Η άλυτη εξίσωση, η γυναίκα του Καίσαρα και το... 2+2=8

Όσοι είναι λάτρεις των ανεκδότων, ίσως γνωρίζουν το ακόλουθο… 

- Άμα νευριάζω εγώ φίλε… 2 + 2 = 8.

- Τι λες ρε;

- Δεν υπολογίζω τίποτα.

Και ίσως γνωρίζουν και το ακόλουθο…

Συναντώνται στο δρόμο το 2 με το 8.

- Καλημέρα 2, λέει το 8.

- Καλημέρα 7, απαντά το 2.

- Μα δεν είμαι το 7, είμαι το 8.

-Α, συγγνώμη, αφαιρέθηκα.

Δυο ανέκδοτα, άρρηκτα συνδεδεμένα, με ένα άλλο... κυπριακής παραγωγής. Ντόπιο, παπούτσι από τον τόπο μας, το οποίο αναμφίβολα θα έχουν να λένε οι επόμενες και οι μεθεπόμενες γενεές. Γιατί, όπως φαίνεται, σε ανέκδοτο έχει καταλήξει…

-Γεια σας. Θα ήθελα να ρωτήσω μέχρι πού βρίσκεται η υπόθεση Γιαννάκη;

-Ακόμα περιμένουμε απάντηση από τις ΗΠΑ για την γνησιότητα του πτυχίου του (οκτώ-nineteen- μήνες μετά…).

Την ώρα που οι δείκτες της διαφθοράς, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας για τον Δείκτη Αντίληψης Διαφθοράς, καίνε την Κύπρο, κατατάσσοντας την στις χώρες που κάθε χρόνο παρουσιάζουν αρνητικό πρόσημο αντί να βελτιώνονται, την ώρα που κορυφαίοι θεσμοί του κράτους διανύουν την μεγαλύτερη τους κρίση, με τους πολίτες να αμφισβητούν την αξιοπιστία τους και να βλέπουν κουμπαροκρατίες, την ώρα που οι πολίτες έχουν χάσει κάθε ελπίδα για απόδοση δικαιοσύνης, βλέποντας την μια υπόθεση μετά την άλλη - στις οποίες εμπλέκονται επώνυμοι - να καταρρέει, που βλέπουν ένα σύστημα να αμύνεται πάντα με το «εγώ εν τζαι», χωρίς διάθεση αυτοκριτικής ώστε να διορθωθούν τα κακώς έχοντα, την ίδια ώρα, κάποιοι φροντίζουν να επιβεβαιώσουν τους κατ΄ ισχυρισμόν μύθους. Φροντίζουν να αποδεικνύουν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, είτε άθελα τους είτε ηθελημένα, πως τελικά δεν επρόκειτο για μύθους. Και εξάλλου, όταν οι συγκυρίες επαναλαμβάνονται, παύουν να είναι συγκυρίες...

Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούσαμε από τα στόματα «κραχτών», που παρελαύνουν στα ΜΜΕ προμοντάροντας την πραμάτεια τους, σε μια προσπάθεια να «προσελκύσουν» τους περαστικούς, να μνημονεύουν την γυναίκα του Καίσαρα. «Δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται και τίμια», λένε και ξανά λένε.  

Και όντως έχουν δίκαιο και το ορθό είναι τα δίκαια να αναγνωρίζονται, αφού η νοοτροπία της ισοπέδωσης και του μηδενισμού, θα πρέπει να αλλάξει. Ωστόσο, οι πολίτες, όχι μόνο της Κύπρου αλλά κάθε χώρας, θέλουν να εμπιστεύονται τους θεσμούς και να νιώθουν ασφαλείς με την ύπαρξή τους και όχι το αντίθετο. Συνεπώς, για να πιστέψουν πως η γυναίκα του Καίσαρα είναι τίμια, θα πρέπει να βλέπουν και ότι είναι τίμια. Και αυτό μπορεί να επιτευχθεί όχι μέσα από φούμαρα μερικών δευτερολέπτων αλλά μέσα από πράξεις. Τα λόγια, στο πέρασμα του χρόνου, μπορούν είτε να αμφισβητηθούν είτε να διαψευστούν και να εκθέσουν αυτούς που τα λένε, θεωρώντας πως ο κόσμος ξεχνά. Το ζητούμενο είναι οι πράξεις. Και οι ίδιοι «κράχτες», πολλές φορές συνέστησαν υπομονή, ζητώντας από τους πολίτες να κρίνουν εκ του αποτελέσματος. Και στο τέλος της ημέρας αυτό κάνουν τα τελευταία χρόνια, με την απάντηση τους όμως να έχει πάντα ένα άλλοθι, προσπαθώντας να πείσουν τους πολίτες πως είναι ελέφαντες. Μα δεν είναι και όσο παίζεις με τη νοημοσύνη τους, τόσο ξεχειλίζει η οργή και τόσο πιο πολύ τους οδηγείς στην απαξίωση των θεσμών…

Όπως για παράδειγμα στην υπόθεση Γιαννάκη… Το ζητούμενο δεν είναι ο Γιαννάκης και ο κάθε Γιαννάκης. Είναι οι χειρισμοί των Αρχών σε υποθέσεις που εμπλέκονται επώνυμα πρόσωπα ή αλλιώς στα εγκλήματα λευκού κολάρου, που λίγο πολύ, οι πολίτες έχουν αντιληφθεί πάνω κάτω πώς πάνε τα πράγματα.

Μπορεί τα τελευταία χρόνια να οδηγήθηκαν αρκετοί επώνυμοι ενώπιον της Δικαιοσύνης, ωστόσο, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, ουδείς τα τελευταία χρόνια τιμωρήθηκε. Η απόδοση ευθυνών σταμάτησε στον Σάββα Βέργα, ο οποίος, για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, ήταν από τους αξιωματούχους που βρήκε το θάρρος να παραδεχθεί πως βούτηξε το δάκτυλό του στο μέλι και υπέστη τις συνέπειες των πράξεών του. Ακολούθησαν άλλες καταδίκες, για το σκάνδαλο ΧΥΤΑ-ΧΥΤΥ, οι οποίες όμως ήρθαν στην βάση της μαρτυρίας Βέργα. Λαϊκή Τράπεζα, Focus, Τράπεζα Κύπρου, Συνεργατισμός… Ένα παραμύθι, με άδοξο τέλος! Και ίσως προδιεγεγραμμένο τέλος…

Πολλές φορές, ειδικότερα μετά από μια γκανγκστερική δολοφονία, επιχειρήθηκε να απαντηθεί το ερώτημα, «υπάρχει το τέλειο έγκλημα;». Οι απόψεις διίστανται, με κάποιους δαιμόνιους ντετέκτιβ να θεωρούν πως «το μόνο άλλοθι που χρειάζονται οι δολοφόνοι για να πραγματοποιήσουν το τέλειο έγκλημα είναι η αντιστροφή της πραγματικότητας και ας υπάρχει φόνος και ας υπάρχει πτώμα». Και εκεί που σκέφτεσαι «υπάρχει ή δεν υπάρχει το τέλειο έγκλημα;», βλέπεις την «τελειότητα» των εγκλημάτων του λευκού κολάρου, που αν μη τι άλλο σου δημιουργεί ερωτήματα, με απαντήσεις, επί της ουσίας, να μην υπάρχουν.

Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το ότι ακούς να οδηγούνται στη φυλακή άτομα για 16 ευρώ, αναμφίβολα δεν μπορούν να λειτουργήσουν υπέρ των Αρχών, ούτε μπορούν να ανακτήσουν την χαμένη εμπιστοσύνη των πολιτών. Είναι στο χέρι τους όμως να ανατρέψουν τα δεδομένα, μέσα από πράξεις.

Πράξεις που θα μπορέσουν να πείσουν τους πολίτες. Και επιστρέφοντας στην υπόθεση Γιαννάκη, εδώ και οκτώ μήνες η έκβασή της κρίνεται από την απάντηση του Πανεπιστημίου στις ΗΠΑ, ως προς την γνησιότητα του πτυχίου του. Και εάν απαντήσουν οι ΗΠΑ σε δύο, τρία, πέντε χρόνια; Και αν δεν απαντήσουν ποτέ; Γιατί δεν καταχωρήθηκε η υπόθεση που αφορούσε το απολυτήριο λυκείου, αφού, όπως μας λέχθηκε, ολοκληρώθηκε, και όταν απαντήσουν οι ΗΠΑ προστίθενται – εάν προκύπτουν αδικήματα – κατηγορίες; Γιατί δεν οδηγείται τουλάχιστον η πρώτη υπόθεση; Δεν γνωρίζουν ότι ο χρόνος που διαρρέει λειτουργεί επιβαρυντικά σε μια εκδικαζόμενη υπόθεση; Σε άλλες υποθέσεις, παρόμοιας φύσεως, ακολουθείται η ίδια τακτική;

Στο μεταξύ, ερωτηθείς η Αστυνομία για το μέχρι πού βρίσκεται η εν λόγω υπόθεση, επανέλαβε πως αναμένεται η απάντηση του πανεπιστημίου από τις ΗΠΑ. Όπως ανέφερε ο εκπρόσωπος Τύπου, Χρίστος Ανδρέου, «αναμένουμε την απάντηση από τις αμερικανικές αρχές γιατί τις θεωρούμε βασικό στοιχείο για την υπόθεση και όταν η απάντηση έρθει, τότε η υπόθεση θα καταχωρηθεί στο Δικαστήριο».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Λαϊκή, Focus, Τράπεζα Κύπρου, Συνεργατισμός… Της Δικαιοσύνης ήλιε νοητέ