Οι παλιές τακτικές, οι νέοι εχθροί και η πορεία εσωστρέφειας του ΔΗΣΥ

Το δημόσιο, τηλεοπτικό ξέσπασμα του Αβέρωφ Νεοφύτου ήρθε να προστεθεί στα όσα πίσω από κλειστές πόρτες και σε πηγαδάκια λέγονται από καιρό. Σε έναν γενικό εκνευρισμό που επικρατεί στον ΔΗΣΥ, που λίγο πριν την τελική ευθεία για τις εκλογές συνεχίζει να δυσκολεύεται να «επαναπατρίσει» ψηφοφόρους που έχουν ενταχθεί στο στρατόπεδο Χριστοδουλίδη και, ως εκ τούτου, να μην μπορεί να συσπειρώσει δυνάμεις στον βαθμό που θα επιθυμούσε και σχεδίαζε.

Φαίνεται πως όσο πλησιάζουν οι Προεδρικές Εκλογές η υπομονή εξαντλείται. Παρόλο που τα ποσοστά Νεοφύτου ανεβαίνουν, αυτό δεν συμβαίνει με τον ρυθμό και την ευκολία που θα υπήρχε εάν ο ΔΗΣΥ είχε υψηλότερη συσπείρωση και αξιοποιούσε πραγματικά τη δυναμική του ως το μεγαλύτερο κόμμα της Κύπρου. Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση του REPORTER και της IMR, που δημοσιεύθηκε στις 12 Οκτωβρίου, ο Νίκος Χριστοδουλίδης δέχεται εισροές 38% από τον ΔΗΣΥ, ποσοστό που είναι μόλις τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες χαμηλότερο από τη συσπείρωση του Αβέρωφ Νεοφύτου και αποδεικνύεται ανθεκτικός στην πολεμική που δέχεται από την Πινδάρου, μια επικοινωνιακή προσέγγιση που δεν βρίσκει, σύμφωνα με τις πληροφορίες, όλους σύμφωνους. Αυτό το ποσοστό διείσδυσης, πρακτικά σημαίνει πως ένα αξιοσημείωτο μέρος της ψαλίδας που χωρίζει τον κ. Χριστοδουλίδη από τον κ. Νεοφύτου, προέρχεται από τη δεξαμενή ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ, η οποία δεν ανταποκρίνεται στα καλέσματα της ηγεσίας και στις προσπάθειες ενεργοποίησης του κομματικού πατριωτισμού.

Ανήγαγαν τον πρώην Υπουργό τους σε ένα διχαστικό τέρας, που πορεύεται στις εκλογές με αλλότρια κίνητρα διάσπασης του ΔΗΣΥ, επιχείρησαν να αποδημήσουν την εικόνα δημοφιλίας που έχει ως κενή περιεχομένου και ως ένα περιτύλιγμα που κρύβει από κάτω αντιγραφές και ψεύτικα προφίλ, προσπάθησαν να τον συνταυτίσουν με τους κεντρώους υποστηρικτές του, αλλά η δημοσκοπική πραγματικότητα καταδεικνύει πως ο κ. Χριστοδουλίδης συνεχίζει να διατηρεί σημαντική διείσδυση στην κομματική βάση. Τα επιχειρήματα που στοχεύουν ευθέως στον χαρακτήρα και τις ικανότητές του Νίκου Χριστοδουλίδη δεν φαίνεται να επηρεάζουν, στον βαθμό τουλάχιστον που θα ήθελε η Πινδάρου, ούτε τη βάση του ΔΗΣΥ αλλά ούτε και τους ψηφοφόρους των άλλων κομμάτων, από τους οποίους συνεχίζει να αντλεί επαρκή στήριξη, ώστε να διατηρεί την πρωτιά στις δημοσκοπήσεις, ενώ δεν βρίσκουν και όλους σύμφωνους στο εσωτερικό του κόμματος.  

Η προσκόλληση, μάλιστα, στο επιχείρημα ότι ο κ. Χριστοδουλίδης προσπαθεί να προκαλέσει πρόβλημα στον ΔΗΣΥ δημιουργεί επιπλέον ερωτήματα, καθώς είναι κάτι που, είτε αληθεύει είτε όχι, δεν απασχολεί κανένα πολίτη εκτός από τους σκληροπυρηνικούς Συναγερμικούς, ενώ φαίνεται να βολεύει κιόλας πολιτικούς αντιπάλους. Αναλώνεται, δηλαδή, χρόνος σε μία γραμμή που απευθύνεται αποκλειστικά σε μία μερίδα των ψηφοφόρων του ΔΗΣΥ, η οποία ναι μεν φαίνεται να καθιστά επιτυχώς πιο σκληρή την ψήφο των υπόλοιπων Συναγερμικών, αλλά δεν πετυχαίνει τον βασικό στόχο της υψηλής συσπείρωσης, την ίδια στιγμή που αφήνει παγερά αδιάφορους όσους ποσώς ενδιαφέρονται για την κομματική συνοχή του ΔΗΣΥ.

Αναζητούνται εχθροί

Καθίσταται ξεκάθαρο ότι, σε αυτές τις εκλογές, η δοκιμασμένη τακτική της πόλωσης μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς, που ενεργοποιεί κομματικά αντανακλαστικά κυρίως στις μεγαλύτερες ηλιακές ομάδες, δεν λειτουργεί όσο στο παρελθόν, γεγονός που προκαλεί προβλήματα όχι μόνο στον ΔΗΣΥ αλλά και στο ΑΚΕΛ. Το παραδοσιακό δίπολο «σπάζει», αφενός επειδή έχει δημιουργηθεί κάποιου είδους (πρόσκαιρος, θα έλεγαν κάποιοι) τρίτος πόλος στο Κέντρο, γύρω από τον Νίκο Χριστοδουλίδη, και αφετέρου επειδή ο Ανδρέας Μαυρογιάννης, τον οποίο υποστηρίζει το ΑΚΕΛ, όχι απλώς δεν συμπεριφέρεται ως τυπικός ΑΚΕΛικός αλλά με κάθε ευκαιρία τονίζει ότι δεν είναι ΑΚΕΛικός, αποδυναμώνοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την συντήρηση της παραδοσιακής εχθρότητας, η οποία βολεύει διαχρονικά και τα δύο κόμματα. Στην απουσία ενός «καθαρόαιμου μπαμπούλα» της Αριστεράς, ο κ. Νεοφύτου στρέφει τα πυρά του και προς τα κόμματα του Κέντρου, με τα οποία έχει κατά καιρούς συμπορευθεί η γαλάζια παράταξη.

Ο Αβέρωφ Νεοφύτου, αναζητά πλέον έναν νέο εχθρό στα συνεργαζόμενα με τον Νίκο Χριστοδουλίδη κόμματα του κεντρώου χώρου. Στην πολιτική εκπομπή του «Σίγμα» υποστήριξε ότι ο ενδιάμεσος αυτός χώρος επιχειρεί να αλώσει τον ΔΗΣΥ από το 1976, δηλαδή όταν το ΔΗΚΟ -όπως και ο ΔΗΣΥ- μόλις ιδρυόταν, η σύγχρονη ΔΗΠΑ δεν υπήρχε και κόμμα με κάποια ιστορία ήταν μόνο η ΕΔΕΚ από τα τρία, αναφερόμενος προφανώς στις συμμαχίες εκείνης της εποχής. Δεν μπορείς, τόνισε, να ανέχεσαι κάποιον που αποφάσισε να μετατραπεί σε Δούρειο Ίππο της παράταξης και να κατέρχεται με την στήριξη αυτών που θέλουν να αλώσουν τον ΔΗΣΥ.

«Ανεχόμαστε μια πολιτική παραδοξότητα. Κάποιος να δηλώνει Συναγερμικός, να είναι ανεξάρτητος και να είναι υποψήφιος του κεντρώου χώρου, που από το πρωί μέχρι τη νύχτα ύβριζε τη Κυβέρνηση που συμμετείχε ως την πιο διεφθαρμένη και ότι έφερε το Κυπριακό στη χειρότερη του μορφή», ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο κ. Νεοφύτου. Και μπορεί τα κόμματα του Κέντρου, στον δικό του βαθμό το κάθε ένα, να βρίσκονταν στην αντιπολίτευση και να έβαλλαν κατά της Κυβέρνησης σε διάφορα θέματα, με πιο έντονα το Κυπριακό και τη διαφθορά, όπως ορθά επισήμανε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, αλλά στην πράξη υπήρξαν σε αρκετές περιπτώσεις χρήσιμα για τη διακυβέρνηση Αναστασιάδη την τελευταία δεκαετία.

Με τις δικές τους ψήφους (αναλόγως περίστασης), και σαφώς όχι του ΑΚΕΛ, ήταν που προχώρησε εντός της Βουλής σημαντικό κυβερνητικό έργο, μεταρρυθμίσεις, ακόμη και μνημονιακά νομοσχέδια, καθώς η κοινοβουλευτική δύναμη που διέθετε ο ΔΗΣΥ, των 17-20 εδρών αναλόγως κοινοβουλευτικής περιόδου, χρειαζόταν κεντρώα ενίσχυση. Συνεπώς, ναι μεν τα κόμματα αυτά βρίσκονταν στην αντιπολίτευση και συμπεριφέρονταν ως τέτοια, αλλά πολλές φορές ξελάσπωσαν τον ΔΗΣΥ και συνέβαλαν στην εύρυθμη λειτουργία του κράτους, επί των δικών του (συχνά δύσκολων) ημερών. Αυτές οι κοινοβουλευτικές συμπεριφορές των Κεντρώων, μάλιστα, αποδίδονταν κατά καιρούς και στη μαεστρία του ίδιου του Αβέρωφ Νεοφύτου.

Θα φανεί στην πορεία, σε πόσο μεγάλο εχθρό θα καταφέρει ο ΔΗΣΥ να μετατρέψει τα κόμματα του Κέντρου προεκλογικά, ενώ μέχρι πρότινος θα ήταν ιδανικό σενάριο για την παράταξη να συνταχθούν μαζί της οι ηγεσίες και οι βάσεις αυτών των κομμάτων. Έχοντας, βέβαια, στο πίσω μέρος του μυαλού τους, πως σε περίπτωση εκλογής του Αβέρωφ Νεοφύτου, σε αυτούς θα πρέπει να στραφούν εκ νέου για συμμαχίες στη Βουλή, όσες κατηγορίες κι αν εκτοξεύουν τώρα, έχοντας ως τελικό αποδέκτη τον «υποψήφιο του Νικόλα και του Σιζόπουλου» και ως ακροατήριο τη βάση του ΔΗΣΥ.

Οι «σκιές» και η εσωστρέφεια

Αυτό που μονοπώλησε, βέβαια, το ενδιαφέρον τις τελευταίες ημέρες, ήταν η δημόσια έκφραση παραπόνου του προέδρου του ΔΗΣΥ για την στάση που τηρεί ο Νίκος Αναστασιάδης, θεωρώντας ότι αφήνει σκιές, παρά τις πολλές δημόσιες τοποθετήσεις του υπέρ της υποψηφιότητα Νεοφύτου.  

Αν και ο Νίκος Αναστασιάδης έχει περιορισμένο πεδίο κινήσεων, λόγω του θεσμικού του ρόλου, κάποιοι στον ΔΗΣΥ θεωρούν πως θα μπορούσε να κάνει περισσότερα υπέρ του Αβέρωφ Νεοφύτου, αντί να μιλά κατά καιρούς για τρεις συνεργάτες του, αν και δεν συμμερίζονται όλοι αυτή τη θέση, θεωρώντας ότι ο Πρόεδρος είναι σωστός απέναντι στις κομματικές του υποχρεώσεις και ακόμη κι αν δεν ήταν δεν θα έπρεπε ποτέ να αποτελεί ζήτημα για τη δημόσια σφαίρα. Ο κ. Νεοφύτου έριξε τη μπάλα στο γήπεδο του Προεδρικού, λέγοντας ευθέως πως «δημιουργήθηκαν σκιές. Και οι σκιές δεν δημιουργήθηκαν από οποιαδήποτε συζήτηση σε μια κλειστή συνεδρία ενός συλλογικού οργάνου. Οι σκιές δημιουργήθηκαν από δημόσιες δηλώσεις. Αυτός που έχει την ευθύνη να τις ξεκαθαρίσει, δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας», σε μια κίνηση τεράστιου ρίσκου, καθώς ναι μεν άσκησε πίεση στον Νίκο Αναστασιάδη, αλλά μετέτρεψε ένα εσωκομματικό ζήτημα σε αντικείμενο δημόσιας συζήτησης, φουντώνοντας ακόμη περισσότερο τους ψιθύρους.

Η κίνηση αυτή προκάλεσε δυσαρέσκεια σε πολλούς στην Πινδάρου, καθώς φαίνεται να υπάρχουν αντικρουόμενες απόψεις ως προς την ορθότητά της, ενώ ανάγκασε Υπουργούς να διαψεύσουν πως υπάρχει δυσφορία για την στάση του Προέδρου Αναστασιάδη και να τοποθετούνται δημόσια, λέγοντας πως ο Πρόεδρος υποστηρίζει Αβέρωφ. Το ζήτημα συζητείται πολύ στο εσωτερικό, με κάποιους να εκφράζουν σοβαρές ανησυχίες για ανάπτυξη εσωστρέφειας στο κόμμα, στο χειρότερο δυνατό χρονικό σημείο, η οποία θεωρούν πως κάθε άλλο παρά συμβάλλει στην προσπάθεια του κ. Νεοφύτου.

Υπάρχει, μάλιστα, και η εκδοχή που λέει πως ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ παίζει κάποιου είδους προκαταβολικό blame game, ψάχνοντας πού να φορτώσει την ήττα του σε περίπτωση που δεν εκλεγεί, πεποίθηση που προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη δυσφορία σε όσους την ενστερνίζονται, καθώς θεωρούν ότι στέλνει λάθος μηνύματα, δυσχεραίνει το κλίμα και απομακρύνει ακόμη περισσότερο τους Συναγερμικούς που επέλεξαν να τηρούν αποστάσεις, αντί να τους φέρνει πιο κοντά.

Σε όλα αυτά προστίθενται και τα κουτσομπολιά για πολλά στελέχη που θέλουν να γίνουν «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», καλοβλέποντας την καρέκλα του Αβέρωφ Νεοφύτου είτε εκλεγεί είτε δεν εκλεγεί. Αυτά προϊδεάζουν για μια μάχη μετά τις εκλογές, που θα ανεβάσει την εσωστρέφεια στο ζενίθ, καθώς, αν επαληθευτούν, θα δημιουργηθούν στρατόπεδα και θα φέρουν στην επιφάνεια συγκρούσεις, οι οποίες για χάρη του προεκλογικού κρύβονται κάτω από το χαλί.

Εάν συνεχιστούν έτσι τα πράγματα, εκτός από τη μάχη με την κάλπη και τους πολιτικούς αντιπάλους, στον ΔΗΣΥ θα κληθούν να δώσουν μάχη και με την εσωστρέφεια και μάλιστα νωρίτερα από ό,τι νόμιζαν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Κίτρινη Αβέρωφ σε Αναστασιάδη-Ο ελέφαντας στον ΔΗΣΥ και ένας Δούρειος Ίππος
• Μπάζει ο εξώστης της Πινδάρου-Θέλει ξεκαθάρισμα λογαριασμών ο Αβέρωφ από τον ΠτΔ
• «Στηρίζουμε Αβέρωφ»-Η απάντηση Πετρίδη και Καρούσου στα περί δυσφορίας υπουργών