του Συνεργατισμού και για χρόνια στενότατος συνεργάτης του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, Ανδρέας Αζίνας.

Για αυτή την υπόθεση διορίστηκε μια από τις πρώτες Ερευνητικές Επιτροπές στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία μετά από ενδελεχή έλεγχο, δημοσιοποίησε μια έκθεση κόλαφο για τον ισχυρό άνδρα του Συνεργατισμού, καταγράφοντας πράματα και θαύματα για τη δράση του. Δάνεια χωρίς εξασφαλίσεις, προσωπικές εντολές προς όφελος του ιδίου και των φίλων του, πιστώσεις χωρίς εξασφαλίσεις για αγορά οικοπέδων και κτημάτων από τον ίδιο και άλλα πολλά... Η έκθεση της Ερευνητικής Επιτροπής, παραδόθηκε στον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Σπύρο Κυπριανού, ενώ ο Αζίνας απολύθηκε από τον Συνεργατισμό το 1981 και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 18 μηνών. 

Η στενή σχέση του πρωταγωνιστή στο σκάνδαλο του Συνεργατισμού με την πολιτική ηγεσία, προκάλεσε μια κρίση στην Κυβέρνηση, με την αντιπολίτευση να κάνει λόγο για φαγοπότι των κυβερνώντων στον Συνεργατισμό με τα χρήματα του λαού

Σκάνδαλο ΞΕΚΤΕ με κατηγορούμενο τον Πρόεδρο

Επίσης, ένα μεγάλο σκάνδαλο εκείνης της εποχής, ήταν αυτό της ΞΕΚΤΕ. Έμεινε γνωστό ως «σκάνδαλο ΞΕΚΤΕ» και κατηγορούμενος σε αυτό ήταν ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας τότε, Σπύρος Κυπριανού.

Το σκάνδαλο αφορούσε την κατασκευή του υπεραστικού δρόμου Λευκωσίας-Λεμεσού και την εταιρεία που τελικά κέρδισε την προσφορά. Για τον δρόμο είχαν κατατεθεί δύο προσφορές, μια από την κυπριακή εταιρεία «Ιωάννου και Παρασκευαϊδη», που τότε μεσουρανούσε στις χώρες του κόλπου και την ελληνική εταιρεία ΞΕΚΤΕ.

Ο Σπύρος Κυπριανού αποφάσισε να δώσει την προσφορά, χωρίς δεύτερη κουβέντα, στην ΞΕΚΤΕ, παρά τα όσα του έλεγαν οι συνεργάτες του για τις αδυναμίες και τα κενά στην προσφορά της εν λόγω εταιρείας. Η προσφορά κατακυρώθηκε, ο δρόμος καθυστέρησε σχεδόν δέκα χρόνια να ολοκληρωθεί και τα κρατικά ταμεία φεσώθηκαν με επιπλέον 10 εκατομμύρια, συν αυτά που προνοούσε η συμφωνία.

Για το εν λόγω σκάνδαλο δεν αποδόθηκαν ποτέ ευθύνες, ενώ τότε ο αντιπολιτευτικός Τύπος δημοσίευε πληροφορίες, βάσει των οποίων η συγκεκριμένη εταιρεία άνηκε σε συγγενικά πρόσωπα της συζύγου του Σπύρου Κυπριανού, Μιμής. Ωστόσο, παρά το βάρος των κατηγοριών, λίγους μήνες αργότερα, ο Σπύρος Κυπριανού κατάφερε να επανεκλεγεί στις Προεδρικές Εκλογές του 1983.

Η κρίση της Εκκλησίας

Το 1996, ήταν μια χρονιά σταθμός για την Εκκλησία της Κύπρου, η οποία βίωσε την μεγαλύτερη κρίση της στη σύγχρονη εποχή της. Εκείνη τη χρονιά, έφυγε από τη ζωή ο Μητροπολίτης Μόρφου Χρύσανθος και στις εκλογές που διεξήχθησαν κέρδισε με ποσοστό 96%, ο πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης Παγκράτιος Μερακλής, ωστόσο ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α’, απέρριψε την υποψηφιότητα του Μερακλή, προκαλώντας την οργίλη αντίδραση του κόσμου.

Λίγες μέρες αργότερα, ξεσπούν φήμες για περί ομοφυλοφιλίας και AIDS. Ο Παγκράτιος Μερακλής, απέρριψε τις φήμες, ωστόσο ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος επέμεινε στις κατηγορίες εναντίον του. Από το 1998 ο Παγκράτιος Μερακλής αποτραβήχτηκε και ζει μια ήρεμη ζωή σε χωριό της Επαρχίας Λευκωσίας.

Για μέρες ο χώρος έξω από την Αρχιεπισκοπή θύμιζε πολεμικό τοπίο. Χιλιάδες υποστηρικτές του έσπευσαν στο σημείο για να εκφράσουν, πολλές φορές και βίαια, την διαφωνία τους με τους χειρισμούς του Αρχιεπισκόπου, βυθίζοντας την εκκλησία σε μια πρωτοφανή κρίση.

Ο Παγκράτιος Μερακλής μέχρι σήμερα απορρίπτει τους ισχυρισμούς του Αρχιεπισκόπου, ενώ κάνει λόγο για σκευωρία που στήθηκε εναντίον του, για την οποία κατέχει στοιχεία, ωστόσο δεν θέλει να τα δώσει στη δημοσιότητα.

Το χρηματιστήριο

Οικονομικό σκάνδαλο, αλλά με έντονο πολιτικό άρωμα, ήταν κι αυτό του χρηματιστηρίου, που επίσης έμεινε ατιμώρητο. Οι εταιρείες φούσκες, οι άνθρωποι που εν μια νυκτί βαφτίστηκαν χρηματιστές και η ελλείψει κανονισμών, ήταν μερικά από αυτά που άφησαν εκτεθειμένους χιλιάδες πολίτες που είδαν τις οικονομίες τους να εξανεμίζονται.

Η παντελής απουσία του κράτους σε ρόλο εποπτείας και ρυθμιστή του νομικού πλαισίου λειτουργίας του κράτους, σε συνδυασμό με την τάση που παρατηρήθηκε και από πολιτικά πρόσωπα να θησαυρίσουν από το ΧΑΚ, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αναστολή λειτουργίας του το καλοκαίρι του 1999 που ξεγύμνωσε το σύστημα.

Επιτροπές και υποεπιτροπές που στήθηκαν για να εξετάσουν στο σκάνδαλο, έμειναν στα συμπεράσματα, αφού ποτέ δεν αποδόθηκαν οι πραγματικές ευθύνες, πέραν από κάποιες συγκεκριμένες υποθέσεις που κατέληξαν στο Δικαστήριο.

Η διαφθορά στην Αστυνομία

Πολιτικό σεισμό προκάλεσαν και οι αποκαλύψεις στη σκιά ενός σκανδάλου με την εμπλοκή ανώτερων αξιωματικών της Aστυνομίας σε υπόθεση παράνομης συναρμολόγησης πολυτελών οχημάτων με εξαρτήματα κλεμμένα από το εξωτερικό.

Η αποκάλυψη του σκανδάλου, τον Σεπτέμβριο του 2002, ανάγκασε τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξεως Νίκο Κόσιη και τον τότε Αρχηγό Αστυνομίας, Αντρέα Αγγελίδη, να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Γλαύκο Κληρίδη. Το σκάνδαλο πήρε διαστάσεις, όταν κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης, άνδρες της Αστυνομίας απέφυγαν να εισέλθουν σε οικία υπόπτου, παρά το γεγονός ότι είχαν ένταλμα έρευνας και ενώ είχαν διαπιστώσει ότι ο ύποπτος που ήταν αξιωματικός της Αστυνομίας, έκαιγε με την βοήθεια ενός ακόμη προσώπου, σημαντικά έγγραφα τα οποία τον ενέπλεκαν περίτρανα στην υπόθεση.  

Ανάμεσα στους αγοραστές συναρμολογημένου πολυτελούς αυτοκινήτου, ήταν και ο γιος του Αρχηγού της Αστυνομίας. Ωστόσο ο Αρχηγός είχε μιλήσει για «πλεκτάνη», στην οποία υποστήριξε ότι ήταν αναμεμιγμένος και ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως, καθώς οι δυο άντρες βρίσκονταν στα «μαχαίρια». 

Τα εμφυτεύματα Παπασάββα  

Μια διαρκή κρίση που ολοκληρώθηκε, όχι όταν παραιτήθηκε, αλλά όταν αφυπηρέτησε, δημιουργούσε η παρουσία του Άκη Παπασάββα στη Νομική Υπηρεσία. Εξ αρχής ο διορισμός του στη θέση του βοηθού Γενικού Εισαγγελέα, έφερε την αντίδραση του Πέτρου Κληρίδη, ο οποίος βρισκόταν στη θέση του Γενικού Εισαγγελέα. Η παρατεταμένη κρίση στις σχέσεις τους, προκαλούσε και μια διαρκή κρίση στη Νομική Υπηρεσία, η οποία κορυφώθηκε με την υπόθεση των δοντιών του, το 2010.

Συγκεκριμένα, ο Άκης Παπασάββας εκμεταλλευόμενος παραθυράκι του Νόμου, προχώρησε σε εμφύτευση δέκα δοντιών, χρεώνοντας το δημόσιο με 17 χιλιάδες ευρώ. Το ποσό μπορεί να μην είναι μεγάλο σε σχέση με τα υπόλοιπα της παρούσας λίστας, ωστόσο είναι ενδεικτική περίπτωση, κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος από ανώτατους δημόσιους λειτουργούς.

Ο Άκης Παπασάββας μετά τον ντόρο που προκάλεσε επέστρεψε τα χρήματα, ωστόσο δεν παραιτήθηκε και παρέμεινε στη θέση του μέχρι την αφυπηρέτηση του.

Οι ευθύνες στο Μαρί

Μια ανείπωτη τραγωδία που προκάλεσε τον θάνατο 13 ανθρώπων στις 11 Ιουλίου του 2011 στο Μαρί, στιγμάτισε τη διακυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια. Όπως διαφάνηκε εξ αρχής, το ζήτημα ήταν καθαρά πολιτικό, κάτι που ανέδειξε στο πόρισμα της και η μονομελής επιτροπή υπό τον Πόλυ Πολυβίου που διορίστηκε από τον Δημήτρη Χριστόφια, για να εξετάσει τις ευθύνες.

Ο Πόλυς Πολυβίου στο πόρισμα του εξάγει το συμπέρασμα πως υπήρχαν πολιτικές ευθύνες του ίδιου του Δημήτρη Χριστόφια. Σύσσωμη η αντιπολίτευση ζητούσε την παραίτηση του, ενώ χιλιάδες πολίτες συγκεντρώνονταν έξω από το Προεδρικό με το ίδιο αίτημα.

Ο Δημήτρης Χριστόφιας απέρριψε το πόρισμα Πολυβίου, κατηγορώντας τον πως υπερέβη τους όρους εντολής που του δόθηκαν. «Το συμπέρασμα από μέρους του κ. Πολυβίου δεν τεκμηριώνεται από τις μαρτυρίες και από το υλικό που παρουσιάστηκε ενώπιον της ερευνητικής επιτροπής. Δεν είναι δουλειά του κ. Πολυβίου να μας πει ποια θα πρέπει να είναι η εξωτερική ακόμη και η εσωτερική πολιτική που αφορά τους καθημερινούς χειρισμούς των θεμάτων της οικονομίας, των θεμάτων του εσωτερικού μετώπου. Παράλληλα, ο κ. Πολυβίου προβαίνει σε αναφορές και εκτιμήσεις καθαρά πολιτικές, οι οποίες άπτονται μάλιστα της διαχείρισης λεπτών εθνικών συμφερόντων, πτυχή που ουδόλως σχετίζεται με τους όρους εντολής που έλαβε», είπε μεταξύ άλλων ο Δημήτρης Χριστόφιας.

Η πολιτική κρίση που ξέσπασε μετά την έκρηξη και μετά το πόρισμα Πολυβίου, διατηρήθηκε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας του Δημήτρη Χριστόφια, ακόμα και μετέπειτα. 

Υπενθυμίζεται πως για την έκρηξη στο Μαρί καταδικάσθηκε ο τότε υπουργός Άμυνας, που λίγες μέρες μετά την έκρηξη παραιτήθηκε, Κώστας Παπακώστας. Ο Κώστα Παπακώστας καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση και λόγω των σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε, κρατήθηκε σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο στο Νοσοκομείο Λευκωσίας.

Παρά τα επανειλημμένα αιτήματα της οικογένειας του για να του αποδοθεί προεδρική χάρη, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Ο Κώστας Παπακώστας πέθανε δύο χρόνια αργότερα.

Η υπόθεση Ρίκκου

Μπλεξίματα είχε και ο διάδοχος του Άκη Παπασάβα στη Νομική Υπηρεσία Ρίκκος Ερωτοκρίτου, ως απότοκο των δύσκολων σχέσεων του με τον ανώτερο του, Γενικό Εισαγγελέα, Κώστα Κληρίδη. Οι δύσκολες σχέσεις των δύο και σε αυτή την περίπτωση, δημιουργούσαν μια πρωτοφανή κρίση σε ένα εκ των κορυφαίων θεσμών της Δημοκρατίας, που κορυφώθηκε με το αίτημα παύσης που κατέθεσε ο Κώστας Κληρίδης το 2015, κατά του Βοηθού του λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς.

Παράλληλα, στο Κακουργιοδικείο έτρεξε η ποινική υπόθεση κατά του Ρίκκου Ερωτοκρίτου, όπου κρίθηκε ένοχος στα αδικήματα του δεκασμού δημοσίου λειτουργού, της δωροληψίας οικείων δημόσιων αξιωματούχων, των συναλλαγών με αντιπροσώπους οι οποίες υποδηλώνουν διαφθορά, της συνωμοσίας προς ανατροπή της πορείας της δικαιοσύνης, της συνωμοσίας προς καταδολίευση και της κατάχρησης εξουσίας και το 2017 καταδικάστηκε σε τριάμισι χρόνια φυλάκισης.

Η εικόνα του Ρίκκου Ερωτοκρίτου να οδηγείται στις Κεντρικές Φυλακές, προκάλεσε σάλο στην Κύπρο, αφού για πρώτη φορά ένας κορυφαίος αξιωματούχος διωκόταν και κατέληγε στο κελί, ενώ η υπόθεση προκάλεσε πολιτικούς μετασεισμούς, με σκληρή κριτική κατά του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος ήταν ανάμεσα στους μάρτυρες υπεράσπισης. Μάλιστα, ήταν η πρώτη φορά στα χρονικά, που Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας βρέθηκε ενώπιον Δικαστηρίου να καταθέτει για ποινική υπόθεση, υπέρ του κατηγορούμενου. 

Η υπόθεση Ρίκκου έφερε επίσης αντιπαράθεση μεταξύ του θεσμού του Γενικού Εισαγγελέα και του Προεδρικού, γεγονός που έδωσε τροφή για σκληρή αντιπολίτευση. 

Η κρίση του Ανωτάτου

Μια πρωτοφανής πολιτειακή κρίση για τα κυπριακά δεδομένα ξέσπασε το 2019, όταν ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου, Μύρωνας Νικολάτος, βρέθηκε στο στόχαστρο, με τον δικηγόρο Νίκο Κληρίδη, αδελφό του τότε Γενικού Εισαγγελέα, Κώστα Κληρίδη, να καταγγέλλει ότι δόθηκαν αποζημιώσεις για αξιόγραφα στην αδελφή και θυγατέρα του μετά από εξωδικαστικό συμβιβασμό που διευθετήθηκε από δικηγορικό γραφείο που εκπροσωπούσε την Τράπεζα Κύπρου και στο οποίο εργάζονται τέκνα ή σύζυγος τριών δικαστών.

Οι αποκαλύψεις του Κληρίδη ανάγκασαν τον Μύρωνα Νικολάτου να εκδώσει ξεχωριστή ανακοίνωση από αυτή της Ολομέλειας του Ανωτάτου, με την οποία έκανε λόγο για προσπάθεια σπίλωσης του ονόματός του, προσθέτοντας ότι οι εξωδικαστικές διευθετήσεις αγωγών συγγενικών του προσώπων εναντίον της Τράπεζας Κύπρου, «εξ όσων γνωρίζει» έγιναν απόλυτα νόμιμα και νομότυπα. Μάλιστα σημείωσε ότι τα συγγενικά του πρόσωπα ήταν ενήλικα, τόσο κατά τις διαβουλεύσεις, όσον και κατά τη διευθέτηση και εκπροσωπήθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου από τους δικηγόρους Σταύρο Παύλου και Χρίστο Κληρίδη.

Ωστόσο, ο Γενικός Εισαγγελέας ακολουθώντας τον δρόμο που χάραξε ο αδελφός του, ανέφερε ότι μετά την έκδοση της δεύτερης απόφασης για την Τράπεζα Κύπρου, διευθετήθηκε ο εξωδικαστικός συμβιβασμός, ενώ υπογράμμισε ότι η ψήφος του Προέδρου του Ανωτάτου έκρινε την αθωωτική έκβαση της υπόθεσης υπέρ της Τράπεζας.

Η κρίση στο Ανώτατο προκάλεσε τέτοιους τριγμούς, που λόγω των καταγγελιών περί κουμπαροκρατίας, έθεσαν υπό αμφισβήτηση το σύστημα απονομής Δικαιοσύνης και για πρώτη φορά στα χρονικά τέθηκε, τουλάχιστον δημόσια, θέμα διαφθοράς και στις τάξεις των Δικαστηρίων και δε του Ανωτάτου.  

Σχεδόν ένα χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 2020 και οι δύο πρωταγωνιστές της κρίσης, Μύρωνας Νικολάτος και Κώστας Κληρίδης, αποχώρησαν λόγω αφυπηρέτησης από τις θέσεις τους.

Μικρά και μεγάλα σκάνδαλα

Παράλληλα με όλα αυτά η Κυπριακή Δημοκρατία ταλαιπωρήθηκε κατά καιρούς με άλλα μικρότερα ή μεγαλύτερα σκάνδαλα που αποκαλύφθηκαν και απέδειξαν την έλλειψη, κανονισμών, την κομματοκρατία, την κουμπαροκρατία και την διαπλοκή συγκεκριμένων επαγγελματικών ομάδων, προκαλώντας νέες εστίες κρίσεων.

Μεταξύ αυτών το σκάνδαλο της Δρομολαξιάς που αποκαλύφθηκε το 2014, όπου το Δικαστήριο επιδίκασε ποινές φυλάκισης από τρία έως εννέα χρόνια σε πέντε πρόσωπα, μεταξύ των οποίος το πρώην κομματικό στέλεχος του ΔΗΚΟ, Στάθη Κιττή και του Βενιζέλου Ζαννέτου από το ΑΚΕΛ. 

Το 2014 αποκαλύφθηκε και το φαγοπότι στο Συμβούλιο Αποχετεύσεως Πάφου (ΣΑΠΑ), όπου ο πρώην Δήμαρχος Πάφου παραδέχθηκε ότι έλαβε ως προϊόν διαφθοράς και δεκασμού 520 χιλιάδες ευρώ, τα οποία μετά την καταδίκη του επέστρεψε στον Δήμο. Μεταξύ των κατηγορούμενων για αυτή την υπόθεση, ήταν και δημοτικοί σύμβουλοι από το ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ και το ΑΚΕΛ.

Το 2015 ήρθε στην επιφάνεια ακόμα ένα σκάνδαλο, αυτό των εξοπλιστικών προγραμμάτων στην Ελλάδα όπου το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, καταδίκασε τον πρώην υπουργών Εσωτερικών, Ντίνο Μιχαηλίδη ο οποίος κατηγορήθηκε ότι μετέφερε χρήματα με βαλίτσες για να εξυπηρετήσει τον Άκη Τζοχατζόπουλο.

Επίσης, το 2016 άρχισε η εκδίκαση του σκανδάλου ΧΥΤΑ-ΧΥΤΥ, με ένα εκ τους καταδικασθέντες να είναι ο τέως Δήμαρχος Λάρνακας, Αντρέας Λουρουτζιάτης, στον οποίο επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης πέντε ετών για αδικήματα που αφορούν μεταξύ άλλων συνωμοσίας προς καταδολίευση, του δεκασμού δημόσιου λειτουργού, της δωροληψίας από δημόσιο αξιωματούχο, της αθέμιτης απόκτησης περιουσίας, της απόσπασης από δημόσιο λειτουργό, της κατάχρησης εξουσίας, της δωροληψίας και επίδειξης εύνοιας από δημόσιο λειτουργό, της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, της αθέμιτης απόκτησης περιουσιακού οφέλους από λειτουργό του δημοσίου και της απόσπασης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις.

Αναμφίβολα, οι καταδίκες κρατικών αξιωματούχων που εμπλέκονται σε πάρτι με μίζες επιβεβαίωσαν την εξαίρεση που στην Κύπρο πάει να γίνει κανόνας, που θέλει πρόσωπα σε θέσεις κλειδιά, όταν βρίσκουν την ευκαιρία, να βάζουν το δάκτυλό στο βαζάκι με το μέλι...