Η μάχη της Εβελίνας λίγες μέρες πριν τα γενέθλιά της-«Μακάρι να γίνει ένα θαύμα»

Τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής της δίνει η μικρή Εβελίνα Παπαντωνίου, η οποία μόλις σε μερικές μέρες πρόκειται να κλείσει τεσσάρων χρονών. Η μικρή πριγκίπισσα, κλήθηκε από τα πρώτα χρόνια της ζωής της, να παλέψει με ένα επιθετικό είδος καρκίνου που διαγνώστηκε και την ανάγκασε να ταξιδέψει σε Ισραήλ και Γερμανία για εξειδικευμένες θεραπείες. Με την ολοκλήρωση των θεραπειών και την επιστροφή της στην Κύπρο, η τύχη δεν χαμογέλασε στη μικρή Εβελίνα, καθώς υποτροπίασε και πλέον καλείται να δώσει τον μεγαλύτερο αγώνα για να παραμείνει στη ζωή...

Ο επίπονος και τιτάνιος αγώνας της τρίχρονης, έχει αρχίσει από τον περασμένο Οκτώβριο, όταν παρατηρήθηκε ένα οίδημα στο ματάκι της. Από εκεί λοιπόν άρχισε η μεγάλη μάχη της Εβελίνας, η οποία διαγνώστηκε με το επιθετικό είδους καρκίνου, ραβδομυοσάρκωμα τέταρτου βαθμού. Μάλιστα, παιδογκολόγος στο Ισραήλ είχε αναφέρει στην οικογένεια ότι υπήρχε 1% πιθανότητα επιβίωσης, αλλά τίποτα δεν λύγισε τους γονείς της μικρής Εβελίνας, οι οποίοι είναι το στήριγμά της στη μεγάλη μάχη που δίνει. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Κρατά ένα σταυρό στο χέρι και λέει ''σε παρακαλώ Χριστούλη μου, κάνε με καλά''»

«Δυστυχώς, την περασμένη Τετάρτη το MRI που έκανε η κορούλα μας Εβελίνα, έδειξε υποτροπή του καρκίνου με πολλαπλούς όγκους στον εγκέφαλο και όγκους στο νωτιαίο μυελό των οστών. Οι γιατροί μας είπαν ότι δεν μπορεί αν γίνει κάτι άλλο παρά μόνο χημειοθεραπείες για ανακούφιση. Μας έχουν δώσει λίγες μέρες ή λίγους μήνες ζωής. Ο πόνος μπορεί να είναι αβάσταχτος και δεν συγκρίνεται με τίποτα άλλο αλλά τώρα είναι η στιγμή που το αγγελούδι μας χρειάζεται τις περισσότερες προσευχές και παρακλήσεις, γιατί μόνο ένα θαύμα μπορεί να τη σώσει».

Παράκληση της οικογένειας της μικρής Εβελίνας, είναι οι προσευχές του κόσμου, καθώς «σε λίγες μέρες είναι τα γενέθλιά της και ευχόμαστε να γίνει ένα θαύμα όχι μόνο για να προλάβει τα γενέθλια της φέτος, αλλά να γιορτάζει κάθε χρόνο τα γενέθλιά της. Είναι σχεδόν τεσσάρων ετών. Ο Θεός να δείξει έλεος… Μακάρι να εισακουστούν οι προσευχές μας…». Μιλώντας στον REPORTER, η μητέρα της τρίχρονης, Νεκταρία Χαραλάμπους λέει ότι, «είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση αλλά προσπαθούμε… Οι γιατροί μας είπαν ότι επειδή είναι τόσο επιθετικό είδος του καρκίνου και υποτροπίασε τόσο πολύ σε σύντομο χρονικό διάστημα και είναι αρκετά δύσκολη η κατάσταση. Μας είπαν ότι είναι ζήτημα ωρών, μερών και μηνών. Εξαρτάται από τον οργανισμό του μωρού. Συνεχίζουμε τις θεραπείες ανακούφισης, αλλά είναι μόνο ανακουφιστικές»

Οι γονείς της μικρής Εβελίνας, δεν ανέφεραν κάτι στην τρίχρονη, λέει η Νεκταρία Χαραλάμπους. «Είναι συνεχώς με παυσίπονα η Εβελίνα μου, αλλά δεν είναι τόσο καλή η διάθεσή της όπως ήταν προηγουμένως όμως. Προσπαθούμε να ερχόμαστε καμιά μέρα σπίτι και να επιστρέφουμε στο Μακάριο Νοσοκομείο. Είναι επιθυμία του μωρού μου να ερχόμαστε στο σπίτι μας, αφού δεν έπαιξε καθόλου με τα παιχνίδια της και το αδελφάκι της».

Ήταν ένας μεγάλος αγώνας και για την ίδια την οικογένεια αυτή η μάχη, ανέφερε η μητέρα. «Ήμασταν Ισραήλ, Γερμανία και πρόσφατα ήρθαμε στην Κύπρο για τις θεραπείες συντήρησης. Αλλά πριν μπούμε καν στις θεραπείες συντήρησης, υποτροπιάσαμε, δυστυχώς. Σε λίγες ημέρες και συγκεκριμένα στις 23 Ιουνίου, είναι και τα γενέθλια της μικρής Εβελίνας. Ευελπιστούμε να ήμαστε καλύτερα και να ήμαστε όλοι μαζί για να γιορτάσουμε τα γενέθλιά της. Καλούμε όσο περισσότερο κόσμο μπορεί να προσευχηθεί μαζί μας, για να γίνει ακόμα ένα θαύμα και να γίνει εντελώς καλά η Εβελίνα μου».

Στα χέρια Του ίδιου του Θεού, αφήνει πλέον την τύχη η Νεκταρία Χαραλάμπους, η οποία εμφανώς ικανοποιημένοι από τα όσα τους προσφέρουν οι γιατροί, λέει, «ότι είναι θέλημα Θεού ας γίνει, είμαστε στα χέρια Του και οι γιατροί κάνουν ότι καλύτερο μπορούν. Ήμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι με τους γιατρούς στο παιδογκολογικό, με τους νοσηλευτές, είναι όλοι τους εξαιρετικοί. Παρά τις δυσκολίες που βιώνουν και στις κτιριακές εγκαταστάσεις κτλ. ήμαστε πάρα πολύ ευχαριστημένοι, γιατί είναι αλλιώς να μπαινοβγαίνεις σε ένα Νοσοκομείο και αλλιώς να ζεις μέσα στο Νοσοκομείο. Είναι πάρα πολύ ανθρώπινοι οι γιατροί και αγαπούν πάρα πολύ τα μωρά και στέκονται δίπλα μας. Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις είναι πάρα πολύ σημαντικό να βρίσκονται δίπλα μας οι γιατροί».  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• «Ο Ηρακλής ήξερε ότι είχαμε ένα κακό και το αφαιρέσαμε… Τον λέγαμε καρκινόδρακο»
• Η μεγαλύτερη μάχη του οκτάχρονου Λούκα-«Υποφέρει, είναι δεμένα τα χέρια μας…»
• Ένας επίγειος άγγελος, 9 ετών… «Είναι πάντα χαρούμενος…»
• «Όσο μεγαλώνει, μεγαλώνουν και οι όγκοι στο σώμα της… Ζει καθημερινά με πόνους»
• «Μπορεί να μην μιλά ο Αλέξανδρος, αλλά τα μάτια του λένε τα πάντα…»
• «Έστω ένας ήχος καινούργιος και ένα χαμόγελό του, για εμάς είναι σπουδαίο»
• «Η Μαρία-Φωτεινή είναι η ζωή μας… Αγαπάμε αυτή, αγαπάμε και την επιληψία της»
• «Ένα παιδί μου είπε ‘γιατρέ δεν έχω ελπίδα;’ Θα πολεμήσουμε είπα, αλλά χάσαμε…»
• Έχασε τη μητέρα του από καρκίνο στα 13, διαγνώστηκε κι αυτός και βγήκε νικητής