Από φοιτήτρια μαθηματικών... αστροναύτης-«Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα…»

Μια κοινότυπη ερώτηση από τους μεγάλους στα παιδιά, είναι με τι θέλουν να ασχοληθούν όταν μεγαλώσουν. Απαντήσεις όπως ποδοσφαιριστής, τραγουδίστρια, ηθοποιός και φυσικά αστροναύτης, είναι οι πιο συχνές που θα ακούσεις από το στόμα ενός ανήλικου, ο οποίος έχει μεγάλα όνειρα για τη ζωή του.

Αυτές οι απαντήσεις, σκορπούν πολλές φορές γέλιο στους μεγάλους, αφού τα παιδιά τους θυμίζουν τους εαυτούς τους, όταν ήταν εκείνοι μικροί. Στην εφηβική ηλικία, αυτές οι απαντήσεις αρχίζουν να εκλείπουν, αφού οι περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι τα επαγγέλματα που φαντάζονταν όταν ήταν μικρότεροι, μοιάζουν άπιαστα όνειρα.  

Υπάρχουν όμως και κάποιοι που συνεχίζουν να επιμένουν στην άποψή τους, ιδιαίτερα όταν βλέπουν ότι έχουν ταλέντο και μεγάλη θέληση για να πετύχουν το… άπιαστο όνειρο.

Τρανό παράδειγμα που ανήκει στη δεύτερη κατηγορία, είναι η Ελένη Χαρίτωνος από την Αγλαντζιά, η οποία στα 21 της χρόνια, έγινε η πρώτη Ελληνοκύπρια, αναλογική αστροναύτης.

Ουσιαστικά πέρασε εκπαίδευση σε προσομοιωτή της εταιρείας Lunares Research Center στην Πολωνία και απέκτησε εμπειρία, η οποία θα τη βοηθήσει να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, ταξιδεύοντας σε λίγα χρόνια στο διάστημα.

Από μαθηματικός… αστροναύτης

Η Ελένη, από πολύ μικρή ηλικία ήθελε να γίνει αστροναύτης, αφού επηρεάστηκε από τη μητέρα της, που είχε το ίδιο όνειρο, ωστόσο όταν μεγάλωσε, αποφάσισε να σπουδάσει μαθηματικά και στατιστική στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης.

«Το να γίνω αστροναύτης ήταν κάτι που πάντα είχα στο μυαλό μου και πάντα ήθελα. Σκεφτόμουν πώς θα ήταν να βλέπω τη γη από μακριά, έβλεπα ντοκιμαντέρ με αστροναύτες, ήξερα πάρα πολλά πράγματα για τις διαστημικές αποστολές. Ήταν κάτι που πάντα ήθελα να κυνηγήσω, αλλά δεν ήξερα πως. Όταν πήγα για σπουδές, είπα ότι το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να δώσω ώθηση στο βιογραφικό μου σημείωμα, κάνοντας κάποιες δραστηριότητες. Στην αρχή, δεν είχα στο μυαλό μου αυτές τις αναλογικές αποστολές.

Ευτυχώς στη Γλασκόβη η διαστημική βιομηχανία είναι ανεπτυγμένη και οι μαθητές μπορούν να κάνουν κάποια πράγματα που δεν χρειάζεται να είναι συναφή με τον κλάδο τους. Έτσι, δήλωσα συμμετοχή σε μια λέσχη στο Πανεπιστήμιο μου, η οποία θα μου έδινε την ευκαιρία να ασχοληθώ με τον κλάδο. Επειδή όμως σπουδάζω μαθηματικά και όχι engineering, δεν είχα κάποιες ευκαιρίες, αφού εάν κάποιος δεν έχει πραγματική πρακτική γνώση επί του θέματος, δεν μπορεί να συμμετέχει. Τότε είπα πως αποκλείεται να είμαι η μόνη από άλλο κλάδο που ενδιαφέρεται και δημιούργησα ένα κλάδο ο οποίος είχε μεγάλη απήχηση από μαθητές που ήθελαν να έχουν μια τέτοια ευκαιρία να ασχοληθούν με το διάστημα».

«Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα…»

Σε αυτό τον κλάδο συμμετέχουν σήμερα πάνω από εκατό μαθητές του πανεπιστημίου της, οι οποίοι είναι χωρισμένοι σε τρεις ομάδες. Η μια ασχολείται με την έρευνα και πιο συγκεκριμένα με το πως μπορεί να δημιουργηθεί ανθρώπινος πολιτισμός στον Άρη. Η άλλη κατασκευάζει ρομποτικά οχήματα εξερεύνησης και η τρίτη δημιουργεί πρόγραμμα προσέγγισης για να μπορεί να διαδώσει όσο περισσότερο μπορεί τον τεχνικό τομέα.

«Είμαι πολύ περήφανη, γιατί κάναμε εκδηλώσεις με τη ΝASA, την Boeing και άλλες εταιρείες. Μέσα από αυτές τις εκδηλώσεις καταφέραμε να δικτυωθούμε και να μάθουμε πάρα πολλά πράγματα. Είμαι πολύ συγκινημένη, γιατί ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν φανταζόμουν ότι θα είχε τόση απήχηση αυτή η κοινότητα που δημιούργησα. Μετά ασχολήθηκα με το space generation advisory council, στο οποίο έγινα report designer.

Τελικά μέσα από τις δραστηριότητες μου, απέκτησα εμπειρία και επιλέγηκα από το Lunares Space Research Center, το οποίο είναι εγκεκριμένο από Ευρωπαϊκό Διαστημικό Πρακτορείο. Ουσιαστικά είναι ένα research center που πραγματοποιεί αναλογικές αποστολές στην Ευρώπη».

Η εμπειρία τριών εβδομάδων

Η Ελένη πέρασε τρεις ολόκληρες εβδομάδες στις εγκαταστάσεις της Lunares, στην Πολωνία, μαζί με άλλα πέντε άτομα. Τέσσερις Πολωνούς και μια Ιρλανδή. Εκεί έζησε σε συνθήκες διαστήματος και κατάφερε να αποκτήσει εμπειρίες που θα την βοηθήσουν, σε περίπτωση που κάποια στιγμή ακολουθήσει μια πραγματική αποστολή στο διάστημα.

«Έκαναν την προσομοίωση να είναι πολύ κοντά στις συνθήκες του διαστήματος. Σίγουρα ήταν ένα σχολείο ζωής για μένα. Ήταν αυτό που λέμε, έζησα το κάθε λεπτό που ήμουν μέσα στον βιότοπο. Είχα την ευκαιρία να λάβω μέρος σε διαστημικές έρευνες, είχα την ευκαιρία να κάνω αποστολές σε συνθήκες αναλογικής Σελήνης.

Μέσα από αυτή την εμπειρία έμαθα επίσης πως να σχεδιάζω μια συγκεκριμένη αποστολή, για ένα extra vehicular activity, στη Σελήνη, αλλά και πως να είμαι ένας από τους αστροναύτες που θα βγει στη Σελήνη και θα κάνει κάποιες συγκεκριμένες εργασίες. Μέρα παρά μέρα περιστρέφονταν όλα γύρω από αυτές τις αποστολές.

Νιώθω περήφανη, όχι απλά επειδή έμαθα πολλά πράγματα, αλλά επειδή έζησα έστω και για λίγο το όνειρό μου. Δεν είπα ποτέ δεν αντέχω, αλλά ήξερα ότι έπρεπε να ζήσω υπό κάποιες συνθήκες που δεν ξαναέζησα. Είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου το πόσο μεγάλο είναι αυτό το επίτευγμα και έλεγα συνεχώς μέσα μου ότι αυτή είναι η ευκαιρία μου και πρέπει να την αρπάξω από τα μαλλιά.

Επίσης, όταν ζεις με κάποια άλλα άτομα σε αυτές τις συνθήκες, αρχίζεις να τους νιώθεις σαν οικογένειά σου. Ο καθένας είχε τη δική του δουλειά κάθε μέρα, αλλά τρώγαμε όλοι μαζί, αναλαμβάναμε δουλειές που έπρεπε να γίνουν, μαγειρεύαμε και λοιπά».

Το όνειρο της μητέρας της που έκανε πραγματικότητα

Μετά από αυτή την σπουδαία εμπειρία, η Ελένη έθεσε άλλους μεγαλεπήβολους στόχους, όπως να πραγματοποιήσει κι άλλες παρόμοιες αποστολές, ώστε να αποκτήσει ακόμα μεγαλύτερη εμπειρία.

Πάντως, όλα αυτά που κατάφερε, δεν θα ήταν εφικτά εάν δεν ήταν δίπλα της η οικογένειά της, που την στηρίζει σε κάθε της βήμα.

«Η μητέρα μου, είναι η γυναίκα που θέλει να σε προστατεύσει όσο περισσότερο μπορεί, αλλά στο θέμα του αστροναύτη έχει την ίδια τρέλα μαζί μου. Ήταν κάτι που ήθελε να γίνει και η ίδια. Με μεγάλωσε με αυτή την ιδέα. Βλέπαμε πολλά έργα με αστροναύτες και για το λόγο αυτό ήταν το πρώτο άτομο που μοιράστηκα τη χαρά μου. Μόλις της το είπα έτρεμε από τη χαρά της. Βλέπει την κόρη της να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, αλλά πέρα από αυτό, πάντα η μητέρα μου, αλλά και ο πατέρας μου θέλουν να κάνουμε τα όνειρά μας πραγματικότητα.

Έχω και ένα αδελφό και δύο αδελφές, οι οποίοι επίσης με στήριξαν. Ιδιαίτερα ο αδελφός μου ήταν δίπλα μου όταν έκανα την αίτηση. Ήταν ο μόνος που το ήξερε και είδε όλη την πορεία από τη στιγμή της αίτησης μέχρι την έγκριση.

Η οικογένεια μου είναι πάντα δίπλα μου και με στηρίζει όπου και να είμαι, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου».

«Να κυνηγάτε τα όνειρά σας»

Θέλησε να στείλει και ένα δυνατό μήνυμα σε όσους νέους έχουν το ίδιο όραμα με την ίδια, αφού πλέον το ταξίδι στο διάστημα δεν είναι ένα άπιαστο όνειρο, αλλά κάτι που με σωστή προετοιμασία μπορεί να επιτευχθεί.

Η συμβουλή μου είναι να κυνηγούν τα όνειρά τους, όσο άπιαστα κι αν είναι αυτά, όσο κλισέ κι αν ακούγεται. Πρέπει να έχουν πάντα στο μυαλό τους τον τελικό στόχο και ακόμα κι όταν τους λένε οι άλλοι ότι είναι αδύνατο, να μην τα παρατούν. Να έχουν πάντα τη στοχοπροσήλωση που χρειάζεται και να κάνουν εκείνο που αγαπούν.

Του χρόνου θα κάνουμε το πρώτο European Space Workshop στην Κύπρο, άρα ο στόχος του διαστήματος δεν είναι τόσο μακρινός».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• «Με πήγαν σε πάτερ για εξομολόγηση, ακόμα και σε ψυχολόγο επειδή είμαι λεσβία»
• «Ο αγώνας μου κράτησε 2,5 χρόνια… Έλεγα πρέπει να ζήσω, θέλω να ζήσω…»
• Η 33χρονη βασίλισσα της ασφάλτου-«Φτάνω κοντά στον θάνατο, αλλά δεν με φοβίζει…»