Η μεγαλύτερη μάχη του οκτάχρονου Λούκα-«Υποφέρει, είναι δεμένα τα χέρια μας…»

Στον μεγαλύτερο αγώνα της ζωής του βρίσκεται ο μικρός Λούκας από την Πάφο, ο οποίος όντας μόλις οκτώ χρονών, δίνει μια τιτάνια μάχη για δεύτερη φορά με τη λευχαιμία. Συγκεκριμένα, ο Λούκας Σταύρου, έχει διαγνωστεί με λεμφοβλαστική λευχαιμία το 2016, όταν ήταν μόλις τριών ετών. Στη συνέχεια κατάφερε να την κερδίσει, μα δυστυχώς, δεν κράτησε για μεγάλο χρονικό διάστημα η νίκη... Η λευχαιμία εμφανίστηκε ξανά για δεύτερο αγώνα, με τον μικρό Λούκα έχοντας στο πλάι του τους γονείς του, να σφίγγει τα δόντια και να δίνει σήμερα τη μεγαλύτερη μάχη της ζωής του...

Ο μικρός Λούκας, βρίσκεται στο Μακάριο Νοσοκομείο, από τον περασμένο Οκτώβριο, συνολικά πέντε μήνες. Σήμερα, βρίσκεται ένα βήμα πριν από τη μεταμόσχευση, καθώς πραγματοποιεί ένα νέο κύκλο χημειοθεραπειών που για πρώτη φορά τίθεται σε εφαρμογή στην Κύπρο. Ένας κύκλος ο οποίος εάν πετύχει, δεν θα γίνει ουσιαστικά, η μεταμόσχευση στον οκτάχρονο. 

Μιλώντας στον REPORTER o πατέρας του μικρού Λούκα, Ανδρέας Σταύρου, εκφράζει την αισιοδοξία του και την πίστη του για τη μάχη που δίνει ο οκτάχρονος του γιος. «Ήμαστε ένα βήμα πριν τη μεταμόσχευση και εάν πετύχει, δεν θα κάνουμε τη μεταμόσχευση. Στην Κύπρο πρώτη φορά εφαρμόζουν αυτό που κάνουν σήμερα στον Λούκα. Ήταν πρόταση της Γερμανίας να το δοκιμάσουμε αυτό και εάν πετύχει θα είναι κάτι πολύ σημαντικό. Είναι ακόμη μια ευκαιρία του οργανισμού του μικρού Λούκα. Δεν έχει βρεθεί δότης του μυελού των οστών δυστυχώς και σταματήσαμε και εμείς τις εντατικές προσπάθειες, βασιζόμενοι ότι μέχρι τον Ιούνη θα γνωρίζουμε εάν το μωρό μας θα χρειαστεί μεταμόσχευση ή θα συνεχίσει με τις χημειοθεραπείες αυτές, εφόσον μας πουν οι γιατροί ότι λειτουργούν».

Οι ενδείξεις μέχρι στιγμής είναι θετικές, καθώς διαφαίνεται ότι λειτουργούν ευεργετικά οι χημειοθεραπείες στον μικρό Λούκα. «Απλά υπάρχουν πάρα πολλές παρενέργειες και αυτό καθυστερεί τον κύκλο. Εάν για παράδειγμα ένας κύκλος πάει ένα μήνα, μπορεί να μας πάρει δυο μήνες εμάς, λόγω των παρενεργειών. Δηλαδή, θα σταματήσουν και θα ξαναρχίσουν. Σαν τώρα, υπάρχει θέμα με το πάγκρεας… Είναι ένας αγώνας μεγάλος και εμείς ακούμε τους γιατρούς τι μας λένε».

Ως ελπιδοφόρο χαρακτήρισε αυτό το βήμα για τον μικρό Λούκα ο πατέρας του, καθώς είναι κάτι που για πρώτη φορά γίνεται στην Κύπρο και έτσι στη συνέχεια θα έχουν την ευκαιρία και άλλα παιδιά που δίνουν τον δικό τους αγώνα, να το δοκιμάσουν. «Και για εμάς τους γονείς ακόμη είναι σημαντικό, γιατί ξαλαφρώσαμε. Άλλο το εξωτερικό και άλλο η Κύπρος. Δεν αποκλείεται όμως το γεγονός, ανά πάσα στιγμή να μας πουν να πάρουμε τα πράγματά μας και να πάμε Γερμανία. Οι πιθανότητες είναι 30% να πετύχει. Ήμαστε και εμείς σε μια αναμονή, αλλά ψυχολογικά πήραμε λίγο πάνω μας, το ότι μπορεί να αποφύγουμε το εξωτερικό, εκεί που ήταν δεδομένο. Είναι πάρα πολύ σημαντικό και στην ψυχολογία και στα οικονομικά και στην υπόλοιπη οικογένεια».

Ο Λούκας σήμερα, είναι γενικά καλά, λέει ο κ. Ανδρέας, ο οποίος εξηγεί πως, «λόγω φαρμάκων και της κορτιζόνης, η ψυχολογία του οκτάχρονου του γιου, είναι πάνω-κάτω. Έγινε κυκλοθυμικός και είναι σε ένα κόσμο δικό του. Φυσικά, παίζουν ρόλο και οι συνθήκες που είναι. Μέσα σε ένα δωμάτιο με ένα tablet, ενώ είναι σε μια ηλικία που έπρεπε να βρισκόταν έξω στη φύση, να τρέχει και να παίζει μπάλα».

Την ίδια ώρα, η αγωνία των γονιών του μικρού Λούκα, βρίσκεται στο ζενίθ, καθώς θέλουν επιτέλους να δουν τον μικρό τους, να βγαίνει έξω από το Μακάριο και να επιστρέφει στο σπίτι, μαζί με την υπόλοιπη οικογένεια. «Η αγωνία μας είναι στο διπλάσιο σήμερα. Την πρώτη φορά που μπήκαμε μέσα, ο γιατρός τότε μας λέει το 80% θα είναι ιάσιμο με αυτό που περνά ο Λούκας. Τώρα τη δεύτερη φορά, έρχεται πρώτα η απογοήτευση. Γιατί μετά από 26 μήνες καθαρός, τελειώσαμε τις θεραπείες μας, ξαφνικά μια καλή ημέρα, ξανά πίσω και ξανά από την αρχή. Άρα, εκεί έφυγε μια βεβαιότητα από πάνω μας, ότι δεν θα καθησυχάσουμε για αρκετά χρόνια. Όταν 26 μήνες ήταν καθαρός και μετά ξανά νόσησε, τότε λέμε μπορεί να του ξανά συμβεί οποιαδήποτε στιγμή... 

Προσποιούμαστε και προσπαθούμε να είμαστε καλά και για τα άλλα μας τα μωρά. Σίγουρα όμως, όταν μια οικογένεια χωριστεί με τέτοιου είδους τρόπο, έρχονται και άλλα προβλήματα. Έχω ακόμη τρία παιδιά, ένα δεκατεσσάρων μηνών, ένα τριών χρονών και ένα πέντε χρονών. Ο Λούκας είναι ο μεγάλος μας. Τα προβλήματα όμως, είναι γενικά πολλά… Εμείς θα εστιάσουμε στο αποτέλεσμα και θα πηδήξουμε οποιοδήποτε εμπόδιο βρεθεί μπροστά μας και να το ξεπεράσουμε».

Κάθε δυο μήνες πρόκειται να γίνονται αξιολογήσεις για την κατάσταση της υγείας του μικρού Λούκα και έτσι μέχρι τον Ιούνιο, η οικογένεια του οκτάχρονου, θα γνωρίζει εάν θα χρειαστεί η μεταμόσχευση ή όχι. «Μπορεί ακόμη και πιο νωρίς, αν δουν ότι δεν πετυχαίνει και κάποιες αναλύσεις του δεν είναι όπως θα ήθελαν να είναι, τότε θα ήμαστε έτοιμοι για Γερμανία».

Όσο αφορά τη ζωή του οκτάχρονου στο Μακάριο, ο κ. Ανδρέας ανέφερε ότι, «η πραγματικότητα είναι ότι όταν βρίσκεσαι μέσα στον θάλαμο, είναι σαν να και βρίσκεσαι μέσα σε ένα κόσμο δικό σου που τα θεωρείς όλα νορμάλ. Δεν φαίνεται το πρόβλημα. Μιλάμε για τα μωρά μας, για τις επιπλοκές, η αγωνία είναι κοινή με τους υπόλοιπους γονείς. Μοιραζόμαστε στιγμές αγωνίας… Όμως με κάποιο μαγικό τρόπο, επικρατεί αισιοδοξία μέσα στον θάλαμο. Το θέμα είναι φεύγοντας από τον θάλαμο, ξεκινούν οι σκέψεις να αιωρούνται. Μέσα στον θάλαμο υπάρχουν και πιο δύσκολα και πιο εύκολα περιστατικά. Είναι λυπηρό που βλέπεις νέα μωρά να έρχονται μέσα και λες πώς αλλάζει η ζωή του ανθρώπου μέσα σε μια στιγμή…». 

Κλείνοντας, ο πατέρας του μικρού Λούκα, ήθελε να στείλει το δικό του μήνυμα με ένα ιδιαίτερο τρόπο... Ένα τρόπο, με τον οποίο εκφράζει το βίωμα του ως πατέρας, τους τελευταίους μήνες... «Επειδή είναι το μωρό σου, το σπλάχνο σου, το αίμα σου, πονεί σε παραπάνω… Σκέψου το μωρό σου να πονά και να σου λέει βοήθεια παπά πονώ και να είναι δεμένα τα χέρια σου και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα. Να βλέπεις το μωρό σου να υποφέρει και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα, πιστέψτε με είναι το πιο ψυχοφθόρο που μπορεί να ζήσει ένας γονιός». 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Ένας επίγειος άγγελος, 9 ετών… «Είναι πάντα χαρούμενος…»
• «Όσο μεγαλώνει, μεγαλώνουν και οι όγκοι στο σώμα της… Ζει καθημερινά με πόνους»
• «Μπορεί να μην μιλά ο Αλέξανδρος, αλλά τα μάτια του λένε τα πάντα…»
• «Έστω ένας ήχος καινούργιος και ένα χαμόγελό του, για εμάς είναι σπουδαίο»
• «Η Μαρία-Φωτεινή είναι η ζωή μας… Αγαπάμε αυτή, αγαπάμε και την επιληψία της»
• «Ένα παιδί μου είπε ‘γιατρέ δεν έχω ελπίδα;’ Θα πολεμήσουμε είπα, αλλά χάσαμε…»
• Έχασε τη μητέρα του από καρκίνο στα 13, διαγνώστηκε κι αυτός και βγήκε νικητής