Κραυγή απόγνωσης… «Μια λιμουζίνα του κράτους να κόψει πίσω, όλα αυτά σάζουνται»

Αγανάκτηση, οργή και λύπη... Μερικά από τα συναισθήματα, τα οποία πήγαζαν μέσα και από τα λόγια του κ. Κύπρου Παναγή. Ενός ανθρώπου, ο οποίος με τρεμάμενη φωνή, περιέγραψε την ντροπιαστική εικόνα που έχουν μέχρι σήμερα, οι προσφυγικοί οικισμοί και ιδιαιτέρως, ο Κυβερνητικός Οικισμός Μακάριου ΙΙΙ, όπου και στεγάζεται η μητέρα του. Με μια καμένη ασφάλεια στο χέρι, ο πρόσφυγας, παρουσιάστηκε ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων και τα όσα ανέφερε, ήταν σαν μια γροθιά στο στομάχι της πολιτείας...

«Το κρύο και η ζέστη που υπάρχει μέσα στους προσφυγικούς συνοικισμούς δεν περιγράφονται... Είναι δέκα πόντους η οροφή, περπατάς μέσα και νιώθεις το κεφάλι σου περίεργα… Μια λιμουζίνα του κράτους να κόψει πίσω, όλα αυτά διορθώνονται…», ήταν τα λόγια που συγκλόνισαν και έκαναν τους παρευρισκόμενους βουλευτές, να ψάχνουν να βρουν την άκρη του νήματος και το ποιος τελικά είναι ο αρμόδιος που φέρει ευθύνη, για την άθλια κατάσταση που επικρατεί στους προσφυγικούς συνοικισμούς. 

Ασφάλειες που μετρούν αρκετές δεκαετίες, βρίσκονται ακόμη εκεί... Βρίσκονται ακόμη στερεωμένες, μέσα σε κάτι παμπάλαια κουτιά και καθημερινώς, ιδιαίτερα τώρα τις χειμωνιάτικες ημέρες, το αυτόματο ίσως πέσει... Και πρέπει ο κάθε κάτοικος να περπατήσει αρκετά μέτρα, μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες για να το βρει, αλλά και να επαναφέρει το ρεύμα, βάζοντας σε κίνδυνο φυσικά τη σωματική του ακεραιότητα.  «Πλέον δεν τίθεται θέμα μόνο κανονισμών, αλλά είναι πάρα πολύ επικίνδυνη η πολυκατοικία. Υπάρχουν ασφάλειες πάνω της δεκαετίας του 50’ και 60’. Αυτή η ασφάλεια είναι από το πατρικό μου, το προσφυγικό, και έβγαζε φωτιές. Όταν χαλαρώσουν οι συνδέσεις, βγάζουν σπινθήρες τα ηλεκτρολογικά και έτσι αυτή η ασφάλεια κάηκε. Οι περιπτώσεις φωτιών που πήρε πυρκαγιά ένα κτίριο και λέμε είναι από βραχυκύκλωμα, προφανώς και δεν είναι από βραχυκύκλωμα αλλά είναι από χαλαρές συνδέσεις, που με τα χρόνια χαλαρώνουν».

Απορημένος ο κ. Παναγή, συνέχισε να διερωτάται ενώπιον της Επιτροπής, για ποιο λόγο άραγε οι πρόσφυγες να τυγχάνουν διαφορετικής αντιμετώπισης... «Η μεγάλη ταλαιπωρία και η κακομεταχείριση που τυγχάνουν οι πρόσφυγες σε συνοικισμούς με τέτοιες εγκαταστάσεις, είναι ανεπίτρεπτη. Μέσα στη βροχή και μέσα στους κεραυνούς, να κρατούν ομπρέλα για να πάνε να σηκώσουν το αυτόματο, σε ξένο σπίτι και εάν ο ένοικος είναι μέσα και εάν δεν υπάρχει επίσης και σκύλος. Αρχίσαν μερικοί και λένε αυτά τα πράγματα, ότι είναι δικά τους τα σπίτια. Οι περισσότεροι όμως δεν έχουν τίτλο ιδιοκτησίας, γιατί η οικία τους βρίσκεται σε Τουρκοκυπριακή περιουσία. Παραβιάστηκαν δυστυχώς, κανονισμοί. Υπάρχουν τρανά παραδείγματα, όπως με τον τερματοφύλακα της Σαλαμίνας και ακόμη ένα νιόπαντρο ζευγάρι που πέθαναν με την 14η έκδοση των κανονισμών στο παρελθόν. Είναι εγκαταστάσεις που δεν γίνεται να υπάρχουν ακόμη. Κινδυνεύουν μπαλκόνια με κατάρρευση. Πρέπει να γίνει κάτι κακό για να πάρει η πολιτεία μέτρα; Είναι διαφορετικοί πελάτες της ηλεκτρινής οι πρόσφυγες από τους υπόλοιπους;».

Την ίδια ώρα, ο κ. Παναγή, εισηγήθηκε όπως εγκατασταθεί ρεύμα σε κάθε σπίτι ξεχωριστά, ώστε ο κάθε κάτοικος να έχει τη δική του ξεχωριστή διαχείριση του ρεύματος. «Πρέπει να μπει διακόπτης με μετρητή σε κάθε σπίτι και εάν θέλει η εκτελεστική εξουσία, να πάρει ένα ηλεκτρολόγο να τους βοηθήσει στα σπίτια τους.  Εγώ αγόρασα διακόπτες για το πατρικό μου και θα τους αλλάξω. Έχει φτωχό κόσμο όμως μέσα στους προσφυγικούς συνοικισμούς και αυτό πρέπει να το καταλάβουν…».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Στο έλεος του Θεού προσφυγικοί οικισμοί-Τρέχουν στη βροχή για τον διακόπτη

Όπως διακρίνεται και στην παραπάνω φωτογραφία αλλά και όπως μας ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Παναγή, «οι περισσότεροι πρόσφυγες δεν έχουν την οικονομική ικανότητα να συντηρήσουν τα προσφυγικά και βάζουν πλαστικά να σταματήσουν τη βροχή να μπαίνει μέσα. Φαίνεται και το κοινόχρηστο ερμάρι της ηλεκτρικής που και εκεί μπαίνουν νερά». 

Μάλιστα, ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί και η άλλη φωτογραφία, όπου διακρίνεται ο διακόπτης του κοινόχρηστου ηλεκτρισμού (κάτω αριστερά), να είναι πλήρως κατεστραμμένος με τα καλώδια εκτεθειμένα, σε ένα κουτί που βρίσκεται σε πολυκατοικία προσφυγική του συνοικισμού Μακάριου ΙΙΙ.

Στρυμωγμένοι σε ένα μικρό διαμέρισμα με τοίχους μισογκρεμισμένους...

Προβληματισμό και αγανάκτηση προκάλεσαν επίσης τα όσα ανέφεραν οι κάτοικοι του προσφυγικού συνοικισμού Ομονοίας στη Λεμεσό, οι οποίοι ανέδειξαν τα σοβαρά προβλήματα που τους ταλανίζουν τα τελευταία χρόνια. 

Ο κ. Αντώνης Παναγή, διαμένει με την πενταμελής οικογένειά του στην πολυκατοικία από το 2007 και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν είναι πάμπολλα, όπως και οι υπόλοιπες οικογένειες που διαμένουν εκεί. «Σε ένα μικρό διαμέρισμα, όλοι είμαστε στρυμωγμένοι και έτσι δεν είναι εύκολη η ζωή. Υπάρχουν προβλήματα στην κατασκευή του κτιρίου, ο τοίχος έχει υγρασία, οι σωλήνες έχουν απώλεια νερού, η ταράτσα βάλλει νερά, οι σοβάδες πέφτουν, ο κίνδυνος είναι καθημερινώς. Υπάρχει μούχλα σε όλους τους χώρους. Η άμεση επιδιόρθωση είναι υψίστης σημασίας, όπως επίσης και η αλλαγή των ηλιακών θερμοσίφωνων είναι αναγκαία αφού σε πολλά σπίτια το ζεστό νερό είναι πολυτέλεια».

Ταυτόχρονα, παράκληση του κ. Παναγή, είναι όπως όλες οι σωλήνες νερού και αποχετευτικού να βγουν έξω, ώστε τα μελλοντικά προβλήματα να γίνονται εμφανές και να επιλύονται. «Η πολυκατοικία λόγω της παλιάς κατασκευής της, δεν είναι ενωμένη με το κεντρικό αποχετευτικό της πόλης. Τα παραδεξάμενα που έχουμε δημιουργηθεί στην κατασκευή είναι πολύ μικρά για να καλύψουν τις ανάγκες τόσων πολλών κατοίκων. Αυτό έχει αποτέλεσμα κάθε βδομάδα να υπερχειλίζουν και να δημιουργείται αφόρητη δυσωδία και ένα σιχαμερό αποτέλεσμα, εξίσου βλαβερό για την υγεία μας. Έχουμε ήδη καταθέσει σχέδια και για την τοποθέτηση ανελκυστήρα. Στο κτίριο παραμένουν άτομα ηλικιωμένα, άτομα με κινητικά προβλήματα, γονείς με μικρά παιδιά, που πρέπει να ανεβάζουν πράγματα στον δεύτερο και τρίτο όροφο από τις σκάλες».

Εμφανώς απογοητευμένος, ήταν επίσης και ο κ. Πρόδρομος Μάντωλες, ο οποίος επίσης διαμένει στον προσφυγικό οικισμό. Ο κ. Μάντωλες, διαχώρισε τα τρία προβλήματα και τα εξήγησε ενώπιον των βουλευτών της Επιτροπής.

«Τα κυρία προβλήματά μας είναι τρία ουσιαστικά και το ένα μπορεί να το διαχωρίσουμε σε τέσσερα διαφορετικά προβλήματα, όπως η τοιχοποιία, η μόνωση της ταράτσας, οι θερμοσύμφωνες που έλιωσαν οι σωλήνες και δυστυχώς το νερό, που είναι κόκκινο, αντί άσπρο. Το δεύτερο πρόβλημα είναι η ένωση του αποχετευτικού συστήματος. Δυστυχώς, έχουμε αγωγό μπροστά και πίσω, και δεν είμαστε ικανοποιημένοι με το ΣΑΛΑ. Και το τρίτο μας πρόβλημα είναι το ασανσέρ. Δυστυχώς στον συνοικισμό μας έχουμε επτά πολυκατοικίες, επιδιορθώθηκαν οι πέντε και έμειναν οι δυο. Από τις δυο, η μια είναι η δική μας. Έχει τρία χρόνια που περιμένουμε να επιδιορθωθούν, αλλά δεν ξέρουμε που είναι το πρόβλημα και δεν επιδιορθώνονται».