Η αλήθεια ενός παιδιού που σκότωσε τον πατέρα του-Δολοφόνος ή θύμα του συστήματος;

«Στην φυλακή 16 χρόνια ο 25χρονος πατροκτόνος των Λευκάρων», έπαιζαν οι τίτλοι ειδήσεων. Αυλαία σε άλλο ένα έγκλημα που περιγράφεται σε ολιγόλεπτα ρεπορτάζ και μέσα σε μερικές εκατοντάδες λέξεις ενός άρθρου. Όσο χρειάζεται δηλαδή για να μεταφέρει ο δημοσιογράφος το «ρεζουμέ» του εγκλήματος… Κι ας είναι το έγκλημα πιο βαρύ… Κι ας το έγκλημα ήταν προδιαγεγραμμένο…  Κι ας έχει ηθικό αυτουργό, για άλλη μια φορά, το σύστημα το οποίο σε μερικές περιπτώσεις μοιάζει ανήμπορο να προστατεύσει όσους φωνάζουν βοήθεια… Ένα έγκλημα με δολοφόνο ένα παιδί μόλις 25 ετών και θύμα τον πατέρα του, 64 ετών…  Κι ας το νόμισμα πάντα έχει δύο όψεις, χωρίς να σημαίνει πως οποιοδήποτε έγκλημα δεν πρέπει να τιμωρείται, υπό τις περιστάσεις διάπραξης του, με την ανάλογη ποινή…  

Χωρίς δημοσιογραφικές σάλτσες, αφού τα λόγια σε κάποιες περιπτώσεις είναι περιττά, παρατίθεται πιο κάτω η περιγραφή μιας ιστορίας με τραγικό τέλος… (σ.σ λεκτικό που κατατέθηκε ενώπιον Κακουργιοδικείου).

«Ο εξεταζόμενος (σ.σ. κατηγορούμενος) ήταν 25 ετών. Γεννήθηκε στο …, όπου διέμενε μέχρι την ηλικία των έξι και στη συνέχεια μετακόμισε με την οικογένεια του στην … για έναν χρόνο, λόγω εργασιακών υποχρεώσεων του πατέρα του. Για τον ίδιο σκοπό μετακόμισαν έναν χρόνο αργότερα στην Κύπρο.

Έλαβε απαλλαγή από τη στρατιωτική του θητεία ως Ι-5 για λόγους ψυχικής υγείας. Τα τελευταία χρόνια πριν τη φυλάκιση του, αναλάμβανε παντός είδους εργασίες που έβρισκε ευκαιριακά και παράλληλα έφτιαχνε ξύλινες χειροποίητες κατασκευές τις οποίες εμπορευόταν.  

Τα ευρήματα από την εξέταση της τρέχουσας κατάστασης της ψυχικής υγείας του ήταν τα ακόλουθα. Προσήλθε ατημέλητος με παραμελημένη εμφάνιση που παρέπεμπε σε μια αδιαφορία για την εξωτερική του εμφάνιση, ενώ η προσωπική του αυτοφροντίδα και υγιεινή κρίθηκαν ως ικανοποιητικές. Παρουσίαζε πλήρη προσανατολισμό σε τόπο, χρόνο και εαυτό, ικανοποιητική προσοχή, καλή απόδοση στην άμεση, πρόσφατη και απώτερη μνήμη, καλό ρυθμό και ποιότητα ομιλίας, ανεμπόδιστη ροή σκέψεων και περιεχόμενο σκέψεων απαλλαγμένο παραληρητικών, αυτοκαταστροφικών και άλλων παθολογικών ιδεών, καλή κριτική σκέψη, αντίληψη χωρίς ψευδαισθητικά ή παραισθητικά ενοχλήματα και θετική στάση απέναντι στην εξέταση.

Τα συναισθήματα του ήταν σχετικά επίπεδο, ενώ παρουσίαζε μια συναισθηματική ψυχρότητα με σπάνιες διακυμάνσεις, οι οποίες σχετίζονται με ιδιαίτερα έντονα περιστατικά που βίωσε.

Δήλωσε ότι προερχόταν από διασπασμένη οικογένεια μέτριου κοινωνικοοικονομικού επιπέδου. Μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά την ανάπτυξη του, οι οποίες ξεκίνησαν από τα παιδικά του χρόνια. Εξέφρασε ότι είχε ορισμένες καλές αναμνήσεις από την πρώτη οκταετία της ζωής του, κατά την οποία φροντιζόταν τόσο ο ίδιος, όσο και τα αδέλφια του από τη μητέρα τους, με την πατρική φιγούρα να ήταν απούσα λόγω εργασίας, ενώ παράλληλα ήταν και αρκετά αδιάφορη και αποστασιοποιημένη σε σχέση με τον γονικό της ρόλο. Έχει άλλα τέσσερα αδέλφια, εκ των οποίων το ένα είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια και διέμενε σε ίδρυμα και τα δύο μικρότερα φοιτούσαν σε ειδικό σχολείο.

Η κατάσταση χειροτέρεψε όταν η οικογένεια μετακόμισε στην Κύπρο, με τον πατέρα του να εκδηλώνει βίαιες συμπεριφορές, σε επίπεδο λεκτικής, σωματικής και ψυχολογικής βίας, προς τη σύζυγο και τα παιδιά του. Αναφέρθηκε σε περιστατικά βίας, όπως όταν τον τραυμάτισε ο πατέρας του στην πλάτη με κλαδευτήρι στη διάρκεια διαπληκτισμού και χρειάστηκε ιατρική περίθαλψη.

Ο εξεταζόμενος (σ.σ κατηγορούμενος) φορτιζόταν συναισθηματικά αναφερόμενος στις συμπεριφορές αυτές του πατέρα του, βιώνοντας αισθήματα θυμού, μίσους και αγανάκτησης.

Το 2013 ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικία τους, ενώ παρά τις καταγγελίες που έκαναν στον αστυνομικό σταθμό της περιοχής τους, εξακολουθούσε να τους παρενοχλεί με λεκτικές απειλές, σωματικές επιθέσεις ή μπαίνοντας στο σπίτι όταν απουσίαζαν και κλέβοντας αντικείμενα που είχαν συναισθηματική αξία για τα μέλη της οικογένειας.

Ο εξεταζόμενος περιέγραψε ότι οι δυσκολίες και οι άσχημες καταστάσεις στις οποίες εκτίθονταν στο σπίτι, επηρέαζαν την απόδοση του κατά τη φοίτηση του στο δημοτικό, παρουσιάζοντας μειωμένο ενδιαφέρον και προσοχή στο σχολείο. Επίσης από τα οκτώ έως τα 18 του, παρακολουθείτο από παιδονευρολόγο, έχοντας διαγνωστεί με διαταραχή ελλειμματικής προσοχής με υπερκινητικότητα, τα συμπτώματα της οποίας όπως υποστήριξε, υποχώρησαν σε κάποιο βαθμό κατά την ενήλικη ζωή.

Στη διάρκεια της εφηβείας, όπως δήλωσε, ξεκίνησε να είναι αντιδραστικός, παρορμητικός, να έχει νευρικά ξεσπάσματα και εκρήξεις θυμού και να χτυπά τη μητέρα του ή να σπάζει αντικείμενα στο σπίτι. Ανέφερε ότι ένιωθε συνεχώς χαμένος και αναστατωμένος λόγω της αστάθειας και των βίαιων συμπεριφορών του πατέρα του και η μόνη του διέξοδος ήταν να απουσιάζει από το σπίτι αρκετές ώρες μέχρι αργά.

Αισθανόμενος ιδιαίτερα άβολα και νιώθοντας ντροπή μίλησε για ένα περιστατικό, γύρω στα 15 του. Μετά το περιστατικό η μητέρα του απευθύνθηκε στις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας. Ο ίδιος παραπέμφθηκε σε ψυχίατρο και ψυχολόγο, με τους οποίους είχε συνεργασία και όπως εξέφρασε βοηθήθηκε στο να μπορέσει να διαχειριστεί την παρορμητικότητα του. Επίσης, οριοθέτησε τον εαυτό του, ενώ με τη βοήθεια καθηγητών του που αποτέλεσαν θετικές επιρροές για τον ίδιο, μπόρεσε να αντιληφθεί ότι έπρεπε να βοηθήσει τον εαυτό του να αλλάξει και να βάλει στόχους στη ζωή του. Ξεκίνησε να διαβάζει και να δείχνει ενδιαφέρον για τα μαθήματα, ενώ έθεσε ως στόχο του να βοηθούσε και να προστάτευε τη μητέρα και τα αδέλφια του στο μέτρο των δυνατοτήτων του.  Στη φάση αξιολόγησης, θεωρούσε τον εαυτό του ως επιτυχημένο όσον αφορά στις επιδόσεις του στο σχολείο από το Γυμνάσιο και μετέπειτα, αποφοιτώντας με άριστη επίδοση, σε αθλήματα όπως η κολύμβηση, το μπριτζ και το σκάκι όπου διακρίθηκε αλλά και στον κοινωνικό τομέα, όπου ένιωθε ότι οι γύρω του τον αναγνώριζαν, τον σέβονταν και τον εκτιμούσαν για την εργατικότητα του αλλά και τον χαρακτήρα του.

Περιέγραψε τον εαυτό του ως εσωστρεφές και μοναχικό άτομο που δεν ήταν στις προτεραιότητες του η σύναψη σχέσεων. Επίσης, η συναισθηματική εγγύτητα με την οικογένεια του δεν τον απασχολούσε τόσο, όσο η προστασία τους από τον πατέρα του.

Ως προς το αδίκημα για το οποίο κατηγορείτο εξέφρασε ότι έκανε παραδοχή στο Δικαστήριο. Περιέγραψε ότι τον τελευταίο καιρό βρισκόταν σε μια φάση απόγνωσης, αναφέροντας ότι δεν έβρισκε ανταπόκριση στις καταγγελίες στις οποίες προέβαιναν ο ίδιος και η μητέρα του σχετικά με τις παραβατικές συμπεριφορές του πατέρα του που παρενοχλούσε, εκμεταλλευόταν, απειλούσε ή ασκούσε βία στα πρόσωπα της οικογένειας του.

Το γεγονός ότι ο πατέρας του επεδίωκε να πάρει την κηδεμονία της μικρότερης του αδελφής αλλά και μια σειρά από γεγονότα που τον αναστάτωσαν, συνέβαλαν στην ενίσχυση των αρνητικών του συναισθημάτων προς τον πατέρα του, βιώνοντας έντονο θυμό, οργή και μίσος απέναντι του. Σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί από τα δυσάρεστα αυτά συναισθήματα του, στράφηκε στην κατανάλωση αλκοόλ τρεις μέρες πριν να προβεί στο αδίκημα, ενώ σπάνια προηγουμένως έπινε. Νιώθοντας ματαίωση που είχε φτάσει στα όρια του και ότι δεν είχε άλλη αντοχή, οδηγήθηκε στο αδίκημα του, παρόλο που είχε την ελπίδα ότι η έμβαση των πραγμάτων θα μπορούσε να ήταν διαφορετική αν συζητούσαν, κάτι που επεδίωξε, όπως δήλωσε, χωρίς αποτέλεσμα.

Στην πρώτη συνάντηση εξέφρασε ότι με τη διάπραξη του αδικήματος του, εκπλήρωσε μια ηθική του ανάγκη και ένιωθε ικανοποίηση που απάλλαξε την οικογένεια του από την επιβάρυνση που προκαλούσε το θύμα σε αυτή, καταλογίζοντας ευθύνες στο θύμα για την κατάληξη του ιδίου αλλά και των αδελφιών του.

Σε διάρκεια της δεύτερης και της τρίτης συνάντησης υπήρξε ευσυγκίνητος, αναγνωρίζοντας ότι δεν ήταν σωστό αυτό που έκανε και θεωρούσε ως προσωπική αποτυχία το ότι δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει δια της νομικής οδού τα πράγματα.

Αφότου διέπραξε το αδίκημα του, πανικοβλήθηκε και ένιωθε χαμένος. Όπως δήλωσε ‘’έβαλα μια μάσκα ότι όλα ήταν οκ’’ και προσπαθούσε να απωθεί κάθε σκέψη ή ανάμνηση που του ερχόταν ως προς το γεγονός.

Στη φάση εξέτασης, αναγνώριζε ότι ενήργησε με το θυμό που συσσώρευσε για χρόνια και ανέφερε ότι υπήρχαν στιγμές που αντιλαμβανόμενος τι έκανε, μετάνιωνε για την πράξη του.

Ο εξεταζόμενος ανέμενε το Δικαστήριο για επιβολή της ποινής του. Ένιωθε ήρεμος που με την πράξη του, παρά το ότι γνώριζε ότι δεν ήταν ηθικά σωστή, θα βελτίωνε τη ζωή των μελών της οικογένειας του. Επεδίωξε να προσαρμοστεί στις συνθήκες και τους κανόνες της φυλακής, αναμένοντας πολυετή φυλάκιση. Στα πλαίσια προσαρμογής και έχοντας αποδεχτεί το γεγονός της επιβολής ποινής, προσπαθούσε να αναγνωρίσει θετικές όψεις σε σχέση με τον εγκλεισμό αλλά και να αξιοποιήσει τον χρόνο του σπουδάζοντας και παρακολουθώντας προγράμματα επιμόρφωσης».

****

Αναμφίβολα η βία γεννά βία… Και αυτό το παιδί, όπως και ο Στυλιανός, η Έλενα Φραντζή και άλλα τόσα παιδιά, ήθελαν απλά προσοχή… Και αγάπη… Κι αυτό το παιδί, που ήθελε να προστατεύσει την οικογένεια του, φώναζε για βοήθεια… Ένιωθε απόγνωση που δεν είχαν ανταπόκριση οι καταγγελίες του… Αυτό το παιδί, με την ταμπέλα πλέον του δολοφόνου, καταδικάστηκε σε 16 χρόνια φυλάκιση… Οι ηθικοί αυτουργοί αυτών των εγκλημάτων, πότε; Κι αυτό το παιδί, όσο τραγικό και αν ακούγεται, γεννήθηκε ξανά μέσα στη φυλακή…

*Η ποινή που επιβλήθηκε στον 25χρονο, χαρακτηρίζεται από τον δικηγόρο του, Γιάννη Πολυχρόνη, ως έκδηλα υπερβολική και ως εκ τούτου αναμένεται να εφεσιβάλει την απόφαση, προσφεύγοντας στο Ανώτατο.  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: 

• Ο ρομαντικός δολοφόνος, ο κακός ληστής, ο στυγνός killer, ο τρυφερός κλέφτης…
• Ο κουστουμαρισμένος υπόκοσμος-Ποιοι είναι πιο καθαροί... Οι «μέσα» ή οι «έξω»;
• Οι παρεξηγημένοι «έμποροι» ναρκωτικών και οι… Εσκομπάρ της Κύπρου