Το πάρε δώσε των Αρχών με τον υπόκοσμο και τελικά ποιος χρειάζεται ποιον;

Βλέποντας λίγο πιο πέρα από το σκάνδαλο διαφθοράς με το ανώτατο στέλεχος της Αστυνομίας που ήθελε μανιωδώς την εξόντωση της Διεύθυνσης των Κεντρικών Φυλακών, προκύπτουν διάφορα ζητήματα, τα οποία ωστόσο στην παρούσα φάση, λόγω της ουσίας των σοβαρών καταγγελιών, έρχονται σε δεύτερη μοίρα, είναι όμως εξίσου σημαντικά. 

Η φερόμενη συνομωσία που αποκαλύφθηκε, με βάση τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας, κατά κάποιο τρόπο προκάλεσε τρόμο στην ευρύτερη κοινωνία, αφού άλλο να κουβεντιάζεις και να λες «συμβαίνουν αυτά», στηριζόμενος όμως σε εικασίες, και άλλο να τα ακούς και να τα βλέπεις, αφού ο υπό αναφορά ανώτερος αξιωματικός που εμπλέκεται, φαίνεται να μην φρόντισε να καλύψει την ταυτότητα του σε περίπτωση εντοπισμού του κινητού, έστω με την αγορά μιας κάρτας δύο ευρώ από το περίπτερο, καθώς με τόση ευκολία επικοινωνούσε σε συχνή βάση με τον βαρυποινίτη, χρησιμοποιώντας τον προσωπικό του αριθμό.

Εάν μετά και από την έρευνα που διέταξε ο Γενικός Εισαγγελέας από τον Αχιλλέα Αιμιλιανίδης, επιβεβαιωθούν τα όσα καταγγέλλει η Διεύθυνση του Τμήματος Φυλακών, τότε θα εξαχθούν και τα βασικά συμπεράσματα για την συμπεριφορά του εν λόγω υψηλόβαθμου αξιωματικού. Ίσως το γεγονός ότι διατηρούσε τα ηνία και κατείχε ένα τόσο κρίσιμο πόστο, να τον έκανε να νιώθει άτρωτος.

Μόνο έτσι μπορεί να εξηγηθεί ο τρόπος με τον οποίο καταγγέλλεται ότι ενέργησε. Την ώρα που και ο πιο μικροαπατεώνας θα χρησιμοποιούσε άλλες μεθόδους για να επικοινωνήσει για μια παράνομη ενέργεια, το ίδιο το όργανο του Νόμου, που θεωρητικά υπηρετεί ή έπρεπε να υπηρετεί, επέλεξε να κινηθεί απολύτως ερασιτεχνικά. Κι από τη στιγμή που κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως είναι ερασιτέχνης, το συμπέρασμα που τελικά εξάγεται είναι πως δεν πέρασε καν από το μυαλό του ως ενδεχόμενο να πιαστεί στην παγίδα που ο ίδιος έστηνε.

Από τη μια, εκτός από τα σοβαρά θέματα διαφθοράς που προκύπτουν, εύλογα μπορεί να σκεφτεί κάποιος - και να τρομάξει μόνο στην ιδέα - τον τρόπο με τον οποίον μπορούν να ενεργούν άτομα που κατέχουν οποιαδήποτε θέση, ειδικότερα αν αυτή είναι στην Αστυνομία, που είναι επιφορτισμένη με την ασφάλεια των πολιτών και την διαφύλαξη του Νόμου.

Δηλαδή, κάποιοι, χωρίς να αναφερόμαστε στον υπό αναφορά αξιωματικό αλλά γενικότερα, αφού αποτελεί παραδεκτό γεγονός που υπάρχει διαφθορά στις τάξεις της Αστυνομίας, όπως σε κάθε υπηρεσία, σε κάθε οργανισμό, σε όλες τις χώρες του κόσμου, παραβιάζουν τον όρκο που έδωσαν και αντί να υπηρετούν τον Νόμο, εκμεταλλευόμενοι την εξουσία που κατέχουν, έχουν την δυνατότητα να κάνουν οτιδήποτε, με οποιοδήποτε τρόπο, έχοντας ασυλία τη θέση τους, χωρίς μάλιστα να τους ελέγχει κανένας ή ακόμα, κάποια πράγματα να αποτελούν κοινό μυστικό αλλά να μην τολμά κανείς να τα διερευνήσει.

Δηλαδή, μπορούν να κλείσουν υποθέσεις, να παρεμβαίνουν σε διαδικασίες, να καταστρώνουν ολόκληρα σχέδια, να εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα, να προβαίνουν σε παρανομίες και σε κάποιες περιπτώσεις να λειτουργούν σαν «νονοί», εμπλεκόμενοι σε εγκληματικές ενέργειες. Και δεν αναφερόμαστε στο σύνολο των αστυνομικών, αλλά στους επίορκους, που είναι και η μειονότητα, που αμαυρώνουν όμως ολόκληρο το Σώμα, ξεφτιλίζοντας το στα μάτια τον πολιτών που αηδίασαν με τα φαινόμενα διαφθοράς.  

Και δεν θα μπορούσε να πει κάποιος πως οι πιο πάνω αναφορές είναι υπερβολή, αφού «έγκλημα είναι κατά τον ορισμό του Ποινικού Κώδικα πράξη άδικη και καταλογιστή στο δράστη της, η οποία τιμωρείται από το νόμο», χωρίς να υπάρχει υποσημείωση με εξαιρέσεις. Πως αν είναι αστυνομικός και διαπράξεις έγκλημα, τότε δεν είναι έγκλημα. Και λανθασμένα ο ίδιος ο Αρχηγός της Δύναμης, που είναι ο πρώτος που θα πρέπει να στέλνει μηνύματα στην κοινωνία για ίση εφαρμογή των Νόμων, ερωτηθείς για το εάν θα τεθεί σε διαθεσιμότητα ο αξιωματικός που φέρεται να εμπλέκεται στο σκάνδαλο των Φυλακών και τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, ανέφερε πως σε αυτή την περίπτωση «διαφέρει και ο παραπονούμενος, διαφέρει και το πρόσωπο στο οποίο στρέφονται οι καταγγελίες». Δηλαδή, εάν οι καταγγελίες στρέφονταν σε απλό πολίτη ακολουθείται διαφορετική πρακτική; Έχει περισσότερα δικαιώματα ένας αξιωματούχος, όποιος και αν είναι αυτός, από τους υπόλοιπους; Αν και η ιστορία έδειξε πως ναι έχει, δεν δείχνει όμως ο ποινικός κώδικας και η Αστυνομία οφείλει να εφαρμόζει τις νομοθεσίες με οριζόντιο τρόπο και όχι αλά καρτ.

Τελικά, ποιος χρειάζεται ποιον;

Και επανερχόμενοι στο σκάνδαλο που προκάλεσε τριγμούς στις τάξεις της Αστυνομίας, ίσως να αποτελεί και την κατάλληλη ευκαιρία για να ανοίξει ένας ευαίσθητος φάκελος για το αστυνομικό Σώμα. Ο φάκελος με τον τρόπο που τα τελευταία χρόνια η Αστυνομία προσεγγίζει την παρανομία, ίσως είναι καιρός να επανεξεταστεί.   

Είναι κοινό μυστικό πως αστυνομικοί, που υπηρετούν σε νευραλγικά πόστα, διατηρούν ανοικτή γραμμή επικοινωνίας με τον υπόκοσμο και έχουν τους «δικούς» τους, σε μια προσπάθεια να μαθαίνουν πληροφορίες, να προλαμβάνουν εγκλήματα, να εξιχνιάζουν υποθέσεις και γενικότερα να καταπολεμούν το έγκλημα σε όλες τους τις μορφές. Όμως ανάμεσα στον δίαυλο επικοινωνίας των Αρχών με τους παράνομους και την συνδιαλλαγή ή τη συνεργασία, υπάρχει μια λεπτή γραμμή που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καταπατάται, ενώ δεν θα πρέπει να είναι μονόπλευρη η διαχείριση και η αξιοποίηση πληροφοριοδοτών. Ακόμα και εδώ θα πρέπει αυτή η στρατηγική να ακολουθείται ισάριθμα, χωρίς συμφέροντα.    

Από την άλλη, θα πρέπει λοιπόν η ίδια η πολιτεία να απαντήσει, αν είναι ανεκτό, κάποιοι εγκληματίες να τυγχάνουν ασυλίας, επειδή δίνουν κάποιες πληροφορίες στις Αρχές. Και δεν μπορείς να αποφύγεις τη λέξη εγκληματίες, γιατί αυτός που γνωρίζει καταστάσεις και συνεργάζεται για προσωπικό του όφελος, δεν μπορείς να πεις πως είναι και μοναχός σε μοναστήρι αλλά τυχαίνει να γνωρίζει!  

Δηλαδή το έγκλημα από αυτούς, επειδή συνεργάζονται είναι ανεκτό, κι από τους άλλους όχι; Είναι η Αστυνομία να επιλέγει φατρίες, στον υπόγειο πόλεμο του υποκόσμου; Μήπως με αυτό τον τρόπο γιγαντώνει κάποιους που τελικά εξελίσσονται σε κάτι μεγαλύτερο από αυτό που θα ήταν χωρίς την ασυλία των Αρχών; Και μήπως τελικά στο τέλος, αντί να έχουν αυτοί ανάγκη την ασυλία της Αστυνομίας, έχει η Αστυνομία την ανάγκη τους για να μην ανοίξουν το στόμα τους και να συμπαρασύρουν μαζί τους αξιωματικούς και μέλη της δύναμης με τα οποία είναι σε επικοινωνία; Και εδώ αξίζει να διευκρινιστεί κάτι. Υπόκοσμος, με βάση την ορολογία, είναι ο κόσμος που λειτουργεί με παραβατική ή παράνομη συμπεριφορά. Είτε εργάζεται τη νύχτα, είτε την μέρα, είτε φορά στολή, είτε είναι επιχειρηματίας, είτε οτιδήποτε.

Όλα αυτά χρήζουν απαντήσεων, καθώς τον τελευταίο καιρό υπήρχαν κραυγαλέα παραδείγματα γύρω από τα οποία εγέρθηκαν σημαντικά ζητήματα, αφού είδαμε συμφωνίες κάτω από το τραπέζι και είδαμε συνεργασία Αρχών με εγκληματίες, με εμπόρους ναρκωτικών, που καταδιώχθηκαν μεν, τους προσφέρθηκε ασυλία δε σε μεταγενέστερο στάδιο, επειδή μίλησαν για άλλους. Αλήθεια, αυτές οι περιπτώσεις, μετά την αναστολή ποινής τους, όταν βγήκαν έξω, με τι συνέχισαν να ασχολούνται; Γιατί η αλήθεια να λέγετε, είναι σπάνιο φαινόμενο ένας άνεργος να οδηγεί αυτοκίνητο μισού εκατομμυρίου.

Συνεπώς, ίσως ήρθε η ώρα να ανοίξει αυτό το κεφάλαιο και αφού πρώτα αποφασίσουμε τι θέλουμε, να μπουν κριτήρια και να θεσμοθετηθούν, γιατί σίγουρα με αυτό τον τρόπο το πρόβλημα από τη μια διογκώνετε και από την άλλη οι διωκτικές αρχές στέλνουν λάθος μηνύματα. Και επίσης, πρέπει να γίνει αντιληπτό πως ο 20χρονος και ο 25χρονος δεν είναι ο Εσκομπάρ που ψάχνουμε για να κοπεί το κακό από τη ρίζα...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: 

• Οι αποχρώσεις του υποκόσμου-Ο παραδοσιακός, ο σύγχρονος και στο βάθος διαφθορά
• Ο ρομαντικός δολοφόνος, ο κακός ληστής, ο στυγνός killer, ο τρυφερός κλέφτης…
• Ο κουστουμαρισμένος υπόκοσμος-Ποιοι είναι πιο καθαροί... Οι «μέσα» ή οι «έξω»;
•  Ο «γνωστός», ο επιχειρηματίας, ο… υπεράνω και το a la carte της εγκληματικότητας