Η άρρωστη κραυγή των πορισμάτων, το κυνήγι εντυπώσεων και η θεραπεία

Αν ήταν μία φορά θα ήταν εξαίρεση. Δυστυχής εξαίρεση, μα από αυτές που επιβεβαιώνουν τον κανόνα πως όλα πάνε καλά. Δεν ήταν όμως. Αν στοιβάξουμε τα box files των ερευνητικών επιτροπών και των ποινικών ανακριτών στην Κύπρο τα τελευταία χρόνια, θα φτιάξουμε ένα μικρό βουνό.

Καταθέσεις επί καταθέσεων, έρευνες επί ερευνών. Έρευνες μετά από την καταστροφή, έρευνες ανάμεσα σε τάφους. Εκθέσεις από δω, εκθέσεις από κει. Ορισμένες με το ίδιο αντικείμενο. Και το αποτέλεσμά τους είναι η επιβεβαίωση της αντίληψης πως κάθε άλλο παρά καλά λειτουργούν όλα σ’ αυτή τη χώρα.

Σκάνδαλα, παραλείψεις, αμέλειες. Κακές αποφάσεις, κακή διαχείριση, κακή κρίση. Όχι, δεν είναι η εξαίρεση. Το κράτος τούτο διαχρονικά νοσεί και δεν έχει καταφέρει να καταστεί σοφότερο και να θεραπεύσει τις παθογένειές του. Μια άρρωστη κραυγή, κατά που λέει το τραγούδι, είναι όλα αυτά τα πορίσματα. Μια άρρωστη κραυγή, που κανείς δεν θέλει να ακούσει.

Αν μπορούσαν τα αποτελέσματα όλων των ερευνών που έγιναν να συνοψιστούν σε μια λέξη, αυτή θα ήταν η επιπολαιότητα. Γιατί ζούμε σε ένα επιπόλαιο κράτος, που αρνείται να μάθει από τα λάθη του ή να τους προσδώσει τη δέουσα σημασία, ώστε να αισθανθούν οι πολίτες την προθυμία να επέλθουν οι αλλαγές εκείνες, που δεν θα επιτρέψουν την επανάληψή τους.

Χαρακτηριστική ήταν η αντίδραση της Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας τάξης, λίγες ώρες  μετά που είδαν το φως της δημοσιότητας τα πορίσματα των ποινικών ανακριτών για την υπόθεση Θανάση Νικολάου και την υπόθεση των καταγγελιών κατά του Μιχάλη Κατσουνωτού. Ερωτήθηκε αν πρέπει να γίνουν τομές στην Αστυνομία και απάντησε «τι εννοείτε τομές;».

Η Αστυνομία χειρίστηκε μια υπόθεση φόνου σαν «κλοπή ποδηλάτου», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ένας εκ των ποινικών ανακριτών, και επί δεκαεπτά χρόνια αρνείτο να πάρει στα σοβαρά τις φωνές της οικογένειας του θύματος. Είχε σχεδόν δύο δεκαετίες μπροστά της να ξανανοίξει την υπόθεση αλλά προτίμησε να συμπεριφέρεται με την αλαζονεία του αλάνθαστου. Και την ίδια στιγμή έρχονται στο φως πληροφορίες από το άλλο πόρισμα, που δείχνουν διάπραξη ποινικών αδικημάτων από δύο αστυνομικούς και δεν φαίνεται να το θεωρεί κανένας πρόβλημα που να χρίζει σοβαρών τομών.

«Μπορεί να υπάρχουν περιστατικά που δημιουργούν κακές εντυπώσεις, από εκεί και πέρα δεν αντιλαμβάνομαι τις τομές. Ο Αρχηγός, μαζί με εμένα και με βοήθεια εμπειρογνωμόνων κάνει μία γενική αναδιοργάνωση στην Αστυνομία και σύντομα θα έχουμε λεπτομέρειες», είπε η πολιτική προϊστάμενη της αλάνθαστης Δύναμης, στην οποία φαίνεται νομίζουν πως όλα διορθώνονται με το μαγικό ραβδί της αναδιοργάνωσης. Λες και η μνημειώδης ανικανότητα που αναδεικνύει το πόρισμα για τον Θανάση ήταν ζήτημα οργάνωσης, λες και αν μέλη της Αστυνομίας προβαίνουν σε παράνομες πράξεις είναι θέμα ανοργανωσιάς. Λες και το πρόβλημα είναι οι εντυπώσεις που αφήνουν οι κακοί χειρισμοί κι όχι οι ίδιοι οι χειρισμοί.

Αλλά, δυστυχώς, αυτό είναι το πρόβλημά μας. Διαχρονικές Κυβερνήσεις και όχι μόνο η τρέχουσα ασχολούνταν περισσότερο με τις εντυπώσεις που αφήνουν τα σκάνδαλα αντί με την ουσία τους. Με το πώς να εισπράξουν λιγότερους κραδασμούς, πώς να φταίνε λίγο περισσότερο οι πριν και οι μετά από αυτούς, πώς να δείξουν απλώς ότι έκαναν κάτι, ενώ στην πραγματικότητα ο επόμενος κακός χειρισμός περιμένει να λάβει τη σκυτάλη από τον προηγούμενο, αφού κανείς δεν προσπαθεί πραγματικά να σπάσει την αλυσίδα.

Όσα πορίσματα και να βγουν, θα πρέπει πρώτα οι κυβερνώντες -όποιοι κι αν είναι αυτοί- να αποδεχθούν την αρρώστια, για να μπορέσουν να βρουν τη θεραπεία. Και να την αποδεχθούν πραγματικά, να την κατανοήσουν και όχι να την προσεγγίζουν επιφανειακά, ίσα ίσα που να ικανοποιηθεί η κοινή γνώμη και να ενεργοποιηθεί εκ νέου η διαδικασία της πολιτικής λήθης. Να καταλάβουν, επιτέλους, πως με όση χρυσόσκονη κι αν πασπαλίσεις την ακρωτηριασμένη αξιοπρέπεια αυτού του λαού, ακρωτηριασμένη θα μείνει.  

Τώρα είναι δύο πορίσματα που σχετίζονται με την Αστυνομία. Άλλη φορά ήταν ο Στυλιανός, άλλη τα διαβατήρια. Και θα χρειαστούν κι άλλες πολλές έρευνες, όσο αυτό το κράτος δεν λέει να σοβαρευτεί. Όσο δεν αποβάλλει την επιπολαιότητα και το κυνήγι εντυπώσεων και δεν ασχολείται σοβαρά με τη θεραπεία των χρόνιων παθήσεών του.

Δεν χρειαζόμαστε άλλες άρρωστες κραυγές. Τσιάκκους που να μπορούν και να είναι πρόθυμοι να βρουν θεραπείες χρειαζόμαστε. Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν, ενόψει Προεδρικών…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Έγινε... δράκος η υπουργός με τις επικρίσεις για Κατσουνωτό-«Καμία πολιτική ευθύνη»
• Αρνείται τα περί συγκάλυψης θανάτου του Θανάση ο Αρχηγός-Πώς απαντά
• Η απουσία (αντί)δρασης και γιατί η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός
• Δεκαεπτά χρόνια, ούτε μια συγνώμη-Το κακογραμμένο βιβλίο και η ανεξίτηλη τάτσα
• Ηθελημένη αμέλεια και ελλείψεις-«Ο θάνατος του Θανάση ερευνήθηκε ως μικροπαράβαση»