«Μπάσταρτο με ανεβάζαν, μπάσταρτο με κατεβάζαν γιατί εν εγνώρισα τον τζύρη μου»

-Τι νιώθεις ότι σου έλειπε και βρήκες διέξοδο στα ναρκωτικά; 

-Που ήταν χωρισμένοι οι δικοί μου... Που εν εγνώρισα τον τζύρη μου ποττέ... Βασικά τζαιι ο τζύρης μου, που εν τον εγνώρισα ποττέ, ήταν ναρκομανής... Είπεν μου το η μάμα μου... Επίστευκα ότι δεν με αγαπούσε κανένας... Μπάσταρτο με ανεβάζαν, μπάσταρτο με κατεβάζαν γιατί δεν γνώρισα ποττέ τον τζύρη μου τζιαι έφυεν...

Χρίστος, 21 ετών... 

***** 

Μπαίνοντας μέσα στο σπίτι, απέναντι σε ένα τοίχο, υπάρχει ένας άσπρος πίνακας... Σε αυτόν υπάρχουν τέσσερις ομπρέλες. Στο μπαστούνι κάθε ομπρέλας γράφει και μια λέξη... Τέσσερα μπαστούνια, τέσσερις λέξεις... Φόβος, θυμός, λύπη, παθητικότητα... Αυτές οι τέσσερις ομπρέλες καλύπτουν άλλες δεκάδες λέξεις.... Ντροπή, μοναξιά, υποτίμηση, ανασφάλεια, ενοχή, αδικημένος, απογοήτευση, εκνευρισμένος, πληγωμένος, ανικανότητα, αποτυχημένος, μίσος, ανασφάλεια, αγανάκτηση, αχρείαστος, αποτυχημένος...  

Λέξεις γραμμένες από εκείνα τα παιδιά... Εκείνα τα παιδιά, που όσο και αν μεγαλώνουν, θα παραμείνουν για πάντα παιδιά. Όχι γιατί δεν ωριμάζουν, εξάλλου οι καταστάσεις που βίωσαν τα ωρίμασαν πολύ πιο γρήγορα, αλλά επειδή δεν έζησαν όπως όλα τα υπόλοιπα παιδιά... Θα παραμείνουν για πάντα παιδιά, γιατί αναγκάστηκαν να σήκωσαν πολλή πραγματικότητα στους ώμους τους και να δουν από νωρίς το σκληρό πρόσωπο της ζωής. Θα γελάνε πάντα σαν μικρά παιδιά και θα είναι ευτυχισμένα με τα πιο απλά πράγματα. Αυτά που στερήθηκαν όταν ήταν παιδιά… Και αυτά τα παιδιά, δεν θέλουν και πολλά… Παρά μόνο αγάπη… Αγάπη και να τους αποδεκτής και να είσαι επιεικής μαζί τους, γιατί δεν φόρεσες τα παπούτσια τους…

Μερικά από εκείνα τα παιδιά γνωρίσαμε στο Θεραπευτικό Κέντρο Εφήβων της Αγίας Σκέπης. Παιδιά που δίνουν τον δικό τους αγώνα, για να μείνουν μακριά από τις ουσιοεξαρτήσεις. Παιδιά που έζησαν την εγκατάλειψη, την κακοποίηση, την απομόνωση… Παιδιά, από 13 μέχρι 21 ετών, που κάποιοι χαρακτηρίζουν εγκληματίες και τους συμπεριφέρονται ωσάν να επρόκειτο για τους Εσκομπάρ της Κύπρου (σ.σ από τους μεγαλύτερους βαρόνους ναρκωτικών στον κόσμο), αλλά στην πραγματικότητα είναι παιδιά που χρειάζονται την αγάπη και την στήριξη, τόσο της κοινωνίας όσο και του κράτους. Παιδιά, του ίδιου Θεού, που κουβαλάνε την δική τους ιστορία και βρήκαν διέξοδο στα ναρκωτικά, πιστεύοντας πως αυτός ο δρόμος θα κλείσει τις πληγές τους. Και ας ήταν το μεγαλύτερο τους λάθος… Σήμερα όμως είναι εδώ και προσπαθούν…  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: 

• Οι παρεξηγημένοι «έμποροι» ναρκωτικών και οι… Εσκομπάρ της Κύπρου
• Ο ρομαντικός δολοφόνος, ο κακός ληστής, ο στυγνός killer, ο τρυφερός κλέφτης…

***** 

«Είμαι τέσσερις μήνες στην Αγία Σκέπη. Ήρτα που το ψυχιατρείο, που ήμουν δυόμιση μήνες... Δεν άντεχα άλλο... Θα ερχόμουν και πριν τέσσερα χρόνια στην Αγία Σκέπη, αλλά εν τα κατάφερα... Πήγα τζιαι ξαναήπια τα... Εκατάφερα και ήρτα πριν τέσσερις μήνες ξανά...» 

-Πώς ήρθες στην Αγία Σκέπη; Με απόφαση Δικαστηρίου, από Φυλακές ή με δική σου θέληση; 

Με δική μου απόφαση... 

-Πώς πήρες την απόφαση; 

Έπινα τα μες στο δωμάτιο τζιαι ήρτε ο αρφός μου, οκτώ χρονών, τζιαι λαλεί μου, ''εν να σταματήσεις να πίνεις ναρκωτικά μες στο σπίτι τζιαι μυρίζει το σπίτι;'' Κόπηκαν τα πόθκια μου... Έκανα απόπειρα αυτοκτονίας, πήγα Εντατική, που την Εντατική ψυχιατρείο... τζιαι δαμέ.

Ήρτα αντιμέτωπος με το θάνατο… Ξεκίνησα τα ναρκωτικά που τα δώδεκα μου. Επήα με ένα φίλο μου που έπινε κάνναβη, δοκίμασα τζιαι εγώ τζιαι άρεσε μου… Έτσι άρκεψα που την κάνναβη, στα δεκαπέντε μου άρχισα την κόκα και στα δεκαοκτώ μου το crack…. Επαρασύρθηκα στο να δοκιμάσω… Εδοκίμασα χόρτο, που το χόρτο, στα δεκαπέντε μου επία Αγία Νάπα, εν ήξερα πως πουλούσαν ναρκωτικά, εβάλαν μου γραμμή, εδοκίμασα, άρεσε μου… Και συνέχιζα να πίνω…

-Σε άλλαξε η χρήση; 

Πολλά... Εκατάντησα να τους δέρνω ούλλους μες στο σπίτι… Εβούρουν την μάνα μου να την σκοτώσω, την αρφή μου, τον αρφό μου το ίδιο… Εν εκαταλάβαινα πόσο βίαιος είχα γίνει… Τώρα καταλαβαίνω… Έκαμα πολύ διαφορά… Δεν ήμουν το κοπελούι που ήμουν παλιά…

-Τι νιώθεις ότι σου έλειπε και βρήκες διέξοδο στα ναρκωτικά; 

Που ήταν χωρισμένοι οι δικοί μου... Που εν εγνώρισα τον τζύρη μου ποττέ... Βασικά και ο τζύρης μου που εν τον εγνώρισα ποττέ ήταν ναρκομανής... Είπε μου το η μάμα μου... Επίστευκα ότι δεν με αγαπούσε κανένας... Μπάσταρτο με ανεβάζαν, μπάσταρτο με κατεβάζαν γιατί δεν γνώρισα ποττέ τον τζύρη μου τζιαι έφυεν...

-Η μητέρα σου; Έχεις και άλλα αδέλφια; 

Είμαστε τρία αδέλφια… Οι δικοί μου ηξέραν πως έπινα μόνο χόρτο. Εχώνουμουν πας την κόκα... Η μάνα μου ήξερε που τα ναρκωτικά που τον τζύρη μου. Εκατάλαβε με… Είπε μου αν θέλεις να συνεχίζεις να κάμεις ναρκωτικά, έξω που το σπίτι… Αν συνεχίσεις να πίνεις, καλύτερα να φύεις που το σπίτι…

Εγώ συνέχιζα τα δικά μου… Εν εκαταλάβαινα... Έμπλεξα με μια κοπέλα… Είχε μέρες, θκύο τζιαι τρεις, που εν επήεννα σπίτι... Εμείνισκα με την φίλη μου… Εκάμαμε ναρκωτικά ούλλη μέρα…

-Πού έβρισκες τα χρήματα;

Εδούλευκα… Επουλούσα τη νύχτα ναρκωτικά τζιαι το πρωί σε αλουμίνια…

-Έκλεψες ποτέ;

Να κλέψω, δεν έκλεψα ποττέ μου…

-Έφτασες σε ακραίες καταστάσεις;

Έκανα τέσσερις φορές απόπειρα αυτοκτονίας... Ήταν που χώρισα, από το αλκοόλ και ναρκωτικά…. Είπα εν θα καταφέρω ποττέ να κόψω τα ναρκωτικά, εν θα καταφέρω ποττέ να κόψω το ποτό, εν θα καταφέρω να ξεπεράσω την κοπέλα μου… Είπα η λύση εν να αυτοκτονήσω τζιαι έκαμα την απόπειρα μου….

Με γλύτωσαν η μητέρα μου τζιαι ο πατριός μου στα δευτερόλεπτα, ήμουν μισοπεθαμένος… Βρέθηκα Εντατική τζιαι από την Εντατική, ήρτε η Αστυνομία τζιαι με πήρε ψυχιατρείο… Τζιαι έκαμα θκύο μήνες ψυχιατρείο…

-Ποια εν η χειρότερη μέρα που θυμάσαι;

Ημέρα Χριστουγέννων… Να μπαίνω η ώρα οκτώ το πρωί μες στο σπίτι, με την ψιλή στο στόμα, τζιαι να με θωρεί η μάνα μου τζιαι να της λέω να με φκάλει φωτογραφία για να την ανεβάσω στο facebook… Τζιαι μια άλλη φορά που δεν μου έδιαν λεφτά η μάνα μου για να πιάω τη δόση μου τζιαι εβούρουν την να τη σκοτώσω… Τζιαι την αρφή μου το ίδιο…. Έβαλα πολλά άτομα σε κίνδυνο… Έκαμα τους πολλά κακά…

-Σήμερα;

Σήμερα νιώθω πολλά πιο καλύτερα τζιαι διά μου πολύ δύναμη που μιλώ κάθε Σάββατο με τον αρφό μου… Είδα πολλή διαφορά με τη μάμα μου, την αρφή μου, τον πατριό μου… Που είχε πολύ βία στην αρχή… Του αρφού μου έχω του αδυναμία τζιαι στην αρχή η πρώτος λόγος που ήθελα να κόψω τα ναρκωτικά τζιαι ήρτα στην Αγία Σκέπη ήταν για τον αρφό μου… Για την κουβέντα που μου είπε… Ύστερα ήβρα τζιαι άλλα κίνητρα… Με τις εξόδους που έβλεπα τη μάμα μου, τον πατριό μου, την αρφή μου…

-Τώρα νιώθεις πως τους κάνεις περήφανους;

Ναι… Αρκετά…

-Νιώθεις την στήριξη τους;

Ναι… Νιώθω την… Ναι… Στηρίζουν με…

-Εδώ στην Αγία Σκέπη πώς νιώθεις;

Δαμέ, στην Αγία Σκέπη νιώθω όση αγάπη δεν ένιωσα ποττέ μου… Επίστευκα ότι εν με αγαπούσε κανένας… Μπάσταρτο με ανεβάζαν, μπάσταρτο με κατεβάζαν γιατί δεν γνώρισα ποττέ τον τζύρη μου τζιαι έφυεν…

-Σήμερα που στέκεσαι στα πόδια σου και τα καταφέρνεις να είσαι δυνατός, τι θα ήθελες να του πεις;

Γιατί… Το γιατί… Γιατί έφυεν τζιαι άηκε με… Εν ξέρω όμως αν θα είμαι περήφανος αν θα τον δω… Γιατί εν είμαι σίουρος αν θέλω να τον δω…

-Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου μετά την Αγία Σκέπη; Τα όνειρα σου;

Τα όνειρα μου… Να τελειώσω με το καλό το πρόγραμμα, να μείνω καθαρός… Να είμαι με τους φίλους μου… Να ξανά έβρω μια κοπέλα που να με αγαπά τζιαι να την αγαπώ… Να σταθώ στην οικογένειά μου… Να έβρω μια δουλειά, να τους βοηθώ οικονομικά… Με την αρφή μου το ίδιο… Να περνούμε παραπάνω χρόνο, με τον αρφό μου… Τζιαι να τους ζητήσω ένα μεγάλο συγνώμη…

-Ζητάς απλά πράγματα… Ψάχνεις την ευτυχία σε μικρά πράγματα…

Ναι… Γιατί ποττέ μου εν επήα πούποτε με την αρφή μου… Εξιτίμαζα την ούλλη μέρα, έδερνα την ούλλη μέρα… Γι' αυτό θέλω να περνώ χρόνο με την αρφή μου, με τον αρφό μου… Να πηέννω στο χωρκό να βλέπω την οικογένεια μου, τους σιύλλους μου… Να έβρω μια δουλειά στη Λευκωσία, γιατί αν πάω πίσω στο χωρκό, εν να βλέπω τους τόπους που έπινα ναρκωτικά, που έπινα παντού… Τζιαι εν θα μου κάμει καλό… Έτσι το ένα που τα όνειρα μου, είναι να μεινίσκω Λευκωσία… Τζιαι μακριά που τις ουσίες τζιαι που τους τόπους που τα έπινα…

-Τι θα ήθελες να πεις στους δικούς σου ανθρώπους; Την οικογένεια σου…

Ένα μεγάλο ευχαριστώ… Τζιαι ένα μεγάλο συγνώμη… Όταν τελειώσω το πρόγραμμα θα ζητήσω και ένα μεγάλο συγνώμη της αρφή μου… Και μακάρι να με συγχωρέσει που τα κακά που της έκαμα…

-Πόσο χρονών είναι;

Δεκατεσσάρων…

-Έχετε μια ζωή μπροστά σας…

Ναι… Έχουμε μια ζωή, να προσπαθήσουμε… Να προστατεύουμε ο ένας τον άλλο, να τον συμβουλεύουμε, όσο μπορούμε…

-Σου αρέσει η μουσική; 

Ναι... 

-Τι μήνυμα θα έστελνες στους νέους;

Μακάρι να πάρουν όλοι την απόφαση να σταματήσουν τα ναρκωτικά… Να έρθουν να κάνουν μια θεραπεία γιατί η Αγία Σκέπη είναι κάτι παραπάνω από πανεπιστήμιο... Μαθαίνεις πολλά πράματα… Να μην φθάσουν στο σημείο που έφθασα εγώ… Αν έχει άτομα που τώρα αρχίζουν, καλύτερα να σταματήσουν, επειδή δεν θα τους φκει σε καλό… Ένας εν ο δρόμος των ναρκωτικών… Ή θάνατος ή φυλακή ή ψυχιατρείο…

Θέλω να ευχαριστίσω και την κ. Τίνα και την κ. Βασιλική… Σε κάποια στιγμή ήθελα να κάμω διακοπή τζιαι λαλεί μου η κ. Τίνα, παρά να κάνεις διακοπή, θα σε πάρω κάτω στους έφηβους και αν δεν σου αρέσει να σε πάρουμε σε ανοιχτό πρόγραμμα. Έχει ενάμιση μήνα που είμαι δαμέ, ούτε κατάλαβα πως περνά η μέρα…

***** 

-Τραγουδάς; 

Ναι τραγουδώ... 

-Ποιο τραγούδι ακούεις και σκέφτεσαι τους δικούς σου;

-Ένα μεγάλο ευχαριστώ και είναι λίγο…

«Ένα τραγούδι για το γέρο μου που μου έχει μάθει τόσα

Και ένα για τη μάνα μου που πέρασε πολλά 

Για να με φέρουν ως εδώ, τους έκανα καμπόσα 

Μα όλα εδώ πληρώνονται και τα χρωστάω εγώ 

Την νύχτα που γεννήθηκα δεν είχα νιώσει πόνο 

τον πήρε όλο η μάνα μου, να μην πονέσω εγώ... 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ και είναι λίγο για τους ανθρώπους που μου χάρισαν ζωή 

Ένα μεγάλο ευχαριστώ, μια συγνώμη και ένα τραγούδι από μέσα στη ψυχή...»