Ένα λεωφορείο φορτωμένο αναμνήσεις μισού αιώνα-«Ήταν στάση, έπαιζαν στοιχήματα…»

Είναι από τα γνώριμα λεωφορεία της παλιάς Λευκωσίας... Ένα λεωφορείο, το οποίο στάθμευσε τα τελευταία χρόνια σε ένα σοκάκι της παλιάς πόλης και καθημερινώς ταξιδεύει τους επιβάτες του, σε ένα διαφορετικό κόσμο... Μπορεί να μην έχει ρόδες και αρκετά καθίσματα, ωστόσο η ιστορία που κουβαλά το λεωφορείο είναι περισσότερη από μισό αιώνα, τότε που η παλιά Λευκωσία, έσφυζε από ζωή...  

Η πρόσοψη του λεωφορείου που φιγουράρει μπροστά από το «Καφενείο Το Λεωφορείο», καταφέρνει να μαγνητίσει τα βλέμματα αλλά και το ενδιαφέρον του περαστικού κόσμου... Ως εκ τούτου, λίγοι γνωρίζουν τη μακρόχρονη ιστορία του λεωφορείου, που κουβαλά στις αποσκευές του από τη μαυρόασπρη εποχή... Ο ιδιοκτήτης του «Καφενείου Το Λεωφορείο», Θεόδωρος Λειβαδιώτης, γυρίζει τον χρόνο πίσω και εξιστορεί στον REPORTER την ιστορία που κρύβει το μοναδικό λεωφορείο...

«Το μαγαζί ήταν του παππού μου, το οποίο λειτουργούσε ως καφενείο, εδώ και εξήντα χρόνια και η γη παρόλο που είναι Τουρκοκυπριακή, τη νοίκιασε ο προπάππους μου και έκτισε τα υποστατικά εδώ, όπου και στεγάζεται μέχρι σήμερα το καφενείο. Να σημειώσουμε ότι εδώ ήταν το κέντρο εμπορίου. Ήταν στις δόξες του κάποτε αυτός ο τόπος. Μετά τον πόλεμο, ήταν η πράσινη γραμμή εδώ και όπως φαντάζεσαι, δεν ερχόταν κανένας εδώ. Και τώρα, τα τελευταία είκοσι χρόνια, ζούμε τον πόλεμο του δημαρχείου. Αλλάζουν συνεχώς τους δρόμους, φτιάχνουν κτίρια από τη μια, από την άλλη, γενικώς είναι ένα χάος στην παλιά Λευκωσία. Δυστυχώς, περνάς μέσα από ένα γκέτο για να καταφέρεις να έρθεις στην παλιά πόλη, το οποίο ούτε το ελέγχει ο Δήμος. Θα ρισκάρει ο κόσμος που θα έρθει εδώ, καθώς δεν βρίσκεις εύκολα πάρκινγκ, θα πρέπει να περάσεις μέσα από μια σκοτεινή γειτονιά, για να έρθεις να πιει ένα ποτό στην παλιά πόλη. Τα φώτα βρίσκονται στη Λήδρας και στη Μακαρίου, δυστυχώς».

Ο παππούς του Θεόδωρου, Ανδρέας Λειβαδιώτης, είχε ιδρύσει πριν από το 74' στον συγκεκριμένο χώρο το Καφενείο Λειβαδιώτης. Μάλιστα, είχε πάρει σχετική άδεια από τον ΟΠΑΠ και το δούλευε σε πρακτορείο, παράλληλα, τα τελευταία χρόνια. «Εκείνο που αξίζει να σημειωθεί, είναι ότι από όλα τα χωριά, γνωρίζουν τον παππού μου και το μαγαζί του Ανδρέα Λειβαδιώτη. Έρχονταν εδώ και τα στοιχήματα του χωριού, τα έπαιζαν εδώ στον παππού μου. Του έφερναν λίστα με στοιχήματα και του έλεγαν ο τάδε του χωριού, θέλει να παίξει το τάδε στοίχημα. Ήταν άλλες εποχές τότε…».

Όταν ρωτήσαμε τον Θεόδωρο από που προήλθε η ονομασία, ο ίδιος χαμογέλασε και μας εξιστορεί... «Η ιδέα για τη σημερινή ονομασία, προήλθε από το γεγονός ότι παλαιότερα εδώ, ήταν σταθμός των λεωφορείων. Το παλιό δημαρχείο, ήταν η στάση όλων των λεωφορείων από όλα τα χωριά της Λευκωσίας. Έτσι, έρχονταν όλα τα λεωφορεία εδώ από κάθε χωριό και εμείς σαν ανάμνηση φέραμε ένα λεωφορείο εδώ και ονομάσαμε και το μαγαζί μας Καφενείο Το Λεωφορείο». 

Πριν από τρία χρόνια, ο κ. Ανδρέας Λειβαδιώτης, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, αφήνοντας ως παρακαταθήκη την ιστορία του δικού του καφενέ στα 26 εγγόνια του... «Ρωτηθήκαμε και οι 25 ποιος θέλει να παραλάβει το καφενείο και δεν έδειξε κανένας ενδιαφέρον, επειδή ο καθένας έτρεχε τα δικά του. Για συναισθηματικούς λόγους όμως, ο πατέρας μου και οι θείοι μου δεν ήθελαν να πουλήσουμε το μαγαζί και ήθελαν να το κρατήσουμε. Μετά το 74’ λόγω του ότι είναι σε Τουρκοκυπριακή γη το υποστατικό, το έπιασε η διαχείριση και μετά το 2000 σε δίκη που έχασε ο παππούς μου, αναγκάστηκε να πληρώνει ενοίκιο στον διαχειριστή, σε υποστατικό που έχτισε με τα δικά του χέρια. Στη συνέχεια και συγκεκριμένα μετά το 2017 μεταβιβάστηκε το συμβόλαιο του παππού μου σε μένα, επειδή έδειξα ενδιαφέρον να αναλάβω τη διαχείριση του μαγαζιού και επειδή είμαι και εγώ πρόσφυγας, ήταν πιο ευνοϊκό να το αναλάβω...». 

Όλα τα μαγαζιά στην παλιά πόλη, κρύβουν τη δική τους ιστορία… «Τα προβλήματα που έχουμε εμείς, τα έχει όλη η περιοχή και όλα τα μαγαζιά βασανίζονται στην παλιά Λευκωσία. Δυστυχώς, δεν βοηθά κανένας. Ούτε το δημαρχείο, ούτε ο διαχειριστής Τουρκοκυπριακών περιουσιών, ούτε η Κυβέρνηση, κανένας… Το σημαντικό όμως, είναι ότι μας στηρίζει και έρχεται στο μαγαζί μας ο κόσμος και έχει κόσμο που ψάχνει το κάτι διαφορετικό, να ακούσει κάτι διαφορετικό και να ζήσει επίσης το κάτι διαφορετικό. Εμείς ρισκάρουμε στην παρούσα φάση και είναι κάτι που ισχύει για όλα τα κέντρα αναψυχής, ιδιαίτερα σε μια περιοχή που την αποκαλούν στο τοπικό σχέδιο συνοικία καλλιτεχνών και δημιουργικών και παλεύομε και επενδύουμε και χρόνο και χρήμα για να δημιουργήσουμε κάτι. Θα ήταν καλύτερο να μας βοηθήσουν παρά να μας δυσκολεύουν οι τεχνικές υπηρεσίες».

Στο πλευρό του Θεόδωρου, βρίσκεται και ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Λεωφορείου τα τελευταία δυο χρόνια, Στέλιος Βλάχος, ο οποίος μίλησε για την ιδέα του λεωφορείου που ταξιδεύει καθημερινώς αρκετό κόσμο... «Η ιδέα με το καφενείο εδώ, είναι ότι αντί ένα λεωφορείο που θα κινείται, θα είναι ένα λεωφορείο σταθερό που κάνει διάφορες στάσεις σε διαφορετικά μουσικά ήδη. Οπότε, αυτός ο χώρος κατάφερε να παντρέψει τη jazz, το ρεμπέτικο, το έντεχνο, τη reggae, το pop, το latin και γενικά όλα τα είδη της μουσικής και να έχει τόση μεγάλη ανταπόκριση. Που σημαίνει ότι ήταν κάτι που όντως έλειπε από την παλιά Λευκωσία…».

Όσο αφορά την ανταπόκριση του κόσμου ο Στέλιος σημειώνει ότι, «είναι πάρα πολύ θετική και ελπιδοφόρα η ανταπόκριση του κόσμου και λαμβάνουμε το μήνυμα ότι πρέπει να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό το έργο, καθώς είναι κάτι που τους έλειπε και αγκαλιάζεται από εύρος ηλικιών στο Λεωφορείο. Τα τελευταία χρόνια θεωρώ ότι ο κόσμος προτιμά περισσότερο την παλιά πόλη. Είναι κάτι που συμβαίνει και σε διάφορες άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, που υπάρχει παλαιά πόλη. Έχει ένα ιδιαίτερο συναισθηματισμό η παλιά πόλη γενικώς και έχει ιστορική πτυχή…».