Το ποίημα των «θα» και ο... λογαριασμός στους πολίτες

Γεμάτοι θεατρινίστικες παραστάσεις κατάντησε η καθημερινότητα στην Κύπρο, αφού άπαντες, είτε αυτοί είναι πολιτικοί, είτε κρατικοί αξιωματούχοι, είτε αρμόδιοι διαφόρων υπηρεσιών, επιλέγουν τον δρόμο της προστασίας της εικόνας τους, αποφεύγουν όπως ο διάβολος το λιβάνι να εκτεθούν και περιορίζονται σε γενικολογίες, κλισέ και ασυνάρτητες φράσεις που δεν βγάζουν νόημα για να καλύψουν τα νότα τους, ώστε να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.  

Σε μια περίοδο που η πληροφορία μεταδίδεται με ταχύτητα φωτός, που τα social media ακμάζουν και που τίποτα δεν μένει κρυφό, στην Κύπρο οι κατέχοντες τις διάφορες εξουσίες, επιμένουν να λειτουργούν ωσάν και ζούμε στη δεκαετία του εξήντα και του εβδομήντα, όταν μια μικρή κάστα ήλεγχε ακόμα και την σκέψη των ανθρώπων. Εάν είχαν τη δυνατότητα πάντως θα το έκαναν κι αυτό, αφού ουκ ολίγες δεν είναι οι φορές που επιχείρησαν να αποκρύψουν πράγματα και καταστάσεις που θα χαλούσαν την εικόνα τους.

Έχει γίνει πλέον καθημερινό φαινόμενο, ακόμα και θεσμοί του κράτους, από τους οποίους οι πολίτες ζητούν απαντήσεις και απαιτούν να λειτουργούν με διαφάνεια, να κρύβονται στα δύσκολα και να κάνουν παρέλαση από τα ΜΜΕ στα εύκολα. Ουκ ολίγες φορές, οι πολίτες τους είδαν μπροστά από τους τηλεοπτικούς φακούς να δίνουν διαβεβαιώσεις με πολλά «θα» ή να μοιράζουν συγχαρητήρια για πράγματα εκ των πραγμάτων ανούσια, αλλά όταν έρθει η ώρα της κρίσης και της έκθεσης, να χάνονται μέσα στις βαθουλές καρέκλες τους.

Κι αν έμεναν μέχρι εκεί όλα θα ήταν καλά. Υπάρχουν και τα παραδείγματα εκείνων που μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας επιχειρούν μέσω τρίτων να ασκήσουν πιέσεις, να απειλήσουν και να προειδοποιήσουν πως αν τα μέσα δεν παίξουν το παιχνίδι τους και χαλάσουν την πιάτσα και τα κεκτημένα τους, θα το βρουν με άλλο τρόπο μπροστά τους.

Τα παραδείγματα ουκ ολίγα. Πιο πρόσφατο αυτό στη Βουλή όταν κλήθηκαν να παρουσιαστούν όλοι οι εμπλεκόμενοι για την υπόθεση βιασμού της 19χρονης. Οι πλείστοι εξ αυτών δεν εμφανίσθηκαν καν και έστειλαν στο πόδι άλλους, που κλήθηκαν να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Όμως ακόμα και εντός των κομμάτων. Οι παρεμβάσεις καθημερινές, έτσι ώστε να μη χαλάσει η εικόνα του «Μεσσία Αρχηγού», να μπει η σωστή φωτογραφία, να επαναδιατυπωθεί με πιο πομπώδεις εκφράσεις μια δήλωση ή να μην παίξει η πληροφορία που χαλάει το στημένο προφίλ.

Ανάλογη εικόνα παρουσιάζουν και οι διάφορες κρατικές υπηρεσίες. Από την Αστυνομία, μέχρι τη Νομική Υπηρεσία που δικαιολογημένα βρίσκονται στο στόχαστρο, μέχρι τις διάφορες και τους διάφορους επιτρόπους που στα εύκολα είναι πρώτο τραπέζι πίστα, αλλά στα δύσκολα επιλέγουν τον εξώστη.

Το πιο δυσάρεστο, είναι πως οι πολίτες χαμένοι μέσα στη φούρια και τα προβλήματα της καθημερινότητας, αδυνατούν να παρακολουθήσουν το μέγεθος της υποκρισίας που καθημερινά σκεπάζει την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου. Σε μια εποχή που οι εντυπώσεις είναι πιο προβεβλημένες από τις αρχές και τις αξίες, οι πιο πάνω συμπεριφορές διαιωνίζονται αντί να εξαφανίζονται.

Ποιος ικανοποιήθηκε από τις εξηγήσεις που δόθηκαν για το κόστος του γηπέδου της Λεμεσού, ποιοι κατανόησαν πλήρως ποιες και πόσες υπηρεσίες προέβησαν σε λάθους χειρισμούς σε πολύκροτες υποθέσεις, όπως αυτή του Στυλιανού ή πιο πρόσφατα της 19χρονης Βρετανίδας; Ποιος διαμαρτυρήθηκε για τα κόμματα λειτουργούν πλέον χωρίς την απαραίτητη νομιμοποίηση; Ποιος έδωσε εξηγήσεις για την στροφή 180 μοιρών που έκανε πριν και μετά τις βουλευτικές από συγκεκριμένες πολιτικές ηγεσίες; Ποιος ικανοποιείται ακούγοντας καθημερινά τις φράσεις «οι καταγγελίες διερευνώνται» ή «η υπόθεση μελετάται», «αναμένουμε τα αποτελέσματα των ερευνών» μέχρι που ο χρόνος θα περάσει, ο κόσμος θα ξεχάσει και η εκάστοτε υπόθεση θα σκουριάσει.

Το γενικό συμπέρασμα είναι πως ο κάθε ένας που κατέχει ένα πόστο, το μόνο που έχει στο μυαλό του είναι να διατηρήσει το μαγαζάκι του, να μην εκτεθεί, να μη χαλάσει την εικόνα του, να μην τσαλακωθεί και γιατί όχι να ανταμειφθεί μελλοντικά, με ένα μαγαζί γωνία. Άλλωστε η ιστορία έχει αποδείξει πως εκείνοι που δεν φοβήθηκαν, που βγήκαν μπροστά και υπερασπίστηκαν τις θέσεις τους, που ήταν ειλικρινείς και που είπαν την αλήθεια, σήμερα κάθονται στον καναπέ τους και ενδεχομένως και να μετανιώνουν για τις επιλογές τους.

Το διακύβευμα ωστόσο, δεν βρίσκεται στα χέρια των εχόντων τις θέσεις και την εξουσία, αλλά των πολιτών. Μόνο αυτοί μπορούν να τερματίσουν αυτό το φαινόμενο που ήδη στις πιο σύγχρονες κοινωνίες έχει ατονήσει, αφού δεν υπάρχει χώρος για τέτοιες συμπεριφορές. Η διασφάλιση της διαφάνειας και οι δικλείδες ασφαλείας για πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής, είναι μόνο το ένα μέρος του προβλήματος. Το άλλο μισό είναι η αλλαγή νοοτροπίας και η απομόνωση όλων όσων τη διαιωνίζουν. Σήμερα στην Κύπρο, όχι μόνο δεν βρίσκονται στην απομόνωση αλλά στο προσκήνιο, ενώ συνεχώς εμφανίζονται και πολλοί πρόθυμοι για να συνεχίσουν στον ίδιο ρυθμό. Μέχρι τότε τα χλωρά θα καίγονται με τα ξερά, η Κύπρος θα συνεχίσει να είναι ο φτωχός συγγενείς των ανεπτυγμένων δυτικών κοινωνιών και ο Κύπριος θα καλείται να πληρώνει τον λογαριασμό των αποφάσεων ανεύθυνων «υπευθύνων» και των συμφερόντων των ολίγων. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Infographic: Διαφθορά, μέσο και ομερτά-Τα στοιχεία που απογυμνώνουν τους θεσμούς
• Ο δικός μας Χαλίλ... Τα πλοκάμια της μαφίας στην πολιτική και η Λερναία Ύδρα
• Στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί...
• Η άλυτη εξίσωση, η γυναίκα του Καίσαρα και το... 2+2=8