Τα ερωτήματα βουνό, η... σιωπή και οι απαντήσεις που αγνοούνται για την 19χρονη

Μας χρωστάνε απαντήσεις. Σαφείς απαντήσεις. Και δεν τις δίνει κανείς. Είναι πολλά τα ερωτήματα που δημιουργήθηκαν μετά τη δικαστική απόφαση για την υπόθεση της 19χρονης Βρετανίδας. Και είναι λίγες οι απαντήσεις. 

Διερευνήθηκε στον βαθμό και στο βάθος που έπρεπε η καταγγελία της γυναίκας; Ήταν ορθοί οι χειρισμοί κάθε μέλους της Αστυνομίας που αναμείχθηκε την υπόθεση; Πόσο καλά εκπαιδευμένοι ήταν οι αστυνομικοί που ήρθαν σε επαφή μαζί της; Ποιες οδηγίες δόθηκαν από τους ανωτέρους; 

Γιατί έκριναν οι αστυνομικοί ότι ήταν εντάξει να ανακρίνουν τη γυναίκα χωρίς την παρουσία δικηγόρου; Γνώριζαν τις οδηγίες για τα δικαιώματα ενός υπόπτου; Γιατί θεωρήθηκε αναγκαίο να γίνει αυτή η ανάκριση κατά τον συγκεκριμένο χρόνο, μετά την παρέλευση αρκετών ωρών από την άφιξη της νεαρής ως παραπονούμενη στον αστυνομικό σταθμό και την όποια σωματική και ψυχολογική κόπωση συνεπάγεται;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Αυτή είναι η απόφαση κόλαφος για 19χρονη-Στήνει στον τοίχο Αστυνομία και Δικαστή

Γιατί χρησιμοποιήθηκε το βίντεο που διέρρευσε για να προσδιοριστεί η ώρα των υπό διερεύνηση πράξεων αλλά αγνοήθηκε το γεγονός πως στο ίδιο βίντεο διακρίνονταν άτομα στο δωμάτιο που ήταν ανεπιθύμητα και τα έδιωχναν; Γιατί θεωρήθηκε πως πιθανή συναίνεση για σεξουαλική δραστηριότητα με έναν άντρα επεκτείνεται και σε άλλα πρόσωπα;

Γιατί θεωρήθηκε σημαντικό αδίκημα η δημόσια βλάβη και αποφασίστηκε η δίωξη της γυναίκας αλλά δεν θεωρήθηκε σημαντικό αδίκημα η παράνομη λήψη και διαρροή βίντεο και η παραβίαση της ιδιωτικότητας και των προσωπικών δεδομένων και επιλέχθηκε να μην διωχθούν γι’ αυτά οι άντρες εμπλεκόμενοι;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Απαράδεκτες ενέργειες… Είχαν αδίκημα για Ισραηλινούς και τους άφησαν να φύγουν»

Γιατί, ακόμη κι αν οι Αρχές, για τους δικούς τους λόγους, ήταν πεπεισμένες πως η Βρετανίδα έλεγε ψέματα, θεωρήθηκε σημαντικό να την διώξουν; Γιατί επέλεξαν να την μετατρέψουν σε παράδειγμα και στόχο, εκθέτοντας την Κύπρο σε όλο τον κόσμο, ενώ σε άλλες υποθέσεις, στις οποίες μάρτυρας παραδέχθηκε ότι ψευδομαρτήρησε, δεν διώχθηκε; 

Γιατί η Νομική Υπηρεσία αποφάσισε τη δίωξη μιας τουρίστριας για ένα μη ουσιαστικής σημασίας αδίκημα; Το βίντεο που εξασφάλισε η Αστυνομία, λήφθηκε με την συναίνεση της 19χρονης; Και αν όχι, τότε γιατί η Νομική Υπηρεσία χρησιμοποίησε ένα ενδεχομένως παράνομο τεκμήριο; Η Νομική Υπηρεσία, η οποία εξέτασε το μαρτυρικό υλικό, δεν διαπίστωσε τα κενά και τις παραλείψεις που εντόπισε το Ανώτατο; Έκρινε πως διερευνήθηκε πλήρως η καταγγελία για βιασμό; Γιατί δεν έδωσε οδηγίες για έρευνα αναφορικά με τη διαρροή του βίντεο, αφού πρόκειται για ποινικό αδίκημα; 

Γιατί η απόφαση του Ανωτάτου ακόμη μελετάται από τους εμπλεκόμενους και δεν έχουν τοποθετηθεί επί της ουσίας, ενώ όλος ο κόσμος βράζει και περιμένει απαντήσεις; Γιατί δεν ανακοινώθηκε ακόμη αν θα ξανανοίξει η υπόθεση του βιασμού, όπως ζητά η πλευρά της γυναίκας και αφού η απόφαση του Ανωτάτου δείχνει πως δεν διερευνήθηκε επαρκώς η καταγγελία για βιασμό; Μπορεί η υπόθεση να διερευνηθεί από άλλα μέλη της Αστυνομίας ή θα πρέπει να οριστούν ποινικοί ανακριτές, κάτι που υποδεικνύουν νομικοί κύκλοι; Γιατί παρουσιάζεται ως πρόσκομμα σε μια νέα πιθανή έρευνα το γεγονός ότι δεν βρίσκονται στην Κύπρο οι Ισραηλινοί; Δεν θα μπορούσαν να εκδοθούν εντάλματα; Δηλαδή, αν κάποιος διαπράξει αδίκημα στην Κύπρο και στη συνέχεια διαφύγει, δίνεται άφεση αμαρτιών; Σε άλλες περιπτώσεις δηλαδή, δεν εκδίδονται ευρωπαϊκά και διεθνή εντάλματα; Γιατί μιλούν για μελέτη της απόφασης για να αντλήσουν διδάγματα για τις επόμενες υποθέσεις και δεν λαμβάνουν αποφάσεις και για αυτή την υπόθεση; 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Πώς η Αστυνομία έβαλε αυτογκόλ στην υπόθεση της 19χρονης εκθέτοντας την Κύπρο

Τα ερωτήματα είναι βουνό. Και δεν περιορίζονται στην συγκεκριμένη υπόθεση. Στείλαμε το μήνυμα, και μάλιστα σε όλο τον κόσμο, πως στην Κύπρο δεν μεταχειριζόμαστε σωστά ανθρώπους που καταγγέλλουν ότι έχουν υποστεί σεξουαλική βία. Πώς μπορεί να νοιώθει σίγουρο το επόμενο θύμα βιασμού ότι η Αστυνομία και οι υπόλοιπες αρμόδιες υπηρεσίες θα χειριστούν σωστά τη δική της υπόθεση, όταν σε μία τόσο πολύκροτη υπόθεση, το ίδιο το Εφετείο έκρινε ότι υπήρξαν λάθη και παραλείψεις; Πώς να μην φοβούνται να μιλήσουν; Και αν το Ανώτατο, σε αυτή την περίπτωση, ήρθε να λειτουργήσει σαν δικλείδα ασφαλείας και να διορθώσει μια εσφαλμένη απόφαση ενός πρωτόδικου Δικαστή, ποια η ασφαλιστική δικλείδα για τις λανθασμένες ενέργειες της Αστυνομίας και της Νομικής Υπηρεσίας, που κατάφεραν να στείλουν τα πιο λανθασμένα μηνύματα στα θύματα βιασμού; 

Πώς μπορούν τα επόμενα θύματα -γιατί, δυστυχώς, θα υπάρξουν επόμενα θύματα ενόσω υπάρχουν βιαστές ανάμεσα μας- να εμπιστευτούν τις Αρχές, όταν η υπόθεση της Βρετανίδας προστίθεται σε αυτές του metoo, οι πλείστες εκ των οποίων δεν οδηγήθηκαν στο Δικαστήριο, παρά τη δημόσια φύση τους; Πώς να νοιώσουν ασφάλεια στα χέρια των Αρχών γυναίκες στην πιο ευάλωτή τους στιγμή; 

Πολλά τα ερωτήματα. Κι όσο δεν δίνονται απαντήσεις, τόσο θα μεγαλώνουν. Γιατί πάσχει η κουλτούρα μας. Πάσχουν οι μέθοδοί μας. Πάσχει το σύστημά μας. Ήρθε η στιγμή να τα πάρουμε ένα-ένα. Να τα απαντήσουμε και να τα επιλύσουμε. Να κάνουμε τομές, να προχωρήσουμε σε αλλαγές, να διορθώσουμε ό,τι πάει λάθος. Αλλιώς θα είμαστε πάντα μικροί μπροστά στα μεγάλα. Και ανεπαρκείς απέναντι στους ανθρώπους για τους οποίους η Δικαιοσύνη είναι συχνά η μόνη λύτρωση…