Κι αν δεν μιλούσε η κα. Ανδριάνα, η μητέρα της Χριστίνας, ο πατέρας της Οξάνας;

Κι αν δεν μιλούσε και αν δεν φώναζε η οικογένεια του Θανάση; Ένα τρομακτικό ερώτημα για όσους το ακούνε, που κρύβει μία μεγάλη αλήθεια. Αυτή η οικογένεια κατάφερε ό,τι κατάφερε επειδή μιλούσε, επειδή είχε τη δυνατότητα να το κάνει. Άλλοι, όμως, δεν μπορούν να το κάνουν, δεν μπορούν οικονομικά να πληρώνουν δικηγόρους, να βάλουν εμπειρογνώμονες, να κινούνται συνεχώς νομικά μέχρι να έρθει η δικαίωση.

Η υπόθεση θανάτου του 26χρονου εθνοφρουρού, Θανάση Νικολάου, έχει απασχολήσει όλη την Κύπρο από το πρώτο λεπτό. Και αυτό επειδή η οικογένειά του ποτέ δεν δέχθηκε τις απαντήσεις που της έδωσε η Αστυνομία. Ότι δηλαδή το παιδί της αυτοκτόνησε. Και ας ήθελαν να την βγάλουν τρελή. Για δεκαεπτά συναπτά έτη η οικογένεια, με όποιο μέσο είχε στη διάθεσή της, έδειχνε ότι δεν θα σταματήσει μέχρι να φτάσει στη δικαίωση. Πλέον, αφού αποδείχτηκε ότι ο θάνατος του Θανάση είναι δολοφονία και όχι αυτοκτονία, όπως τόσα χρόνια υποστήριζαν, η υπόθεση έχει φτάσει σε ένα κομβικό σημείο.

Η οικογένεια του Θανάση και η Νομική Υπηρεσία φαίνεται ότι βρήκαν ένα κοινό σημείο συνάντησης, μετά την απότομη αλλαγή στάσης από πλευράς Γενικού Εισαγγελέα, τόσο για την παράδοση του πορίσματος, όσο και για την διευκρίνιση ότι τα ονόματα που λείπουν από το πόρισμα θα διατεθούν στον δικηγόρο της οικογένειας, αν ζητηθούν, για νομικές διαδικασίες και μόνο. Αυτή η απότομη αλλαγή φαίνεται να βρήκε πρόσφορο έδαφος, αφού πλέον έχουν καταλήξει σε μία συμφωνία για... ομερτά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Χρονοδιάγραμμα τριών μηνών από Σαββίδη για τις έρευνες στην υπόθεση Θανάση

Συγκεκριμένα, από την πρώτη συνάντηση που είχαν οι δύο πλευρές (σ.σ. οικογένεια και ανακριτική ομάδα) αποφασίστηκε από κοινού, όπως δήλωσε ο Γενικός Εισαγγελέας, να μην γίνουν άλλες δηλώσεις ή δημόσιες τοποθετήσεις, που να επηρεάσουν την έκβαση της υπόθεσης. Είναι φανερό πως οι δηλώσεις, οι αποκαλύψεις και ο θόρυβος, προκάλεσε σε κάποιους προβλήματα και πλήγωσε την αμεροληψία τους. Στην ουσία έπληξε ανεπανόρθωτα το κύρος ολόκληρου του συστήματος της απονομής Δικαιοσύνης. Μια δικαιοσύνη που δεν θα ερχόταν με τη σιωπή. Και αν σιωπούσαν; Πόσες υποθέσεις θα έμεναν στα συρτάρια, αν κανένας δεν άνοιγε το στόμα του να μιλήσει; Πόσες άλλες τόσες έμειναν; 

Η υπόθεση του Θανάση είναι μία εξ αυτών. Αν η οικογένεια, αν αυτή η μάνα δεν είχε το σθένος, για τόσα χρόνια να τα βάλει με όλους και να μην αποδεχτεί όσα της είχαν αναφέρει για το θάνατο του παιδιού της, η υπόθεση θα έμενε στην αυτοκτονία και δεν θα αποκαλυπτόταν ποτέ η δολοφονία.

Γυρνώντας τον χρόνο πίσω, σε υποθέσεις που έχουν σοκάρει όλη την Κύπρο, ένα κοινό τους σημείο είναι ότι κάποιος έσπασε τον άγραφο νόμο της σιωπής και βγήκε μπροστά, προβαίνοντας σε αποκαλύψεις. Αποκαλύψεις που άλλαξαν τα πάντα, τόσο για την υπόθεση, όσο και για τον τρόπο που διερευνήθηκαν.

Ο Στυλιανός που ξύπνησε την κοινωνία

Δεν χρειάζεται κάποιος να επιστρέψει στο μακρινό παρελθόν. Μόνο τρία χρόνια πριν και συγκεκριμένα το Σεπτέμβριο του 2019. Τότε που ένα 14χρονο αγόρι, αντί να πάει την πρώτη μέρα στο σχολείο του, αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του, μη μπορώντας να ζήσει άλλο τις αντιξοότητες και τις συνθήκες διαβίωσης που δεν περιγράφονται.

Η δημοσίευση της υπόθεσης κατακρίθηκε, αφού πολλοί ήταν αυτοί που θεώρησαν ότι τα ΜΜΕ δεν έπρεπε να την αναπαράγουν. Όμως, εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι η παραβίαση του κανόνα για την αναπαραγωγή της αυτοκτονίας ήταν το έναυσμα που χρειάστηκε για να αποκαλυφτούν τα βασανιστήρια που ζούσε καθημερινά ο Στυλιανός. 

Ακολούθησαν μαρτυρίες. Τα στόματα άνοιξαν. Το κράτος ξεγυμνώθηκε, οι υπαίτιοι ήρθαν προ των ευθυνών τους, όμως όχι εντελώς. Ένα πόρισμα κόλαφος για τις αρμόδιες αρχές που είχαν ουκ ολίγες αναφορές ενώπιον τους. Αναφορές -σημάδια που είτε δεν έβλεπαν, είτε ήταν ανίκανοι να δουν πως ένα παιδί φώναζε για βοήθεια. Τρία χρόνια μετά και ακόμη δεν έχει υπάρξει κάποια καταδίκη... Όλοι είναι στις θέσεις τους. Αυτοί που με την αδράνεια τους οδήγησαν ένα παιδί στο θάνατο. Μα σε αυτή την υπόθεση, δεν φωνάζει κανείς. Πόσο βολικό; 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Καίει Αστυνομία και Γραφείο Ευημερίας το πόρισμα για το θάνατο του Στυλιανού

Η Έλενα που ψάχνει δικαίωση

Η ιστορία της Έλενας Φραντζή είναι γνωστή. Είναι γνωστή επειδή βρήκε το θάρρος να βγει να την πει. Να σπάσει τα δεσμά που της απαγόρευαν, να φωνάξει ότι η «οικογένεια» της δεν ήταν αυτό που έδειχνε, να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και να φανερώσει την αλήθεια. Μία αλήθεια που δεν άρεσε σε κανένα και όλοι έκλειναν τα μάτια μπροστά της.

Η Έλενα έφυγε από τη ζωή. Αδικημένη και μόνη και στο πλευρό της μόνο οι κακίες και οι ύβρεις που πετούσε κατά πάνω της σωριδόν η κοινωνία. Η ίδια κοινωνία που ενώ άκουγε όσα έλεγε η Έλενα, αποφάσισε ότι είχε δίκαιο μόνο όταν ήταν αργά. Κανένας δεν στάθηκε στο πλευρό της, να την βοηθήσει, να την αποτρέψει από το να έχει αυτή την τραγική κατάληξη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Τώρα που χάθηκε βρεθήκατε όλοι… Από 15 χρονών ζητούσαμε βοήθεια»

Παρ’ όλα αυτά, αν η Έλενα δεν είχε το σθένος να βγει μπροστά και να μιλήσει, όλοι θα πίστευαν ότι απλά ήταν ένα προβληματικό παιδί, που τελικά έφτασε στο σημείο να πάρει την ίδιά του τη ζωή. Η ίδια άνοιξε το δρόμο, σπάζοντας την σιωπή της και έδειξε σε όλους ότι μία οικογένεια φαινομενικά τέλεια και αξιοπρεπής, εκ των έσω είναι εντελώς το αντίθετο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Από την Έλενα στον 14χρονο… Δύο παιδιά θύματα του συστήματος

Η Χριστίνα δολοφονήθηκε και η οικογένειά της το ήξερε

Θα μπορούσε η ιστορία της να παραλληλιστεί με του Θανάση, αφού και σε αυτή την περίπτωση το θύμα δολοφονήθηκε, όμως οι αρμόδιοι απέδωσαν το θάνατο της σε δυστύχημα. Η Χριστίνα Καλαϊτζίδου στις 12 Μαρτίου 2012, εντοπίστηκε νεκρή στο καμένο της κρεβάτι και η ιατροδικαστής που ανέλαβε την υπόθεση, απέδωσε τον θάνατό της σε πυρκαγιά που ξέσπασε από αναμμένο τσιγάρο.

Η οικογένειά της δεν το αποδέχθηκε ποτέ, αφού ήξερε ότι ο εν διαστάσει σύζυγός της είχε αρκετούς λόγους να την σκοτώσει. Πάλεψαν για να το αποδείξουν και αυτό έγινε δύο χρόνια μετά το θάνατό της. Συγκεκριμένα, το 2014 αποφάσισε η οικογένεια να πραγματοποιήσει εκταφή της σορού της και να διενεργήσει εκ νέου νεκροτομή.

Ένα ακόμη έγκλημα που κάποιοι θα είχαν αφήσει στα συρτάρια, ατιμώρητο, αν η οικογένεια αποδεχόταν τα ευρήματα των αρμοδίων και δεν ζητούσε να συνεχιστούν οι έρευνες. Μία δολοφονία ή μάλλον, αφού πλέον έχουμε τα νομικά όπλα, γυναικοκτονία, που θα έμενε στην ιστορία ως τραγικό δυστύχημα, όμως χάρη στην επιμονή της οικογένειας, που δεν σταμάτησαν ποτέ να ζητούν δικαίωση, σήμερα μπορεί να αποκαλείται με το όνομά της.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ξεσπά ο πατέρας της Χριστίνας-«Άφησαν τα παιδιά της να ζουν με τον δολοφόνο της»

Γέννησε και δεν κατάφερε ποτέ να δει το παιδί της

Την ίδια χρονιά με το θάνατο της Χριστίνας, σημειώνεται ακόμη μία τραγωδία. Η 31χρονη αστυνομικός, Γιάννα Νικολάου, στις 15 Ιουνίου 2012 είχε μπει για καισαρική σε ιδιωτική κλινική, ωστόσο παρουσίασε επιπλοκές και κρίθηκε αναγκαίο να διακομισθεί στο Γενικό Νοσοκομείο Πάφου και στη συνέχεια στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού, όπου άφησε την τελευταία της πνοή, χωρίς να καταφέρει να δει, έστω και μία φορά το παιδί που έφερε στον κόσμο.

Η οικογένειά της δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια. Από την πρώτη στιγμή έκανε λόγο για ιατρική αμέλεια, με αποτέλεσμα να διαταχθεί θανατική ανάκριση. Η δικαστής έκρινε τελικά ότι πιθανό στον θάνατο της Γιάννας να συνέβαλαν ενέργειες, πράξεις ή παραλείψεις τρίτου ή τρίτων προσώπων.

Μπορεί η υπόθεση να μπήκε στο συρτάρι, το 2018, αφού ο τότε Γενικός Εισαγγελέας έκρινε ότι δεν υπήρχε αρκετό μαρτυρικό υλικό, για να στοιχειοθετηθεί η υπόθεση, ωστόσο η όλη διερεύνηση της υπόθεσης έγινε αφού η οικογένεια δεν έμεινε σιωπηλή. Προσπάθησε να μάθει την αλήθεια, ακόμη και αν δεν υπήρξε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Αν δεν πάλευε ο πατέρας της, θα έμενε στην ιστορία ως αυτοκτονία

Άλλη μία υπόθεση που έμεινε στην ιστορία, για όλους τους λάθος λόγους. Αρχικά επειδή πρόκειται για θάνατο και στη συνέχεια, επειδή κάποιοι προσπάθησαν να τον κουκουλώσουν. Η Οξάνα Ραντσέβα ήρθε στην Κύπρο για να εργαστεί σε καμπαρέ και δώδεκα μέρες μετά βρέθηκε νεκρή, στο πεζοδρόμιο έξω από την πολυκατοικία που διέμενε. Ο θάνατος της αποδόθηκε σε πτώση, αφού η 20χρονη είχε πηδήξει από το παράθυρο και έτσι θα έμενε στην ιστορία, ως μία ακόμη αυτοκτονία.

Ο πατέρας της, όμως, δεν το δέχθηκε. Πάλεψε και απέδειξε ότι η κόρη του είχε πεθάνει κάτω από αδιευκρίνιστες και παράξενες συνθήκες. Κάτι που επέβαλε πρόσθετη έρευνα, για εξακρίβωση των πραγματικών αιτιών του θανάτου της. Η υπόθεση έφτασε μέχρι και το ΕΔΑΔ, το 2004, το οποίο καταδίκασε την Κυπριακή Δημοκρατία, για παραβιάσεις στο δικαίωμα της ζωής, το δικαίωμα στην ελευθερία και ασφάλεια, αλλά και παραβιάσεις που σχετίζονται με τη μη διεξαγωγή αποτελεσματικής έρευνας.

Όλοι θα πίστευαν ότι μία κοπέλα που ήρθε στην Κύπρο για να εργαστεί σε καμπαρέ, αποφάσισε να αυτοκτονήσει, αν εκείνος ο πατέρας δεν είχε τη δύναμη να αγωνιστεί, να καθαρίσει το όνομά της και να αποδείξει πως η κόρη του ζούσε ένα εφιάλτη αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα που βρέθηκε στην Κύπρο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Η υπόθεση θανάτου της 20χρονης Οξάνας: Το έγκλημα που στιγματίζει διεθνώς την Κύπρο

Εκ των υστέρων, ψάχνουν αυτά που δεν έγιναν εκ των προτέρων

Άλμα στο χρόνο και ερχόμαστε στο σήμερα, αφού ακόμη μία υπόθεση για πιθανή ιατρική αμέλεια απασχολεί την κοινωνία. Αυτή τη φορά, το όνομα του θύματος Ιωάννα Σκορδή, ετών 15. Μία υπόθεση που τον περασμένο Μάρτιο συγκλόνισε την Κύπρο, όταν η 15χρονη τελικά κατέληξε.

Η οικογένεια ήταν σίγουρη. Ο θάνατος της οφείλεται σε ιατρική αμέλεια και αυτό προσπαθούν να αποδείξουν, με τη διαδικασία που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη. Για ακόμη μία φορά, η υπόθεση έρχεται και πάλι στο προσκήνιο επειδή η οικογένεια μίλησε. Βγήκε μπροστά και ψάχνει το δίκαιό της, θέλει να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο, για να βρει ησυχία το παιδί τους.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι εκ των υστέρων, οι Αρχές ψάχνουν λύσεις και απαντήσεις σε αυτά που δεν έγιναν εκ των προτέρων, όμως και σε αυτή την περίπτωση, ο θάνατος θα περνούσε στην ιστορία, αν δεν έσπαγε η σιωπή.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Στο κάδρο των ερευνών τρεις γιατροί για αμέλεια πίσω από τον θάνατο της Ιωάννας

Τόλμησε να καταγγείλει βιασμό και βρέθηκε κατηγορούμενη

Ακόμη μία ιστορία που έχει συγκλονίσει την κυπριακή κοινωνία και ακόμη συνεχίζει να απασχολεί, επειδή θα φέρει νέους μπελάδες για την Κύπρο. Αυτή της 19χρονης Βρετανίδας, η οποία τόλμησε να βγει μπροστά και να καταγγείλει τον βιασμό της. Προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις όταν βγήκε πρώτη φορά και προέβη σε καταγγελία. Όλοι πίστευαν ότι είναι ψέματα και κάποιοι ακόμη το πιστεύουν, παρ’ όλα αυτά η νεαρή ακόμη παλεύει για να βρει το δίκιο της, χωρίς να κρυφτεί.

Η απόφαση του Ανωτάτου ήταν καταπέλτης για τις αρμόδιες υπηρεσίες και ειδικά την Αστυνομία. Οι χειρισμοί της ήταν ελλιπείς και λάθος, στερώντας της τα βασικά δικαιώματα. Το Ανώτατο, στην απόφασή του ανέφερε  πως το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη την ώρα στο βίντεο, ωστόσο δεν έλαβε υπόψη ότι κατά τον ίδιο χρόνο οι άλλοι Ισραηλίτες δεν ήταν ευπρόσδεκτοι, ενώ γίνεται αναφορά πως εντοπίστηκε γενετικό υλικό τεσσάρων Ισραηλινών, με τον ανακριτή να αναφέρει ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, πως οι ταυτοποιήσεις αφορούσαν τρεις ή τέσσερις από τους ύποπτους για βιασμό.

«Τα προηγούμενα πλάνα που καταδεικνύουν σεξουαλική ελευθεριότητα χωρίς μέτρο, η οποία αναμφίβολα για πολλούς δεν είναι αποδεκτή, δεν θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε εύρημα και μάλιστα με την ισχύ της πραγματικής μαρτυρίας, ότι η καταγγελία της εφεσείουσας για βιασμό ή βιασμούς στο συγκεκριμένο χρόνο, ήταν ψευδής».

Και μπορεί για κάποιους να μην είναι αποδεκτό το γεγονός ότι η κοπέλα επέλεξε να συνευρεθεί με τρεις ή τέσσερις, όμως δεν κρύφτηκε, βγήκε μπροστά και υπερασπίστηκε τον εαυτό της. Σε αντίθετη περίπτωση, όλοι θα πίστευαν ότι η κοπέλα απλά έλεγε ψέματα και τελικά πήρε αυτό που της άξιζε, με τη συγκεκριμένη απόφαση.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Αυτή είναι η απόφαση κόλαφος για 19χρονη-Στήνει στον τοίχο Αστυνομία και Δικαστή

Πολλές οι περιπτώσεις

Οι υποθέσεις που βγήκαν στο φως και άλλαξαν όλη την τροπή των γεγονότων, επειδή κάποιος βρήκε το θάρρος να μιλήσει ή δεν έπαψε ποτέ, είναι πολλές. Η υπόθεση θανάτου του 16χρονου Παναγιώτη από τους Τρούλλους, που απέδειξε ότι ζούσε καθημερινά ένα εφιάλτη, με υπαίτιους τους συμμαθητές του. Η υπόθεση θανάτου του 10χρονου Σταύρου, που αν η μάνα δεν φώναζε ότι ο θάνατος του γιου της οφειλόταν σε αμέλεια των γιατρών, τώρα θα ήταν ως μία ανάμνηση τραγωδίας, που ένα παιδί έσβησε ξαφνικά.

Υπάρχουν οι περιπτώσεις που η ομερτά είναι αναγκαία. Υπάρχουν και αυτές που η ανάγκη να σπάσει ο όρκος σιωπής είναι αδήριτη και καθ’ όλα αναγκαία.