Η 27χρονη που μεγάλωσε σε Γραφείο Κηδειών και το έκανε επάγγελμα

Είναι από τα επαγγέλματα που κατατάσσεται μέσα στα δυσκολότερα του κόσμου... Ένα επάγγελμα, στο οποίο πρέπει να αντικρύσεις απέναντί σου πονεμένους ανθρώπους, που μόλις έχασαν το δικό τους πρόσωπο. Και εσύ, πρέπει να σταθείς στα πόδια σου, να συμπαρασταθείς στην οικογένεια και να τη βοηθήσεις την ίδια ώρα να πραγματοποιήσει την κηδεία του αγαπημένου της ανθρώπου που μόλις έχει φύγει από τη ζωή. Τέτοιου είδους επάγγελμα εξασκεί τα τελευταία χρόνια και η 27χρονη, Φλωρεντίνα Μελά, η οποία διαχειρίζεται το Γραφείο Κηδειών «Αρχάγγελος» στη Λευκωσία. 

Η Φλωρεντίνα, έσπασε κάθε ταμπού που υπάρχει στην κοινωνία για τους... νεκροθάφτες, που μόνο νεκροθάφτες δεν είναι και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους κατέληξε σε αυτό το επάγγελμα. «Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα στο Γραφείο Κηδειών», ήταν η ατάκα που είπε αρχικά σε συνέντευξή της στον REPORTER, η 27χρονη. «Είναι οικογενειακή επιχείρηση και η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ποτέ πίεση από την οικογένειά μου, για να ασχοληθώ με αυτό το επάγγελμα. Απλά αντιλήφθηκα στα 17 μου, ότι θα ήθελα να συνεχίσω αυτή τη δουλειά. Από μικρή ήμουν μέσα στο γραφείο, καθώς τα καλοκαίρια που δεν είχαμε ούτε σχολείο, ερχόμουν με τη μητέρα μου στο γραφείο, έβλεπα και γνώριζα πώς δουλεύουν και ποια είναι η διαδικασία για πάρα πολλά πράγματα. Έτσι, πήγα και σπούδασα Νεκροτομιακές Επιστήμες (Mortuary Science) στην Αμερική και αφού ολοκλήρωσα τη σπουδή μου, ήρθα πίσω Κύπρο και ανέλαβα το Γραφείο Κηδειών ‘Αρχάγγελος’ της Λευκωσίας».

Τα παιδικά χρόνια σε ένα Γραφείο Κηδειών...

Αναντίρρητα, το να μεγαλώνεις σε ένα Γραφείο Κηδειών, δεν είναι και το πιο απλό πράγμα... Ως εκ τούτου η Φλωρεντίνα, έμαθε και διδάχθηκε τις αρχές και τη σοβαρότητα που επιβάλλεται να υπάρχουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον... «Ως μωρό αντιλαμβανόμουν ότι είχαμε Γραφείο Κηδειών και καταλάβαινα τη σοβαρότητα του επαγγέλματος. Γνώριζα ότι μέσα στο φέρετρο υπάρχει νεκρός άνθρωπος. Μου εξήγησαν οι γονείς μου τον κύκλο ζωής και ότι κάποτε όλα πεθαίνουν, όπως τα λουλούδια, τα σκυλάκια, τα γατάκια, έτσι και οι άνθρωποι. Μεγαλώνοντας όμως, καταλάβαινα τα πάντα…».

Από τα τόσα χρόνια, συνεχίζει να λέει η 27χρονη, «θυμάμαι περισσότερο τις οικογένειες που έρχονταν στο Γραφείο μας. Όταν ήμουν μικρή, στην ηλικία των τεσσάρων και πέντε χρονών δηλαδή, θυμάμαι τον κόσμο πώς περνούσε τον θάνατο. Φωνάζαν, έκλαιγαν πάρα πολλά δυνατά… Είναι αυτό που μου έμεινε όταν ήμουν μικρή… Μεγαλώνοντας όμως, αντιλήφθηκα ότι όταν ένας άνθρωπος χάσει το δικό του άτομο, εννοείται ότι θα κλάψει και θα φωνάξει όπως θέλει. Κάθε άνθρωπος, περνά διαφορετικά τον θάνατο… Δηλαδή υπάρχουν πέντε στάδια θανάτου. Η άρνηση, ο θυμός, η διαπραγμάτευση, η κατάθλιψη και η αποδοχή. Κάποιος μπορεί να έχει λύπη και κάποιος άλλο να έχει θυμό μέσα του…  Ο καθένας μας διαχειρίζεται διαφορετικά τον θάνατο στη ζωή του».

«Είναι δύσκολο γιατί πρέπει να είσαι εκεί απέναντι στην οικογένεια...»

Τα πάντα για να εξυπηρετήσει την κάθε οικογένεια που φθάνει κοντά της, προσφέρει το Γραφείο Κηδειών 'Αρχάγγελος', με απώτερο στόχο να διευκολύνει την οικογένεια που πενθεί. «Εμείς ως Γραφείο κάνουμε τα πάντα για να εξυπηρετήσουμε την οικογένεια που χάνει τον δικό της άνθρωπο. Παραλαμβάνουμε τη σωρό, έχουμε δικά μας νεκροτομεία και διευθετούμε τα πάντα της κηδείας. Στόχος μας είναι να φεύγει μια οικογένεια από το γραφείο μας, με όσο πιο λίγες έγνοιες για να μπορεί πενθήσει όπως θέλει. Γιατί στην παρηγοριά της η κάθε οικογένεια μπορεί να ξεχάσει το οτιδήποτε… Γι’ αυτό και εμείς διευθετούμε τα πάντα…». 

Κληθείσα να σχολιάσει το κατά πόσο είναι απλό να έχεις στο εργασιακό σου περιβάλλον νεκρούς, η 27χρονη εξήγησε πως  «δεν είναι θέμα απλού και εύκολου, αλλά είναι θέμα σεβασμού προς την οικογένεια. Όταν κάποιος εργάζεται σε αυτό το περιβάλλον, πρέπει να γνωρίζει ότι οι άνθρωποι που βρίσκονται εδώ, αφήνουν πίσω τους οικογένεια και η οικογένεια τους την ίδια ώρα είναι σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Οπότε το πρώτο πράγμα που χρειάζεται, είναι σεβασμός. Πρώτα μπαίνεις μέσα στο νεκροτομείο, που το δικό μας είναι όπως το χειρουργείο, όπου είναι όλα αποστειρωμένα. Όταν μπεις μέσα, γνωρίζεις σαφώς ότι υπάρχουν νεκροί και γι’ αυτό πρέπει να έχει στο μυαλό σου τον σεβασμό προς αυτούς, όσο χρονών και αν είναι. Δεν πάει να είναι ένας παππούς 90χρονών, είτε ένας νέος 30 ετών, το ίδιο είναι. Και δυστυχώς, τον τελευταίο καιρό χάνουμε πολλούς νέους  ανθρώπους.

Είναι αρκετά δύσκολο και ιδιαίτερα ψυχολογικά. Πιο συγκεκριμένα, είναι δύσκολο όχι προς τους νεκρούς αλλά προς την οικογένεια. Δηλαδή, η οικογένεια έρχεται εδώ και τις πλείστες φορές είναι κοντινό πρόσωπο του νεκρού, δηλαδή σύζυγος ή παιδιά, για να διευθετήσουν την κηδεία. Είναι δύσκολο γιατί πρέπει να είσαι εκεί απέναντί τους και να δείξεις της οικογένειας ότι μπορούν να σε εμπιστευτούν σε αυτή τη δύσκολη φάση που βρίσκονται».

«Όταν ο νεκρός είναι άτομο συνομήλικο μου ή πιο μικρής ηλικίας, προτιμώ να μην δω την οικογένεια»

Αρκετά δύσκολο για τη Φλωρεντίνα Μελά, είναι όταν ο νεκρός που φθάνει στο γραφείο της, είναι νεαρής ηλικίας. «Σίγουρα είναι αρκετά πιο δύσκολο όταν είναι νεαρής ηλικίας ο νεκρός. Είμαι 27 ετών και όταν πρόκειται για κάποιο άτομο που είναι συνομήλικο μου ή πιο μικρής ηλικίας, προτιμώ να μην δω εγώ  την οικογένεια. Γιατί προσπάθησα πολλές φορές να μπω στη θέση τους… Είναι αρκετά δύσκολο…. 

Υπάρχουν στιγμές που λυγίζεις, απλά πάντα μαθαίνεις να μην το δείχνεις μπροστά στην οικογένεια… Με τους συναδέλφους μας όμως τα συζητάμε, γιατί μόνο εμείς μπορούμε να αντιληφθούμε ο ένας τον άλλο… Δεν το βλέπει με την ίδια οπτική μάτια ο κόσμος που δεν βρίσκεται στον χώρο μας, ενώ εμείς το ζούμε καθημερινά...». 

Όσον αφορά την αντίδραση των φίλων της όταν λέει το επάγγελμά της η Φλωρεντίνα, είναι αρκετά ενθουσιώδης. «Η αλήθεια πάντα όλοι ενθουσιάζονται όταν τους λέω τι δουλειά κάνω και έχουν πάρα πολλές απορίες για το πώς ασχολήθηκα με αυτό το επάγγελμα… Όμως σέβονται… Χαίρομαι γιατί πλέον όταν λες ότι είσαι σε γραφείο κηδειών, δεν είναι η ερμηνεία του ότι είσαι νεκροθάφτης όπως παλαιότερα…».

Live link για… κηδείες

Τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν την κηδεία του αγαπημένου τους προσώπου, βρήκε μετά την έξαρση της πανδημίας του κορωνοϊού, η Φλωρεντίνα Μελά. «Όταν πρωτοξεκίνησε η πανδημία και είχαμε συγκεκριμένες οδηγίες για τη διαχείριση νεκρών από το Υπουργείο Υγείας υπήρχε μεγάλος προβληματισμός και σύγχυση των συγγενών στον αριθμό ατόμων που μπορούσαν να παραστούν στις κηδείες. Δυστυχώς χάνονταν άτομα και οι οικογένειες τους ήταν σε καραντίνα ή νοσούσαν με αποτέλεσμα να μην μπορούν να παραστούν στις κηδείες των ατόμων τους. Επίσης άτομα που ζούσαν στο εξωτερικό δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν για να παραστούν στην κηδεία.

Από τον Σεπτέμβριο του 2020 μετά από μεγάλο μου προβληματισμό και λύπη έκανα αρκετές συζητήσεις  με την οικογένεια μου και ένα φίλο μου  που ασχολείται με το digital marketing όπου με βοήθησε στο να προωθήσω το live link. Έτσι όσοι δεν μπορούσαν να παραστούν στην κηδεία, τους έδινα link για τη συγκεκριμένη κηδεία και μπορούσαν να την παρακολουθήσουν online».