Πόρτα Ανωτάτου σε έφεση καταδικασθέντα που έβαλε φωτιά για να κάψει μια… φίνα

Πόρτα στην έφεση καταδικασθέντα που έβαλε φωτιά για να κάψει μια… φίνα, έριξε το Ανώτατο Δικαστήριο με απόφαση του, επικυρώνοντας ουσιαστικά τα δύο χρόνια φυλάκισης, που του επιβλήθηκαν από το Κακουργιοδικείο Λεμεσού.

Ο καταδικασθέντας, βοσκός στο επάγγελμα, στις 17 Αυγούστου 2020, είχε αντιληφθεί μια φίνα, στην τοποθεσία Πέρνος στον Άγιο Αμβρόσιο και όπως ισχυρίστηκε είχε έβαλε φωτιά με αναπτήρα, για να την κάψει, όταν διαπίστωσε ότι το φίδι βρισκόταν δίπλα στο πόδι του.

Το συγκεκριμένο πρόσωπο, είχε συλληφθεί λίγο μετά που έθεσε την φωτιά και παραδέχθηκε. Σημειώνεται ότι από την πυρκαγιά κατακάηκαν τρία δεκάρια ξηρών χόρτων, άγρια βλάστηση και μικρά πεύκα.

Κατά την πρωτόδικη εκδίκαση, ο καταδικασθείς άλλαξε την απάντησή του από παραδοχή σε μη παραδοχή και ως εκ τούτου διεξήχθη ακροαματική διαδικασία κατά την οποία κατέθεσαν τρεις μάρτυρες από πλευράς της Κατηγορούσας Αρχής, οι οποίοι κρίθηκαν συνεπείς, σταθεροί και αντικειμενικοί. Από την πλευρά του τότε κατηγορούμενου είχε κλητευθεί ως μάρτυρας, ψυχίατρος, η οποία τον εξέτασε κάποιους μήνες μετά την πυρκαγιά και διαπίστωσε ότι είχε γνωσιακή δυσλειτουργία. Η εν λόγω μάρτυρας κρίθηκε από το Κακουργιοδικείο ότι δεν ήταν θετική, αλλά νεφελώδης και η μαρτυρία χαρακτηρίστηκε από παλινδρομήσεις, ταλαντεύσεις, αντιφάσεις και υπεκφυγές, με αποτέλεσμα η μαρτυρία να μην γίνει αποδεκτή. Από την πλευρά του, ο καταδικασθέντας επέλεξε να καταθέσει ανώμοτη δήλωση.

Στην απόφασή του στις 6 Σεπτεμβρίου 2021, το Κακουργιοδικείο επέβαλε ποινή φυλάκισης δύο ετών στον καταδικασθέντα και έκρινε ότι δεν έχρηζαν λόγοι για αναστολή της ποινής.

Τελικά ο καταδικασθείς προσέφυγε στο Ανώτατο, με πέντε λόγους έφεσης, τέσσερις εκ των οποίων στρέφονταν εναντίον της καταδίκης του, ενώ ο πέμπτος αφορούσε παράλειψη του Κακουργιοδικείου να αναστείλει την ποινή φυλάκισης.

Όπως αναφέρει στην απόφασή του το Ανώτατο, ο πρώτος λόγος έφεσης αφορούσε την απόρριψη της μαρτυρίας της ψυχιάτρου, ότι ο καταδικασθείς είχε γνωσιακή δυσλειτουργία. Η συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής, είχε ρωτήσει, στο στάδιο της αντεξέτασης της, σημειώνει η απόφαση, «πως είναι δυνατό ένας άνθρωπος να μην αντιλαμβάνεται τις πράξεις του, ως η ίδια ανέφερε, όταν αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο από ένα δηλητηριώδες φίδι και αμέσως απομακρύνεται από αυτό.  Αντιλαμβάνεται επίσης τον κίνδυνο από  την ενέργεια του να θέσει φωτιά, και τούτο προκύπτει από το γεγονός ότι κρατούσε, ως ο  ίδιος ο καταδικασθείς ισχυρίστηκε, παγούρι με νερό για να την κατασβήσει ή για να την περιορίσει.  Όταν της έγιναν, δικαιολογημένα, οι πιο πάνω ερωτήσεις, η μάρτυρας αρκέστηκε να αναφέρει πως “τη συγκεκριμένη στιγμή που κάνει ένας άνθρωπος κάτι, δεν είμαι μέσα στο μυαλό του.  Εγώ βλέπω τι είδα όταν τον εξέτασα μετά, στην κλινική μου εξέταση και με τα ευρήματα που είχα.  Εκείνη τη στιγμή δεν έχω μπροστά μου την εικόνα του”.

Όπως τονίζει η απόφαση, «να σημειώσουμε πως δεν είχε εξετάσει τον καταδικασθέντα, την ημέρα που έθεσε τη φωτιά, αλλά ούτε και προηγουμένως. Ούτε στο ιατρικό πιστοποιητικό ημερομηνίας 28.1.2021 που συνέταξε, καταγράφεται ότι τον εξέτασε. Κατά την ακροαματική διαδικασία, ανέφερε ότι τον εξέτασε μετά που έθεσε τη φωτιά, και συγκεκριμένα κάποιους μήνες πριν από την ημερομηνία που συνέταξε το εν λόγω ιατρικό πιστοποιητικό, χωρίς όμως να μπορεί να προσδιορίσει πότε ακριβώς.  Δεν χρειάζεται να επεκταθούμε άλλο. Δεν υπάρχει περιθώριο για παρέμβαση μας στον τρόπο που το Κακουργιοδικείο αξιολόγησε τη μαρτυρία της».  

Ως εκ τούτου, ο πρώτος λόγος έφεσης κρίθηκε ως αβάσιμος και απορρίφθηκε από το Ανώτατο. Οι υπόλοιποι λόγοι έφεσης, στρέφονταν εναντίον της καταδίκης και αφορούσαν ουσιαστικά στην απόφαση του Κακουργιοδικείου να μην δώσει οποιαδήποτε βαρύτητα στην ανώμοτη δήλωση του καταδικασθέντα, αλλά και ότι βάσει της μαρτυρίας που είχε γίνει αποδεκτή από το Κακουργιοδικείο, δεν αποδείχθηκε, κατά την υπεράσπιση, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, η κατηγορία.

Σύμφωνα με το Ανώτατο Δικαστήριο, η ανώμοτη δήλωση δεν αποτελεί μαρτυρία και «ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποδειχθεί οποιοδήποτε γεγονός, αφού η αξία της είναι μάλλον πειστική», ενώ γίνεται αναφορά και στην κατάργηση της ανώμοτης δήλωσης, που αποφασίστηκε τον περασμένο Απρίλη.

Όπως υπογραμμίζει το Ανώτατο στην απόφασή του, «το Κακουργιοδικείο ουδέποτε είχε προβεί σε συμπέρασμα ή συσχετισμό ενοχής, ενόψει της άσκησης του εν λόγω δικαιώματος από τον καταδικασθέντα. Το Κακουργιοδικείο προσέγγισε την ανώμοτη δήλωση του, σε συνάρτηση  με το σύνολο της προσαχθείσας μαρτυρίας και κατέληξε, παραθέτοντας καλούς λόγους, πως δεν μπορούσε να δώσει οποιαδήποτε αξία και βαρύτητα σ' αυτήν. Δικαιολογημένα δεν προέβη σε εύρημα, ότι υπήρχε φίνα στο μέρος όπου έθεσε τη φωτιά, και ότι ο λόγος που την έθεσε ήταν για να την κάψει».

Σημειώνει ακόμα ότι η υπεράσπισή του, σχολιάζοντας την πιο πάνω προσέγγιση του Κακουργιοδικείου, ανέφερε πως «οι βοσκοί συνήθιζαν να βάζουν φωτιά στη θέα ενός φιδιού για να προστατευθούν οι ίδιοι και τα ζώα τους, είναι προϊόν αναμφισβήτητο της ανθρώπινης εμπειρίας, ιδίως στην κυπριακή ύπαιθρο. Το μόνο λογικό συμπέρασμα και αιτία για το λόγο που άναψε τη φωτιά απομένει η πολύ λογική εξήγηση της παρουσίας της φίνας (δικαστική γνώση ότι πρόκειται για το πλέον δηλητηριώδες και επικίνδυνο ερπετό στην κυπριακή ύπαιθρο, ο φόβος και ο τρόμος ανέκαθεν των βοσκών)». Το Ανώτατο επισημαίνει πως «με κάθε σεβασμό, δεν συμφωνούμε με τις πιο πάνω ισοπεδωτικές τοποθετήσεις και προσεγγίσεις» και συνεχίζει τονίζοντας ότι «ούτε συμφωνούμε με τη θέση της πως από τη στιγμή που το Κακουργιοδικείο απέρριψε την εκδοχή του καταδικασθέντα, περί ύπαρξης φίνας, “η υπόθεση παρέμεινε εκτεθειμένη, χωρίς την αιτία και/ή το λόγο που ένας άνθρωπος έβαλε φωτιά”.  Ως γνωστό, συνεχίζει, «το ελατήριο ή κίνητρο δεν είναι συστατικό στοιχείο του εγκλήματος. Η ύπαρξη και η απόδειξη κινήτρου δεν ήταν αναγκαία για την καταδίκη.  Συνεπώς, η Κατηγορούσα Αρχή δεν είχε υποχρέωση να αποδείξει τους εσωτερικούς λόγους που τον ώθησαν να θέσει τη φωτιά».

Όπως υποδεικνύεται στην απόφαση, «το Κακουργιοδικείο στη βάση μαρτυρίας που έκρινε αξιόπιστη και στη βάση των εγκριθέντων από αυτό γεγονότων, δικαιολογημένα βρήκε πως η Κατηγορούσα Αρχή είχε αποδείξει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας την κατηγορία».

Ως εκ τούτου, απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι και οι υπόλοιποι λόγοι της έφεσης που στρέφονταν εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου.

Τονίζει επίσης πως «όσον αφορά στον λόγο έφεσης που αφορά στην παράλειψη του Κακουργιοδικείου να αναστείλει την ποινή φυλάκισης, δεν έχουμε τίποτε να προσθέσουμε στα όσα το Κακουργιοδικείο ανέφερε. Συμφωνούμε πως τυχόν αναστολή της επιεικούς ποινής φυλάκισης των 2 ετών, θα έστελνε λανθασμένα μηνύματα για τέτοιες ενέργειες, οι οποίες εγκυμονούν πολλούς και απρόβλεπτους κινδύνους. Η αυστηρή τιμωρία και η αυστηρή αντιμετώπιση εγκλημάτων που καταστρέφουν ή επιβαρύνουν το φυσικό περιβάλλον, αποτελεί ύψιστο καθήκον των Δικαστηρίων».            

Τέλος σημειώνει πως «η ενέργεια του να θέσει φωτιά για να εξοντώσει και/ή κάψει τη φίνα, εν προκειμένω δεν είχε να κάνει με την προστασία της ζωής του ή της σωματικής του ακεραιότητας.  Και τούτο γιατί, ως ο ίδιος ανέφερε, πρόλαβε και αντιλήφθηκε τη φίνα, δεν την πάτησε, και κατάφερε "να τραβήξει προς τα πίσω". Ό,τι μετά ακολούθησε, σύμφωνα πάντα με τη θέση του, είχε να κάνει με τη διακαή επιθυμία του να εξοντώσει το ερπετό. Συνεπώς, ακόμη και αν τα όσα είχε αναφέρει στην κατάθεση του στην Αστυνομία είχαν αποδειχθεί, δεν θα μπορούσε να είχε απαλλαχθεί από την ποινική ευθύνη».        

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

• Πυρ νομικών Αριστοτέλους-«Όποιος καταγγείλει διαφθορά θα φαγωθεί από το σύστημα»
• Σοβαρό τροχαίο στο Παραλίμνι-Εκσφενδονίστηκε στην άσφαλτο 30χρονος μοτοσικλετιστής
• Τσάκωσαν πλανιοδιοπώλη σε παζαράκι να πουλάει κλοπιμαία
• Με εφόδους και ενημέρωση θέλουν να χτυπήσουν τις αποδράσεις-Συστάσεις ηγεσίας σε μέλη
• Αντεπιτίθενται σε Αριστοτέλους-Άνοιξαν ποινική για ένα… email που έκαιγε Δράκου
• Τριανταεπτάχρονος απειλούσε να σκοτώσει τον θείο του για ένα...