Κράχτες, δόση υποκρισίας και μάχη της ατάκας-Ο μεγάλος κίνδυνος των βουλευτικών

Αφού τα πλείστα κόμματα έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να αυξήσουν ακόμη περισσότερο την δυσφορία ανάμεσα στους πολίτες, αφού κάποια μέλη της απελθούσας Βουλής έκλεισαν το μάτι στη διαφθορά και συνέβαλαν στην πλήρη απαξίωση ενός θεσμού, κι αφού η πλειοψηφία των βουλευτών είπαν όχι στην οριζόντια ψηφοφορία που ενδεχομένως να αναθέρμανε το ενδιαφέρον των πολιτών, σήμερα σπεύδουν να εκφράσουν τον προβληματισμό τους για τον κίνδυνο η αποχή στις επικείμενες εκλογές να σπάσει κάθε ρεκόρ.

Το θέμα της αποχής και της πλήρους απαξίωσης της πολιτικής στην Κύπρο, αποτελεί μια εξελισσόμενη κατάσταση της τελευταίας εικοσαετίας. Ενώ παλαιότερα η συμμετοχή των πολιτών στην πολιτική, ήταν πιο ενεργή, τουλάχιστον σε ότι αφορά την προσέλευση τους στις κάλπες, για διάφορους λόγους, αυτό άλλαξε. Η αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου των πολιτών, η ευκολότερη πρόσβαση στην πληροφορία, η παρουσία πολλών και διαφορετικών πηγών ενημέρωσης και η εξέλιξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, την τελευταία δεκαετία, σμίκρυναν τις αποστάσεις και απομυθοποίησαν πρόσωπα και καταστάσεις.

Ο ορατός κίνδυνος του Μαΐου
Ταυτόχρονα, οι συμπεριφορές και οι αποφάσεις μιας μερίδας πολιτικών σε συνδυασμό με την αδικαιολόγητη ανοχή που επέδειξε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, δημιούργησε ένα κράμα απέχθειας που μετεξελίχθηκε σε απάθεια και στη συνέχεια οργή των πολιτών προς τους πολιτικούς. Ειδικά, μετά την κρίση του 2013 που πλέον οι πελατειακές σχέσεις μεταξύ πολιτικών και πολιτών περιορίσθηκαν, τα δεδομένα άλλαξαν άρδην.

Στις πιο πάνω αναφορές, επιβάλλεται να υπάρξει και μια υποσημείωση. Σίγουρα σε κάθε κανόνα υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αναλόγως του τι ο κάθε ένας πρόσφερε ή πήρε από τους πολίτες, αντίστοιχα θα το λάβει. Και οι επικείμενες Βουλευτικές εκλογές, ενδεχομένως να αποτελούν μια τέτοια ευκαιρία.

Γιατί όμως είναι σχεδόν ακατόρθωτο στην επόμενη Βουλή να βρίσκονται μόνο όσοι μπορούν να προσφέρουν έντιμα και ειλικρινά; Διότι μια τεράστια μερίδα πολιτών τσουβαλιάζει στο ίδιο σακί τα ξερά με τα χλωρά και γυρίζει πλάτη στο σύνολο των πολιτικών. Γι' αυτό υπάρχει και ο μεγάλος φόβος, που ήδη κάποια κόμματα άρχισαν να εκφράζουν υποκριτικά! Η αποχή στις βουλευτικές του 2021, να σπάσει κάθε ρεκόρ και να δώσει σε όλους ένα ηχηρό χαστούκι.

Αν παρατηρήσει κανείς τα ποσοστά της αποχής από τις πρώτες βουλευτικές στην ιστορία της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι σήμερα, θα διαπιστώσει πως το ποσοστό αυτών που γυρίζουν την πλάτη, αυξάνεται προοδευτικά και σε συνδυασμό με την πανδημία, που μάλλον θα μας ταλαιπωρεί μέχρι τον Μάιο, το ποσοστό αυτό θα εκτοξευθεί. Η μεγαλύτερη αποχή σε βουλευτικές εκλογές μέχρι σήμερα, καταγράφηκε το 1960, για διαφορετικούς όμως λόγους από αυτούς που συζητάμε. Σε εκείνες τις εκλογές οι έδρες που θα λάμβαναν τα κόμματα είχαν συμφωνηθεί από πριν, συνεπώς, η συμμετοχή των πολιτών στην εκλογική διαδικασία ήταν απολύτως διακοσμητική.

Η κατρακύλα συνεχίζεται
Για παρόμοιους λόγους η αποχή κινήθηκε ψηλά και στις επόμενες βουλευτικές, ωστόσο στη συνέχεια ακολούθησε μια ραγδαία πτώση της που άγγιξε και το 4,1% στις βουλευτικές του 1981. Ακολούθως κυμάνθηκε ανάμεσα σε 5% και 9%, ξεπέρασε το 10% στις βουλευτικές του 2006, σχεδόν διπλασιάστηκε στις βουλευτικές του 2011, και το 30% στις βουλευτικές του 2016.

Ποιος είναι υπεύθυνος να βάλει τέλος σε αυτή την κατρακύλα; Αυτοί που δημιούργησαν αυτή την κατάσταση. Όσο χρόνο χρειάστηκαν για να δημιουργήσουν το πρόβλημα, θα χρειαστούν αντίστοιχο για να επαναφέρουν την αξιοπιστία και το κύρος των θεσμών που τσαλαπάτησαν. Όμως, έχοντας ενώπιον μας και ένα πρώτο δείγμα του τρόπου με τον οποίο σκοπεύουν να πολιτευτούν ενόψει των βουλευτικών, οι προσδοκίες των πολιτών, είναι ακόμα μικρότερες, αφού σχεδόν όλοι, επιλέγουν τον εύκολο δρόμο, της ανταλλαγής πυρών, λάσπης και κατηγοριών. Επιλέγουν τον δρόμο της ατάκας, της πόλωσης των όσων ψηφοφόρων τους έμειναν. Τους βολεύει το γεγονός ότι οι νέοι γυρίζουν την πλάτη γιατί γνωρίζουν πως δύσκολα θα επέλεγαν τα παραδοσιακά κόμματα. Δεν μπαίνουν στον κόπο να παράξουν πολιτική για το μέλλον. Προτιμούν να αναλώνονται με το παρελθόν. Λειτουργούν περισσότερο ως σχολιαστές της επικαιρότητας και όχι ως καθοδηγητές ενός μετέωρου λαού. Επιλέγουν να υπηρετηθούν αντί να υπηρετήσουν...

Οι κράχτες και τα target groups
Ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν στην προσπάθεια τους να διατηρήσουν το status quo και τον έλεγχο, επιδιώκοντας παράλληλα να μεγιστοποιήσουν τα ποσοστά που θα αυξάνει το μερίδιο τους στην αγορά του πολιτικού συστήματος, επιστρατεύουν τους λεγόμενους κράχτες, που κουβαλούν μαζί τους ένα νέο αριθμό ψηφοφόρων.

Άνθρωποι που στις περισσότερες περιπτώσεις είναι γνωστοί στο ευρύ κοινό από την προσφορά τους σε προβεβλημένους τομείς της δημόσιας ζωής, όπως ο αθλητισμός, οι τέχνες, η δημοσιογραφία, εμπλουτίζουν το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό κάθε κόμματος. Με αυτό τον τρόπο οι ίδιοι ανοίγουν μια νέα σελίδα στην καριέρα τους, ενώ τα κόμματα διευρύνουν τη δεξαμενή μέσα από την οποία μπορούν να αλιεύσουν ψήφους.

Ένα άλλο target group που καλύπτουν βιαστικά και επιπόλαια, είναι αυτό των νέων. Σε όλα ανεξαιρέτως τα ψηφοδέλτια των κομμάτων που παρουσιάστηκαν μέχρι σήμερα, βρίσκονται υποψήφιοι κάτω των 35 ετών. Με αυτό τον τρόπο θεωρούν τα κόμματα πως συμβάλλουν στην ανανέωση του πολιτικού προσωπικού, ωστόσο λένε την μισή αλήθεια, αφού όλοι γνωρίζουν πως ο ρόλος των νέων στα ψηφοδέλτια τις πλείστες φορές είναι διακοσμητικός, κι αυτό αποδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο οι κομματικοί μηχανισμοί, εργάζονται για να εκλεγούν οι υποψήφιοι που οι κομματικές ηγεσίες επιθυμούν.

Η λύση του προβλήματος
Πολλοί θεωρούν πως αυτή η προβληματική κατάσταση μπορεί να διορθωθεί με τη δημιουργία νέων κομμάτων, ή την παρουσία οργισμένων ανθρώπων που φωνάζουν ή γράφουν οργισμένα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η ιστορία έχει αποδείξει πως αυτή δεν είναι λύση.

Το κύρος και η αξιοπιστία ενός θεσμού, όπως αυτού της Βουλής, μπορεί να κερδηθεί μόνο με πολλή δουλειά και λίγα λόγια. Όταν όλοι αποφασίσουν να εργαστούν με μετριοπάθεια και με πυξίδα το συμφέρον του συνόλου, τότε θα δημιουργηθεί και η ελπίδα.

Η Κύπρος διαθέτει το πολιτικό προσωπικό μέσα και έξω από τη Βουλή. Αυτό που δεν διαθέτει είναι στόχο και όραμα για το μέλλον, μακριά από μικροπολιτικές σκοπιμότητες, παρασκηνιακά συμφέροντα και μιτσοκαμμήματα…